Afgelopen donderdag heb ik mijn derde miskraam in 7 maanden tijd gehad. In september een ma bij 8 weken, in december een mk bij 5,5 week en nu weer bij 5,5 week. 'Gelukkig' nog niet heel ver, maar wel genoeg om het vertrouwen in mijn lichaam naar het nulpunt te doen dalen. Ik heb gelukkig een gezond meisje van bijna 2, maar daar voor een dochter die bij 22 weken is geboren door gebroken vliezen. De twee zwangerschappen van de meisjes gingen ook niet vlekkeloos. Bij beiden veel bloedverlies. Bij de eerste bleef dat aanhouden en uiteindelijk zijn daardoor de vliezen geprikkeld en gebroken. Bij mijn tweede dochter stopte het gelukkig na twaalf weken, maar de hele zwangerschap was naar de wc gaan enorm sprannend en toiletpapier met roze dingetjes uit den boze. Na de tweede miskraam zijn mijn stolling, schildklier, b12, glucose getest. Alles prima. Ook anatomisch lijkt er niets mis. Behalve dan dat ik de klok er op gelijk kan zetten dat ik ga bloeden tussen de 4 en 5 weken zwangerschap. Bloed zegt bij mij dus niet altijd wat.. Ik heb de laatste keer ook Utrogestan gekregen. Het leek goed te gaan wb. bloeden, maar ineens was daar toch het bloed en een dag later bleek de miskraam. Het is een beetje de kip en het ei verhaal bij mij. Ga ik nu eerst bloeden en ontstaat daardoor de mk, of is het andersom. Gelukkig raak ik vrij gemakkelijk zwanger. Maar waarom gaat het nou niet gewoon een keer goed. Ik wil gewoon op mijn lichaam kunnen vertrouwen. Iemand een positief verhaal? Wat kan ik nog meer doen? Ik zit er aan te denken om ook eens een gyn in Gent te mailen. Hoewel ik heel veel vertrouwen heb in mijn eigen gyn. Maar hoe kom ik aan een emailadres? Is er iemand die mijn bloederige geschiedenis herkent? En wel weet wat er loos is? Wat voor onderzoeken kunnen er nog meer gedaan worden buiten de standaard dingen die bij mij getest zijn? Het verdrietige is er inmiddels af. Ik ben nu vooral kwaad op mijn lichaam... :x Liefs!
Hoi meid, wat ontzettend zwaar voor je zeg. Je kan je misschien het beste melden in het herhaalde miskramen-topic, daar kunnen een paar van de meiden je wel de weg wijzen naar Gent. Ik ben zelf niet daar geweest dus ik kan je niet helpen helaas. Ook circuleert er daar een waslijst van prikzaken die nog verricht kunnen worden, naast de gebruikelijke onderzoeken die jij al heb laten doen. heel veel sterkte gewenst
Hoi meid, Ik heb (nog) geen positief verhaal voor je, behalve dan voor wat betreft de hoop... Ik ben 33, heb nog geen kindje en ik heb maar liefst 5 miskramen voor mijn kiezen gehad de afgelopen 11 maanden. Ik veer echter elke keer weer overeind en ga weer volle kracht vooruit omdat ik simpelweg het idee van géén moeder worden altijd nog 100x keer erger vind dan alles wat ik door moet maken (copyright Sophy, thanx ) Ook haal ik energie uit mezelf vastgraven in alles wat ik er over kan vinden op internet en wat ik lees in wetenschappelijke onderzoeken uit het buitenland. Daaruit voortkomend heb ik nu 2 afspraken de komende periode in zowel Dusseldorf als Gent (ik wed niet graag op 1 paard) en ook daar krijg ik weer bergen hoop van! Zoals je hier wel vaker leest zijn ze daar veel verder qua ontwikkelingen en doen ze veel meer voor je. Sterkte meid! En onthou maar dat we veel meer aankunnen dan we zelf vaak denken... Liefs BB
Zelf 5 missed abortions gehad (eerste keer zwanger van ex, met 16 weken erachter dat kindje al weken dood was, daarna zwanger via derde ICSI in AZM ->tweeling, daarna in Gent op donorzaad overgestapt, nog drie ma gehad)......In Gent helemaal ondersteboven gehaald, en ik blijk hashimoto te hebben...geen idee of dat het is geweest, maar nu ik na jaren eindelijk goed ingesteld ben op de euthyrox, zie mijn banner.... Ze hebben geen emailadres. Als je ze mailt dan krijg je te horen dat je gewoon moet bellen voor een afspraak. Ik heb nooit een verwijsbrief nodig gehad, Maastricht heeft mijn dossier wel doorgestuurd.
