Dat bv statistisch voor een betere hechting zorgt, betekent niet dat bv-kinderen per definitie beter hechten dan kv-kinderen, of dat kv-kinderen niet goed zouden kunnen hechten ofzo. Ik geloof ook niet dat als je bewust kiest voor kv, je die hechting dwarsboomt ofzo, daar is echt wel meer voor nodig. Maar in die statistiek zullen bijvoorbeeld ook kinderen voorkomen die uit huis zijn geplaatst etc, en tja, dat zijn dan kv-kinderen lijkt mij. Dat heeft dus niks met bv/kv te maken in dat geval, maar met de hele context van de opvoeding.
Mijn mening; doe alsjeblieft wat voor jou goed voelt! Staat bv je vreselijk tegen? Voel je dan niet schuldig als je voor kv kiest. Wil je bv proberen en besluit je vervolgens dat je er mee wil stoppen? Dan stop je. Ga je door met bv? Dan ga je door. Alleen een moeder kan dat besluit nemen voor zichzelf. We kunnen wel statistieken gaan rondstrooien en vertellen hoe fijn bv is, of juist hoe fijn kv is, zoiets is heel persoonlijk en dus ook een persoonlijke afweging. Ik heb zelf ruim 2 jaar bv gegeven, met ontzettend veel plezier, maar dat was echt mijn keuze, anders had ik het natuurlijk niet gedaan.
Echt je eigen keuze! Ik heb voor de 1e bv. gekozen, maar na 4 dagen had ik er echt al bijna een hekel aan.... Het continu moeten aanleggen, zere tepels en zoveel melk dat de kleine het niet bij kon benen... Ook thuis drama...je staat er alleen voor snachts manlief kan niks doen...de zere tepels en borsten werden alleen maar erger en inplaats een leuk en rustig voedingsmoment begon ik er tegen op te zien.. Gaan kolven maar ook dat vond ik niks omdat je de hele dag bezig bent... Wat een verlichting was het toen ik de knoop door hakte naar fv! De 2e gaat meteen over naar fv! Ook prima voeding, en geen gestress meer me de borst
Ik wil deze keer ook graag borstvoeding geven (mét grenzen ), maar voel me totaal niet aangesproken door die termen hoor en een 'gewone moeder' die borstvoeding geeft, maar andere vrouwen die dat niet doen ook niet veroordelen, met tig argumenten komen waarom je je kind iets ontneemt (seriously..) als je géén borstvoeding geeft en dergelijke, hoort in mijn ogen ook niet bij de 'borstvoedingmaffia' Het gaat erom dat sommigen er zo vreselijk ver in gaan, door inderdaad te roepen dat je je kind iets ontneemt en het liefst te zorgen dat iedere vrouw zich toch gedwongen voelt om borstvoeding te geven, ook al voelt ze zich daar niet helemaal lekker bij. Ik heb überhaupt nooit iets van die hele discussie begrepen.. Als jij borstvoeding of juist flesvoeding wilt geven, lekker doen, en als een ander voor de andere optie kiest, ook prima toch?
Toen ik zwanger was, had ik de insteek van: ik wil het best proberen, maar doet het pijn of vind ik het niet fijn, dan stop ik! Geen gedoe. Toen mijn zoon aan mijn borst dronk voelde het meteen heel goed, al deed het na een tijdje behoorlijk pijn. Ik had zoveel voeding voor hem, dat ik niet meer wilde stoppen. Het was en is het beste voor hem. Ik vind het nu nog steeds heel fijn. Eerlijk gezegd zou ik de eerste tijd nog niet anders willen. Nu geef ik alweer bijna 5 maanden borstvoeding. Ik moest ook even de knop omzetten: van seksueel naar functioneel. Die omschakeling was snel gemaakt. Als we seks hebben hou ik ook nu nog gewoon m'n bh aan... Manlief vind het ook niet een heel fijn idee. Als ik straks gestopt ben met borstvoeding, komt dat seksuele vanzelf wel weer terug... Ik zou zeggen: probeer het gewoon! Al is het maar een paar dagen. Je komt er gauw genoeg achter of het iets voor je is of niet. En die eerste dagen na de bevalling had ik nou niet bepaald het idee dat ik graag wilde dat mijn man m'n borsten als iets seksueels zag... nee dankje. Na de bevalling had ik de eerste paar weken toch nergens zin in. Hoefde hij er nog niet aan te zitten ook. Succes met de beslissing! Het is het proberen waard!
