Niet teveel bij nadenken, die kleine moet er hoe dan ook uit en die laten ze echt niet zitten. Miljoenen vrouwen zijn je voor geweest en je krijgt er op dat moment kracht voor. Ik wilde het ook niet geloven, maar die persweeen is een soort oerkracht die er voor zorgen dat je op dat moment denkt, "ik poep hem er nu uit, hoe dan ook!" En dat gebeurt dan ook, haha Laat het lekker over je heen komen, het gaat echt passen en nu twee weken later denk ik: Hoe is het in godsnaam gelukt en je kan al niet meer zien dat ik uberhaupt zwanger ben geweest! Dus kop op, je kan het! Liefs
Ik denk ook vaak aan andere vrouwen waarvan ik weet dat het pieperts zijn en die toch ook kids hebben gekregen. Dan denk ik bij mezelf "als zíj het kan, moet ik het zeker kunnen"
Je tijdsbesef gaat idd helemaal weg.. En laat het maar over je heen komen. Er zijn je miljoenen vrouwen voor gegaan, waarom zou jij het niet kunnen? Een pretje is het niet maar achteraf gezien denk ik dat je het reuze vond meevallen..
... Ik ben blij dat dit in het leven is geroepen door iemand. Ik zie ook op tegen de bevalling... elke keer als ik ook maar IETS voel in mijn buik (behalve de bewegingen van 't kereltje), denk ik:"Zou dit het begin zijn?" ... ik heb besloten thuis te willen bvalln maar twijfel nog steeds regelmatig omdat ik dan geen pijnstilling kan krijgen enz... ze sturen je hier met 5 cm naar 't ziekenhuis maar da's 20 minuten verderop... Maar..m'n moeder is erbij en als ik echt serieus in paniek raak (dan lijkt het op psychose) zal ze wel zorgen dat ik eerder naar t ziekenhuis mag... maar ik wil het wel thuis gaan proberen. Het geeft me wel moed om al die dingen van jullie te lezen... en 't s gewoon wel fijn om erover te praten enzo... Ben allang blij dat we, volgens de verloskundigen een 'bescheiden baby'tje' krijgen en hij al weken lang ingedaald ligt... nu alleen nog maar wachten. Het rommelt regelmatig een paar uur... maar ik heb geen idee hoe weëen aanvoelen... dus, weet ook niet wanneer 't nou zo ver is... maarja... dat komt vanzelf, als het door gaat zetten. Ben wel doodsbang als m'n mannetje 's avonds/'s nachts gaat werken (hij doet parkeerservice, soms moet hij mensen ver weg brengen en duurt het sowieso twee uur voor hij thuis is enz..) dat het kindje dan komt. Maar als het komt, komt het... kan moeilijk zijn hele leven 'beperken' voor misschien wel vier, vijf weken. We zien wel... hij is nu ook werken en het rommelt nu ook en heb de laatste weken steeds meer witverlies... ik heb altijd het gevoel gehad dat het eerder zou komen dan 40 weken... maar ik maak me minder zorgen dan b.v. 10 weken geleden... We moeten er toch doorheen, ze laten er nooit eentje zitten en als het voorbij is, is het meestal de moeite waard geweest duzz... Groetjes, Lieke.
Ik ben nooit bang geweest voor de bevalling en had net zoiets als wat de andere meiden al zeggen alles over meheen laten kome. ik en ook niet naar gym geweest ofzo. Ik was na 3,5 uur bevallen van een zoon wel met een keizersnede maar wel me 10 cm weggepufd en geperst enzo. De enige tip die ik je kan geven laat het over je heen komen.