Hoi meid, Wat vreselijk! En helaas, wat herkenbaar.. ook hier 4 miskramen, wel verspreid over 3 jaar, maar ook steeds aan het begin rond week 5-6. Hoe houd je hoop? Door vast te houden aan je wens, door te blijven proberen, door de wetenschap dat je niet de eerste en niet de enige bent die dit meemaakt en dat als je de juiste onderzoeken doet, de juiste gyn bezoekt of stomweg heel veel geluk hebt, het op een dag waarschijnlijk goed komt. En ja, voor mij is het simpelweg dat het alternatief is om nooit moeder te worden, en dat is (nu) echt ondenkbaar, ik zal alles proberen om die optie te voorkomen.. dus ren ik door, op zoek naar een oplossing, op zoek naar wél een goede zwangerschap. Mss goed om je te realiseren dat het ook hormonaal is: net na een mk of als je net weer ongesteld bent, lijkt alles hopeloos en donkergrijs.. en naarmate je eisprong nadert, naarmate je cyclus vordert, wil je toch weer proberen, krijg je vanzelf hoop dat het deze keer raak is, goed blijft gaan Laat het verdriet er gewoon uit.. en als het weer tijd is, klim je weer uit de put. *knuffel* En Betty, thanks
alsof ik voor een groot deel mijn eigen verhaal lees... over onze eerste dochter duurde het precies 2 jaar tot we een posi tst hadden... afgelopen april gestopt voor een brusje... in juni mk met 4.5wk, aug. mk met 5wk en nov. mk 5 wk... ook bij mij is er niets uitgekomen.. dus in tegenstelling tot de eerste x lukt het zwanger worden nu wel maar het behouden niet... hopelijk gauw een plakbeebje!! mijn hoop haal ik inmiddels door genieten van alles om mij heen... 2mnd geleden zat ik er flink doorheen en heb ik alles eruit gegooid.. nouja huilen, huilen en nog eens huilen.. en i kzeg je eerlijk .. het gaf mij een flinke opluchting... nu leef ik met de dag en zie ik wel wat er op mijn pad komt... want wie heeft gezegd dat het leven makkelijk zou zijn?? heel veel liefs en succes voor de toekomst!!
Mooi geschreven meiden. Dankjulliewel! Pff, heftig om dit mee te maken als je nog geen kinderen hebt. Ik heb iig mijn dochter, zo dankbaar! Ik heb wel hoop en geloof dat het ooit goed komt met onze wens, maar dieo van binnen ben ik ook bang dat er nooit iets gevonden wordt en het nooit goed gaat. Ik ben ook in staat om door te gaan totdat het lukt.. Er zal toch een keer zijn dat het goed gaat, denk ik vaak. Mooi gezegd Sophy trouwens. Ik denk ook dat het meer pijn doet als het plekje in ons hart nooit vervuld wordt. Ik krabbel wel weer op na een mk. Weet iemand waar ik de lijst kan vinden met dingen die geprikt zouden kunnen worden? Ik moet dinsdag naar de gyn om te kijken of mijn baarmoeder schoon is. Dan wil ik hem vragen nog meer te prikken. Zijn er dingen die ik hem nog meer kan voorleggen? Hij is meedenkend en werkt graag mee. Gelukkig.
Dankjewel voor je reactie Missiej. Idd herkenbaar! Onze meisjes zijn ook van dezelfde leeftijd. Ik begrijp er niks van. Nooit een miskraam gehad en nu ineens drie achter elkaar, maar wel snel zwanger. Frustrerend he!? Hopelijk wordt 2012 een mooi jaar met veel gezonde zwangerschappen. Gelukkig lukt het mij ook goed om te genieten van andere dingen. Vooral van mijn kleine meisje. Ben zo ontzettend dankbaar dat ze er is. Maar door haar weet ik wel dat ik dit zo ontzettend graag nog eens mee wil maken..
moi26.... dat laatste regeltje.... precies wat ik ook denk.. vanwege de lange weg die wij bewandeld hebben voor onze dochter.. de schopjes.. huiltjes ..lachjes etc... juist dat zorgt ervoor dat ook wij dat zo graag nogmaals zouden willen mee maken... en dat maakt onze 2e kinderwens ook zo groot...