Helemaal mee eens! Er zijn zoveel verschillen in hoe we denken dat we onze kinderen het beste kunnen voeden/ kleden/ waarmee ze mogen spelen/ of we wel of niet straffen en als wel hoe dan en ga zo maar door. Zoveel mensen, zoveel meningen. Live and let live!
KV is niet slechter voor je kindje, BV is iets beter. En dat van die hechting is onzin. Als je kv geeft neem je je kindje ook bij je en knuffel je het ook etc. Verder voor ts: je mag bv niet leuk vinden! En zelfs als je het wel probeert, mag je ook van gedachten veranderen en zeggen: dit vind ik niets. Als je wel bv wilt geven, maar geen kindje aan de borst wil zou je ook kunnen proberen om te kolven. Misschien geeft dat een beter gevoel?
Ik had fv ook altijd bij de hand hoor, gewoon kant en klaar pakje van nutrilon... Is op kamertemp ook prima te drinken.
Ik snap wat je bedoelt, maar toch vind ik het niet netjes. Als je niet wil dat er over jou geoordeeld wordt, oordeel dan ook niet over een ander. (Dit bedoel ik in het algemeen) Elke moeder maakt een weloverwogen keuze, en wat die keuze ook is, als moeder er achter staat is het goed. Het moet gewoon een keer gedaan zijn met elkaar afbekken. De een geeft 1 jaar borstvoeding, de ander geeft anderhalf jaar kunstvoeding, of 3 maanden borst en dan kunst. Allemaal prima, leven en laten leven.
Ik ken het gevoel dat jij beschrijft niet. Maar ik zou zeggen probeer het gewoon. Mocht je het nog niks vinden kun je natuurlijk gewoon stoppen en overgaan op de fles. Dan heeft je kindje in ieder geval wel colostrum binnen gekregen!
Niks aantrekken van anderen, iedereen weet t beter. Geef je bv, dan vragen ze waarom je niet "gewoon" de fles geeft en geef je de fles komen er mens en met een vingertje wijzen. Lekker laten doen, Tis jou kind, jou keuze, jou lijf. Bij de eerste ook heel stellig gezegd t niet te willen "Ik ben geen koe!" Maar naarmate de zwangerschap vorderde werd.mijn gevoel geel anders. Ik had alles in huis voor flesvoeding en uiteindelijk toch aan de borst gelegd na de bevalling en t voelde geweldig. Zo mooi! Dus doorgegaan. Wel heel nuchter, zo van als ik er klaar mee ben, te weinig heb oid dan hup de fles!. De 2de ook bv gegeven en weer t relaxte in mn hoofd gehad, van als t niet lukt dan niet. Ik ben geen openbaarvoeder, alleen lekker thuis en vooral snachts ideaal. Als we ergens heen gingen kolfde ik of ging er gewoon een fles in!
Ik herken jouw gevoel wel hoor, maar zodra je verder in je zwangerschap bent en helemaal als je bevallen bent, dan zijn die 2 dingen gewoon een voedingsbron . Als je het alsnog niets vind, dan kan je toch kunstvoeding geven.
Volgens mij komen we hier nooit uit, laat iedereen het gewoon lekker zelf weten! Ik doe lekker wat ik denk dat goed is, anderen ook denk ik!
