Ik moet even van me af schrijven ! Inmiddels ben ik bijna 23 weken zwanger.. Maar de zwangerschap valt me zwaar. Mijn vriend en ik waren net gaan samen wonen. Midden in de verbouwing waarbij de complete benedenverdieping eruit lag en wij dus op de slaapkamer " leefde ".. Mijn schoonouders zijn nogal opdringerig en hebben vrij weinig begrip voor het feit dat de verbouwing vanwege financiele redenen niet opschoot. Waar we dachten uit te komen ( vriendlief heeft werk en ik helaas afgekeurd dus een uitkering ) kwamen er extra kosten bij en nog een keer en nog een keer en zo ging het maar door tot we weer genoeg geld hadden om weer verder te gaan.. toen werd ik gigantisch ziek.. ik dacht dat de griep me echt te pakken had.. en daarom mijn regels uit bleven.. gebeurt wel vaker als ik stress heb en ziek ben. In 2012 is er baarmoederhalskanker geconstateerd bij me.. binnen 3 dagen op de operatie tafel om alle verkeerde stukken eruit te snijden en hopen dat het beter werd. In 2015 had ik voor het eerst een positieve uitslag op de bioptes.. Ik was meer dan gelukkig ! Nog niet er vanaf want iedere 3 maanden opnieuw een biopte laten doen. Na 3 goede bioptes mocht het 1 keer in de 6 maanden.. dus we hadden hoop maar ik wist ook dat zwangerschap iets medisch zou worden aangezien er zoveel littekenweefsel was.. dat is wat de artsen zeiden en daar kon ik mee leven.. ik was niet aan de pil want mn lichaam ressette zich eigen continu en ik wilde eerst dat alles weer ging werken en doen zoals het hoord.. ik ben in 2009 al afgekeurd vanwege een spierziekte ( crps ) dus ik slikte iedere dag 8 x 50 mg tramadol.. minimaal zo niet oxycotin erbij.. en nog meer medicatie om de pijn dragelijk te houden.. en toen afgelopen februarie zei mn vriend na 8 dagen nog niet mn regels gehad te hebben laten we toch maar is gaan testen.. en ja hoor ! Direct positief.. wat een blijdschap ! Maar wat een Angst ! Ik voelde me zo ziek.. dezelfde week nog naar het ziekenhuis.. was niks te zien op de echo's maar de hcg steeg meer dan genoeg. Dag erna weer echo nog niks te zien maar hcg was meer dan verdubbeld ! En na 2 weken.. eindelijk een kloppend hartje ! De zwangerschap loopt zoals het hoord.. met onze kleine meid is niks mis.. ze is groot, groeid goed en doet alles wat ze moet doen.. maar ik ben zo bang geweest.. ik was 6 weken toen we erachter kwamen.. dus ik heb een hoop troep geslikt.. en vanaf het moment dat ik die test in mn handen had ben ik direct gestopt met alle medicatie.. maar wat valt het me zwaar ! Stoppen met roken is me grotendeels gelukt.. helaas op een paar na alleen mijn schoonfamilie snapt niet waarom ik niet gelukkig ben.. volgens hun hoor ik overal van te genieten.. maar alles doet zeer.. elke dag is een drama... maar als ik dat zeg... dan stel ik me aan.. Sorry voor het hele verhaal ! Was het heel even zat !
Jeetje meid wat heb jij al veel voor je kiezen gehad. Dat je niet lekker in je vel zit is begrijpelijk vind ik. Eerst het onverwachte van je zwangerschap dan de wetenschap dat je behoorlijk zware pijnmedicatie hebt gebruikt de eerste 6 weken en nu zonder die medicatie verder gaan in je zwangerschap lijkt mij behoorlijk zwaar. Wat jammer dat je familie niet begrijpt hoe jij je voelt.
Ik wil je vooral een heel dikke knuffel geven. Wat een heftig verhaal zeg. Hopelijk vind je elders (vriend, vriendinnen, hier) wat meer begrip en steun. Geniet op de momenten dat je het kan en onthoud dat niet genieten ook niet fout is. Jij beleeft het op jouw manier en zwangerschappen kunnen erg zwaar zijn. Sterkte meid!
Dag lieverd, Ik volg je al vanaf het begin van deze zwangerschap zoals je weet. Wat vind ik dit vervelend om te horen dat er geen begrip is voor je. Ik kan helemaal begrijpen dat je je hier vreselijk boos over kunt maken en dat je teleurgesteld bent. Ik moet zeggen dat ik schrok van je berichtje, ik wist niet dat je zoveel al achter je kiezen had, en nog steeds voor je kiezen hebt. Je komt altijd zoooo positief over en dat vind ik super knap van je!!! Betreft je schoonouders, die mogen je wel wat meer steunen, weten ze dat je gestopt bent met medicijnen voor de baby en dat je hierdoor moet afzien? Je mag me in ieder geval altijd een berichtje sturen als je iets kwijt wil. Een dikke knuffel!!!
