Mijn dochter heeft 2 weken terug voor het eerst bij ons geslapen omdat ze niet lekker was maar anders is het nooit voorgekomen om tussen ons in te laten slapen omdat ze nooit uren wakker was in de nacht. Af en toe vind ik niet erg maar zou never nooit elke nacht met zijn 3-tjes in 1 bed willen slapen.
nee ik ook niet alleen als ze ziek zijn ( op dit moment dus slaapt ze zo lekekr bij mij heeft dubbele oorotsteking dus ja wil graag bij haar zijn en zei bij mij
Misschien een beetje fel, maar ik vind het vreemd om zulke vragen te stellen en zeker en plein publique. Als je het al zo graag wilde weten dan had je ook per pb kunnen vragen. Dat is wat me dwars zit. Jij kan het zielig vinden dat ik haar niet laat huilen, ik daarentegen vind het zielig haar dit wel te moeten laten doen.
Maak je niet druk, ik vat het niet verkeerd op. Als ik aan mijn dochter zou merken dat onze aanpak niet bij haar zou werken, ja, dan zouden er bellen moeten gaan rinkelen. Maar het gaat hartstikke goed met haar, altijd al geweest (behalve de eerste periode toen ze megakrampen had). Ze kan zich meer dan uitstekend zelf vermaken, zit zo rustig twee uur in haar box te spelen, huilt zelden tot nooit, ik kan haar de hele dag meenemen, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat zonder dat ze ook maar een kick geeft. Zo heb ik haar een tijdje geleden naar Cuba meegenomen, alleen zij en ik in het vliegtuig. Mijn man volgde een paar dagen later. Al met al heeft de reis 24 uur geduurd (eerst 's avonds naar Brussel, daar uren moeten wachten, toen in het vliegtuig en daarna nog 250 km met het plaatselijke vervoer naar huis). Niet alleen op de heenweg, maar ook op de terugweg geen seconde gehuild. Bij ons is er geen sprake meer van nachtvoedingen. Ja, een enkele slok, zo valt ze wat sneller in slaap. Niet alleen goed voor haar, maar misschien ook wel een beetje gemakzucht van mijn kant. Dat geef ik toe. Wel heb ik haar tot een dag of wat geleden een late avondvoeding gegeven (pas geïntroduceerd met een maand of 7), maar omdat ze er eigenlijk niet beter op slaapt heb ik deze laten zitten. Maar dan nog, wat zou het probleem zijn als ik het nog wel zou doen? De nachtvoedingen van destijds hebben er wel voor gezorgd dat mijn borstvoeding nog op peil is, ondanks de introductie van bijvoeding met 6 maanden. Dat het consultatiebureau en ik af en toe in de clinch liggen (ik mag maandag weer, joepie!) gaat alleen om het niet doorslapen, maar zo raar is het niet dat een kind op deze leeftijd nog niet doorslaapt. Zo sliepen wij thuis pas door met een jaar of 3 en allen kregen we flesvoeding vanaf dag 1, dus aan de borstvoeding hoeft het niet te liggen. Oh ja, en niet te vergeten het aantal eet- en drinkmomenten natuurlijk, dat is een hot issue voor ze. Ietsjes meer dan 'normaal' wordt geacht. Dat komt omdat ik borstvoeding op verzoek geef (en ja, het gaat niet met sloten tegelijk, het zijn kleine beetjes), maar ook omdat ze van andere dranken ook niet veel wil, zoals water of thee, whatever. Dus dan geef ik haar wat vaker een slokje, maar ook dit moet niet uitmaken, want van water of thee krijg je geen gaatjes, ook niet van mm. Het belangrijkste vind ik dat ze niet uitdroogt, want daar ben ik panisch voor. Of ik haar niet te veel verwen op deze manier? Tsja, misschien in jullie ogen wel, maar niet in de onze. Al mijn nichtjes, neefjes, buurjongetjes, buurmeisjes en natuurlijk niet te vergeten Carolin en Ana Carla (mijn stiefdochtertjes) worden over het algemeen zo opgevoed als mijn dochter Camila, en nee, het zijn geen verwende nestjes. Al is Camila nog maar 10 maanden, ik laat het haar echt wel merken als ik vind dat ze zeurt, en dat kan ze ook echt wel eens, hoor. Het bovenstaande is niet zoals de meeste Nederlandse moeders het doen, maar het zegt niet dat het verkeerd is, alleen anders. En die van mij gaat ook ooit eens van de borst af en eens zal ze lekker doorslapen, maar als geen van de ouders of het kind er nu problemen mee heeft? Dan is er toch niets aan de hand?
Oh ja, het overdag slapen gaat ook steeds iets beter. In ieder geval slaapt ze nu aan het eind van de ochtend een uurtje en in de middag doet ze ook even haar ogen dicht. Is vanzelf gekomen, zonder dwang of wat dan ook.
Hi, Heb niet heel het topic doorgelezen hoor, maar iig.. ik laat mijn zoontje (nu 23 mnd) ook bij ons slapen als hij ziek is... ikzelf vind dat prettiger.... Was laats trouwens blij toe... hij was ziek en moest snachts echt slijm overgeven, wat er moeilijk uitkwam... Had er niet aan moeten denken dat hij dit in zn uppie had moeten doen...
