Ik ben misschien de enige maar ik vraag me af wat de andere kant van het verhaal is. De buren klinken inderdaad niet heel relaxed en vrolijk maar wij weten niet hoeveel lawaai jullie gisteravond maakten. En het terugschreeuwen over de schutting vind ik inderdaad een vrij hoog familie Flodder gehalte hebben. Ik zou het op een volwassen manier proberen op te lossen, het gesprek met ze aangaan. En inderdaad gewoon eens uitnodigen voor een kop koffie ofzo. Ze hier weg komen zetten als een stel zure zeikerds gaat verder niks oplossen namelijk.
Precies! Je man heeft aangegeven dat jullie ergens niet van gediend zijn, dat is niet echt een open gesprek, meer een mededeling die de deur voor een goede relatie volledig dicht doet. Zijn jullie toen jullie de sleutel kregen even langs geweest om voor te stellen? Een praatje? Anders nu alsnog doen, de schade proberen te herstellen.
Dit vraag ik me ook af. TS ervaart het alsof zij niet veel herrie maakt, maar voor de buren is het wel te veel. Wat te veel herrie is, is deels subjectief. Ik vind het zelf ook best irritant als ik in de tuin zit of in huis zit en ik moet ‘meegenieten’ van muziek van anderen, bijvoorbeeld.
Nou ik denk dat als ze zo zijn dat je dat niet verandert met een kop koffie maar proberen kan altijd dan heb je dat iig geprobeerd Ik vind het enorme zeikerds en ik zou dit ook duidelijk maken maar wel op een nette manier
Ja maar relativeren kan ook geen kwaad. Als het elke week is, is het heel anders dan als het eens in de zoveel tijd is. Ik kan mij ook storen als beneden buren een tuinfeestje hebben. Of als mijn buurman harde muziek aan heeft. Maar het is niet dagelijks of wekelijks. Mijn onderburen zullen ook vaak herrie van speelgoed of gestamp van mijn kinderen horen. Maar gelukkig is iedereen hier verdraagzaam. Mensen moeten ook plezier kunnen maken.
Haha nou ik vind iemand na doen op een kinderachtige manier, Jezus roepen en de deur dicht gooien meer Flodder gehalte hoor. En ik had inderdaad niet moeten terug schreeuwen( hij schreeuwde ook) We waren gewoon aan het lachen, er waren 7 mensen bij ons op bezoek op dat moment. Als hij nou gewoon naar ons toe was gelopen en op een normale manier had gevraagd of het misschien iets rustiger kon. De kinderen renden ook steeds om het huis( speelden verstoppertje) dat maakte ook lawaai. 1 iemand stond voor op de stoep achter een boom voor hun huis en hij stond voor het raam te gebaren dat dat niet mocht. Maar kom op.. dit is de eerste keer dat we een verjaardag vierden. Om acht uur was iedereen weg.
Wat verschrikkelijk zeg. Wij willen dus groter gaan wonen. Maar voor dit soort dingen ben ik dus bang, dat we misschien naast zo iemand komen te wonen. We hebben nu zo'n fijne buurt en buren.
Nou we hebben dus ook echt niet veel lawaai.. als mijn kinderen soms gillen dan zeg ik er meteen wat van, want kan daar zelf ook slecht tegen. En zij zijn nooit buiten..
Ik ben het helemaal met je eens dat ze zeuren om niets. Ik lees geen dingen dat ik denk wat asociaal, klinkt als gewoon leefgedrag en af en toe moet je gewoon visite kunnen uitnodigen. Waarschijnlijk hebben zij geen sociaal leven en weinig omhanden dat ze zo gefocust zijn op jullie. Misschien moet je ze toch een beetje helpen met hun sociale leven en ze uitnodigen voor een BBQ in de tuin
Balen zeg, buren bepalen echt de helft (of zelfs meer) van je woongenot. Misschien proberen een relatie op te bouwen,maar dan moeten zij daar uiteraard ook voor open staan. Ik zou het gewoon proberen, even langsgaan, excuus aanbieden voor wat er gezegd is, niet je woorden terugnemen maar aangeven dat je het achteraf gezien liever anders had gezegd (ook al vind je dat misschien niet, gewoon even voor de lieve vrede). Aangeven dat je graag een keer wat met ze wil drinken om elkaar te leren kennen, zodat je ook weet wat je aan elkaar hebt. Je kan meer hebben van mensen die je kent dan van mensen die je alleen af en toe ziet ondanks dat ze naast je wonen. Het is echt zo fijn om goede buren te hebben!
