Gisteravond hebben wij te horen gekregen dat er geen hartje (meer) klopt van ons beebje. Het is gestopt met groeien bij 6,4 weken en ik zou nu ruim 8 weken zijn. Het vruchtzakje is wel overeenkomstig met de termijn, dus die heeft nog niet door dat het mis is. Vandaag dus bellen met de verloskundige wat te doen. Ik weet natuurlijk dat er drie opties zijn, maar ik zie tegen alledrie zo enorm op. Ik voel me nu zo naar met dat vruchtje nog in mijn lijf, ik kan me niet voorstellen dat ik daar nog weken mee rond ga lopen in afwachting tot het zelf besluit los te komen. Het opwekken daar heb ik zoveel nare verhalen over gehoord en een curretage zitten natuurlijk ook weer nadelen aan. Ik ben ook erg bang een mini bevalling door te moeten maken, dat lijkt me vreselijk. Ik zou gewoon willen dat ik het weg kon toveren. Ben nu alleen maar zo verdrietig. Wil zo graag gewoon doorgaan en niet meer terug kijken. Moet morgen weer werken, maar zit te dubben of ik me ziek moet melden. Kan van de ene kant de afleiding gebruiken, maar kan me van de andere kant niet voorstellen dat ik me kan concentreren, laat staan afspraken buiten de deur kan vervullen. Rationeel gezien weet ik dat een mk niet het einde van de wereld is en ik heb het geluk erg snel zwanger te mogen raken, dus het komt allemaal wel goed voor me. Maar emotioneel grijpt het me toch vreselijk aan nu en ben ik boos en verdrietig en wil ik alleen maar de tijd vooruit zetten... Bedankt voor het lezen... Ik moest even mijn ei kwijt.
je moet beslissen waar je je het beste bij voelt, op die manier verwerk je het het beste, want het is niet niks... Ik heb alle keren mijn lijf het laten oplossen, maar dat is persoonlijk. 1x is de hele vruchtzak met beebje eruit gekomen, die hebben we in de tuin begraven, is nu een speciaal plekje. veel succes! knuffel Miek
@ Collo: Je moet voor jezelf beslissen of je wilt gaan werken. IK ben bewust niet gaan werken, omdat ik mijn aandacht niet goed bij mijn werk kan houden. Sta voor de klas en kan ook niet makkelijk even weg lopen als het niet gaat. Snap dat je liever niet wilt opwekken en de natuur zijn gang laten gaan. Misschien zal je lichaam het snel zelf in gang zetten nu je weet dat het niet goed zit. Bij mij was het vruchtje ong. 5 weken en heb het bijna niet gemerkt toen het vruchtje er uit kwam. Dikke knuffel en sterkte de komende dagen!
@Collo, wat een verdriet! Ik heb ook willen afwachten maar dat duurde zo lang dat ik het emotioneel niet meer aankon. Alsnog voor curettage gekozen. Afgelopen vrijdag was het dan zover, ik zag er zo enorm tegenop en uiteindelijk is de ingreep zelf meegevallen. Alleen een beetje misselijk erna. Emotioneel ben ik helemaal stuk. Ik heb trouwens twee weken de tijd genomen om een keuze te maken. Met de echo van 8 weken wisten we al dat het niet goed was. En uiteindelijk na 2,5 week pas de curettage gepland. In de tussentijd heb ik gewerkt, ook voor de afleiding. Maar ik was er ook niet helemaal bij. Nu ben ik sinds afgelopen vrijdag dus ziek thuis. Ik wil alleen maar zeggen dat je goed naar jezelf moet luisteren en neem de tijd. Heel veel sterkte en kracht toegewenst!
Ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke periode!! En je zult wel een goede keuze vinden om op gepaste manier het vruchtje te (laten) verwijderen...
