Ik ben verdrietig, teleurgesteld en boos! :x Dit kan trouwens een lang verhaal worden... Even een korte voorgeschiedenis. Mijn beste vriendin we kennen elkaar al 11 jaar. Altijd voor elkaar klaargestaan had de ene geldproblemen maakte niet uit leuke dingen deden we. We zagen elkaar minimaal 1x in de week dit was onze standaard avond en eigenlijk kwam daar niks tussen. Zij heeft een zoontje van nu 6 jaar was niet gepland maar wel welkom (ze zat nog op school) haar relatie is mede daardoor kwetsbaar en eigenlijk leven zij en haar man langs elkaar heen. Meerderemalen ben ik halsoverkop naar haar toe gegaan omdat ze weer is ruzie hadden. Altijd een luisterend oor kortom normale vriendschap dus. Omdat zij nog op school zat en ik al werkten heb ik regelmaat op haar zoontje gepast. Lees; 2 ochtenden in de week voor zo'n 8 maanden voor niks met liefde! Al jaren wilde ik zelf ook kinderen en vorig jaar testen ik positief dit was bij haar thuis en zij was net zo blij als ik. Naarmate de weken verstreken ging ik al ander gedrag merken: Zoals ik hierboven al schreef 1x per week zagen we elkaar op een vaste avond, meestal gewoon thuis. Altijd met zijn tweeën een avond voor elkaar. Heel soms kwam er nog iemand een oud klasgenootje van ons. Heel gezellig voor af en toe. Maar dat af en toe werd 2x per maand tot op het laatst dus gewoon elke week. In het begin dacht ik best hoor hoe meer zielen hoe meer vreugd.. totdat het eigenlijk elke week over dingen ging waar ik dus niks van af wist. Jaloers misschien een beetje maar laten we eerlijk zijn ik was niet de gezelligste im de zin van niet drinken en roken en uitgaan was zeker niet aan mij besteed. Nog steeds dacht ik het is logisch dat ze nu naar elkaar toe trekken dat komt wel goed. Na de bevalling kwam mijn beste vriendin eindelijk meteen langs apetrots op haar 'neefje'. De eerste week kwam ze nog op bezoek samen met die oude klasgenoot erg leuk maar ik was nog moe dus het was een kort bezoekje. In de weken daarop eigenlijk niks meer gehoord. Niet meer hoe gaat het of met de kleine enz. Ik heb zelf toen nog meermaals geappt met van kom je langs en etc. Ik kreeg toen verassend laat antwoord terwijl ze met haar telefoon slaapt. Kreeg ik antwoord was het ik kan niet meer niet. Weken verstreken toen ik een bericht kreeg van haar dat ze vanavond langs wilde komen samen met die oude klasgenoot. Ze wilde mijn zoontje zien. Ik zei nog langskomen is prima maar L. ligt dan al op. Dit was niet goed ze stond erop om hem te zien. Nou vooruit dan.. ze keken een keer naar hem gingen samen verder praten over hun scharrel (ja HUN scharrel daar n**ken ze allebei mee maar goed dat moeten ze zelf maar uitzoeken) vervolgens gaan ze KIJhard lachen waardoor mijn zoontje zich rot schrok en ontroostbaar ging huilen. Toen gingen ze samen maar naar buiten roken. Ik heb 20 minuten geprobeerd mijn zoontje te troosten terwijl hun buiten stonden. L. was gelukkig in slaap gevallen en ik ging ook naar buiten.. wederom ging het alleen maar over vreemdgaan, uitgaan enz 16 jarige meisjes gesprekken. Ik zat er maar bij als spek en bonen. De op volgende dagen/weken heb ik niks meer gehoord. Zelf weer geappt maar weer vaag antwoord.. op Facebook gaan berichten en foto's van hun samen voorbij zonder ook maar te vragen of ik mee wil (vroeger moest ik mee) Een week geleden kwam ik er tegen in ons café weer samen met het oude klasgenootje. Mijn man was er ook en en iemand vroeg hoe het met ons zoontje ging. Wij vertellen en hun gingen gauw ergens anders over praten. ( kan natuurlijk maar we zaten met zijn alle) mijn beste vriendin ging eerder naar huis omdat ze gezeik had met haar man standaard. 10 minuten later ging de telefoon van onze oude klasgenoot met berichten dat de bom was gebarsten blabla. Dit stak normaal was ik de gene waarbij ze verhaal kwam doen.. Ik zal het een beetje proberen te korten want anders typ ik morgen nog . Ik heb dus eigenlijk het gevoel (nee ik weet het zeker) dat ze van me af wilt en ik weet niet waarom.. Ja ik geef toe ik ben op dit moment saai. Mijn zoontje is nu eenmaal een moeilijke slaper en de eerste weken zaten we in de overlevings stand maar wie niet met een pasgeboren baby? Als ik op Facebook een foto van L. zet reageert ze niet ze vind het niet leuk. Voorheen vond ze alles echt alles leuk Binnenkort gaat ze een weekend weg met het oude klasgenootje en nu zitten ze samen in de bioscoop. En ik zit hier met een gebroken hart.. en tegelijkertijd ben ik boos pissed off. Ze negeert mijn berichtjes of reageert de volgende dag pas. Ze wil me blijkbaar niet zien en als ze dat doet nooit alleen Ik sta altijd voor haar klaar ze hoefde maar poep te roepen en ik stond er. Ze had nooit geld altijd betaalde ik en dat deed ik met plezier. Zoals ik al zei oppassen met liefde. En nu ik haar te hardst nodig heb/had laat ze me barsten. 11 jaar vriendschap spoelt ze zo door de plee... ik ben er klaar mee zover ben ik al maar ik voel me wel rot. Ik voel me koos vriendloos. Ik wil mijn zorgen en plezier delen met iemand en niet alleen met mijn man maar met een vriendin. . Ik heb sinds dat ik verhuist ben weinig vrienden en nu eigenlijk niemand meer.. ik wil absoluut niet zielig zijn maar ik kan wel een potje janken. Dit is trouwens maar een kleine greep uit gebeurtenissen..
