Zie ontzettend tegen de bevalling op.

Hier ook zo'n man. Voor mij was het voldoende dat hij er was. Af en toe helpen met ademhaling oppakken en focussen. Hadden we van te voren een sessie bij een mensendieck-mevrouw voor gehad. Vragen of hij wat kon doen. Tijdens de uitdrijving bij mijn hoofd gestaan en geholpen mijn hoofd te ondersteunen. Hij hoefde het eronder niet te zien, en dat is prima, het aanpakken heeft hij wel meegekeken.
Overigens vond hij het wel lastig mij te zien tijdens de weeen en niks te kunnen doen. Is hij een paar keer een paar minuutjes de gang op gegaan om tot zichzelf te komen (wel eerst gevraagd aan mij).

 

Mijn man is niet zo held met gezondheidsdingen, raakt nogal makkelijk in paniek. Om die reden wilde ik perse de 'samen bevallen' cursus doen, zodat hij goed zou weten wat er ongeveer ging komen. Was een fijne cursus, ook mijn man vond het prettig, ook om ervaringen van andere mannen te horen ha ha!

Tijdens bevalling heb ik hem niet nodig gehad. Hij mocht niets zeggen en mocht me niet aanraken, zelfs als hij vlak naast me zat op een stoel stoorde ik me aan zijn ademhaling bij wijze van spreken . Ik weet dat hij het heel lastig vond, dat hij echt helemaal niets kon doen en ik daar overduidelijk flink lag pijn te lijden. Niet lang nadat we op verloskamer waren kreeg hij zelf een flinke bloedneus, waar verpleegster dus ook druk mee was en de aandacht van mij af haalde. Hij vond dat zo erg! En ik heb niet eens gemerkt , ik heb echt geen enkel beeld van mijn man tijdens de bevalling, weet ook verder niet wat hij gedaan heeft ... Al was hij flauwgevallen, had ik dat nog niet gemerkt.

Bij de tweede had hij zijn lesje geleerd, hij wist dat ik me het meest geholpen/gesteund voelde als hij mij met rust zou laten. Heeft dan ook in hoekje van kamer zitten keuvelen met VK, terwijl ik in mijn eentje bezig was.

Bij derde lag hij naast me te slapen en moest hij me wel helpen met po, ik had platte bedrust en hij moest dus de po aanreiken en daarna schoonmaken. En dan deed hij weer even zijn ogen dicht ;. Na een tijdje had ik wederom geen besef van hem. Geen idee wat hij heeft gedaan tot het tijd was om navelstreng door te knippen ...

 

Mijn man is bij de bevalling geweest, maar heeft geen bloed gezien. Ik wilde zelf graag dat hij naast me kwam staan in plaats van eh daarvoor Het enige wat hij gezien heeft is dat er een kindje op mijn buik werd gelegd met wat vruchtwater en hij heeft de navelstreng doorgeknipt. Daarna is hij volop met de kleine bezig geweest terwijl ik werd verzorgd. Het hoeft volgens mij echt geen bloederige bedoeling te worden hoor . Alleen weet je dat helaas niet van tevoren.

 

Mijn man is nog in staat om grapjes te maken. Zo van lach nou nog maar, straks piep je wel anders :x maar goed, ik weet dat dat alleen maar stoer doen is. Hij vindt het vreselijk om te zien dat ik pijn heb.
Veel kon hij ook niet doen natuurlijk, behalve steeds mijn koude doek nat maken.

Misschien een idee om alvast bevallingsfilmpjes te kijken? Weet je in ieder geval een beetje wat je kunt verwachten. En anders gewoon bij haar hoofd blijven zitten, dan krijg je niet zoveel bloed te zien. Zie je het wel zitten om de navelstreng door te knippen dan? Ik wens je alvast veel moed toe!

 

Mijn vriend is als de dood voor bloed en ziekenhuizen en dat was ook de reden dat ik mijn moeder ook gevraagd heb erbij te zijn... puur om zeker te zijn dat ik er niet alleen voor zou staan als hij tegen de vlakte zou gaan
Op het moment van de bevalling was mijn vriend een held... meepuffen, water aangeven en hij heeft ons zoontje echt eruit zien komen.

Ik denk dus ook echt dat je mee moet gaan in het moment en net als je vriendin zelf moet doen...het over je heen laten komen.

 

Probeer wel als je schoonmoeder er bij is de rol van de vader aan te nemen.
In mijn omgeving namelijk meegemaakt dat de moeder van de vrouw vooraan stond qua begeleiding en dat de man ergens in een hoekje op een stoel zat.
Ik vind het persoonlijk echt een moment van de vader en moeder van het kind. En zou er ook zeker niemand bij willen hebben.

