Cliche, maar moet 't kwijt: schoonmoeder benauwt me!

Hoi....
ik heb dat dus met mijn EIGEN moeder!!!!!
Ik word niet goed van d'r!!
Ze wonen in belgie, ruim 3,5 uur rijden hier vandaan...maar toen ze via via had gehoord dat het aan het rommelen was bij mij is ze naar nederland gekomen en logeert nu al een ruime week bij haar broer....ze MOET en ZAL bij de bevalling zijn!!! terwijl ik officieel pas tegen 29 dec uitgerekent ben...ze gaan niet meer terug naar huis VOOR ik bevallen ben....het benauwd me enrom...elke dag belt ze minimaal 3 x.....hoe ist? heb je nu weeen? moet je nog niet bevallen?

aaaaggghhhh !!!!!! Mens laat me met rust!!!! (sorry)

Dus Ja ik weet wat je bedoelt....en ik heb de zelfde angsten als jij...al hebben we haar al heel duidelijk gezegt dat ze niet BIJ de bevalling mag zijn...en dat ze pas mag komen kijken NADAT ons zoontje van 2 eerst is komen kennismaken....die overigens gebracht word door mijn schoonouders...die tijdens de bevalling op hem passen....maar ook zij zullen moeten wachten totdat ons zoontje zijn broerjte/ zusje helemaal onderzocht en bekeken heeft....als zijn interesse af begint te dwalen...dan pas gaat mijn vriend de deur openen voor opa's en oma's!

succes!

 

zou ook een benauwend gevoel hebben..wilde ook echt niet dat er mensen gelijk naar het ziekenhuis zouden komen.
ik werd ingeleid maar heb tegen niemand wat gezegd zodat vriend en ik een intiem moment hadden met de kleine..ben snachts bevallen sochtends eerst genoten van de kleine pas toen we thuis waren hebben we familie gebeld die waren binnen een uur bij ons..
dus dat is misschien ook een optie gewoon niks zeggen

 

Jeetje, heb hier geen ervaring mee (nog niet), maar kan me jouwn benauwdheid erg goed voorstellen..
Wat je moet doen in dit soort situaties?? Tja daar heb ik ook geen direct antwoord op.. Misschien eens proberen om met je vriend te praten en het benauwde gevoel aan hem overbrengen? Dan kan hij evt. met zijn moeder gaan praten indien het nodig is..

Hoe vind je vriend deze situatie?

Wens je igg succes meid!

 

Nou, ik krijg al de kriebels van die uitspraken van je schoonmoeder, laat staan hoe het voor jou moet zijn!

Ik ben wel benieuwd hoe je vriend hier in staat. Vind hij het ook vervelend? Het gaat hier om zijn moeder dus ik vind eigenlijk dat hij ook degene moet zijn om je schoonmoeder hier op aan te spreken.

Het lijkt me ook beter om haar nu al zoveel mogelijk af te remmen dan dat je dat na de bevalling nog moet doen. Natuurlijk is ze erg enthousiast en dat is ook geweldig, maar ze moet zich wel realiseren dat dit jullie kindje is en dat jullie ook de ruimte nodig hebben om jullie gezinnetje op te bouwen (zonder bemoeienis van de schoonfamilie dus).

Verder kun je met je vriend afspreken dat je je schoonfamilie pas op de hoogte brengt van de geboorte zodra er al de nodige uurtjes zijn verstreken. Dan hebben jullie in ieder geval al wat tijd met z'n drietjes gehad.

Veel succes en laat je zwangerschap en kraamtijd niet bederven door je schoonmoeder!

