Jojogirl: Rationeel weet ik dat het KDV echt niet slecht of zielig is. Zeker als we een half jaar verder zijn gaan ze echt dingen leren waar wij niet op komen (uhh, de mensen die er niet werken dan ) maar nu is ze nog zo klein . Als ik keus had bleef ik ook thuis. Al weet ik ook dat ik geen typische huismoeder wil worden, ook voor haar niet.... Maar ook hier moet er om financiele redenen gewerkt worden (althans voor dit huis en vakanties ed). Het is nou eenmaal zo... Fredje: Ooh wat erg dat het ook werkelijk zo zwaar valt!! Ik hoop zo dat het me mee gaat vallen maar ben er ook bang voor... Voor mijn verlof af is moet ze in eigen ledikant slapen van papa (daar heb ik 2 mnd geleden mee gedeald, toen leek het nog zó ver weg , ze slaapt nu nog in de wieg op onze kamer). Vrees dat ik er vanavond of morgen echt aan moet, wil dit niet tegelijk laten lopen met eerste dagen werk maar oooohhh ook dit voelt al als afstand nemen
Maar ja...de andere kant is: Die mega glimlach die je krijgt zodra ze je zien....dat nog sterkere "ik hou van je"-gevoel. Dat vind ik altijd heerlijk als ik de oudste ophaal. (niet dat ze nu nog naar me omkijkt als we bij opa en oma binnenstappen. Ze wil vaak niet eens mee naar huis, laat staan dat we een kus krijgen )
@Loki: Inderdaad in het kdv steken ze zoooooveel meer op dan bij oma en opa thuis. Maar toch voelt het niet juist... Ze zijn ook nog zo verschrikkelijk klein.. En overstap naar het eigen bedje ging hier eigenlijk vrij vlot, ik had het er zelf ook enorm moeilijk mee maar merkte heel goed aan Emeric dat het voor hem echt tijd was, hij werd vaak wakker door ons gewoel. Is een pak beter gaan slapen sinds hij op zijn eigen kamertje in zijn eigen bedje ligt. Succes ermee! @Fredje: Dat ga ik dus ook voorhebben volgende week, kan nu al huilen als ik eraan denk! Vandaag trouwens de kleine man terug mee naar mijn werk maar deze keer stond ik dus niet in de babygroep bij hem maar in de peutergroep. Hij had het verschrikkelijk lastig dat had ik echt niet verwacht! Het ergste was dat ik hem heel erg hard hoorde huilen en dat ik er dus niet naartoe kon om hem even te knuffelen en te troosten, dan breekt je moederhartje echt hoor... Gelukkig mocht ik hem wel borstvoeding gaan geven en het arme mannetje viel elke keer in slaap aan de borst. Nu ik merk hoe hard hij me al mist krijg ik het nog moeilijker Dit voelt gewoon allemaal zo niet goed...
Nou...de kolf staat uit te koken...of te wel: Morgen eerste werkdag! Weer een bijzondere periode voorbij....nu moet ik de zorg van mijn kleinste meisje uit handen geven
En, hoe gingen je eerste werkdaagjes? Viel het ene beetje mee of toch echt enorm tegen? Ik mag (uh, moet..) vanmiddag+avond voor de eerste keer. Wat een organisatie zeg. Hele auto ligt al vol met kinderwagen, reserve kleding, slaapspullen, voeding, kolfspullen, mijn eten. Het is echt niet meer 'even gaan werken' . Morgen vroeg om 8.00 beginnen, vind ik ook weer ff spannend hoe het zo sochtends allemaal loopt als er toch iets meer tijd druk is. En dna is het eerste keer KDV, bah
Nou...ben kapot, haha! van het nadenken! Man o man, lijkt wel alsof ik opnieuw begin! Bel wel 2x per dag naar huis om te horen hoe het gaat Maar vind het wel pittig hoor, is weer even wennen
Hier alweer de 2de week erop zitten! Tijd gaat gelukkig snel voorbij..en moet eerlijk zeggen dat het me deze week al niet meer zo zwaar viel..maar heb maandag wel een extra verlofdag genomen omdat Evy haar prikjes kreeg.,.dus misschien telt deze week dan niet..haha.. @mamavanjuul: Dat bellen is idd heel herkenbaar! En dat opnieuw beginnen ook..poeh! Dat je zoveel kunt vergeten binnen een paar maanden..erg he? hoe bevalt het werken verder? Is het makkelijker Emma weg te brengen dan Julia in het begin? Vraag me altijd af of het bij een 2de even zwaar valt...
Zo hier zitten de eerste dagen er ook weer op en ik vond het reuze mee vallen! Werk was alsof ik nouwelijks weggeweest ben! De kleine miste ik wel en het bellen klinkt idd erg bekend maar ze doet het zo goed qua slapen en eten dat ik me ook een stuk beter voel! Maar god god god wat een organisatie! Het is niet meer opstaan, kleren aan en gaan maar het is iedere keer net of je op vakantie gaat, zo'n rompslomp! En dan dat gekolf, man man man . Maar dat doe ik uiteraard met liefde, dan ben ik toch lekker even voor mummel bezig al weet mummel er op dat moment niets van . Morgen weer lekker een dagje vrij (dat wordt heeeeel de dag knuffelen met mn meissie) en dan zaterdag nog, volgende week maar 2 dagen en dan weer een lang weekend. Even rustig inkomen hoor
Ik snap heel goed dat je er tegenopziet! Ik had dat bij mijn oudste ook! Verschrikkelijk vond ik dat! ik moet zeggen,dat ik dat het eerste jaar vond! Daarna ging het iets beter... alleen werd het weer moeilijk,omdat hij iedere keer met wegbrengen begon te krijsen...en dat ze hem van mij af moesten trekken,zodat ik kon gaan..pfff.. dat zijn geen leuke dingen! maar ik denk ook dat kindjes het voelen,als je het moeilijk vind!! Met mijn dochter heb ik er helemaal geen moeite mee! Ze gaat sinds haar 10de week ook naar het kdv.. ook al werkte ik toen nog niet. ik zit in de ziektewed,vanwege mijn zware bevalling... ik vind het nu zelf fijn (nooit gedacht hoor) om ze weg te bregen... ik zou willen dat ik weer voor 100 % aan het werk kan.. heb een zware tijd achter de rug.. Ik zou echt als ik jou was,toch een beetje genieten van het een paar dagen per week even geen mama te zijn(snapt wel wat ik bedoel hé) Want ik denk echt dat het kindje het voelt aan de mama,dat die dat moeilijk vind! Succes meid,en geniet nog van je laatste 2 weken verlof!