Mijn oudste zoon is net 12 geworden. Maar wij maken ons de laatste tijd wat zorgen over hem en denken dat het misschien handig is om hem te laten testen. Hij is al vanaf de geboorte een gevoelig jongetje.. (2 maanden te vroeg geboren) Hij huilde veel en kan lastig tegen prikkels. Dat huilen heeft hij jaren gedaan.. vaak na school moest alles er uit en dan was dat weer ‘goed’. Hij heeft veel tikken (hij tikt overal op, maakt zijn nagels kapot. Trekt aan zijn ribben? (Sinds kort) maakt geluiden etc. Op school gaat het leren op zich prima. Hij gaat naar Havo/TL. Alleen hij vergeet vaak zijn huiswerk, snapt nooit zijn huiswerk en zit dan altijd met tranen aan tafel. Hij zit constant in zijn eigen wereld (dit ziet juf ook) En daarom krijgt hij vaak maar de helft mee. Hij reageert soms heel gek of soms helemaal niet. Ik was bijvoorbeeld laatst thuis flauwgevallen, en ik hoorde hem wel maar kon niet reageren. Hij vroeg wat we gingen eten(2x) en daarna of hij boven mocht spelen. Totaal geen reactie of gevoel. En zo heeft hij wel vaker dingen. ook fietsen is nog steeds een drama. Hij fietst zomaar op iemand af en kan dan ook niet reageren. Hij fietst gewoon door. Je kan 100x zeggen dat hij moet opletten maar het gebeurd niet. Ik voel me soms echt even een slechte moeder want ik weet niet meer wat en hoe ik er mee om moet gaan. Al zijn vriendjes worden zelfstandig en hij niet. En ergens doet dat hem wel iets maar aan de andere kant totaal niet. Ik denk dat als we het zo laten dat hij het erg moeilijk gaat krijgen op het VO. En we denken er aan om hem te laten testen. Wat zouden jullie doen? En hoe gaat zoiets in zijn werk? Ook ervaringen hoor ik graag!
Testen is in mijn ogen altijd een meerwaarde als je ziet dat je kind er zelf last van heeft. Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel wat zorgelijke dingen lees. Cognitief is alles prima in orde zo te lezen, maar sociaal en emotioneel lees ik wel wat dingen die ik zou laten onderzoeken. En natuurlijk ben je geen slechte moeder!
Ja, ik begrijp je zorgen, je hebt het beste met hem voor en ziet dat hij gewoon op verschillende vlakken problemen heeft of (een beetje) afwijkend gedrag vertoont. Als je weet wat er eventueel achter zit, kun je daar vaak hulp bij krijgen en vaak ook meer begrip, voor jezelf, je zoon en de omgeving zoals school. Je kunt verschillende dingen doen, met de zorgcoördinator o.i.d. van school overleggen, al dan niet via de mentor. Verder kun je naar de huisarts, die kan je eventueel doorverwijzen voor een (breed) onderzoek. En/of je kunt ook eerst zelf een lijst opvragen bij de gemeente met wie ze een contract hebben voor zulke hulp, een bureau o.i.d. zoeken wat je aanspreekt en dan een verwijzing halen bij de huisarts. Edit, ik las het denk ik verkeerd, dat hij naar TL/Havo gaat, dat hij in de brugklas zat, maar ik denk nu dat in groep 8 zit en volgend jaar naar de middelbare school gaat. Als dat zo is, dan inderdaad via de huisarts regelen en niet via de school. Natuurlijk kun je school wel op de hoogte brengen, met zo'n onderzoek hebben ze vaak ook vragen voor de leraren.
Testen gaat via de huisarts, hij/zij weet welke mogelijkheden er in jouw regio zijn. Ik ben voor testen, met de uitslag kun je op zoek naar gerichte hulp, indien nodig. Daarnaast denk ik dat er in het geval van je zoon genoeg aanleiding is voor een extra onderzoek. Wachten totdat hij een keer echt vastloopt zou ik niet doen. Ik heb te vaak gezien in mijn omgeving dat je dan eerst nog het diagnose traject in moet voordat je op zoek kunt gaan naar gerichte hulp. En, het belangrijkste, je bent natuurlijk een hele goede moeder als je erkent dat je kind hulp nodig heeft en je naar deze hulp op zoek gaat.
Niet overal; hier gaat het via het wijkteam. (Wij hebben het via de huisarts geprobeerd, lang verhaal, maar uiteindelijk moest het dus via het wijkteam.) Bij veel vragen en onduidelijkheden zou ik zeker kijken naar mogelijkheden om te testen om handvatten te krijgen en wellicht gericht aan bepaalde zaken te werken. Ik zou inderdaad niet wachten tot een kind echt vastloopt, vooral niet omdat de wachtlijsten in sommige regio's enorm zijn. Verder sluit ik me ook bij de rest aan: je signaleert dat er dingen niet soepel gaan, zowel bij je kind als dat je zelf vragen hebt qua begeleiding. Dat je op basis daarvan nadenkt over wat nodig is, maakt dat je een goede ouder bent!
Ja dat klopt inderdaad! Ik ga sowieso nog een gesprek aanvragen bij juf! En ik zal de huisarts bellen. Bedankt
Je bent juist een goede moeder omdat je je hoofd niet in de grond steekt! Ben ook benieuwd of hij er zelf last van heeft. Wat denkt hij of reageert hij daar niet op? Met juf en huisarts een gesprek lijkt me een heel goed plan. Succes!
Jeetje Mindy, lastige situatie zeg! Juist dat je hulp wilt zoeken, dat je signaleerdt dat er iets zou kunnen zijn maakt je een hele goede moeder! Je zou op school eens kunnen vragen of ze erin kunnen helpen? Hier is het eerste onderzoek vanuit school gekomen...het 2e autisme onderzoek hebben we zelf gestart door een verwijzing bij de huisarts vragen. Succes!
Ik heb bij mijn jongste vaak gedacht, moet ik hier iets mee? Toch nog even aankijken? En opeens liep ze vast (overgang groep 2 naar 3) en was ik 'te laat'. En toen was het erg pittig/heftig om 6 maanden te moeten wachten op diagnostiek... Ik heb ook mijn middelste laten onderzoeken, zij heeft geen diagnose gekregen, maar we hebben ook bij haar nieuwe inzichten gekregen waarmee we aanpak (thuis en op school) konden aanpassen, waardoor ze beter tot bloei kwam. Ik ben dus erg voor testen. Hoe meer duidelijkheid je hebt over sterke en zwakke punten, hoe beter en gerichter je daar op in kunt spelen en kunt ondersteunen. Ik lees genoeg zaken die mogelijk problemen zouden kunnen leiden, zeker in de context van middelbare school, waarin behoorlijk wat van kinderen verwacht wordt. Ik zou ook even stilstaan dat je kind nu mee mag beslissen omdat hij 12 jaar is (hij moet ook handtekening zetten onder documenten zoals behandelplan ed), dus ik zou hem ook echt goed uitleggen wat je van plan bent, checken hoe hij daar instaat en de juiste ingang vinden waardoor hij het ook een goed idee vindt.
Dat klopt! En daar doen we het voor. En hij weet er van en vind het goed. Heb duidelijk verteld dat het iets goeds kan zijn en we hem beter kunnen begrijpen en dat dingen voor hem zelf ook duidelijk kunnen worden. De afspraak voor de huisarts staat in ieder geval! Hij gaat ook gewoon mee.