Hoi allemaal, Ik ben momenteel zwanger van ons eerste kindje, begin oktober uitgerekend. Nu hebben wij een superlieve hond (labrador) van 2 jaar waar wij helemaal dol op zijn, en ik ben zo benieuwd hoe het straks gaat zijn en hoe hij gaat reageren. Hij is gewend om veel aandacht te krijgen (gaat ook mee naar werk), als ik bevallen ben zal hij gewoon met mijn man mee naar werk blijven gaan, (waar hij ook veel aandacht van klanten etc. krijgt). Hij is super makkelijk en echt dol op kinderen en ook baby's. Dus ik maak me eigenlijk helemaal geen zorgen of hij misschien slecht op de baby reageert, maar ben vooral benieuwd of hij heel beschermend gaat zijn of toch misschien een beetje jaloers. Eigenlijk ben ik dus vooral benieuwd naar jullie leuke en misschien ook minder leuke ervaringen
Onze labrador is heel rustig naar de baby toe. We hebben, omdat ik in ziekenhuis ben bevallen, de eerste luier mee naar huis genomen en haar er aan laten ruiken. Ze is niet heel beschermend of jaloers, maar als de kleine geluid maakt uit de box kijkt ze wel gelijk En gaat met haar kop door de spijlen heen.
Wij hebben een oudere mopshond die echt strontverwend is, tja is ons eerste kindje zeggen we altijd Dat gaat supergoed met de baby, toen we thuis kwamen van het ziekenhuis hebben we de maxicosi op de grond gezet zodat de hond kon snuffelen, dat ging prima en verder geen problemen gehad. Als de baby op de grond op het speelkleed ligt dan gaat de hond soms eventjes snuffelen of een likje geven en dat is alles.
Toen onze dochter werd geboren, hadden wij 3 labradors: 2 van ouder dan 10 jaar en 1 die nog geen jaar was. De oudste hond sloeg eigenlijk nooit acht op haar, zocht haar niet op en was ook niet agressief of zo. De middelste vond het niet zo leuk als dochterlief toen ze eenmaal kon kruipen/lopen recht op hem af kwam en hem recht aankeek. Dan gaf hij wel eens een snauw. Deze beide honden zijn inmiddels overleden (inslapen wegens ouderdomskwalen met bijna 14 en bijna 13 jaar). Onze jongste hond groeit echt samen met onze dochter op. Ze zijn echt heel leuk samen. Hij doet haar geen vlieg kwaad. Loopt haar alleen uit enthousiaste lompheid weleens omver. In november krijgen we er nog een kindje bij; ik verwacht daarbij ook geen problemen. Op termijn komt er denk ik ook wel weer een hond(je) bij. Jullie hond is ook nog jong, ik denk dat het met de kleine geen problemen zal opleveren.
Wij zijn ook zwanger van ons eerste kindje (hebben nog wel even te gaan ) en hebben een 4 jaar oude jack russell die het erg gewend is om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Hij is ook zo'n bofkont die iedere dag met ons mee naar het werk gaat. Helaas is die van ons niet super met kinderen. Als onze neefjes en nichtjes er zijn, wordt hij snel jaloers op de aandacht die zij van ons krijgen. Zo erg dat hij zelfs heeft gegromd naar de baby van een vriendin, terwijl ze de kleine alleen maar op schoot had. Hierdoor maak ik me dan ook erg zorgen hoe dit straks zal gaan als wij met de kleine thuis komen. Ml vind dat ik mezelf niet zo druk moet maken en verwacht dat het allemaal wel goed zal komen. Toch ben ik als de dood dat het gewoon niet klikt en dat ik afscheid zal moeten nemen van mijn hond. Dit is voor mij ook een soort kind, zeker onderdeel van het gezin. Als iemand tips heeft om de baby op een veilige manier te introduceren bij de hond, dan hoor ik het graag!
