Hallo dames Ik zit met een dilemma, ben momenteel 7 weken zwanger en voel me zo belabberd! Heb nergens zin in, totaal geen energie en misselijk. Avondeten is het enige wat ik echt binnenhoud. Nu werk ik in een klein familkebedrijfje van een vriend sinds 1.5 jaar. Er werken in totaal 4 personen. 3 familieleden en ik. Natuurlijk ben je in een bedrijf nooit onmisbaar maar voel me nu wel lullig tegenover mijn werk. Ik werk overigens fulltime. Gisteren ben ik door mijn baas een uurtje eerder naar huis gestuurd. Ik kon echt niet meer en heb me vandaag ziek gemeld. Nu ben ik nog steeds niet fit en twijfel of ik morgen wel kan gaan werken. ben bang dat dit nog wel vaker voor gaat komen en weet niet zo goed wat ik ermee aan moet?? Overigens weten ze niet dat ik zwanger ben, we willen dit nog graag even voor onszelf houden. Kan iemand tips geven? Alvast ontzettend bedankt! Xx
Meid, wat ontzettend vervelend! Ik ben bij mijn dochter 9 maanden ziek, zwak en misselijk geweest helaas, dus wel wat ervaring. Ik kan me voorstellen dat je het erg lullig vindt (vond ik ook!), maar helaas heb je het niet voor het kiezen, de hormonen zijn de baas. Ik wilde het mijn baas liever ook niet meteen vertellen dus ik heb me in het begin verscholen achter 'griepje' e.d. Na 1-2 dagen in bed/op de bank liggen voelde ik me altijd weer een stuk beter, meldde me weer beter, deed alles wat ik moest doen, en stortte 's avonds in. Binnen een week voelde ik me weer zo beroerd dat ik me weer ziek moest melden. Zo heb ik weken gesukkeld (zat in proeftijd) en gelukkig had ik daarna 2 weken vakantie, waardoor ik het uiteindelijk pas bij 10 weken heb 'hoeven' vertellen (toen ook vooral omdat het al duidelijk zichtbaar was ). Ik heb nog een aantal weken zo doorgesukkeld, in en uit ziektewet, tot mijn baas aangaf dat hij niet meer wilde dat ik me beter meldde, omdat hij niet op me kon bouwen. Makkelijker om gewoon in ziektewet te blijven, zodat hij mij kon uitroosteren en er meer rust op werkvloer ontstond... Dat was bij 17 weken, daarna ook niet meer kunnen werken, omdat misselijkheid bleef. Terugkijkend vraag ik me af of ik niet veel langer had kunnen doorwerken als ik meer rust had genomen (bijvoorbeeld halve dagen werken, in middag gaan rusten e.d.) in plaats van of ziek of volle bak op het werk. Bij een volgende zwangerschap wil ik het om die reden snel vertellen, zodat er ook meteen aanpassingen kunnen worden gemaakt. Wat ook overweging is, als verzuim zwangerschapsgerelateerd is, betaald UWV in plaats van werkgever zelf, om die reden kan het soms ook beter zijn om (vroeg) open kaart te spelen. Maar verdere tips, als je liever niet vertelt nu, is vooral rust, rust, rust nemen en veel kleine maaltijden. Vroeg naar bed, even sociaal leven op een laag pitje. Heel veel sterkte! Hopelijk ben je er in 2e trimester weer vanaf!
Ik was bij de eerste zwangerschap met 5 wk. en de tweede al direct bij 4 wk. zo ziek als wat. Spugen en niets binnen houden de hele dag. Ik ben direct opgenomen in het ziekenhuis en sondevoeding gehad. Zo kun je het niet nog even voor jezelf houden en weten al veel mensen dat er wat aan de hand is. En zeker bij de tweede zw.schap vroeg iedereen zich direct af of ik zwanger was. Ik had het geluk dat het bij de 20 weken een stuk opknapte en de sonde er uit mocht. Daarna ben ik de eerste zw.schap direct in de ziektewet gegaan, de tweede zw. schap heb ik tot 36 wk 4 uurtjes per week gewerkt. Niks aan te doen. Verder was het UWV zeer welwillend en begrijpend, maar dat ligt er echt aan welke arts je daar hebt.
Bedankt voor jullie reacties! Het gaat nog niet veel beter, ben vandaag ook maar thuis gebleven. Dan is fulltime werken toch wel erg zwaar als je niet fit bent..pff
Ik had dat ook vanaf week 5 t/m week 11 en ben in die weken ziek geweest. Ik was zo verrot, ik kon echt niks. Thuis ging ik van bed naar de bank en weer terug. Kon t net opbrengen om een kopje thee te maken of even wat te eten (wat trouwens ook amper ging maargoed, moest wel wat eten). Vanaf week 9 ging het iets beter, maar met ups en downs die niet te voorspellen waren. Dan voelde ik me wat beter, en dacht: ik ga even een luchtje scheppen, maar stond ik bij de supermarkt te zweven bij de kassa. Thuis moest ik dan echt op de bank bijkomen. Echt een verschrikkelijke periode! Het laatste waar ik aan dacht was werken. Kon gelukkig op vrij veel berip rekenen en naaste colega's wisten ook waar het door kwam, dat scheelde ook wel. Ik zou echt zeggen: luister naar je lichaam, wat niet gaat, gaat niet!
pff jaah snap je helemaal ik zit nu pas in week en ben zo beroerd heb ook late diensten ik zit zo wat met dichte ogen te typen ben kapot.....heb me nog niet ziek gemeld maar denk dat dat niet meer zo heel lang gaat duren.........