Mijn man wou het moment van de geboorte ook echt niet zien. Maar stond bij mijn hoofd en kon het moment echt wel zien.
Overigens is hij ook meer als 2 meter dus keek er bijna op

 

In het begin van de bevalling was mijn man wel ff bezig. Ik liep boven rond terwijl hij de vaatwasser uitpakte en beneden nog wat opruimde. Ik riep wanneer er een wee kwam of afgelopen was en hij was aan het timen. Daarna aan hem de taak om me een kussentje aan te geven, beetje drinken brengen, raam dicht doen (ik kreeg het koud), kruik maken en de verloskundige bellen.
Toen de verloskundige kwam moest ik al vrij snel na het toucheren spugen. Ja sorry, aan mijn man om dat ook op te ruimen. Had het nog wel netjes in een emmertje gedaan

Helaas moesten we naar het ziekenhuis dus hij was chauffeur. Daarna kwam ik op bed te liggen en hij heeft zich naar eigen zeggen dood verveeld. Een boekje of wat tijdschriften mee is aan te bevelen dus.
Meepuffen en massage heb ik niet nodig gehad. Hooguit dat ik zo nu en dan een slokje water wilde.

Bij het persen bleef hij bij het hoofdeinde staan. Hij deed of zei niks maar ik vond het zeker fijn dat hij er was. Persen op bed wilde niet vlotten en toen op de baarkruk. Daar was hij letterlijk een steun want hij zat achter me en kon lekker tegen hem aanleunen.

Toen onze baby geboren was (en dit wil je waarschijnlijk niet lezen) was het best wel een bloedbad op de vloer. Heb er zelf niks van meekregen, behalve dan dat ik onmiddellijk weer op bed moest gaan liggen. Tja, het was een beetje bloederige bedoening maar het is wel anders dan bloedprikken vind ik. Daar kijk ik zelf ook niet graag naar.
Overigens hoef je het niet zelf op te ruimen hoor.
Geef op tijd aan dat je duizelig of misselijk wordt en bespreek het met de verloskundige of gyn tegen die tijd.
Samen een bevallingscursus doen lijkt me in jullie geval een aanrader.

Tot slot: misschien helpt het om verhalen/boeken te lezen over bevallen. Als vrouw zijnde weet je ook niet wat je te wachten staat. Zelfs bij een tweede, derde of vierde weet je niet hoe het gaat lopen.
Hoe voelt de pijn, hoe intens is het, kan ik het aan, hoe lang gaat het duren, bang voor uitscheuren, hoe moet ik persen.... Over je heen laten komen en rustig blijven is het beste wat je op het moment kan doen.


O ja nog een laatste tip: eet GEEN broodje pindakaas tijdens de bevalling. Man at even snel een broodje pindakaas voordat we weg gingen naar het ziekenhuis. Echt, die lucht! Heb hem verrot gescholden want ik was al misselijk. Dus geen etenswaren die nogal ruiken

 

Mijn man was een topper tijdens de bevalling.

Had alle weeën (rug.buik en beenweeën) helaas.
Waardoor hij bij elke wee flink in mijn benen moest knijpen.
Dit gaf hem ook een goed gevoel dat hij me zo goed kon helpen. Waardoor we het echt samen deden. Weeën waren hierdoor goed te doen.
We hebben echt veel lol gehad samen.
Hoop dat we nog zo'n bevalling mee mogen maken.

Toen het eenmaal zover was. Dat ik mocht gaan persen zijn we naar boven gegaan.
Man is naast me komen liggen. Hoefde verder niets te doen
Heeft 1xtje down under gekeken toen de vk zei dat hij al haren zag. (Na 1x persen) kon hij natuurlijk niet geloven hihi.
Hij heeft ook de navelstreng doorgeknipt.
Erg bijzonder en mooi moment. && het 1e flesje heeft hij gegeven. (Ik werd op dat moment gehecht)

Elke bevalling is anders.
Of je vriendin heeft heel veel steun van je nodig. Of juist niet.
Succes

 

Je moet er gewoon voor haar zijn en luisteren naar wat ze wilt. Geef haar bijvoorbeeld wat water (met rietje) af en toe, koud washandje, haar hand vasthouden.

Heel lief dat je je wilt voorbereiden maar je partner weet ook niet hoe ze gaat reageren! Zorg er in ieder geval voor dat je niet irritant bent. En lief bent.

 

Moeilijk. Mijn man was echt het tegenovergestelde. Hij heeft bij de tweede onze dochter mogen aanpakken. En nu bij de derde zegt hij: 'als we het ziekenhuis niet halen, doen we het zelf' (de tweede ging nogal snel).

En ja, bevallen doet pijn, maar het is ook een heel mooie, overweldigende ervaring. Je kan die pijn allemaal heel erg vinden, maar als je daar op focust mis je dus het mooie, het krachtige. Het lichaam van een vrouw doet iets geweldigs op zo'n moment. Je moet dat ook erkennen. Alleen maar medelijden hebben, daar heeft je vriendin niets aan en je zal je daardoor machtelozer voelen.

Ze heeft veel meer aan jouw steun en weten dat je er bent, dat je het samen doet. Niet dat ze ook nog aan jou moet denken.