Ik laat haar dan inslapen in ons bed en dan leg ik haar over in haar eigen bedje. Mijn bed is niet veilig ook met die mega grote geul tussen die 2 matrassen!
hmm laatste keer dat we anne bij ons in bed legden omdat ze ziek was.. heeft die nacht niemand geslapen eigenlijk dus dat doen we niet mer zo snel
Yake, dank voor je uitgebreide antwoord. Uiteraard is er niets aan de hand, dat dacht ik ook niet. Het is alleen inderdaad wat je zegt een hele andere opvoeding dan van de meeste Nederlandse moeders. Ik was benieuwd hoe jullie het zelf vonden en hoe je dochtertje op reageerde. Het is helemaal helder! Bedankt.
Mijn zoontje is nu ziek. Ik leg hem wel in zijn eigen bedje. Gisteravond zijn we ongeveer elk half uur naar boven geweest om hem weer rustig te maken want hij hoest zichzelf wakker en heeft koorts. En toen we zelf in bed lagen en hij ieder half uur wakker bleef worden hebben we hem lekker tussen ons in gelegd zodat we hem meteen lekker konden knuffelen als hij zichzelf wakker maakte en hem af en toe wat te drinken konden geven. Overdag probeer ik hem wel zoveel mogelijk in zijn bedje te leggen omdat hij dan toch het beste uitrust. (en ik ook want ik ben gebroken )
@yake.... lijkt wel alsof ik het geschreven kan hebben, deze nederlandse moeder hihi. Alleen ik maak me er soms wel druk om (krijg je he als je psychisch labiel bent) Ik ga mezelf voornemen om mezelf er niet meer druk over te maken! Dan word Sasha vast ook een stuk rustiger! Overdag gaat het hier perfect trouwens met slapen. 2 keer 1.5-2 uur bijna. Zonder huilen!
Als ze echt heel ziek is, en ik maak me zorgen, dan slepen we het ledikantje naar onze slaapkamer. Ze ligt dan aan ons voeteneind. Ze slaapt niet als ze bij ons in bed ligt. Gelukkig is dit nog maar twee keer voorgekomen.
naomy wil zo ie zo niet bij ons in bed slapen maar als ze erg ziek is wel ze niks anders als bij ons slapen en dan doen we dat ook gewoon omdat ze dan graag bij papa en mama wilt zijn en hangen dus voor die eene x maakt dan ook niks uit maar dat wilt ze alleen als ze erg ziek is nu heb ze koorst en verkouden en wilt ze in eigen bedje slapen
Ik heb het topic even teruggezocht omdat ik juist zoveel twijfel over mijn (onze) aanpak... Ik hou dus ook niet van laten huilen en onze dochter slaapt oh zo moeilijk en slecht. Ik ben nu al voor het 3e weekend op rij ziekig van het slaaptekort. ze heeft de hele week halve nachten bij ons geslapen omdat we het niet meer op kunnen brengen naast haar bedje te blijven zitten. Maar nogmaals, huilen is gewoon geen optie. Mijn dochter gaat meteen keihard overstuur en ik weet vrij zeker dat het de verlatingsangst is die haar nekt. Wij kunnen het huilen niet uitstaan, dus we laten de natuur z'n werk doen en gaan lekker naar haar toe. Lastig alleen dat ik nog wel rationeel erover wil nadenken en dus echt twijfel of ik het wel goed doe... Oh en mijn dochter kan geen 2 uur in de box spelen, ze kan nog niet eens 2 uur spelen zonder aandacht te vragen, hooguit 45 minuten.
Alyna heeft eigenlijk nog nooit bij mij/ons in bed geslapen.Wel met mij samen een paar keer op de sofa, omdat ze heel erge krampjes had en ze alleen maar in m'n arm in slaap kon vallen. Als Alyna ziek is en ze huilt echt overstuur, haal ik haar er wel effe uit om te troosten, maar 5 minuutjes later leg ik haar terug en dan gaat het meestal weer een paar uur goed. Plus...haar bedje is veel makkelijker omhoog te zetten dan het mijne.
Hoi hoi, Zijn jullie niet bang dat jullie op je kindje gaan liggen? Als Koen ziek is dan neem ik hem wel mee naar ons bed, maar als hij echt diep slaapt dan leg ik hem altijd terug in zijn eigen bed. Als hij weer gaat huilen neem ik hem weer mee. Het is af en toe best moeilijk, maar blijf (bijna) altijd wakker totdat ik hem terugbreng. Me vriend en ik hebben er zelfs nachtmerries over Het komt namelijk heel vaak voor dat 1 van ons (slaapwandelen) in paniek het hele bed of de kamer doorlicht...uit angst dat hij uit bed is gevallen of ligt te stikken onder de dekens...of dat we op hem zijn gaan liggen Maar hij ligt dan altijd veilig in zijn eigen bedje Groetjes, Kim
Nee, geen last van gelukkig! Ik ben niet bang dat ik op dr gaat liggen, ik vertrouw op mn moederinstinct. Zolang je geen drugs,alcohol of andere verdovende middelen gebruikt en voorzorgmaatregelen neemt dan kan er weinig gebeuren, vind IK! Toen ik zwanger was ging ik ook niet op mn buik slapen terwijl ik wel een buikslaper bent dus waarom zou ik nu wel op mn kind gaan liggen? Maar dat is voor iedereen persoonlijk