Ja, precies - als je er niet 100x uit moet als je ze weer in hun eigen bed stopt, slaap je natuurlijk beter dan wanneer je ze bij je in bed neemt. Zo werkt dat prima bij mijn oudste. Maar als je er wel 100x uit moet, is bij je in bed nemen juist weer prettiger voor een beetje meer rust. Kinderen verschillen natuurlijk in wat ze fijn vinden en nodig hebben, en het verschilt ook per situatie - vervolgens worden ze ook nog ouder en verandert het ook weer. En als ouder heb je ook je slaap nodig, dus als je geen oog dicht doet met een kind naast je, zou ik ook eerst inzetten op toch in eigen bed laten slapen. Word je dan ieder kwartier geroepen, kun je weer kijken of er iets anders beter werkt…
Onze dochter kwam vroeger ook bij ons liggen als ze angstig was of ziek. Dan ging ik altijd in haar bed liggen ( ik ben een hele lichte slaper) en dan bleef zij in het grote bed bij mijn man. Dan ging ik dus lekker in haar bed verder slapen. Onze zoon heeft nooit bij ons willen slapen. Dus daar moest ik dan een hele nacht bijna naast zitten Meestal viel hij snel in slaap en bleef het bij een uur of 2 uur. Mijn vader bleef ook altijd naast ons bed zitten als er iets was. Dat heb ik altijd erg fijn gevonden dus vandaar dat ik het ook voor onze zoon deed. Nu zijn ze tieners en als e nu ziek zijn blijven ze gewoon zelf in bed en redden ze zichzelf wel. Gelukkig
Ze is 10, ik zou echt zeggen dat ze alleen moet komen bij spugen of andere erge dingen. Water kan ze ook zelf pakken, evt vast klaar zetten op dr kamer/zaklamp/lamp op de gang aan. Desnoods 1 pcm erbij leggen. Maar mij niet elk uur storen voor water/knuffel/kannietslapen en bij mij in bed alleen als ik er geen last van heb
Als ze ziek zijn neem ik ze niet in bed, ga wel naar ze toe, en als ze ziek zijn laat ik de deur open, dan hoor ik ze roepen. Laatst vertelde collega dat haar zoon ziek bij hun in bed was beland, alles onder gekotst nee dank je feestelijk ...