he jeetje , niet de schuld allemaal bij jou gaan zoeken hoor! jij doet het prima! ik zal zeggen . ga eens een goed gesprek aan wat hij allemaal wil en verwacht. misschien verwachten jullie andere dingen van elkaar. sterkte!
Ik vind t rot voor je! Sommige mannen snappen t volgens mij niet helemaal.... Ik vind dat je goed doet om bij je zieke kind te willen zijn, dat wil elke moeder! Misschien is je vriend gewoon gestresst over de situatie en is hij daarom zo onredelijk en ziet hij later wel in dat t niet tof is van 'm. Tenminste, dat hoop ik wel! Sterkte!
hij stuurt me normaal gesproken elke nacht als hij op zijn werk is een smsje, ben benieuwd wat hij er vannacht in gaat zetten, en OF hij wel een smsje stuurt.. als hij zo doet ben ik soms gewoon bang voor hem omdat hij ZO boos is en zo hard schreeuwt.. ik klap dan helemaal dicht en dan word hij NOG bozer omdat ik niks meer zeg.. maar krijg er dan geen woord meer uit, ook al wil ik heel veel zeggen.
Kun je niet met hem praten voor hij naar zijn werk gaat? Bang zijn van je vriend/man is geen goede basis voor een relatie. Spreek je dit later wel naar m uit? Ms heeft hij geen idee wat zijn reactie voor effect op jouw heeft.
hij gaat vannacht om 2.00 naar zijn werk dus dat lijkt me geen goed idee maar we hebben het er wel eens over hoor, ik heb wel verteld dat hij met dat schreeuwen er juist voor zorgt dat ik dicht klap.. maar hij kan zich gewoon niet inhouden als hij zo boos is. en ik ga dan (net als nu weer het geval is) twijfelen aan mezelf en denk dat dat het aan mij ligt en ik alles verkeerd doe.. daarom mijn vraag hier, wat jullie ervan vonden.. of hij gelijk had of niet.
Wel goed dat je twijfel nacheckt. En ik denk dat het wel duidelijk is dat jij t gewoon goed doet hoor! Maar wel rot dat dit soort dingen zo uit de hand lopen. Jij voeld je k*t en hij ligt lekker te slapen. Nou nogmaals sterkte. En laat t niet overwaaien, want dan blijft het een terugkerend probleem.
Meid hij is niet goed snik. Je kindje heeft nu zijn mama nodig en niet oma hoe goed ze ook voor je kleine kan zorgen. Die vriend van jou moet niet zo raar doen, slaat nergens op. Ik snap zijn punt wel alleen helpt het de situatie niet. Ik heb zelf een 0 uren contract gehad en tja zonder werk geen geld. Zelf had ik ook voor mijn kind gekozen ipv mijn werk en dat zal mijn partner gelukkig wel begrijpen. Stel dat je wel een vaste baan had gehad en je kindje naar een kinderdagverblijf gaat. Als ze ziek zijn moeten ze ook opgehaald worden dus dan had je ook iets moeten bedenken. Afijn meid ik snap zijn punt maar ik zal zeker hetzelfde als jij hebben gedaan.
meid ik vind dat je gelijk hebt. je kindje is ziek en heeft mama nodig. ok oma kan ook voor hem zorgen maar dat kan ook als ie weer wat beterder is. je zit zelf anders ook niet met een gerust hart op je werk. en je vriend dan denk ik mannen pffff. hoop dat je met hem kan praten hierover.
Meis nog afgezien van het feit dat je vriend hier even een crusiale misser maakt in de psychologie van die kleine (mama is alles als het ziek is) Moet JIJ nu ook even iets door krijgen. Die ruzie die jullie blijkbaar steeds op deze manier hebben is NIET gezond. Weet hoe het gaat. Hij schreeuwt, jij klapt dicht en gaat twijfelen. Eind van het liedje is dat hij blijft vinden dat het zo zit jij je k*t voelt en er geen oplossing komt. Maar wat je misschien nu nog niet door hebt (en ik wel omdat ik dit ook geleeft heb) is dat je steeds maar weer in het nauw gedreven word. Dat zijn wil hier steeds de overhand heeft. Dat is echt geen gezonde manier van samen leven. Hij zal het idd niet kunnen laten omdat dat voor welke rede dan ook zijn manier is van conflicten oplossen (ik schreeuw om het hardst en dan zijn ze wel stil) Maar er gebeurt feitelijk niks met het conflict, het blijft bestaan. En nog erger, jij voelt je minderwaardig (gaat twijfelen, geen gehoor voor jou kant, bent nog wakker terwijl hij slaapt) Vervelende is dat je straks allang blij bent als de ruzie weer bijgelegd blijkt. En zo verandert er niks. Hier moet je iets mee anders zit je over 10 jaar nog zo. Geloof me dit is ervaring die spreekt. Probeer het anders aan te pakken de volgende keer en help je man om het op n andere manier op te lossen. Werkt dit niet (en ben bang van niet) zoek dan relatie hulp. Klinkt veel te heftig voor dit probleem maar dit speelt zich af in je onderbewust zijn en ondermijnt je zelfvetrouwen op een sneaky maar efficiente manier. Hij is je vriend, hij houd van je. En dus neem ik aan dat hij dit ook niet wil. Zoek samen een uitweg. En ontopic: Jij bent mama en mama hoort bij een ziek kind... PUNT. Geen betere troost dan de geur, aanraking en stem van iemand waar je 9 maanden in hebt gewoont. Hoe lief oma ook is en hoeveel kindjes ze ook groot gekregen heeft. Groot worden ze vanzelf...