het is bijna of ik mijn eigen verhaal lees. ik heb 5 miskramen gehad 2 voor mijn dochter en 3 erna ook allemaal in hele korte tijd. bij mijn dochter heb ik tot bijna 20 weken heel veel bloed verloren maar dan ook echt zoveel dat ze me zelfs hebben opgenomen en me hebben gezegt dat het hun beter leuk als ik de zwanegerschap af zou breken. ik heb dit niet gedaan en gelukkig stopte na 20 weken de bloedingen ze is uiteindelijk met 34 weken geboren. toen mijn dochter 1 werd zijn we er weer voor gegaan ik kreeg toen al vrij snel weer een miskraam we hebben toen onderzoeken geeist daar kwam uit dat ik het antifosfolipidensyndroom heb. ik heb daarna nog 2 miskramen gehad en ben toen naar gent gegaan met het geweldige resultaat dat ik nu 26 weken zwanger ben. ik weet niet of je intussen al het mail adres hebt van gent anders wil ik hem je wel toemailen mocht je hem nog niet hebben.
Herkenbaar mimi! En wat fijn dat je nu gezond zwanger bent! Zo herkenbaar. Ik heb bij mnij twee dochters ook vreselijk gebloed. Bij mijn eerste dochter is het nooit gestopt met gebroken vliezen bij 22 wkn als gevolg. Ik liep helemaal leeg. 'maar het hoorde bij mij..' Bij mijn tweede dochter stopte hetbdus gelukkig na 12 wkn. Bloed jij nu weer? En had jij afwijkende stollingswaarden? Mijn gyn heeft stolling geprikt. 1x na het overlijden van mijn dochtertje en na mijn tweede miskraam in januari. Er komt niks uit. Maar ik kan dat niet geloven. Ook omdat ik tijdens mijn bevallingen zoveel bloed heb verloren doordat de placenta 2x bleef zitten en een bloedtransfusie nodig was.. Ik heb nog geen emailadres van Gent. Ik wil gewoon eens vragen wat er voor mij nog allemaal mogelijk is...
Heftig allemaal joh! Als ik je verhaal zo lees met dat bloedverlies en alles steeds, zou ik denken dat er ook eens gekeken moet worden naar je progesteron. Dat wordt in NL vaak een week na ei geprikt, maar zou bij jou ook bij een nieuwe zwangerschap wekelijks geprikt moeten worden, zodat gekeken kan worden of dat voldoende stijgt. Zoniet, dan kan dat namelijk ondersteunt worden met utrogestan: progesteron in capsules, die je vaginaal in moet brengen en je progesteron-waarden op peil kunnen houden. In Gent wordt dat na meerdere miskramen eigenlijk standaard voorgeschreven. Als je even op de site van de vrouwenkliniek kijkt, vindt je daar de contactgegevens en emailadressen wel: Welkom
ik liep ook helemaal leeg dus herken heel goed wat je schrijft. ja ik had afwijkende stollingswaarde. anders moet je je lijstje eens opvragen in het ziekenhuis dan kan je kijken waar ze opgeprikt hebben misschien hebben ze maar een paar stollingsproblemen geprikt. ik heb al mijn zwangerschappen gebloed behalve de laatste en de laatste zwangerschap heb ik progestron gekregen ik heb deze zwangerschap 1 kleine bloeding gehad maar pas met 12 weken. dus ik wou eigenlijk het zelfde zeggen als rozemarijke is progestron niet wat voor jou. ik heb hier in nederland heel erg mijn best voor gedaan nooit gekregen en ik ben er toen voor naar belgie gegaan misschien dus ook wel een goede optie voor jou ze hanteren trouwens ook andere waarde als in nederland dus misschien zit je met iets in nederland wel net op het randje wat ze in belgie voor een zwangere vrouw niet genoeg vinden. mocht je het mail adres willen hebben pb me dan maar dan stuur ik hem je door. de meeste meiden van het herhaalde miskramen topic zijn bij dokter de sutter geweest ik had ook een afspraak bij haar maar omdat ik toen ineens weer zwanger was mocht ik eerder komen maar zij had geen plek ben toen bij haar collega geweest die heeft overlegd met haar maar zij was ook een prima dokter ik ben echt nog nooit zo goed geholpen als in belgie het mail contact is ook prima als je een vraag heb kan je altijd mailen het langste wat ik heb moeten wachten op antwoord is 3 uur nou dat valt wel mee dacht ik.