Onze buurvrouw kwam overigens IN ONS HUIS verkondigen dat de katten in haar tuin hadden gepoept. Dat vond ik wel even een stapje te ver, aangezien we er net 2 weken woonden en elkaar pas 1x hadden gesproken. Gewoon naar binnen lopen via de achtertuin :O Maar goed, ook al vond ik dat heel vervelend, heb ik toch heel rustig gezegd dat ik het heel vervelend vind als onze katten voor overlast zorgen en dat we meteen maatregelen zouden nemen (hebben we ook gedaan) en dat als het niet werkt we onze tuin gaan aanpassen en voor hun afweermiddelen zouden aanschaffen. We hebben geen idee hoe het nu is, we zien de buren amper en als ze buiten zijn is het om het schot dat ze voor de schutting hebben gezet recht te zetten (zodat de katten er niet door kunnen). Voelt niet fijn, maar ze zijn bijna altijd weg dus so be it.
Nou, daar ben je mooi klaar mee, met deze gezellige buren... Ik zou mezelf dus zeker niet in allerlei bochten gaan wringen, omdat zij overlast ervaren van doodgewone leefgeluiden. Ik denk ook niet dat een gezellig kopje koffie hierbij en een volwassen gesprek gaat werken als ze bij voorbaat zich niet als volwassenen gedragen... Ik denk dat ik gewoon vriendelijk zou blijven, maar bij gezeur aangeven dat het ook daadwerkelijk gezeur is (misschien in iets andere woorden) en dat jullie af en toe bezoek zullen hebben en leefgeluiden zullen maken als je in jullie eigen tuin zit. En van die associale uitroepen en slaande deuren en ander soort overdreven uitingen van ongenoegen zou ik gewoon negeren en zeker niet op terug gaan roepen. Ten eerste verlaag je je dan tot hun niveau en ten tweede zal wat je over wilt brengen ook niet aankomen. Als ze wat aan me kwijt willen komen ze maar gewoon aan de deur voor een normaal gesprek.
Ik kan zo weinig met dit soort topics. De vraag is: wat zouden jullie doen? Maar eigenlijk is de vraag: vinden jullie de buren ook zo stom? Want er zijn in dit soort situaties maar 4 dingen die je kunt doen en die heb je vast allemaal al wel bedacht: -buren negeren -ruzie maken maken met de buren -vrienden proberen te worden met de buren -verhuizen Alle opties behalve verhuizen zijn hier al langs gekomen. Optie 1 lukt niet blijkt uit je posten. Optie 2 heeft ook niet het gewenste resultaat want je vraagt het om hulp naar aanleiding van een ruzie. Optie 3 kijk je niet te willen want meerderen geven het aan en jij zegt alleen maar dat ze dat niet willen. Nou, optie 4 dan maar: verhuizen. Dat zou ik doen als ik jou was. Ik persoonlijk kies altijd voor optie 3.
Wij hebben in mei onze oude vertrouwde veeel te lieve en leuke buren en straatgenoten verlaten. We konden voor alles appen/aankloppen/aanbellen, van oppas middernacht tot het lenen van een kaasrasp, zo fijn! Onze directe buren aan 1 kant loopt het niet zo soepel me, geen ruzie hoor maar eerst speelden onze kinderen samen, daarna kam er een klacht over onze katten (hebben we serieus opgepakt en meteen wat aan gedaan) en sindsdien is het anders (maar heb het vermoeden dat het daar thuis niet lekker gaat, ze zijn amper thuis en zo wel dan hebben ze ruzie en zijn ze boos op buurmeisje). Aan de andere kant een vrouw met 2 oudere kinderen (17 en 19 jaar) en die klagen nooit en zijn super lief voor onze jongens. Een deur verder een heel leuk stel met jonge kinderen, meteen een klik, zij ook nieuw vanuit de stad naar hier verhuisd en is echt heel leuk. We gaan vanmiddag met elkaar borrelen. Het is echt fijn om te weten wie je naast je hebt dus ga jezelf gewoon voorstellen en probeer en band op te bouwen. Wij wonen hier nu 1,5 maand en het is echt heel fijn om te weten dat we voor een vergeten ingredietn bij het koken, of een noodoppas ivm ziekenhuisbezoekje altijd aan kunnen bellen.
Ik vind het eerlijk gezegd wel een beetje een rare reactie. Waarom lees en reageer je op het topic als je niet op zo een topic zit te wachten? Ik kan me best voorstellen dat zij gewoon even tips vraagt of andere ervaringen wil horen van mensen. Of misschien gewoon ff wil horen/zeggen dat haar buren gewoon raar zijn. Van wat ik lees zijn het gewoon rare mensen en ik zou me er ook geen raad mee weten.
Misschien zoekt TS wel een stukje bevestiging in plaats van een oplossing. Bevestiging dat hun "gedrag" niet abnormaal is. In mijn ogen is, vanaf haar kant van het verhaal gelezen, is het gedrag van TS en haar gezin doodnormaal. Iedereen heeft verjaardagen, visite, wel eens een muziekje aan ect. Het klinkt alsof de buren zich storen aan alles, wat de werkelijke reden daarvoor is komt TS alleen achter door in gesprek te gaan. Ik zou het zelf echt heel vervelend vinden, je hebt een droomhuis gekocht, een plekje waar je jaren wil wonen en dan moet je op je tenen lopen voor de buren.