Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb laatst een topic geopend over mijn dochter die nog vrij vaak in haar bed plaste waar ik eigenlijk het kwaad niet van inzag maar mijn man wel en haar dan ook nog een luier om wilde doen. Soms kwam het 3 tot 4 keer per week voor en soms 1 a 2 keer. Na veel tips van jullie en overleg met mijn man heb ik de luier kunnen voorkomen en zijn we met een wekschema begonnen. 18:30 plassen, in bed gaan liggen en boekje lezen 19:00 Nogmaals plassen en slapen 23:00 wakker maken tot ze ECHT wakker is en dan met haar gaan plassen om daarna de nacht in te gaan. Dit ging echt helemaal super! Ze mocht elke keer als Nijntje (haar wekker) sliep en ze zelf naar de toilet ging een stempel zetten op haar stempelkaart en ze had ruim een week totaal geen ongelukjes! We waren zo ontzettend trots op haar en na een week mocht ze dan ook in het winkelcentrum een jurk uitkiezen voor deze zomer. Als beloning (dat hadden we spontaan verzonnen hoor die beloning, dat wist ze van te voren niet. Haar beloning was het zetten van een stempel) Tot eergister. Toen mijn man aan het douchen was om 19:00 omdat hij uit zn werk kwam, zette ik onze dochter op de toilet. Goed helemaal uitgeplast e.d. maar omdat mijn man aan het douchen was werd haar broek een beetje nat. Niemand zei er wat van en ze ging gewoon weer terug haar bed in om te gaan slapen. om 8:00 kwam ze luid huilend de trap af (dit doet ze altijd als ze in haar bed geplast heeft) Eenmaal beneden zei ze dat ze moest huilen omdat haar broek nat was. Wij vroegen hoe dat kwam en of ze een ongelukje gehad had. Nee geen ongelukje maar het was nog nat van haar wc bezoek eerder omdat er wat water van de douche op gekomen was. Ik zei dat ze hier niet om hoeft te huilen en dat dit absoluut niet nodig was. Ze kan gewoon een schone broek pakken als het niet lekker lag (want dat kon me dan wel voorstellen, ik slaap ook niet lekker met een natte plek in mijn pyjamabroek) en weer gaan slapen. Algoed, 8:15 lag mevrouw met een schone broek weer terug in bed om te gaan slapen en dan presteert ze het om om 8:30 vrolijk naar beneden te komen met de mededeling "Nu heb ik wél in mijn bed geplast" Mijn mond viel open. Ik was echt furieus!!! Ik ben zelden boos en dat weet ze maar nu was ik woest. Ik heb haar verteld dat grote kindjes op de toilet plassen als ze wakker zijn en dat wij tot nu toe lief zijn geweest omdat het ongelukjes waren en ze er niets aan kon doen, dat dat bij groter groeien hoorde en dat we daarom aan het oefenen waren maar dat dit ECHT niet bij grote kindjes hoorde!! Ik heb haar boos onder de douche gezet en haar een luier aangedaan (waar ik echt FEL op tegen was voorheen. Zelfs mijn man was verbaasd dat IK haar een luier om deed) Ze was helemaal over dr toeren omdat ik a. natuurlijk enorm boos was en echt zelden boos word en b. omdat ze een luier om moest en ze bleef roepen dat ze niet klein was en geen luier wilde. Ik zei dat als ze zich klein gedroeg dat ik haar ook klein zou behandelen en ze dus met een luier om zou slapen vannacht. PUNT! Nou nadat het allemaal een beetje gezakt was, de luier omzat, pyjama aan en weer in haar schone bed lag vertelde ik haar dat als ze wakker was er een nieuwe dag was met nieuwe kansen en dat ze weer opnieuw mocht proberen om de grote meid te zijn waarvan ik wist dat ze dat was. De volgende dag heeft ze weer naar school gefietst ipv gelopen omdat grote meisjes dat doen (zegt ze zelf aangezien ze pas net kan fietsen) en was er een juffendag waarop ze verkleed mocht als prinses. De hele dag ging prima en savonds weer hetzelfde wekschema. Dit keer ging het goed tot 23:00. We maakte haar wakker voor haar plasje en ze ging rechtop zitten. Ze was droog toen. ze ging even wakker worden en we maakte grapjes om te kijken of ze ECHT wakker was. Ik zeg tegen haar: "kom schat, even snel een heeeuuullleee gigantische grote plas doen en dan lekker weer snel slapen" en ik loop naar de badkamer. Ze kwam me niet achterna dus ik loop weer terug naar haar kamer, zit ze nog steeds rechtop in bed maar dit keer in haar eigen plas... Ze had dus gewoon zitten plassen in haar bed. ALWEER. Ik weet het niet meer hoor! Ik heb haar hetzelfde behandeld als de avond ervoor en nu gezegd dat ze de komende week dus met een luier slaapt. Ik ga haar nu ophalen van school en samen met haar luierbroekjes uitzoeken. Ze vind het vreselijk maar ik weet het gewoon echt niet meer. Waarom doet ze dit nou?!?! Het breekt mij ook om haar zo verdrietig te zien als ze een luier om moet maar ik weet niet hoe ik anders tot haar door moet dringen...
