Meiden, Ik weet nu een week dat ik zwanger ben! Het is dus allemaal nog heel pril! Ik zou dus nu de gelukkigste vrouw op aarde moeten zijn, maar...zo voel ik me helemaal niet! Ben niet misselijk of iets..alleen zere (.)(.) en af en toe een opgezette buik..Als ik het over de zwangerschap heb, heb ik het idee dat ik het over de buurvrouw heb ofzo... Vóel me helemaal niet zwanger.. Dit vind ik zo naar! Ik wil uiteraard super graag een kindje en had verwacht dat als ik eenmaal zwanger was ik heel de dag met een big smile zou lopen..maar nee.. net alsof ik nog niet blij mag zijn van mezelf... snap er niks van.. Verder zitten heel de dag de tranen achter mn ogen te prikken... kan echt huilen om niks! Vind mezelf dan ook echt zooo stom.. En heb ook al geen energie...was net zelfs een uur in slaap gevallen! Normaal ben ik best wel actief en vrolijk enzo..maar nu..bah heb echt de balen van mezelf:x Zijn er meer meiden die zich zo voelen of die zich zo gevoeld hebben in het begin van de zwangerschap? Kan wel wat opbeurende woorden gebruiken eerlijk gezegd... x
Welkom hormonen! Maar zonder grappen, ik voelde me ook verschrikkelijk in het begin. Ik was ZO moe, ben zelfs een keer in de bus in slaap gevallen terwijl ik normaal al moeite heb om in m'n eigen bed in slaap te komen. Ik denk dat veel mensen teveel ophangen aan al die roze wolk verhalen die je hoort. In de praktijk valt het dan allemaal best tegen, vooral in die eerste weken. Probeer jezelf lekker te verwennen, koop een baby tijdschrift, ga in bad, en ga vooral liggen als je moe bent en de kans ertoe hebt want je lichaam werkt ontzettend hard die eerste maanden hoewel je misschien nog weinig ziet. Succes en gefeliciteerd met je zwangerschap!
bedankt voor je reactie! Voel mezelf echt zo'n zeikerd... eindelijk zwanger en je dan zo stom voelen...sjonge jonge.. Misschien dat het allemaak wat meer gaat leven als we het aan vrienden hebben verteld enzo en als je wat leuke spulletjes kan gaan kopen enzo en natuurlijk na de eerste echo.. Nu voelt het allemaak nog een beetje onecht...je weet dat je zwanger bent...en dat was het.. je ziet nog niets en je voelt nog (bijna) niets, buiten de ouders weet niemand het nog... Nou roze wolk, kom maar gauw langsdrijven hoor! x
Rust lekker uit, dat heb je nu heel hard nodig. Over een paar weekjes ben je minder moe. Je hormoonhuishouding verandert tijdens de zwangerschap 2 keer, wees niet bang ook het huilen zal verdwijnen. Geniet er maar lekker van en ik wens je een fijne zwangerschap toe !
Heeeeel herkenbaar hoor! Ik voelde me precies hetzelfde. Het is ook allemaal wel wat.. Je gaat een nieuw persoon op de wereld zetten. JIJ en niet de buurvrouw of een vriendin of wie dan ook.. JIJ! Het is een overweldigend idee en tegelijkertijd superonwerkelijk. En dan voel je ook nog eens (bijna) niks, dus moet je het maar doen met "er op vertrouwen" dat je inderdaad straks een buik hebt en dat er op zo'n echo inderdaad iets wiebeligs te zien is.. Oftewel, je moet nu (raar dat iedereen dat toch moet) gaan GENIETEN van iets dat nog compleet abstract is. Ik kon al die mensen wel schieten met hun "Geniet er van he?"! Had zoiets van: "Dat maak ik zelf wel uit of ik er van geniet!!" Ik zou zeggen: laat het lekker over je heen komen. Als je nou nog niet staat te springen van blijdschap, dan niet toch? Dat komt nog wel.. of niet en dan is het ook prima. Owja, dat janken en moe zijn.. helaas hoort dat er gewoon bij. Kruip rustig een paar dagen je bed in hoor, het komt allemaal wel weer goed. (echt.. beloofd..)