 

Hoi meid,
Ik kan me je gevoel goed voorstellen!
Mijn schoonvader heeft eens geroepen: Nou als er iemand bevallen is, maakt niet uit wie, jij of mn dochter, dan stap ik gelijk in de auto en kom ik naar het ziekenhuis.
Uhm nou toen gingen bij mij de stoppen ook effe door, want ik wil de eerste uren na mijn bevalling gewoon even lekker met zn drietjes zijn.
Dus ik heb tegen mijn man gezegd dat we pas bellen als we daar helemaal klaar voor zijn.
En idd, de scheven gezichten zijn niet leuk, maar ze doen het zelf.
In het dagelijks leven verstikt mijn schoonfamilie ons ook best wel en mijn man vindt het best, maar ik zeg er wat van en dan kijken de scheve gezichten mijn kant op.
Nou, het kan mij niet schelen, ik leef mijn leven met mijn man, zoals wij het willen!
Moeilijke situatie, maar ik zou het toch zeggen.
Of de telefoon gewoon niet opnemen als ze belt.
Je mag best wel wat meer aan jezelf denken en als ze gaan klagen als je het zegt, dan gooi je het op de hormonen

 

het is volgens mij altijd too much of too little het is nooit goed wat ze ook doen, ik vind een kindje een kado aan de wereld en vond het zo gaaf om ons kindje aan mijn ouders te showen, mijn schoonmoeder is geeneens komen kijken we moesten naar HUN toe met de kleine (terwijl ik nog een totaalruptuur had en amper kon zitten na 2 weken) bedenk eens hoe dat was voor mijn man (ik zeg je intens zielig als je eigen moeder het niet belangrijk genoeg vind om even te komen kijken!) dan maar teveel aanwezig hoor dat is tenminste wat.... ik betwijfel bij sommige mensen echt wat het woord familie zijn betekend en willen alleen maar de lusten en niet de lasten, beide kanten horen erbij...

 

Ha die lonit,

Wat erg vervelend voor je. Helaas kan ik er niet echt over mee praten heb met beide een goed contact en ze zijn zelfs bij de bavalling aanwezig.
Maar ik zou als ik jou was toch duidelijk je grenzen aangeven, voordat dadelijk inderdaad de kraamtijd word verpest. Misschien dat je vriend er iets van kan zeggen tegen zijn moeder?
Zou wel proberen door te dringen tot haar. Maar goed daar heb je nog een aantal weken voor.

Heel veel sucses.

 

@ Isademi: sorry hoor, maar dit is niet het soort commentaar waar ze op zit te wachten. Ik heb gelukkig hele lieve ouders en schoonouders, maar ik kan me heel goed voorstellen als je het gevoel krijgt dat je je leven en beslissingen niet meer zelf in de hand lijkt te hebben. Het is echt niet leuk om geleefd te worden.
Wat Lonit schrijft is wel degelijk too much hoor.

@ Lonit: toch maar harder opstellen en duidelijk aangeven wat jullie grenzen zijn. Lijkt me moeilijk, maar anders raak je jezelf nog kwijt.
Succes.

 

Het is heel herkenbaar voor mij.
Bij onze eerste ging dit ook een beetje zo.
NOu heb ik de directe familie direct bij beide kindjes gelaten na de bevalling. Bij mijn zoon was dat voor mijn schoonouders pas de volgende dag. Bij mijn dochter dezelfde.
De eerste maanden van mijn zoons leven hebben we het best moeilijk gehad met de' opdringerigheid' van mijn schoonouders, met name mijn schoonmoeder. Ik begrijp dat het vooral enthousiasme en liefde was, maar ik werd totaal omver geblazen en heb lange tijd op mijn tenen gelopen als zij er waren.
Op een gegeven moment hebben wij voor ons zelf een grens gesteld en somehow zijn ze daar bewust/onbewust nooit overheen gegaan. En daarmee hebben we ook nooit echt hoeven kwetsen gelukkig want ik weet dat het goed bedoelt is.
Mijn vriend heeft wel eens een opmerking gemaakt van ' koop je eigen kind' en nu als ze de grens dreigen over te gaan zegt hij dat nog steeds.
Wat mij vooral dwars zat was dat ik het gevoel had dat ze zelf graag moeder van mijn kind wilde zijn. En ik wilde zo graag dat ze gewoon oma zou zijn.

@ Isademi ik begrijp dat er bij jou juist gebrek aan aandacht van je schoonouders is. Dat wil niet zeggen dat het bij anderen net iets te veel aandacht is.

 

Ik zeg maar 1 ding; licht haar als laatste in.