Ik weet nog dat ik tijdens mijn eerste zwschap ook steeds een gevoel had van, wil ik dit wel gaan doen? Ik had voor mezelf en naar de buitenwereld toe echter wel al besloten dat ik het ging doen, op z'n minst proberen, maar toch had ik veel twijfel en gemengde gevoelens en het idee dat ik me er niet oke bij zou voelen. Ik heb dan ook gewoon flesjes en kv gekocht en in huis gezet voor als ik het toch niet wou. Uiteindelijk na de geboorte is ze meteen aangelegd in het zkh, en ik heb het al meer gelezen maar, echt, het voelde gewoon meteen goed. Niets raars, al die ideeen waar ik van te voren over maalde, niets daar van. Dus ja, ik ben zeker blij dat ik het toch heb geprobeerd. Ik heb uiteindelijk niet heel lang gevoed, een aantal weken, omdat ik het zwaar vond en me onzeker en onervaren voelde, maar toch ben ik blij dat ze een aantal weken goede voedingsstoffen heeft gehad en ik voelde echt een soort van innige band als ik haar aanlegde, dus ik begrijp wel dat dames hier dat ook aangeven. Nu ben ik zwanger van de tweede, en kan zeggen dat ik dit x met veel meer overtuiging en zonder twijfels of gemengde gevoelens erover, weet dat ik bv ga geven. En ik wil het dit keer ook graag langer volhouden, ik weet nu immers wat ik kan verwachten en de evt valkuilen. Verder wil ik nog zeggen, laat je idd niet teveel leiden door felle voor- of tegenstanders. Een ieder zal hier zijn eigen ervaring delen en dat mag ook, maar het blijft iets persoonlijks. En bv of kv maakt je niet een betere of slechtere moeder. Ik heb dus ook een ervaring, en van daaruit zeg ik, ík zou het een kansje geven als ik jou was. En vind je het niets? Dan weet je dat en zul je je achteraf niet afvragen, hoe had het geweest, of had ik toch niet..... Maar nogmaals, dat is dus míjn mening! En als je wel besluit om toch te starten met kv, ook prima toch succes met je besluit!
vind het wel interessant, die hele discussie... had zelf bij de eerste er serieuze twijfels bij, de hele koe-gedachte weet je wel vooral veel schrik omdat ik zo'n gevoelige tepels heb (seksueel belangrijk, maar ook snel pijnlijk) toen hij dan geboren was, toch geprobeerd omdat ik dat colostrum zo belangrijk vond. ik wist dat ik maar een paar weken kon geven (moest na 6 weken terug aan de slag en zag het dan niet zitten om lekkende borsten te hebben) en heb dan ook die paar weken gegeven. moet zeggen dat ik er enorm van heb afgezien!!! leuk dat je dat babietje zo dicht bij je hebt en het voelde ook natuurlijk aan, tegelijkertijd zooo tegennatuurlijk en die tepels!!! OMG!!!! heb zelfs geen kloven of zo gehad, maar afzien dat ik gedaan heb! het leukst van al is natuurlijk die eerste dagen in het ziekenhuis, wanneer ze je baby voor en na de voeding wegen, en dan doodleuk zeggen: ik zou hem nog 20 minuutjes aanleggen (ik keek gewoon de minuten weg op de klok!!!) heb dus echt genoten van die paar weken en afgezien van die paar weken, raar maar waar... en hoezeer ik er op voorhand tegenop keek, heb ik toch zitten janken toen ik moest stoppen (ook al omdat de vroedvrouw die hem thuis kwam wegen, zei dat hij niet genoeg aankwam... dus maar ietsje sneller fv bijgegeven om de overschakeling te maken... bleek een paar dagen later dat haar weegmethode niet goed werkte!!! ) wil maar zeggen, ieder voelt wat ieder voelt en alhoewel ik blij ben dat wij meestal niet "zo van die kapstokken hebben zoals de vrouwen in afrika" , is het bij borstvoeding geven natuurlijk