Hoi meiden, Sinds onze dochter een tijdje geleden opgenomen werd in het ziekenhuis ivm uitdroging, is ze heel erg gaan puberen. Dit in de zin van HEEL hard gillen als ze wat wil, krijsen, huilen, slaan, gooien met dingen en zichzelf pijn doen door haren uit hoofd te trekken of hand in keel te steken om vervolgens te gaan kokhalsen Ook daagt ze ons continu uit door onze grenzen op te zoeken en deze vervolgens te overschrijden!!! Gisteren in de winkel was ze met haar boek bezig in haar buggy die ze telkens liet vallen (met opzet) en erom bleef gillen. Dus ik waarschuwde haar dat als ze de boek nog een keer zou gooien, ik het haar niet terug zou geven. Zo gebeurd, zo gedaan. Natuurlijk heeft ze de winkel op haar kop gezet en tussendoor van alles blijven eisen zoals ik wil eruit en continu mama roepen of om koekjes vragen. Ik heb aangegeven dat zolang zij niet rustig doet, ik haar helemaal niks geef en heb haar tot die tijd ook genegeerd. Maar wat heb ik er koppijn aan over gehouden zeg pff... Met eten spuugt ze van alles uit (ook met opzet). Wat we dan doen is haar bordje wegpakken, als ze erom vraagt krijgt ze die en doet dan precies hetzelfde. Dan pakken haar bord en krijgt ze verder niks meer, maar mag niet van tafel zolang wij nog eten. En dan begint het drama weer. Krijsen om eten en van alles eisen, gillen, huilen en noem maar op.. Ook wil ze ineens niet meer alleen slapen en wil ze dat we bij haar blijven totdat ze in slaap valt, wat dus eeuwen gaat duren omdat mevrouw hele gesprekken met je aangaat en gaat spelen in bed. Dus laten we haar weer zoals altijd alleen slapen en geven we aan dat mama en papa toch niet komen als ze om niks gaat huilen en roepen. Maar dat blijft ze wel doen en valt na een paar minuten vanzelf in slaap... Ik word er een beetje moe van pfff... Hoe pakken jullie het aan? Wat doe ik in hemelsnaam fout? Wij proberen haar negatieve gedrag geen aandacht te geven, dus negeren we dat. Maar gek worden we er wel van :x
O wat vervelend is dat zeg. Ik herken het zeker. Misschien een gekke gedachte... Hoe lang is ze in het ziekenhuis geweest. Wat is er gebeurd, mocht je bij haar blijven? Uiteraard zijn daar vast 'enge' dingen gebeurd tegen haar zin. Maar die toch moesten voor haar gezondheid. Soms heeft dit verwerken even tijd nodig. Kun je er met haar over praten? Extra positieve aandacht door knuffelen en spelen als ze er niet om vraagt. Dus op jullie initiatief. Verder inderdaad zo consequent blijven hoor. Is jullie dagindeling haar glashelder? Dat geeft een peuter hou vast. Hun wereld staat op z'n kop. Dus liefst alles het zelfde, heel saai voor ons. Maar het helpt vaak goed. En kijk eens of ze een 'trauma' heeft van het ziekenhuis. Door foto's, boekjes, praten, tekenen ed kunnen ze dat goed verwerken. Hopelijk heb je hier wat aan. En voor jezelf. Blijf ademhalen. En praat je frustraties even van je af dat lucht op.
Ik lees even mee, hier ook een peuter puber die enorm begint te gillen zodra er even iets niet gaat zoals het moet of als hij iets niet mag. Gooien, slaan, heel herkenbaar! Hier ook bijten, soms zomaar uit het niks. Vandaag wist ik het even niet meer en was hij zo aan het gillen toen we aan tafel gingen, dat ik hem maar even buiten in de tuin heb gezet. Helaas dus geen tips voor je, maar ik leef wel met je mee!
Ik dacht zelf ook aan een trauma oid van het ziekenhuis.. Ze is voor anderhalve dag opgenomen geweest en heeft via haar neus met een sonde ors toegediend gekregen. Het plaatsen ervan was verschrikkelijk met kokhalzen en braken aan toe Na 8 uur aan de sonde, had ze honger en hele erge dorst, maar we mochten haar niks geven ivm het braken... Daar is het is gillen eigenlijk begonnen... Ze heeft ook gemerkt wat voor effect dat toen op ons had, dus die is er nu goed bijgebleven.. Bedankt voor de tips. We praten weleens over haar zh opname aan de hand van foto's en video's, maar kan het misschien een minder enge ervaring van maken door alles goed te bespreken....
Oh wat is dat vervelend he knuf! Wij zetten haar soms ook uit radeloosheid ff ergens in een hoekje weg om af te koelen, maar dat voelt zo naar....
Mijn dochter is nu ook enorm aan het peuter puberen. Zelfde gedrag eigenlijk als wat je beschrijft. Ik probeerde verschillende dingen, rustig uitleggen etc. Nou dacht het niet, en toen kreeg ik toch maar het advies strenger te zijn voor mijzelf want hoogwaarschijnlijk speelde ze een spelletje met me. Sindsdien ben ik begonnen met 1x waarschuwen en doet ze het toch of niet zet ik haar eventjes appart of haal ik haar weg uit de situatie. Geen geschreeuw en geen ellelange uitleg. Gewoon oppakken en klaar. In de winkel negeerde ik haar geschreeuw compleet en als ze rustig was reageerde ik. Dat werkte positief !