Een cursus is echt een goed idee. En een filmpje kijken van een bevalling is totaal iets anders dan je eigen vrouw zien bevallen. Ook niet tegen bloed kunnen is iets anders dan je vrouw jullie kind op de wereld zien zetten. En eerlijk gezegd zou ik, juist door jouw angst en er tegenop zien, ervoor kiezen echt een actieve rol op te nemen. Juist omdat je schoonmoeder er ook bij zal zijn, is de kans groot dat je je gaat afzonderen en alleen maar focussen op de pijn van je vriendin.

Wees proactief. Luister naar je vriendin, wat wil ze? Dat je naast haar zit en haar hand vasthoudt? Dat je haar rug masseert? Dat je helpt met het ritme van ademen? Doe dat dan.

 

Ik zou niet teveel scenario's in je hoofd halen maar het op je af laten komen en wie weet kun je het op dat moment hartstikke goed aan.
Zoals al is aangegeven, je hoeft niet te kijken natuurlijk.
Mijn man is vrij nuchter en heeft bij de eerste nauwelijks aan mijn hoofd gestaan maar vooral bij de onderkant, vond hij reuze intressant Mijn moeder daarentegen (die bij de eerste aanwezig was) heeft vooral op een stoel naast mijn hoofd gezeten en zag lijkbleek, ze had het er erg moeilijk me.

 

Misschien kun je alvast wat mooie bevallingen kijken? Ik vond de docu orgasmes birth (misleidende naam ) echt prachtig om te zien. Het gaf ons vertrouwen in een mooie bevalling. Oh en als je het flauwvallen voelt aankomen, 'pompen' met je vuisten en knieën. Dus zeg maar knijpbewegingen maken zodat er meer bloed stroomt. En goed blijven ademen. Als je dan toch flauwvalt, dan is het zo. Je zal de eerste en laatste niet zijn. Het heeft geen zin om je daar druk om te maken, dat verziekt de maanden die je nog hebt. En het is hartstikke mooi joh, komt goed

 

Onder hypno birthing vind je ook mooie filmpjes van heel serene (bad)bevallingen. Zo kan het ook zijn

 

Wat leuk, een aanstaande vader!

Het wordt wel eens vergeten dat een bevalling ook voor de bevallingspartner pittig kan zijn. Ik lees ook in sommige reacties in dit topic een volkomen gebrek aan begrip en compassie. Daar gaan mijn nekharen van overeind staan. Waar is jullie medemenselijkheid? maar goed, dat terzijde.

Zorg in ieder geval goed voor jezelf. Je kunt de kans op flauwvallen verkleinen door te zorgen dat je af en toe iets eet en drinkt. Vaak wordt dit vergeten en dat is natuurlijk niet handig. Zorg dat je iets zoets, iets zouts en iets te drinken bij je hebt. Ga er niet direct vanuit dat je de kans krijgt om een broodje bal te kopen in het ziekenhuis. Misschien wil je vrouw je aan haar zijde, of gaat het ineens heel snel. Gooi bijvoorbeeld wat muëslirepen, een flesje water en een of twee pakjes drinken in de ziekenhuistas (ook bij een geplande thuisbevalling is dat handig, want als je tijdens de bevalling toch naar het ziekenhuis moet, vergeet je gegarandeerd de helft als je geen tas hebt klaarstaan). Zorg dat je iets hebt ter afleiding, bijvoorbeeld een boek. Je weet nooit of het van pas komt. En doe geen dingen waar je je niet prettig bij voelt. Je hoeft niet te kijken hoe de baby er precies uit komt als je dat niet wilt. Ik ben zelf bevallen in 2013 en heb de spiegel die ze mij aanboden toen het hoofdje stond, geweigerd. Ik geloofde wel dat er een baby uit me kwam, daar had ik geen visuele bevestiging voor nodig, haha!

Misschien is het een idee om je in te lezen in bevallingen. Je hoeft niet meteen documentaires te zien, maar een boek over bevallen is al heel handig. Weten wat je ongeveer kunt verwachten voorkomt vaak een gevoel van paniek op het moment zelf, al kun je je natuurlijk niet op alle scenario's mentaal voorbereiden.

Succes! Jij kunt dit!

 

mijn man wist zich ook geen houding te geven toen het bijna zover was werd die beetje bang zei die ik ga ff naar beneden
toen zei de dokter nee je blijft nu hier hahaha
later hoorde ik van de vrouwen van de kantine dat die helemaal zenuwachtig ze alles ging vertellen en op de hoogte houden ahah
en na de bevalling had die ons zoontje vast en keek die niet meer na mij om hahaha

ga lekker bij haar hoofd zitten en steun waar je steunen kan meer kan je niet doen

 

Mijn broer is ook geen held, bij het woordje bloed trekt hij al wit weg.
Tijdens de bevalling van mijn schoonzus heeft mijn broer de hele tijd op een stoel gezeten met zijn gezicht naar de deur toe. Gelukkig was zijn schoonmoeder er bij om haar dochter te ondersteunen. De navelstreng heeft hij ook niet doorgeknipt.