Ik snap je frustratie. Mijn dochter was een tijd zindelijk en dat ging toen opeens weer een tijd 'mis'. Ik werd er super onzeker door, maar uiteindelijk toch besloten om er niet teveel aandacht aan te besteden. Als ik jouw verhaal lees, dan denk ik dat jij er teveel mee bezig bent en dat jouw dochter daar ook 'last' van heeft. Je moet haar niet teveel 'grote meid' laten zijn. Klein is ook nog prima, en alleen 's nachts niet zindelijk is redelijk normaal. Ik zou luierbroekjes uitzoeken, samen met haar. En dan niet omdat ze 'nog in de broek plast' maar omdat ze 'geen luier meer hoeft, maar een broekje mag die ze zelf kan aantrekken'.. Een kind wordt zindelijk als hij/zij er aan toe is. Dat kan je niet afdwingen en daarom moet je er ook niet te gefrustreerd over worden.
Ik vond het helemaal niet erg dat ze soms nog in haar bed plaste, ook niet als het wat vaker gebeurde! Tuurlijk slaap ik liever door dan dat ik midden in de nacht (soms 2 keer) haar bed verschoon maar ik zag het als een opgroei dingetje wat wel weer over ging. Mijn man was degene die haar een luier om wilde doen en daar had ik toen een topic over geopend omdat ik dat zo zielig vond voor haar, ze associeert luiers met klein zijn/baby zijn en ze is al grote zus dus dat wilde ze absoluut in geen enkele manier... Hoe we het ook gebracht hebben. Maar nu heb ik WEL een probleem en dat is dat ze het dus gewoon expres doet! Ik weet niet of dat hiervoor wel eens gebeurd is maar ik heb altijd gehandeld alsof het een ongelukje was en ging er ook standaard vanuit dat het ongelukjes waren. Dit is 2 keer gewoon hartstikke expres gebeurd en ik snap er helemaal niets van, weet ook niet meer wat ik moet doen nu zit echt met mn handen in het haar. Ze is sowieso een meiske wat veel aandacht vraagt en nodig heeft (geluidjes maken en op haar bord tikken tot ik zie dat ze haar brood op heeft omdat haar mond nog te vol zit met brood om het te vertellen etc) Altijd op zoek naar aandacht en het liefst positief. Dit lijkt me niet echt de positieve aandacht die ze altijd zoekt. We waren zo blij elke ochtend weer een high five en op haar fiets naar school. Ze mocht zelfs "alleen" fietsen (en dan fietste ik een stuk achter haar aan.) Want ze kon zelf uitkijken voor de auto's, wist de weg en waar andere auto's vandaan konden komen e.d. Ze mocht een jurkje uitzoeken die ze 3 dagen achter elkaar gedragen heeft waarvoor ik perse een extra was moest draaien want anders kon oma haar jurk niet zien en we gingen naar oma toe nadat de jurk al 2 dagen gedragen was en dus te vies was om naar oma aan te doen enz enz enz. Ze kreeg ladingen positiviteit over haar heen omdat we zo ontzettend trots op haar waren dat het eindelijk goed ging met dit schema en nu dit... ineens uit het niets!! Ik weet echt niet meer wat ik moet doen... :: UPDATE :: We hebben net uit school luiers gekocht. Ze was al boos en overstuur dat ze niet mocht spelen bij een klasgenootje maar toen ze hoorde dat we luiers gingen kopen was het mis, ze heeft alles bij elkaar gehuild, HELEMAAL overstuur door de winkel gelopen. Wilde in 1e instantie het pak luiers niet aanpakken en toen uiteindelijk boos aangepakt en flink verdrietig naar de kassa gelopen en het daar zelf afgerekend. (ik hoopte dat dat zou helpen allemaal) Nu ligt ze op bed (heel soms slaapt ze nog tussen de middag maar meestal mag ze buiten spelen) maar nee ze moest van mij perse slapen ivm de gebeurtenissen de afgelopen avonden. Ze heeft ook een luier om maar daar hebben we net tijdens het broodje uitvoerig over gepraat en ik had er al 1 uit het pak gehaald om te laten zien dat het broekjes zijn die ze gewoon onder haar onderbroek aan moet trekken die ze ook uit kan trekken als ze WEL op de toilet wil plassen. en ookal merkte ik dat het haar nog steeds erg verdrietig maakte accepteerde ze het wel en snapte ze ook waarom (ook dit nog meerdere malen uitgelegd en haarzelf uit laten leggen). Dus ze deed het zonder problemen aan en is lekker gaan slapen zonder protest.