Wij hebben een Jack Russel van 6 jaar. Was ook erg benieuwd hoe het zou gaan. Dit is echt boven onze verwachting gegaan. Wij hadden de hond overal bij betrokken tijdens de zwangerschap. Hem aan alle nieuwe dingen laten snuffelen, hem in de babykamer rond laten lopen etc. Eenmaal thuis de maxi cosi op de grond gezet, hij snuffelde even en liep daarna regelrecht naar zijn etensbak om te gaan eten. Haha! Verder is hij veel rustiger geworden, pakt zelfs de speen van dochterlief niet van de grond. Hij snuffelt wel en likt af en toe aan haar voetjes of handjes. Wel komt hij tijdens het geven van de fles naast ons op de bank liggen. Wij proberen hem ook genoeg aandacht te geven en verwennen hem weleens met een flink bot. Gaan lekker vaak met hem wandelen en dan kan hij zwemmen en met de zwiepstok heen en weer. Hier gaat het echt super! Wij hadden wel als tip gekregen om zowel voor hond als kind een veilige omgeving te creëren. Wij hebben een grote bench gekocht waarin de hond zich terug kan trekken en wij het deurtje dicht kunnen doen als de kleine begint te kruipen en we even de aandacht er niet bij kunnen houden. Dochterlief moet straks ook leren dat ze niet in de benche mag.
Onze hond is net 1 jaar. Tegen alle verwachtingen in is ze hartstikke lief en rustig. Ze wil alleen ruiken en als ik met de baby op schoot zit komt ze ook tegen me aan liggen. Jaloers word ze alleen als ik echt alleen maar aandacht voor de baby heb, dan word ze vervelend. En sinds mn zwangerschap is ze heel beschermend en sinds de geboorte van ons dochtertje nog een tandje meer
Wat een leuke verhalen allemaal, bedankt voor het delen Susanne idd zo veel mogelijk bij betrekken zodat de baby ook het gezin van je hond wordt denk ik (maar dus geen ervaring ), maar blijft afwachten natuurlijk!
Wij hebben een Stafford van 1,5 jaar. Super dol op kinderen maar soms wat lomp, kent z'n eigen krachten niet. Heeft ook nog steeds niks door, gaat vol op m'n buik staan. Ben heel benieuwd hoe het verloopt als de kleine er is inderdaad. Gewoon altijd opletten
Wat een positieve verhalen allemaal over honden met kinderen samen. Ik ben nog maar kort zwanger maar vrees wel een beetje voor het gedrag van onze jongste hond (3jr). Ze is namelijk heel bang voor kleine kinderen, ze gaat helemaal uit haar dak. Voor de oudste hond ben ik niet bang, die kijkt totaal niet naar kinderen om.
Ik denk dat het belangrijk is om de hond in het begin alles te laten zien en vooral overal bij te betrekken zodat hij niet jaloers word. De fout die veel mensen maken is dat ze snel vies vinden als hond baby in het gezicht een lik geeft of zit te snuffelen maar dat is juist het eerste contact. Als je hem dan weg gaat duwen word hij jaloers/ voelt hij zich achtergesteld. Ik denk als je in het begin goed aanpakt dan heeft je baby een trouwe vriend en beschermer. Een mooi team samen Ze zeggen trouwens dat babys die opgroeien met een dier in huis vele betere weerstand hebben als babys die zonder dieren opgroeien bovendien minder kans op astma en allergies dus als je het goed aanpakt heeft het alleen voordelen denk ik
Ik heb een Amerikaanse Bulldog teefje van nu 4 jaar. Gaat super met mijn zoontje van 14 maanden. Ik denk dat het vooral erg belangrijk is dat een hond de plek binnen het gezin kent. Hij is hond en geen kind. Dus baby staat boven de hond. Mijn hond heeft eerst 3 weken in een pension gezeten na de bevalling. Samen met zoontje in maxicosi opgehaald. Even in de maxicosi laten snuffen en toen naar huis. Ging meteen super. Ik geef bewust aandacht aan de hond, ga ook lekker alleen met haar wandelen. Maar er gelden strenge regels voor haar in huis. Hond moet op z'n plek blijven, mag niet op de bank. Duidelijk regels en consequent blijven. Werkt hier geweldig. Hond is lief, aanhankelijk, luistert goed. Wordt echt een maatje voor mijn zoon!