Je verhaal lijkt echt veel op dat van mij Mimi. Alleen uit mijn (standaard) stollingsonderzoek komt niks. Ik ga daar dinsdag bij de gyn toch eens over doorvragen. Mijn gyn is een aardige vent. Hij gaat ook mee in mijn ideeën. Ik mocht bij de laatste miskraam ook vanaf de pos.test utrogestan gebruiken. Ging qua bloed ook stukken beter dan tijdens mijn vorige zwangerschappen, dus kreeg zowaar een goed gevoel over deze zwangerschap. En toen ineens was er toch weer bloed. En liep ik helemaal leeg. Met de mk als gevolg. Ik mag trouwens bij een volgende zwangerschap aspirine gaan gebruiken. Schijnt ook wel eens te helpen zei mijn gyn!? Ik heb ook sterk het gevoel dat mhet bloed de vruchtjes wegspoelt. Dat ze net op de verkeerde plek genesteld zijn ofzo. Pfff ik weet het niet, weet alleen dat ik zo graag eens normaal zwanger zou willen zijn. Zou je me willen pb'en Mimi voor het adres? Dankjewel!! Zijn er trouwens medicijnen voor jouw stollingsprobleem?
Mijn beste vriendin heeft 5 miskramen gehad, onderzoeken gedaan en nooit wat gevonden.. Tussen de 6 en 16 wk telkens.. Zij zat er ook op een gegeven moment doorheen.. En toen bleef er eentje plakken, mooi zoontje en raakte ze binnen een jaar weer zwanger van een prachtig meisje. Ik wil je boosheid en verdriet absoluut niet bagatalseren, maar misschien geeft het een beetje hoop.. Dikke knuf
ik heb je een pb gestuurd. er zijn medicijnen voor mijn stollingsprobleem. ik spuit fraxiparine en slik aspirine dit was alleen voor mij niet voldoende heb toen toch nog 2 miskramen gehad en heb er toen in gent progestron en prednison bij gekregen en dat alles bij elkaar heeft wel geholpen
moi26 Ik wens je heel veel sterkte toe. Wat een verschrikkelijk verhaal! Ik hoop enorm dat je wensen snel vervuld worden en het de volgende keer allemaal goed gaat. missiej ook alweer zo'n verschrikkelijk verhaal! Ik wens jou en je partner ook heel veel sterkte en ik hoop zo voor je dat je snel een plakbeebje krijgt! Op de vraag hoe houd je hoop, is dit mijn voorlopige antwoord: Door kracht te putten uit de liefde die je tot nu toe voor je ongeboren kindjes hebt gevoeld. Die kindjes die ook hebben moeten vechten voor hun leven, waarom zou jij niet door blijven vechten voor hen in de hoop dat ze het gevecht ooit winnen! Plus: denk er eens aan hoe geweldig het zal zijn om eindelijk beloond te worden met een kleintje in je armen! De wereld zal nooit meer hetzelfde zijn Maar ja het is allemaal makkelijk gezegd, ik ben zelf ruim 2 jaar bezig en na 2 miskramen en op dit moment een dreigende weet ik dat je vlak na de miskramen nergens een beetje hoop en kracht uit kunt halen, omdat je eerst de tijd moet nemen om te rouwen, dat is heel belangrijk!
Jeetje meid jij hebt ook veel voor je kiezen gekregen zeg. Je bent je eerste kindje verloren ook? Wat verschrikkelijk voor jullie. Zelf het afgelopen jaar eerst een miskraam gehad met 7 weken, daarna de zwangerschap van mijn dochter* noodgedwongen moeten afbreken met 23 wkn en afgelopen maand een vroege miskraam gehad. Het zit hier dus ook niet mee. Bij mij willen ze eigenlijk geen onderzoek verrichten omdat ik nog geen 3 miskramen met dezelfde partner heb gehad. Dus heb het heft in eigen handen genomen en via mijn huisarts bloed geprikt op de dingen die mij logisch leken.. Ik heb namelijk ook diverse lichamelijke problemen die ermee samenhangen. Nu blijken mijn B vitamines allen te laag te zijn. Maar dat is dus heel anders dan jouw situatie. Je weet pas of de stolling goed is als je uitgebreid op alles bent geprikt, wat mimi ook al zegt. Ik lees vaak dat prednison en aspirine idd een goed effect hebben, aspirine is voor als je bloed te snel stolt. Stollingsproblemen komen veel voor. Veel bloeden kan ook wel eens met een infectie te maken hebben. Maar ik denk dat het een goed idee is als je naar Gent gaat. Lees daar vaak positieve verhalen over vooral bij stollingsproblematiek en onverklaarbare herhaalde miskramen. Voor mij is het naar mijn idee niet nodig, ik heb eerder een hoog bloedingsrisico dat hangt weer niet samen met herhaalde miskramen en hoop dat het een volgende keer goed mag blijven gaan als mijn vitaminen weer op peil zijn. En hoe hoop te houden.. tsja, ik weet ook niet hoe ik het doe. Ik zat er laatst ook flink doorheen. Maar de miskramen zijn voor mij lang niet zo erg als het verlies van mijn dochter*. Uit mijn liefde voor haar en voor mijn gezonde zoon put ik de kracht om door te gaan. Ik weet ook dat mijn zoon zo graag een broertje of zusje zou willen die hier op aarde zou blijven, hij mist haar best wel. Aan de ene kant ben ik dolgelukkig dat ik hem heb maar aan de andere kant doodsongelukkig dat ik mijn dochter* hier niet heb. Dat zal voor jou ook wel herkenbaar zijn. Maar ik weet dat ik hoop moet houden en dat er absoluut hoop is. Er zijn nog best veel succesverhalen te vinden hier na herhaalde miskramen! Geeft hoop! Heel veel succes en sterkte.