Toen mijn zus haar moeder had verteld dat ze zwanger was, belde deze gelijk oma en opa op.
Zus heeft 10000 miljoen x gezegd dat ze zulke dingen graag zelf wilt vertellen en dat ze dr mond moest houden. Sorry was altijd het antwoord en ik zal het nooit meerdoen.
Zondag is mn zus bevallen. Ik moest van een vriendin van mij horen dat ik een nichtje had gekregen, want haar moeder (mijnstiefmoeder) heeft alles en iedereen ingelicht behalve mijn zusje en mij! K
Alleen maar, omdat ze haar man (onze vader) zijn kinderen niet als familie ziet. Woest zijn we.
Ze heeft ook opa en oma opgebeld om te zeggen dat ze oma was geworden, terwijl ze nog zoo had beloofd om niks te zeggen.
Zeer irritant zulke mensen die zich overal mee bemoeien en alles beter denken te weten. En dat terwijl ik zelf niet eens een kind heb, maar ik heb me dus al voorgenomen, zulke mensen (ik weet bij ons wie zoiets zou doen) als allerlaatste in te lichten.
Heel lullig misschien, maar ik wil graag zelf de reacties van mensen zien/horen/voelen. Niet nadat jan en alleman alles al fijn heeft medegedeeld en dan pas zelf iets kan vertellen.

 

Heb je gelijk in, het ging ook meer om het algemeen als perse jouw verhaal, ik lees hier zo vaak klachten over (schoon) moeders terwijl ik heel vaak de verhalen gewoon lief vind maar mensen zitten soms zo in hun eigen wereld en laten bijna niemand binnen, ik heb een kennis die laat haar kindje geeneens op schoot van haar moeder zitten, die blijft in de maxi cosi op tafel en je mag haar niet aanraken, en als ze dan kadootjes krijgt voor de kleine zegt ze dat ze liever geld heeft (terwijl ze echt hele mooie en dure kleding krijgt hoor, die OOK haar smaak is maar ze koopt dan liever cheap kleren voor haar dochtertje en doet iets anders met het geld wat overblijft..) ja ja die mensen bestaan en dan denk ik echt; najaaaa wat respectloos allemaal...

Was dus niet perse aan jou gericht maar meer algemeen dat je best eens wat kan slikken van je familie (zullen ze waarschijnlijk van jou ook doen) niemand is perfect en misschien stuimen ze wat overboord maar het is goedbedoeld en dat is al heel wat.

Mijn schoonmoeder is trouwens nog steeds erg slecht alleen op haar manier moet het, we hebben 9 oktober een huis gekocht en ze is nog geeneens wezen kijken, terwijl mijn ouders klussen net zo hard mee (en ja das wel eens irritant hoor, ze hebben ook bepaalde ideeën die niet stroken met de mijne ) maar ik probeer dan toch te denken; goh het is toch wel fijn dat ze er überhaupt zijn

 

hahha dit topic, helemaal mee eens! nou moet ik zeggen ergens in het midden met ik gestopt met lezen want het was echt veel haha..

maar herkende wel veel hoor! sinds ik zwanger ben had ik hetzelfde met schoonouders! ik heb nu niet meer de behoefte om het helemaal in details te beschrijven maar ook ik voelde me spaandbenauwd en als het aan hun lag.. nou dan wisten ze wel wanneer de kleine kwam slapen, wat hij voor taal leert.. ze hadden alls spulletjes al in huis voor wij de 12w echo hadden.. en ik was daar dus nog helemaal niet mee bezig na 2 mk's..