tjonge jonge je hebt een baby en een kleuter......... medelijden met je! sterkte en vertroetel je kind maar lekker
Bijt eens lekker van je af. Lucht je hart, helemaal. Probeer er wel even vantervoren voor te zorgen dat je kleintje bij oma logeert. Dan hebben jij en je vriend alle ruimte om te tieren en zo. Dit klinkt makkelijker gezegd dan gedaan, maar eens moet je je zegje kunnen doen, en heeft hij maar eens te luisteren! Ruzie is normaal in een relatie, maar het moet niet de overhand gaan krijgen. En opvliegendheid? Prima! Zolang beide partijen hun handjes maar thuis houden. Maar laat je door een beetje schreeuwen niet van de wijs brengen, schreeuwen is onmacht, moet je maar denken. Dwing hem je te zeggen wat hem precies dwars zit, en kom meteen met argumenten waarom hij wel of geen gelijk heeft. En als je bovenstaand niet durft, schrijf hem een brief. Werkt ook prima. En je hebt alle rust om de juiste woorden te vinden.
een goed gesprek met hem aangaan, maar als ik lees hoe het er doorgaans bij jullie aan toe gaat, denk ik niet dat er veel zal gaan veranderen omdat hij zijn gelijk in blijft zien. kijk ik begrijp zijn reactie wel als hij zegt dat de kleine ook wel naar oma toe zou kunnen, en dat die 3 kinderen heeft opgevoed. dat zal ongetwijfeld ook wel zo zijn, zelfs je buurvrouw zou nog op de kleine kunnen passen, maar jeetje zeg, je blijft als moeder gewoon bij je kindje als die ziek is, je kindje zelf heeft ook het liefste papa of mama om zich heen, dat is ook heel logisch, dus daar heb jij gewoon gelijk in. volgens mij is je vriend een beetje gefrustreerd dat zijn financiële inbreng groter is dan die van jou momenteel waarom anders van die stomme opmerkingen maken? probeer toch in ieder geval een goed gesprek met hem aan te gaan, desnoods maak je een brief waarin je je gevoel over bepaalde dingen neerzet en geeft die aan hem, want als je praat vergeet je vaak toch weer dingen, en de dingen komen dan soms weer net even iets anders aan, terwijl hij als hij een brief op zijn gemak leest het misschien wat beter bij hem aankomt? zo heb ik het hier wel eens gedaan als ik me echt k voelde (en dan was er eigenlijk nog niet eens zoveel aan de hand) maar het werkte wel, het kwam beter aan dan wanneer ik het zei, want ik had het al zo vaak gezegd heel veel succes meid, met de baby en met het andere kleine kind
Hoe is het nu? Ik denk dat je nu even voor jezelf en je kind moet kiezen en de confrontatie aan moet gaan.Je kind is pas 4 maanden en die wil dan het liefste gewoon bij mamma of pappa zijn en niet bij oma,hoe lief deze ook is! Laat niet over je heen lopen meis,ook jouw gevoelens tellen! Beterschap met je kleine en kop op,je bent een goede moeder als je bij je kind wilt zijn als hij of zij ziek is!
Meid, dit klinkt niet goed. Dat hij zeurt over dat hij alles moet betalen...heeft hij dat niet voor jullie over? Ik zit vanaf 23 weken zwangerschap thuis, mijn man heeft nooit maar dan ook nooit geklaagt over dat ik geen geld in het laatje breng. Hij vind het zelfs eigenlijk niet zo leuk dat ik over 3 weken weer aan het werk ga. Hij vind het prima om mij en onze dochter te onderhouden. Tuurlijk kan je zoon ook uitzieken bij zijn oma, maar als jij thuis bij hem wil zijn, moet je dat echt doen! Kan me het helemaal voorstellen.
Ik vind wel dat hij erg over reageert. Van die 3 dagen niet werken krijg je heus niet opeens een ton minder hypotheek ofzo hoor, hoeveel is dat nou, drie dagen? Dat is toch zo weer bijgewerkt! En je hebt toch samen een kindje, want maakt het dan uit wie er de luiers betaald en wie de kleren?
ik bekijk het vanuit het kind zo ben ik nu eenmaal. al is ie nog zo klein hij zal zich veilig voelen omdat mama er is en haar prioroteit bij hem zet. in mijn ogen doe je dus het juiste en van 3 dagen niet werken loopt dat huis echt niet weg. ik hoop voor jullie dat dit geen tendens gaat worden elke eker als de kleine man iets mankeerd. hij kan zich blijkbaar moeilijk verplaatsen in een hulpeloos klein schepseltje wat zich doodellendig voelt. nogmaals ook ik vind dat je eht enige juiste hebt gedaan en wat ik ook gedaan zou hebben. hopelijk voelt hij zich snel weer wat beter.