Ze is klaar met de vriendschap denk ik zo. Ik zou, hoe pijnlijk ook, absoluut geen energie meer in haar steken.
Zo'n type zou ik niet eens als vriendin willen hebben maar goed, dat is hoe ik er persoonlijk over denk. Misschien een gesprek met haar aangaan en haar vertellen wat het met je doet? Mocht daar weinig uitkomen dan heb jij iig je best gedaan en weet je waar je aan toe bent, hoe rot het ook mag voelen.
Vervelend! Op het moment dat je je het nodig hebt, leer je je vrienden pas echt kennen. Kennelijk is zij niet zo'n goede vriendin en ben jij voor haar veel te goed geweest! Heel pijnlijk, zeker omdat jij voor haar altijd met alle liefde hebt klaargestaan. Ik zou er ook even geen energie in stoppen en je volledig richten op je gezinnetje. Hoe meer moeite jij nu in haar steekt, hoe meer dat gaat frustreren. Je kunt je tijd wel beter invullen denk ik zo? Eventueel zou je haar (alleen) kunnen uitleggen hoe je je voelt en de bal bij haar neerleggen. Als ze er niets mee doet, is ze jouw vriendschap niet waard...
Ze lijkt wel jaloers. Waar woon je? Misschien is er hier wel iemand die bij jou in de buurt woont en zich net zo vriendeloos voelt
Wat sneu zeg... ik zou me ook erg rot voelen.. Maar als ze nu die houding neemt dan maar niet en waarschijnlijk over een tijd weet ze pas wat ze mist en als die oud klasgenoot ook weer verder gaat..als ik zo je verhaal lees is ze ook niet helemaal normaal met der scharrel of "hun scharrel" ze laat je zo barsten terwijl je net een kind heb.. Je kan het tegen haar zeggen hoe je je erover voelt en kijken hoe ze reageerd. Zo jammer hoe makkelijk sommige mensen je laten vallen..
Ik wil(de) wel met haar afspreken maar ze houd de boot af of alleen met dat andere meisje erbij. Ik weet het maar ik had gedacht dat dit mij niet zou overkomen toch wel.. ik woon vlakbij Rotterdam
Nee klopt ze is helemaal losgeslagen ik herken er niet meer. Ze gaat naar feesten waar ze vroeger en hekel aan had. En gedraagt zich als een schoolmeisje tegenover de buitenwereld.
Ik ben bang dat zoiets niet meer gaat veranderen als jullie beide zo'n andere en verschillende weg zijn ingeslagen.. Maar ik wil je wel 1 ding zeggen : je bent echt niet "saai" omdat jij je niet meer als puber gedraagt, vreemdgaat of wat dan ook!!
Mensen blijven nou eenmaal zelden precies dezelfde in hun leven, en daardoor veranderen vriendschappen ook. Dat is niet altijd even leuk, maar zo is het leven wel. Ik zou hieruit wel m'n conclusies trekken en het erbij laten. Ga op zoek naar meiden die qua levensfase meer in jouw beleving zitten en bouw daar wat mee op.