maar goed op een dag hahaha.. werd het meteveel en heb ik mijn man alles uitgelegd, hij begreep het wel maar zag niet dat ik er echt mee zat.. toen heeft hij de keer erna een balletje opgegooid bij schoonmoeder en verteld hoe we ( ik ook) erover dachten en dat we het op onze manier doen en anders niet.. en dat ze super lief zijn en we zielsveel van ze houden, want ze zijn ook echt lief.. maar dat wij bepalen etc etc.. nou toen mocht ik ook mijn zegje doen wat me dwarszat en heb ook echt alles eruit geflapt.. natuurlijk wel niet in een verwijtende vorm want we zaten er om dingen op te lossen en niet om ze erger te maken.. maar sinds die dag zeg ik ook echt alles wat me dwars zit.. ze komen niet meer onaangekondigd aan mijn buik en ze bepalen zeker niet of ons kind dialect leert.. ofdat hij een seizoenskaart voor voetbal krijgt etc etc..
achteraf zijn hun in hun emotie ook gewoon doorgeschoten want ze hadden nooit meer verwacht opa en oma te worden.. en zijn gewoon dolblij..
ik ben dus opgelucht door gewoon te zeggen wat me dwarszit.. hopelijk helpt dat jullie ook.. maar vooral belangrijk als de andere kant niet wil luisteren is dat je naar oplossingen moet zoeken als je iets uitlegt en geen verwijten neerlegt.. soms wel moeilijk hoor met al die hormonen hahaha! hopelijk helpt het jullie ook! en anders zou ik alleen zeggen.. het is jouw gezin en kindje en jij bepaalt!

groetjes!

 

Mijn band met mijn schoonmoeder is juist beter geworden sinds ik zwanger ben, ze leven erg mee, zijn er voor ons waar nodig. zo heeft ze dit weekend de hele badkamer gesopt en de wc. zodat alles weer schoon is, ik kan het zelf niet meer en mijn man red het ook niet in zijn eentje.

schoonmoeder bied het zelf aan en we zijn super blij met de hulp.

hier wel een schoonzus, (zus van mijn man) die nog niet eens de moeite heeft genomen om mijn man te feliciteren. en dat is voor ons niet leuk, maar ook voor mijn schoonouders erg vervelend, ze hebben met beide kinderen een goede band, en staan nu er een beetje tussen in.

overgens mag mijn moeder bij de bevalling zijn, en ook mijn schoonmoeder, het is de moeder van mijn man, en ik vind dat ze net zo veel recht heeft als mijn moeder.

ik kan me je benouwdheid bij sommige uitspraken goed voorstellen, maar ik ben dan wel zo, ik zeg dat gewoon direct als iets me niet zint, zo voorkom je ongemakkelijk situaties en weet je voor beiden waar je aan toe bend, dat is voor iedeeen het beste.

ik zou er dus gewoon een goed gesprek aan wagen, je zegt zelf al ze bedoelt het niet verkeerd, wellicht heeft ze zelf niet door dat sommige uitspraken je benouwen. gewoon over praten dus,
en grenzen stellen.

doe ik ook hoor, zowel bij mijn ouders, als schoonouders.

 

Met mijn vorige schoonmoeder had ik hetzelfde. Ik heb er heel veel moeite mee gehad, maar wat ik je aan kan raden; ga met haar in gesprek. Leg haar uit wat je dwarszit. Welk gevoel ze je geeft. Dat je begrijpt dat ze ook blij is en trots, maar dat jij graag zelf in alle rust wilt genieten van alles en zelf wilt gaan shoppen. Zorg er ook voor dat je vriend het begrijpt. Veroordeel zijn moeder niet (echt waar, je moet er niet tussen in willen staan!!! ) Het is en blijft zijn moeder en samen met haar ben jij de belangrijkste vrouwen van zijn leven. Hij hoeft niet te kiezen, maar hij moet begrijpen waarom je het zo moeilijk vindt. Praten praten praten dus!! Echt waar, het lucht op en als volwassen mensen moet je idd rekening met elkaar houden. Jij met de oma in spe, maar zij zeker met jou en al je hormonen in je lichaam!!

Succes ermee

 

Als je het lastig vind, zou ik toch eerst met je vriend erover praten, kijken hoe en wat hij ervan vindt. En vervolgens kan je misschien je vriend vragen eens met je schoonmoeder te praten, of doe het samen.
leg uit dat je het heel lief vind maar dat je er ook een beetje benauwd van wordt. Vertel het haar zoals je het ons hebt verteld maar iets genuanceerder. Zorg dat je het met vriendlief eens wordt over wat jullie na de bevalling doen, bijv eerst zelf genieten en daarna pas bellen enz. zodat je dat ook samen kan vertellen aan je schoonmoeder.