Dankjewel meiden! Venussa, heftig zeg: al twee jaar bezig en dan alsnog een mk! :x Oneerlijk! Enige geluk hier is dat we snel zwanger zijn. Lijkt me moeilijk als het na een mk ook nog lang duurt om zwanger te raken. Sterkte! Jeetje, jij ook jullie dochter verloren, Babyengel Hoe gaat het nu met je? Nog maar zo kort geleden.. Wij idd ook. Ons eerste meisje. Idd (en hoop niet dat ik nu iemand kwets) de miskramen waren 'niets' in vergelijking met het verlies van mijn meisje. Maar toch hakt dit er wel in. Meer in mijn zelfvertrouwen. Het vertrouwen in mijn lichaam dat een beetje terug was na de geboorte van mijn tweede dochter. Ik kan dit wel 10x aan als ik maar zekerheid zou hebben dat het een keer goedkomt.. Hier afgelopen week naar de gyn geweest. Mijn vaste gyn had iets wat uitliep. Kreeg de gyn van de geboorte van mijn overleden dochtertje. Ben er de hele dag emo van geweest. Zij die erbij was op het meest intieme, verdrietigste, moment van mijn leven. Zij heeft mijn dochtertje ook nog even levend meegemaakt. Vastgehouden. Ik weet niet. Het deed me ineens zoveel.. is dat stom?! Helaas bleek ik niet schoon. Had 't ook niet verwacht. Nog veel menstruatiekrampen en bruinverlies. Heb hcg laten prikken en dat was nog 55. Randgeval vond de gyn. Ik mag nu afwachten of ik ongesteld word. Als dat gebeurt, spoelt het restje mee. Als ik over drie weken niet ongesteld ben, kijken ze verder.. Heb het gevoel dat het wel goedkomt. Lijkt alsof er een eisprong zit aan te komen.. Ik mag maandag een afspraak maken bij de hematoloog voor een algeheel stollingsonderzoek. Fijn! En als dat achter de rug is, gaan we er volgende maand maar weer voor. Het moet toch een keer goed gaan... Vorige keer kreeg ik al utro, nu ook aspirine als ik zwanger blijk. Wat denken jullie, zal ik mijn gyn mailen om te vragen over de prednison? Of zitten gyns niet te wachten op mails? Meiden, ik hoop dat we snel allemaal gezond zwanger zijn! Daar gaan we voor. Liefs!
Pff meid, ik lees veel herkenning in je verhaal! Ik kreeg een miskraam van een tweeling met twaalf weken, daarna twee vroege miskramen (binnen een jaar) en vorig jaar januari raakte ik zwanger van onze dochter*. Ook heel veel bloedverlies gehad de eerste weken en met 19 weken zijn mijn vliezen gebroken. Mijn dochter hield het heel lang goed vol, maar het 31 weken is ze geboren en aan een infectie overleden tijdens de bevalling. Bij mij is alles onderzocht en het is echt gewoon stomme pech dat wij dit allemaal hebben meegemaakt. Deze zwangerschap verloopt tot nu toe volgens het boekje en langzaam begin ik het vertrouwen in mijn lichaam weer terug te krijgen. Hmm, nou ik weet eigenlijk niet echt of je er iets aan hebt maar ik wilde gewoon mijn verhaal even met je delen.