Heeeeel herkenbaar! Het is heel abstract, zo in het begin he! En kwaaltjes, tja... die huilbuien mag je daar ook bij opschrijven, net als compleet onredelijk worden, sjachie zijn om niks, korter lontje... Het is net of je niet 'durft' te genieten, omdat je ook bang bent dat het misschien niet goed zit, etc. En dat vertrouwen hebben... dat is niet makkelijk he! Ik vind het ook niet makkelijk, maar er zit niks anders op. Ik denk maar zo: ik zorg zo goed mogelijk voor mijn lichaam en mezelf, en meer kan ik niet doen. Neem rust bij moeheid, eet wat me niet tegenstaat, vitamines, niet te hard sporten (alsof ik er uberhaupt puf voor heb).
Ach meid er gebeurt nu al zoveel in je lijf waar jij nog niets van ziet. Als je ff lekker de behoefte hebt om te janken dan moet je dat gewoon lekker doen. Ik heb ook af en toe zo'n bui hoor dan moet ik zomaar huilen, geen idee waarom hahaha en zo zeg ik dat dan ook maar tegen me vriend. Tis allemaal niet niks wat er in je lijf gebeurd. Ik moet nog minder dan 10 weken maar ik vind het ook nog allemaal heel onwerkelijk hoor! Het is nog steeds iets abstracts. Maar ik geniet er wel van! je lichaam veranderd snel genoeg!!! echt waar!!! Kop op he!!
Bedankt voor alle reacties! Goh, voel me in elk geval wat opgeluchter nu! Dacht echt dat ik niet normaal was...iedereen zegt idd..geniet er maar lekker van meid! uuhh. ja waarvan in vredesnaam?! Het is wat jullie zeggen nog heel abstract allemaal... komt dus vanzelf weer goed! hihi wat een muts ben ik toch! Ik ga nu maar even lekker in de tuin zitten! x
Heel herkenbaar! Het hoort er allemaal bij. Ik dacht ook op een roze wolk te komen en de hele dag te zwijmelen, want eindelijk was ik dan zwanger na een hoop gedoe. Maar niks geen roze wolk hoor, een hele hoop onzekerheid. Ik heb weinig last van kwaaltjes (gelukkig) maar het maakt je ook erg onzeker. Met 7 en 8 weken hebben we het hartje zien kloppen en aanstaande woensdag mogen we voor de 12 weken echo. Ik durf het bijna niet te zeggen maar ik zie zelfs erg op tegen woensdag omdat ik als de dood ben dat ze zullen zeggen dat er iets niet in orde is.... Ben zo bang om kwijt te raken wat ik heb terwijl ik er aan de andere kant heel erg naar uit kijk omdat ik zo graag dat kleintje van ons weer wil zien en horen en ook zodat we het meer mensen kunnen gaan vertellen. De eerste 12 weken zijn gewoon erg onwerkelijk, en erg onzeker. Ik hoop dat het daarna wat meer door gaat dringen en dat ik er dus ook meer van kan genieten zonder me zo'n zorgen te maken. gefeliciteerd met je zwangerschap en laat de hormonen hun gang maar gaan, je kunt er toch niks tegen doen.
heel vervelend maar heel normaal. Ik durf nog steeds niet te genieten, al heb ik het hartje al zien en horen kloppen. Ben altijd moe, zit soms OP MN WERK te knikkebollen en ren een paar keer per dag naar de wc van de misselijkheid.... Huilen om een fragment wat ik al 4 keer eerder niet zielig vond... Ja dat zijn hormonen. Als je dalijk een echo hebt gehad zul je wat meer kunnen genieten meis! Oh ja, geef dit aan aan je partner en laat je door hem lekker verwennen! Succes!
Hier nog een leuke illustratie, vandaag werd ik bijna aangereden door een domme muts (ik op fiets, zij in een auto), ik had voorrang en zij kwam er met een rotgang aanzetten... ik zou mijn vriend bij de Jumbo ontmoeten en kwam daar helemaal in tranen aan, ZO geschrokken en boos was ik. Nou ja! Er was niks aan de hand, en normaal had die troela gewoon een boze blik gekregen (met evt. middelvinger, ik ben echt heel erg als je me boos maakt in het verkeer)... en nu was het even het einde van de wereld. Ahum.
Ik ben juist nu heel erg moe! Ik kan ook goed janken als ik op het werk ben hou 8 uur per dag gewoon niet vol en daar baal ik van, ik ben helemaal op en heb een te hoge bloeddruk waar ik me ook zorgen om maak, ik voel me nu ook allesbehalve happy