Collo, kan me voorstellen dat je geen weken wilt wachten. Misschien kun je voor jezelf een datum afspreken. Tot die tijd geef je je lichaam zelf de kans en is het dan nog niet vanzelf gebeurd dan kun je alsnog kiezen voor curretage. Zo zit er voor jezelf ook een einddatum aan. Heel veel sterkte meid, vind het heel rot voor je.
sterkte meid echt heel naar dit over de 3 opties: -afwachten: heb ik 2 weken gedaan en kwam helaas niks -opwekken met medicijnen: daar had ik voor gekozen, ik wilde graag het vruchtje nog zien. Over een mini-bevalling... mwa... ik vond het wel heel veel pijn doen en dacht wow als dit zo doorgaat red ik het niet, maar achteraf was dat maar 15 minuten. Uiteidelijk is het vruchtje wel gekomen maar bleef er restweefsel over. Nog een keer opgewekt maar dat was ook niet voldoende. -curretage: daar zag ik echt enorm tegenop, narcose en infuus en bleh. Maar achteraf viel het heel erg mee. Moest me om 13 uur melden en om 18 uur zat ik al weer op de bank thuis.
Dames, Bedankt voor jullie adviezen en ervaringen. Ga het denk ik idd een paar dagen aankijken, anders is volgens mijn vk een curretage zo ingepland, dat kon binnen een dag. Dat vind ik een fijn idee. Heb al wel iets van heel licht bruinige afscheiding. Geeft iig hoop dat mijn lijf het door heeft. Mijn man zegt dat het geheel aan mij is, aangezien het mijn lichaam is. We wachten het even af...
Sterkte collo! Heb gisteren een vergelijkbaar bericht gekregen. Dacht tien weken te zijn, maar de vruchtzak was zo goed als leeg. Omdat het volgens de verloskundige muurvast lijkt te zitten, zijn er voor mijn gevoel maar twee keuzes: pillen of curretage. Ik neig nu naar pilen, maar wil de gynaecoloog er ook over horen. Zij weten meer dan ik en ik probeer m'n hoofd niet op hol te brengen door naar alle rampverhalen over beide methodes te zoeken. Ben nu onderweg naar m'n werk: zolang het nog niet begonnen is wil ik afleiding. Geen idee wat ik ervam bak, maar ik zal de situatie wel uitleggen. Liefs!
Sterkte meis. Ik heb zelf voor de pillen gekozen. Was nl al 1,5 week ervoor al af en aan een beetje aan het bloeden. Kreeg rond vieren kramp in mijn buik om 7 uur onder de douche gaan staan en rond kwart voor 8 kwam het vruchtje eruit. Bloeden is nu bijna over. Volgende week vrijdag controlle of alles er wel uit is. Vond het verder wel meevallen. Maar moet eerlijk zeggen dat ik ook tegen de pijn op zag en bij voorbaat al naproxen en paracetamol ben gaan slikken.
@TS: zoals de anderen ook al zeggen: kijk vooral wat voor jou OK voelt nu. Wat betreft kiezen hoe je de miskraam op gaat wekken: je leest op internet al gauw de rampverhalen, maar uiteindelijk hebben alle 3 de opties een ongeveer gelijke kans op complicaties. De een is dus niet beter dan de andere. Gebruik van pillen verhoogt de kans op heftig bloeden wat, maar bedenk wel dat heftig bloeden ook kan bij een spontane miskraam, (mijn eerste miskraam was leeg vruchtzakje, kwamen we bij 12 weken achter, en kwam spontaan los met 14 weken en toen ben ik bijna leeggebloed. Tweede miskraam wilden we om die reden niet af gaan wachten en hebben we tijdens een dagopname in het ziekenhuis opgewekt met medicatie en dat verliep heel rustig: weinig pijn, weinig bloedverlies. Ik heb beide keren nacurettage nodig gehad helaas, maar aangezien ik bij m'n spontane miskraam al niet schoon was, (kans dat een miskraam dan volledig is, is 90%), was het niet zo gek dat het met cytotec ook niet volledig afkwam, (kans bij cytotec is 70% op volledige miskraam. Als je eerst mifegyne krijgt, wordt die kans verhoogt naar 90%). Veel vrouwen die nare verhalen hebben over cytotec, hebben geen spontane miskraam meegemaakt en wijten heftig bloedverlies dan vaak enkel en alleen aan de cytotec, terwijl de vraag is of het bloedverlies niet net zo heftig zou zijn geweest als ze een natuurlijk verloop hadden afgewacht. Als je die risico's allemaal niet wilt lopen, is curettage de optie waarbij je (relatief) zeker weet dat het daarna dan ook direct klaar is en je weer verder kunt. Er is een kleine groep bij wie curettage toch niet goed verloopt, waarbij soms nog eens gecuretteerd moet worden. Dat is, samen met mogelijke bijwerkingen/complicaties van narcose weer het nadeel van curettage. Uiteindelijk heb je bij alledrie de opties een ongeveer even hoge kans op complicaties, en die kans ligt meen ik tussen de 3 en 7%. NIet heel erg hoog dus. Sterkte met alles!