Overal van genieten in je zwangerschap?! Ik heb welgeteld twee weken in mijn hele zwangerschap me goed gevoeld. Heel veel pijn gehad. Om deze reden ben ik eerder ingeleid. Ik begrijp je heel goed dat er weinig begrip voor is, want 'het is toch een wonder?' En 'je moet blij zijn dat je überhaupt zwanger bent' of 'straks is het alles waard geweest.' Ik kan nog wel even doorgaan... Dit alles heeft ook psychisch een behoorlijke impact op mij gehad en heb toen hulp gekregen via de pop-poli. Zelfs van ee verloskundigepraktijk kreeg ik dooddoeners te horen en voelde ik me helemaal onbegrepen. Als zij het al niet snappen, zal ik wel gek zijn, dácht ik... Echt, chronische pijn kan zoiets naars zijn en zeker in je zwangerschap. Mensen zoals jouw achoonfamilie kon ik wel schieten en mijn schoonouders snapten het ook niet. Ik heb ze zoveel mogelijk vermeden...had mijn energie ergens anders voor nodig Ben je bekend met pop-poli? Ga anders in gesprek hierover met je gyn, want begrijp dat je al onder begeleiding can het ziekenhuis bent. Hier kun je ook onder begeleiding eventueel medicatie slikken en andere hulp krijgen, ook als je dit nodig hebt voor de bevalling. Bij mij was het toedienen van pijnstilling bijvoorbeeld zeer laagdrempelig. Ik heb het in ieder geval nodig gehad. Ja, er waren mensen die hier een oordeel over hadden en dat deed mij veel pijn. Mijn man begreep mij en dat was uiteindelijk het belangrijkste. Enne, mijn kleine mannetje is kerngezond hoor! :-D
Dotje, Wat een heftig verhaal! Jeetje wat heb jij veel mee gemaakt. Ook ik wil je een dikke knuffel geven! Heel goed dat je hier van je afschrijft! Helaas zijn er heel veel mensen die zich niet in kunnen leven. Die proberen om je moed in te praten, maar dit niet goed kunnen. Waardoor jij je onbegrepen, niet serieus genomen en eenzaam voelt. Je kunt tegelijk ongelukkig zijn over hoe je je lichamelijk voelt....geestelijk in de knoop zitten over je lichamelijke toestand....terwijl je nog steeds heel blij bent dat je een kindje krijgt. Ik maak een diepe buiging van respect voor je!
Heftig verhaal hoor, bah! Dikke digitale knuffel voor jou.. Ik hoop dat je er met je vriend goed over kunt praten hoe je je voelt en misschien heb je ook wat vriendinnen bij wie je jouw hart goed kan luchten!
Ten eerste heel veel sterkte!! Je mág genieten, maar het móét zeker niet. Mijn eerste zwangerschap was een groot drama. Ik had heel erg veel pijn, kon zelf nergens heen omdat ik door de zwangerschap niet mobiel was. Andere zwangere vrouwen zien die gewoon zelf naar de winkel konden of andere dingen konden doen trok ik niet. Ook nog een hele tijd na de zwangerschap was ik jaloers op zwangere vrouwen die gewoon alles konden tijdens hun zwangerschap. Nu ik weer zwanger ben was ik, vooral in het begin, heel erg bang op hetzelfde verloop als de eerste zwangerschap. Ik mag zo gelukkig zijn dat het tegengestelde waar is. Vooral in het begin was ik bang en kon ik niet genieten. Omdat het nu nog steeds goed gaat, de vorige keer zat ik nu in een rolstoel, kan ik eindelijk genieten. Mensen snapte de eerste keer ook niet dat ik niet kon genieten 'het is toch fijn dat anderen je komen ophalen zodat je een paar keer per week je huis uit kan in een rolstoel' en ook idd 'je krijgt er zo veel voor terug' etc. Mensen die zelf een 'normale' zwangerschap hebben gehad snappen niet hoe het is om dat niet te hebben. Gelukkig zijn er mensen die je wel deels begrijpen. En misschien iets om je gerust te stellen, omdat ik tijdens de zwangerschap zo veel pijn had vond ik de bevalling helemaal geen pijn doen (en dat is niet overdreven). Volgens mij heb jij meer pijn dan dat ik toen had, dus misschien dat ook jou een pijnlijke bevalling bespaard blijft! Veel sterkte!!!