een nadeel, want wij hebben ultragevoelige tepeltjes met al die bescherming kijk dus even na de bevalling hoe je je voet, want dat weet je nooit op voorhand... hormonen doen soms echt rare dingen met je! wat ik ook dacht vlak na de bevalling: iedereen die over een borstvergroting nadenkt zou eerst eens moeten bevallen, weet je meteen hoe je er met 2 maten groter uitziet! heb van mezelf een B en denk soms dat een maatje groter leuk zou zijn, maar na die pornoborsten na de bevalling, ben ik daar toch serieus van terug gekomen wat ik altijd toch raar heb gevonden: bv als je kleine al zijn tanden al heeft... sommige van die kinderen eten al praktisch een rauwe biefstuk op, maar krijgen dan toch nog de borst soit, mijn zus heeft haar kind 3 jaar de borst gegeven en vond dat raar, maar wie ben ik? (met mijn ultragevoelige tepeltjes) als je dan een programma ziet op tv waar kinderen op hun 7 jaar nog aan de borst hangen, dan stel ik me wel serieuze vragen
Eens. Probeer het gewoon en geef niet té snel op, alle begin is moeilijk maar grote kans dat het daarna heel goed en natuurlijk gaat. Je kan dan in elk geval zeggen dat je het geprobeerd hebt en hoef je jezelf nooit iets te verwijten in dat opzicht (niet dat ik vind dat je dat zou moeten maar dat merk ik toch regelmatig bij moeders). Maar voel je dus zeker niet schuldig als het echt niet lukt, mijn motto is altijd 'blije mama blije baby'.
Mijn borsten waren voor en tijdens mijn zwangerschap een groot deel van onze seksualiteit eigenlijk het grootste deel zelfs. Toch vinden mijn man en ik het nu prachtig dat diezelfde borsten er voor zorgen dat ons meisje goed groeit. Ik vind het heel bijzonder om dit voor haar te kunnen doen en zolang ik dit doe zijn mijn borsten een bijzaak in ons seksleven. Tijdens mijn zwangerschap wist ik wel dat ik graag borstvoeding wilde geven, maar dat het zo goed en natuurlijk zou voelen had ik niet verwacht. Toch moet elke moeder doen waar ze zich prettig bij voelt. Om goed borstvoeding te kunnen geven moet je je ontspannen en als jij geforceerd probeert gaat het nooit lukken. Laat het over je heen komen en wil je het dan nog niet geef dan gewoon flesvoeding.
Ik herken je gevoel wel. Ik zal even mijn verhaal vertellen, wie weet dat je het dan toch een kans wil even. Bij mijn eerste wilde ik echt absoluut GEEN bv geven. Ik zag t niet zitten en voelde me er zo ongemakkeljk bij. Alleen t idee al dat ik dat zou doen maakte me gestresst en ongelukkig. Dus vanaf dag 1 fles. Maar na 11 dagen kwam hij in t zh en bleek hij ernstig ziek. toen had ik er spijt van dat ik m geen bv had gegeven. omdat ik nog heel veel bv lekte ben ik gaan kolven en is dit via de sonde aan hem gegeven. Dit was het enige wat ik nog kon doen... Met 26 dagen is hij overleden en prompt stopte de bv. heel apart... Daarna heb ik me voorgenomen om t bij een volgende toch te proberen. dus toen kwam mijn 2e. helaas kon ik die maar 6 weken voeden. Daarna kwam de derde en was mijn wil om bv te gaan geven zo groot dat ik er alles aan heb gedaan om dit te laten slagen. en dat is gelukt. hij heeft 18 maanden mogen genieten van mijn melk en ik van hem. Het is bijzonder en speciaal. Het valt gewoon niet te beschrijven hoe het voelt als je kindje grooot wordt en rustig wordt op jou melk. Mijn advies is koop een fles en voeding en probeer het een week. staat het dan nog tegen kan je zo overstappen o de fles, maar van fles naar bv is een stuk moeilijker.