Hier ook prima gegaan! Niet te zwaar aan tillen em gewoon doen als normaal, dan maak je het zelf ook niet zo spannend Maxi cosi op de grond gezet bij thuiskomst en kennis laten maken. Nu 2 jaar verder gaat het goed samen, als de hond het te druk vind worden blijft hij op zijn plaats of loopt naar buiten toe. Dat werkt prima vanaf het moment dat ons zoontje kon kruipen hebben we hem geleerd dat hij niet bij de mand mag en dat werkt heel goed! Straks komt er nog 1 bij, dan zal het voor hond nog wel wat hectischer worden denk ik
Tenzij je een probleemhond hebt, dus nu al problemen met de verhoudingen of andere gedragingen, je gewoon blijven gedragen als altijd. Net of er niets aan de hand is dus. Hoe meer aandacht je op je kindje vestigt, hoe meer je hond het idee krijgt dat er veranderingen zijn. Ergo, je hoeft dus helemaal geen luier te laten ruiken, je kindje te laten ruiken etc etc. Het mag wel, maar hoeft dus niet. Wij hadden ook 2 (oudere) retrievers toen onze zoon geboren werd en die heb ik nooit toegestaan heel dichtbij te komen. Niet omdat ik bang was dat ze iets zouden doen, maar gewoon omdat ik dat niet nodig vond. Nu hebben we een terriër en daarbij doen we exact hetzelfde. Voor haar verandert er niets, buiten een extra gezinslid die geluid maakt.
Hier een Franse bulldog van 3jaar, als er visite was met kinderen was ze altijd helemaal hyper, springen likken en van geen stoppen weten. Nu is onze eigen baby 2weken geleden geboren en bij thuiskomst zag ik de bui al hangen. Maxicosi op de grond gezet even laten snuffelen en meteen het mutsje wat hij op had na de geboorte gegeven, oja en een plasluier laten ruiken. Wat denk je, ze was na 1uurtje al een andere hond dan dat wij ooit gezien hadden, super rustig. Aangezien ze bij ons op de bank mag en ik daar ook het flesje gaf, gewoon laten snuffelen en vooral niet wegduwen, tot nu toe nog geen een keer gelikt gesprongen of gek gedaan! Als de baby een geluidje maakt als hij in de box ligt gaat ze kijken en dan ons aankijken zo van he mama ga eens kijken bij de baby echt zo lief! Ik zou me geen zorgen maken komt vast goed!
Ik ben bevallen toen ik nog bij mijn moeder woonde, daar nog 3 maanden gewoond. De hond vond het zoals ik verwachtte helemaal niets, ze doet hem niks maar ze kan het gewoon niet hebben dat er een kind is die ook aandacht krijgt. Nu hij ouder is vind ze hem alleen erg leuk als hij eten heeft, verder loopt ze voor hem weg.
Hier ook spannend. Dinsdag ben ik bevallen en morgen mag ik naar huis. Wij hebben een hond en katten. Ik ben ook heel benieuwd hoe zij gaan reageren op de thuiskomst van ons baby'tje. Ik zal eerstdaags posten hoe de ontmoeting verliep !
Ik zou, als je een hond hebt die bang is voor kinderen, voor de bevalling een sessie met een gedragstherapeut bespreken. Die kan je hond beoordelen en jullie tips geven om ermee om te gaan als je baby geboren is. Kan zijn dat je hond heel anders reageert naar eigen kinderen dan naar vreemde kinderen, maar beter vooraf anticiperen, dan achteraf moeten corrigeren.