Allereerst heel veel sterkte! Voor alle opties valt wat te zeggen, heb het alledrie 'gedaan'. Afgewacht, mede omdat we op dat moment op vakantie waren. Beebje was niet groter gegroeid dan 8w6d en was op dat moment ruim 10 weken zwanger. Als ik door een schok van schrikdraad geen bloedverlies had gekregen hadden we er pas veel later achter gekomen. Cytotec, ik heb wel een mini-bevalling gehad, de hele dag dubbel op de bank gelezen en leeggelopen van onderen. Uiteindelijk bleek rond 21uur, dat ik teveel bloed had verloren en ben ik met spoed gecurreteerd. De curretage voelde als een enorme opluchting! Ik heb altijd gezegd dat als ik nogmaals voor de keuze zou komen te staan, ik direct voor een curretage zou gaan, maar aan de andere kant vond ik het ook fijn om mijn lichaam de kans te geven het zelf op te lossen, al dan niet met hulp van pilletjes. Heel veel sterkte bij het maken van de beslissing!
Ik heb idd wel mega veel bloed verloren. Het droop er gewoon letterlijk uit. Gister toevallig nog langs de ha geweest om mijn hb te checken omdat ik last blijf houden van hoofdpijn maar dat zag er gelukkig wel goed uit.
@ Collo: Bruinverlies is al een positief teken dat je lichaam misschien al bezig is om het af te stoten. Hoop dat je lichaam snel begint met de "grote schoonmaak" en dan scheelt het voor jou weer een keuze. Suc6 meid!
Helaas hier helemaal geen bruinverlies of wat dan ook meer. Ik neig ernaar om als er morgen nog steeds geen enkel teken is van het op gang komen van de miskraam, de vk te bellen en vast voor begin volgende week een afspraak te maken voor de curettage. Ik ben gewoon bang dat mijn lijf nog niet echt door heeft dat het voorbij iz. Ook eigenlijk omdat het vruchtzakje dus tot de echo nog gewoon door aan het groeien was. Vandaag maar lekker een dagje in de tuin werken om mijn zinnen te verzetten.
Wat je zou kunnen doen, is nog een echo vragen en vragen of ze even goed willen kijken hoe alles eruit ziet. Je kunt namelijk wel zien of een vruchtzakje al aan het ontbinden is en er al signalen zijn of je lijf het af gaat stoten, of niet... Dat helpt misschien ook met beslissen, (alhoewel je daarmee niet altijd zeker weet dat, als er dan te zien is dat het al afgebroken wordt, het ook snel natuurlijk op gang zal komen, maar goed). Bij onze eerste miskraam was bij de echo op 12 weken de vruchtzak ter grootte van een week of 8-9. Twee weken later op de echo, (ik had eerst afgewacht, maar toen toch afspraak bij gyn om in te gaan grijpen met medicatie), was de vruchtzak al geslonken naar 7-8 weken, en de dag na de afspraak bij de gyn kwam alles toen spontaan op gang. Bij de tweede miskraam hadden we vrijdags een echo en zagen dat het mis was. Toen eerst naar huis gestuurd om rustig na te kunnen denken wat we wilden en maandagochtend direct weer een afspraak. Op de echo was toen ook al te zien dat er al van alles gaande was. We hebben toen wel ingegrepen, maar als de eerste miskraam normaler was verlopen, had het goed gekund dat ik gekozen had om het toch spontaan te laten gebeuren. Sterkte nogmaals!
hey lieve lieve meid wat een ellende wat een verdriet vind het zo erg voor je zo blij en dan komt je verdriet helaas ik ken het feb 2007 is bij ons met 15 weken ons kindje overleden ik ben gecurreteerd en heb geen slechte ervaring voelde me meer leeg ineens niet meer zwanger ineens was het de realiteit ons kindje was overleden volg je gevoel ben er voor je je weet me tevinden vind het echt onwijs rot voor jullie kus