Ja het was pas 0.7 cm dus 1 cm was het nog niet.. Had nog 0.3 cm moeten groeien inpricipe, en week daarvoor zat het op de 0.6. gyn ging er ook beetje raar mee om vond ik, niet dat ze bij zichzelf denken misschien zitten we er naast, of we vergelijken de echo's even, dat hebben ze niet gedaan dus dat gaat ik volgende week even vragen.. Misschien zit ik nog helemaal niet op de zeven weken, Daarom laat ik het ook niet weg halen, en mocht het inderdaad niet goed zitten laat ik het op de natuurlijke manier gaan, Maar niet dat ik het dalijk weg laat halen en het schijnt wel goed te zijn, dat zou me kapot maken, Ik vraag sowieso nog even om een echo volgende week en of het überhaupt wel verder gegroeid is, Ze zeiden niet eens dat ze het volgende week nog even aan kijken hij zei gelijk het zit niet goed.. En volgende week moet ik dan doorgeven wat k beslis of ik het door het ziekenhuis weg laat halen of op de natuurlijke manier laat gaan, En aangezien er zo vaak fouten worden Gemaakt int ziekenhuis, vind ik dat een beetje een erg snelle conclusie, Ik neem sowieso de vorige echo's mee zodat hij het kan vergelijken met elkaar, En misschien dat ze toch fout zitten, of niet.. Maar het was in iedergeval 0.1 cm toch gegroeid, en het voelt ook alsof m'n buik juist steeds meer ruimte aan het maken is, Maar goed probeer er gewoon een hard hoofd in te houden en niet te veel te hopen, Maar weten ook niet echt m'n cyclus omdat ik aan de pil zat, Dus het is nog even afwachten tot volgende week en hoop toch stiekem op goed nieuws, maar ik hou m'n hoofd erbij ( probeer ik dan ! )
Snap het niet zo goed. Eerst zeg je dat ze de metingen niet naast elkaar hebben gelegd. In je laatste post schrijf je echter dat het vorige week 0,6 en deze week 0,7 is. Dan weet je toch wel het verschil? De groei, als je 1mm groei wilt noemen, is erg weinig voor 1 week. Rond jouw termijn zou het vruchtje eigenlijk 0,5 tot 1 cm per week moeten groeien. Ik duim heel hard voor je, maar ik denk dat het ook goed is om, zoals je zelf al schrijft, je hoofd erbij te houden. Sterkte met wachten!
Ja ze hebben ze ook niet vergeleken, maar k weet hoe groot de vorige echo was, en wat er op het beeldscherm van de laatste echo stond, Maar ik ben geen prof en weet niet hoe dat zit met hoe snel het zou moeten groeien vandaar, I know zal wel moeten het hoofd er bij houden tnx
Deze echo was in principe de controle echo na de foute echo vorige week. Dus vreemd dat hij nu zegt dat het mis is, is natuurlijk niet zo. 1mm gegroeid in een week is heel weinig. Op deze termijn is het lastig precies te meten dus wellicht (ook omdat het dit keer een ander was) is deze mm een "meetfoutje". Dat je nog zwangerschapskwaaltjes hebt is logisch, je draagt het vruchtje nog, dan blijft het hcg hormoon ook in je lichaam bestaan. Ik zou volgende week, voor de zekerheid, nog een echo vragen. Ik vind het rot om te zeggen maar de kans dat het goed komt is echt heel klein. Probeer uit te gaan van een miskraam maar blijf hopen op een wonder. Geef jezelf niet de schuld van je eerste miskraam trouwens. Door slecht eten en stress krijg je geen miskraam.
1 mm verschil in een week is te weinig, ben ik bang. Een vruchtje hoort met die termijn bijna een mm per dag te groeien. Een mm verschil kun je geen groei noemen, omdat de kruisjes van de echo handmatig geplaatst worden. Zolang het nog in je lichaam zit, blijft het HCG produceren. Ook als het fout zit. Door het zwangerschapshormoon blijf je kwaaltjes houden en groeit je buik gewoon door. Helaas hier meegemaakt... Soms stoot je lichaam het niet zelf af, waardoor je ook geen buikpijn of bloedverlies krijgt. Geen lichamelijke tekenen van een miskraam wil dus niet zeggen dat het dan wel goed moet zitten. Je kunt altijd voor de zekerheid om nog een echo vragen. Maar het klinkt niet zo goed, helaas. Hou er rekening mee dat het fout zit. Sterkte!
