Ik ben bezig met een gedicht voor op het geboortekaartje. Kom alleen niet uit de laatste zinnen Tot hier ben ik gekomen: "Vol dankbaarheid en ontzag Verwelkomen wij jou, ons tweede wonder Vol liefde zullen wij iedere dag" Die laatste zin weet ik niet of dat een goed idee is want het lukt me niet met combineren van een laatste zin... Ik wil absoluut niet dat de laatste zin eindigt op "donder" WIE kan helpen?????
Jou in onze armen nemen / sluiten en bewonderen. Zoiets? En anders even een rijmwoordenboek erbij pakken (google). Ideaal!
Jammer dat dat niet mag in die laatste zin, dat was wel het eerste wat bij me opkwam , volgt er bijna automatisch op... Misschien: Vol dankbaarheid en ontzag Verwelkomen we jou, ons tweede kind Vol liefde beseffen we elke dag Hoe wonderlijk ik dat vind Of Vol dankbaarheid en ontzag Kwam jij, klein wonder, in ons leven Vanaf nu willen we je elke dag Al onze zorg en liefde geven Of Vol dankbaarheid en ontzag Verwelkomen wij jou, lieve NAAM in ons gezin Vol liefde zullen we elke dag ons verwonderen over jou Eigenlijk vind ik het niet zo leuk om op een kaartje een kind als nummer twee aan te duiden.
Dank voor jullie hulp!! Ik heb em inmiddels iets aangepast maar ben nog niet tevreden over het 2x "wij jou" in het gedichtje zo snel op elkaar..... "Vol dankbaarheid en ontzag verwelkomen wij jou in ons leven Vol liefde zullen wij jou iedere dag Al onze zorg en liefde geven"
Hmmzz.. Zoiets??? Vol dankbaarheid en ontzag verwelkomen wij dit wonder in ons leven Vol liefde zullen wij jou iedere dag Al onze zorg en liefde geven
Mooi veranderd. Ik persoonlijk vind ontzag niet mooi in het gedicht. Heb zelf een andere connotatie met t woord dan hoe jij het gebruikt...
"Vol dankbaarheid en ontzag Verwelkomen wij jou, ons nieuwe wonder Jou liefhebben zullen wij iedere dag want wij vinden je zo bijzonder"