Eens. Zo'n type persoon is gelukkig de ver-van-mijn-bed-show 😳, maar als ze zo lang je goede vriendin is geweest zit er niks op dat nog éénmaal met haar praten. Héél duidelijk met haar communiceren dat je met haar alleen wilt afspreken, kwestie van de telefoon pakken. Mocht ze dat niet willen houdt het sowieso op. En als je haar wèl alleen spreekt duidelijk vragen wat jullie vriendschap voor haar nog betekent. Ik heb er eerlijk gezegd weinig vertrouwen in en dan zou ik als ik jou was op zoek gaan naar een wat errrr 'beschaafder' en volwassen vriendin mét meer inhoud dan deze vrouw (ik heb medelijden met haar kind!). Het doet pijn omdat jullie al zo'n lange geschiedenis hebben, maar als je elkaar zo jong leert kennen groeien mensen en vriendschappen vaak uit elkaar. Mijn beste en meest dierbare vriendinnen heb ik pas ontmoet toen ik (veel) ouder was, dan sta je toch anders in het leven en weet je beter wat je aan elkaar hebt. Komt echt goed meid, maar niet met haar waarschijnlijk. Koester de leuke herinneringen en time to move on! 😑
Je word volgens mij vervangen meid. Helaas...maar zij gaat er veek mee verliezen. Ze zit in een tiener mid life crisis. Denken dat ze haar tiener jeugd nog eens over kan doen omdat haar zoontje nu ouder is. Als ze zo doorgaat gaan er veek meer mensen van haar afstaan. Je hebt t geprobeerd en laat het voor nu, ga je energie er niet aan verspillen. Zij kiest voor deze weg, jammer dat ze jou achter laat.
Ik vind je verhaal heel herkenbaar. Een tijdje terug heb ik gebroken met een vriendin. Zij had dan nog geen kinderen en ik heb mijn dochter gekregen toen we alle twee studeerde. Alleen betichte zij er van dat ik vaak loog als ik zei dat ik niet uit kon/wilde ivm de kleine. Totaal geen begrip voordat ik moeder was geworden en dat heeft drie jaar zo gerommeld tot dat we het gesprek aan gingen en we besloten hebben de vriendschap te stoppen. En eerlijk? De vriendschap was in die drie jaar dat ik moeder was geworden zo verwaterd dat het zelfs niet eens meer verdriet deed want dat had ik al gehad. Sterkte, ik zou haar voorlopig in haar sop laten gaar koken en geen contact met haar zoeken, laat het maar eens van haar kant komen.
Je ziet het toch vaak. De een krijgt een kind, de ander blijft in de "jeugd" hangen. Volgens mij heeft je "beste" vriendin flink wat gemist vroeger en is het nu zo'n losgeslagen moeder die alles weer wil inhalen... Ik denk dat je afscheid van haar moet nemen, je hebt hier toch niks aan? Mijn beste vriendin is nog lang niet bezig met kinderen en gaat veel stappen etc. Maar daarnaast staat ze altijd voor me klaar en kunnen we heerlijk genieten met zijn tweeen of de met de kids erbij.
Kan je niet eens bellen met haar, en haar vragen wat er scheelt? Nu ben je toch maar aan het gissen... App'en is voor zoiets toch echt niet goed, daarmee komt de boodschap nooit goed over.
Je kunt nog eens proberen om met haar te praten als die ander er niet bij is. Maar als dat niet lukt of niet werkt dan zou ik gewoon denken van: doei! En ook niks meer laten horen. En je bent niet saai! Je hebt gewoon een ander leven gekregen en het lijkt alsof zij verloren tijd aan het inhalen is o.i.d. Dat moet ze dan maar zonder jou gaan doen lijkt me. Vriendschappen veranderen of stoppen, niet altijd leuk, maar ik zou er niet al te veel energie meer in steken hoor!
Nou weet je wat ik denk? zij heeft jong een kind gekregen en moest toen natuurlijk volop verantwoordelijkheid dragen. Nu is haar kind ouder, en voelt zij waarschijnlijk dat ze weer vrijer kan worden en de tijd van verloren feesten en vriendjes ka inhalen. Jij heb die tijd andersom beleeft en voor jou is het NU tijd om verantwoordelijk te zijn over je kindje. Jouw tijd draait nu om je prachtige mannetje. En of dat nu een moeilijke slaper of huilbaby is of helemaal niet, dat maakt wat dat betreft niet uit. Je prioriteiten liggen nu ergens anders. Daardoor hebben jullie andere interesses en is zij al dan niet bewust op zoek gegaan naar anders. Wil je echt de kostbare tijd die je hebt nog delen met zo iemand? Ik zou zeggen: steek die tijd in je kleine mannetje of in jezelf. Eerst even op adem komen en genieten. Het is zo jammer als er een donkere wolk hangt boven deze tijd. Helemaal als de vriendschap toch klapt en dan is het allemaal voor niks geweest. Natuurlijk kun je nog met haar praten, maar dat héb je al geprobeerd en dat wil ze niet. Anders kwam ze ook wel alleen. Als moeder moet ze snappen hoe het nu voor jou is en ze houd er geen rekening mee. Hoe dan ook, een hele dikke knuffel!