Ik zit in hetzelfde schuitje. Gisteren heen geweest. De gyn dacht dat ik wel 7 weken moest zijn, maar kon een vruchtzakje en dooier vinden, maar geen kloppend hartje. Ik heb een afspraak om volgende week terug te komen voor een nieuwe echo. Maar hij zei tegen mij ook dat het waarschijnlijk mis gaat. Al hebben ze bij mij niet voorgesteld het weg te laten halen. Dat vind ik ook een beetje snel. Voor hetzelfde geld is er een foute berekening gemaakt en ben je minder ver dan je dacht en komt het kloppende hartje nog. Ik hoop op een wondertje voor jou.
Ik heb hetzelfde besluit genomen als jij. Ik zou volgende week weer heen moeten, maar als ik zelf reken (omdat ik nog geen regelmatige cyclus had en wel weet wanneer we hebben geklust enz, denk ik dat ze er misschien ook naast kunnen zitten en ik aanstaande vrijdag pas 6 weken ben. Daarom heb ik besloten om die afspraak te verzetten naar nog een week later, wanneer ik dus 8 weken denk te zijn. Als ze dan nog niets zien, dan laat ik de natuur z'n gang gaan als dat nog niet is gebeurd. Ik moet er ook niet aan denken dat ze wat weghalen, wat wel leefde.
Hoi heel veel sterkte met het wachten. Helaas heb ik heel erg veel ervaring met miskramen zowel wachten als ingrijpen. Ik denk niet dat de gyn zich zomaar vergist of het wel of niet goed zit bij een eerste echo zijn ze natuurlijk altijd voorzichtig maar als er geen groei meer is dan zit het echt fout de keuze is dan aan jou en je partner als het verantwoord is natuurlijk ik heb een ma gehad van een 2ling en ik mocht niet langer wachten dan 2weken helaas moest ik toch een curretage ondergaan. Ik wil je ook waarschuwen dat wachten soms weleens weken kan duren heb een keer 14weken gelopen voordat het kwam dit omdat ik niet voor de 12 weken een echo wilde vruchtje gestopt op 5w en 5d. Heel veel sterkte
Joyfull Er wordt nooit zomaar een afspraak gemaakt om het weg te halen. Je hebt altijd na de foute echo een week later nog een controle-echo. Bij een gezonde zwangerschap hoort er altijd groei te zijn. Is dit er niet, ook niet na een week wachten, dan is het zeker dat het fout zit. Pas als je twee foute echo's hebt gehad, wordt er met je gepraat over de verschillende mogelijkheden: wachten totdat de miskraam natuurlijk op gang komt, pillen om het op te wekken of een curretage. Helaas heb je niet altijd zelf de keus, omdat je lichaam het soms gewoon niet afstoot en de pillen ook niet altijd voldoende werken. Dus dan wordt het een curretage.
Ik wacht het allemaal nog even netjes af tot as woensdag, zal jullie laten weten hoe het is gelopen, Bedankt voor de info's en de lieve berichtjes! X
Ik zat zojuist toevallig in mijn zwangerschaps boekjes te kijken, maar bij me meisje zagen we zelfs pas met 9 weken en 3 dagen een hartje kloppen, met 8 weken en 3 dagen een vruchtzakje maar geen hartactiviteit. Ik dacht 7 en 8 weken, maar bij was het dus pas zelfs met 9 weken! Succes zal voor je duimen!!
Maar dan ben je toch nooit ruim 8 weken zwanger geweest? Want met 8 weken zie je al duidelijk een kindje. En dan kan niet zonder een hartje... Had je inwendige echo's of uitwendig? Een hartje begint tussen de 5 en 7 weken met kloppen, dus pas met 9 weken lijkt me echt onmogelijk. Dan ben je of korter zwanger geweest of de apparatuur stamde uit het jaar 0.
Zou gister moeten gaan voor de echo, maar dochter van m'n vriend ligt int ziekenhuis dus hebben de afspraak moeten verzetten naar volgende week als we dan hopelijk wel kunnen, dus het is nog steeds niet te zeggen hoe of wat! Houd jullie op de hoogte!
Bedoelde je mij? Ik had met 8 weken geen hartje dat klopte. Echt pas later, kan de papieren van de vk wel inscannen kan je het zelf lezen. Ik was wel echt zover anders konden we niet met 9 weken wel een hartje zien kloppen. En de uitrekendatum had anders ook niet geklopt. En ook niet met me laatste menstruatie enz hihi....Ik weet ook niet hoe en wat. Want bij me andere heb ik nooit echo's gehad, ja bij de middelste met 12 weken pas, dus daarvoor weet ik niet. Maar me meisje was dwars en liet dus echt pas later een kloppend hartje zien...
Een iets wat late reactie.. Sorry ervoor.. Maar zit met heel veel dubbele gevoelens/emoties, Vandaar dat ik nu nog om deze tijd wakker ben, De laatste echo die ik heb gehad, was niet goed, Niks gegroeid en geen hartje te bekennen, Ik kreeg de keus een curettage of op z'n natuurlijke beloop.. Natuurlijk leek voor mij veel fijner, Echter na twee weken nog steeds geen tekenen dat het zou gaan afbreken, Weer echo gehad om te kijken of het al losliet, Dat was niet het geval, Toch wilde ik blijven wachten, Nu is het zaterdag, (eigenlijk al zondag), En afgelopen maandag ochtend 4feb, om 06:35, werd ik wakker, Ik voelde iets 'lopen', Stond op en liep gelijk tot aan m'n enkels.. Het was dus begonnen.. Gelijk hevig, wat ik niet had verwacht, Kon niks meer hebben, en besefte toen pas, het is echt over.. Vloeide meer dan eerste miskraam die ik ooit heb gehad, (Eerste x leek meer op een hevige menstruatie met menstruatie krampen..) en die pijn.. Och vreselijk! Alsof iemand me stak met een mes continu! Warme douche hielp niet, kruik tegen buik hielp niet, en de pijn werd alleen maar erger, Had ook echt een weeïg gevoel, En op zo'n moment, dat je iets aan het verliezen bent, vind je dat echt niet leuk.. Het rare was die nacht er op (maandag nacht) Werd ik wakker van een rare angstaanjagende 'droom'.. in die 'droom' bloede ik helemaal leeg en echt letterlijk alles zat onder.. Ik schrok ervan en vertelde het manlief, en die zei al dat als je een 'droom' hebt waar bloed in voor kwam, het niet iets goeds kon betekenen.. Woensdag ochtend voelde ik me redelijk goed ondanks de pijn en ondanks dat ik ontzettend moe was aangezien ik geen oog dicht had gedaan, Manlief moest even naar z'n eigen huis, dus ik zat gewoon rustig op de bank een spelletje te spelen op de iPad om niet aan die kleine te denken, Opeens voelde ik dat ik moest rennen naar de wc want er kwam een overvloed uit, Redde het dus niet want lekte door twee trainings broeken heen.. Die nare 'droom' werd werkelijkheid.. Dacht dat het eventjes was die overvloed en snelde snel naar boven om alvast een andere broek te pakken, maar moest weer rennen naar de wc.. Alles liep er letterlijk uit, alles zat letterlijk onder.. Ik ging zitten op de wc omdat het bleef stromen.. En ging echt kapot van de pijn, Buiten het vloeien kwamen er hele grote stolsels en weefsels vrij dat echt totaal niet fijn voelde, Er zat geen seconde een stop op, en het werd alsmaar erger, Had al een paar x door getrokken omdat het echt ontzettend veel was, Maar op een gegeven moment kon ik niks meer.. Zat al meer dan een uur op de wc en het bleef maar gaan, Werd op een gegeven moment heel erg licht in m'n hoofd, heel erg duizelig en had echt het gevoel alsof ik ieder moment neer kon gaan, Kreeg het heel benauwd, nou.. nog wel erger dan benauwd.. En wou het ziekenhuis bellen, Alleen kon ik niet van de wc af! Buiten het vloeien wat bleef gaan, kon ik niet eens meer opstaan, Ik had er geen kracht voor in m'n benen, En werd alsmaar naarder, Probeerde op m'n ademhaling te letten, Maar dat ging bijna niet meer, Gelukkig had ik die iPad meegenomen naar de wc omdat ik dacht aan het begin dat het gewoon 'eventjes' een 'lading' zou zijn, en liep er mee naar de wc toen, Ik typte naar m'n vriend op Skype dat ik het niet meer redde, maar kon niet wachten op antwoord, Het typen zelf ging al bijna niet voelde me steeds zwakker en zwakker worden.. Kon nog net op het icoontje bellen drukken en hij pakte gelukkig gelijk op, Probeerde te praten wat bijna niet ging, en zei iets van: red het niet meer, daarna was het over.. Kon niet meer terug antwoorden en m'n ademhaling sloeg op hol, Gelukkig begreep hij dat het niet goed ging en binnen twee minuten stond ie voor me neus, Hij zag het aan me, ik hoefde hem niks te vertellen, Met moeite kon ik hem zeggen waar m'n zorgpasje lag en belde hij de ambulance, In de tussentijd ging ik nog over m'n nek en ging het nog slechter.. Man lief die zichzelf rustig probeerde te houden, maar zich op zat te vreten omdat de ambulance er zo langzaam over deed, Probeerde mij een beetje te kalmeren, Maar was zo licht in m'n hoofd en voelde me zo zwak dat dat bijna niet ging, Moest echt letterlijk het fonteintje opendraaien en het koude water over me heen gooien want anders zou ik heeeel snel nok out gaan, Hij een doekje gepakt en koud gemaakt zodat ik die tegen me hoofd aan kon houden, En ik maar moeite doen om 'wakker' te blijven en niet neer te gaan, Eindelijk kwam de ambulance maar kon niet opstaan zakte gelijk door, M'n vriend me gesteund en opgetilt waar na de ambulance broeders het over namen en me op de brancar moesten leggen, Gelijk infuus, bloeddruk werd gemeten etc.. Schrok me echt de *******.. Aangekomen in het ziekenhuis was ik half van de wereld, En moesten ze nog een INWENDIGE echo maken.. Ik dacht dat ik dood ging.. Schreeuwde het uit van de pijn, En werd helemaal gek van die hevige pijn, En ik kan echt heeel veel pijn hebben, maar dit wat ik die woensdag voelde.. Dat sloeg echt alles.. Gyn zei dat ik met spoed toch een na curettage moest doen, Want je hoort je niet zo te voelen en had te veel bloed verloren, Was ook echt hartstikke bleek geworden, Ze konden maar een half buisje bloed af tappen de eerste keer! Na nog geen vijf minuten werd ik gelijk de operatie zaal in gereden, En begonnen ze gelijk al met de voorbereidingen, En werd ik onder narcose gebracht, Voor ik het wist (was al een tijd overheen gegaan maar lag natuurlijk Nokkie) Hing de zuster boven me dat ze klaar waren en alles goed gegaan was, Was ontzettend moe natuurlijk, dus moest nog een beetje terug op de wereld komen, Voelde nog wel pijn, maar die pijn kon ik verdragen, De pijn die ik voor de currretage voelde, die had ik gelukkig niet meer, Lag nog steeds aan t infuus en ze moesten continu me bloeddruk in de gaten houden, m'n temperatuur werd ook steeds opgemeten, Lig ik daar in een kamer.. Helemaal stil om me heen.. En hoor ik op de gangen, vanuit een andere kamer een kindje geboren worden.. Ik voelde me rechtstreeks door de grond heen zakken, Had al zoveel verdriet erom en dan hoor je zoiets terwijl je dat gewoon nu niet kan horen.. (logisch dat je dat hoor als je op de verloskundige afdeling ligt..) Na vanaf half twee in de middag in het ziekenhuis te hebben gelegen mocht ik om kwart voor zes gelukkig naar huis, Voelde me heel raar en leeg.. Nu nog hoor.. Pijn is gelukkig draagbaar en ondanks het zware gevoel in m hoofd en het slappe gevoel van heel m'n lichaam, en het bloeden dat gelukkig wel minder is dan dat het was, voel ik me toch heel raar.. Beelden van afgelopen woensdag blijven maar door me hoofd spoken, En zie het steeds voor me durf ook niet naar de wc te gaan omdat ik dan flashbacks heb.. Lig nu weer een paar dagen op bed en m'n enigste uitstapje is naar de toilet.. Word gek van het stil blijven liggen en ondanks dat ik moe ben krijg ik geen oog dicht.. Voel me beroerd, neergeslagen en niet lekker in m'n vel, De zekerheid die ik had aan het begin vd zwangerschap voordat ik hoorde dat het fout zat, is voorbij.. Mijn zwangerschap zelf is voorbij.. Mijn kindje ben ik nu echt kwijt.. Sorry voor sommige 'ranzige' beschrijvingen, maar moest het even kwijt.. Het zal dit keer een zwaarde verwerkingsproces worden voor me, En moeilijk te vergeten hóé het is gegaan/gebeurd.. Had nooit verwacht dat het zo hevig zou kunnen zijn, En hoop dit dan ook nooit meer mee te maken!
Hallo kerstmuts, Wat een verschrikkelijk heftig verhaal. Ik hoop dat het een beetje gaat. Ik snap hoe je je voelt. Vooral dat het voorbij is en de leegte. Heel veel sterkte de komende tijd.