Och jee wat moeilijk allemaal, ik heb er geen ervaring mee maar misschien moet je proberen het een beetje los te laten en het er niet zoveel meer over hebben zodat dan de rust wat betreft het plassen iets afneemt?
Weet eerlijk gezegd niet of dit nou zo'n slimme zet van je is... Kan natuurlijk niet goed beoordelen of ze het echt expres gedaan heeft of niet. Op deze manier geef je haar ook minder zelfvertrouwen natuurlijk en voelt ze zichzelf slecht... (en jij ook) Persoonlijk zou ik dan het onderbroekje onder het luierbroekje aantrekken en gewoon hetzelfde ritme aanhouden. Ze voelt zelf als haar onderbroekje nat wordt, maar de rest blijft schoon door het luierbroekje... En door hetzelfde ritme aan te houden wat je eerder beschreef kun je wel weer een nieuwe start maken en haar beloven dat als het een week goed gaat ze het dan weer zonder luierbroekje mag proberen of zo! Dan heeft ze zelf ook een streven om naar toe te werken... Begrijp me niet verkeerd, want ik kan heel goed begrijpen dat je er erg gefrustreerd door raakt en dan een keer boos wordt. Hier zelf ook volop in de zindelijkheidstraining namelijk! Succes en hopelijk kunnen jullie samen hier een afspraakje over maken wat jullie gaan proberen. Zo geef je haar weer meer vertrouwen en de regie wat meer in eigen hand...
Als ik niet 200% zeker ben van het feit dat ze het expres gedaan heeft zou ik nooit boos worden. Heb in het verleden wel eens getwijfeld maar nooit boos geworden in de angst dat ze het per ongeluk deed en ik ten onrechte boos op haar word dus je kunt er wel vanuit gaan dat ze het beide keren expres deed. Dat onderbroekje ONDER haar luierbroekje is een ontzettend goed idee van je!!! Dat gaan we zeker doen, en het oude schema aanhouden wilde we sowieso gaan doen, anders is alles voor niets geweest natuurlijk.
Even voor de duidelijkheid, onze dochter is de 4,5 gepasseerd en sinds haar 2e zindelijk. Sinds ongeveer 3 jaar ook 's nachts zindelijk met zo af en toe nog een ongelukje. (zoals elk kind.)
Maar als ze zo'n 3 jaar al snachts zindelijk is geweest.. Kan er dan geen reden achter zitten dat ze in bed plast? Veel kinderen die om wat voor reden niet lekker in hun vel zitten gaan ineens weer bedplassen. (Of broekplassen wat dat betreft...) En wij hebben het hier ook wel gehad... Het was net alsof ze het express deed (en inderdaad rustig als ze net van het toilet kwam) en tegelijkertijd huilde ze alles bij elkaar omdat ze het zo erg vond. Hele moeilijke situatie om te doorbreken. Ene kant wilde ze wel.. Aan de andere kant leek ze gewoon expres in d'r broek te plassen.
Ik denk wel dat er een reden achter zit nu ze het ook expres gaat doen maar weet niet welke reden, ik wou dat ik dat wist... Dan konden we eraan werken. We zijn gewoon een doorsnee gezin, ik ben thuis met de kids en mijn man werkt overdag. We hebben overal een ritme in en elke week is praktisch hetzelfde... Dat wat jij beschrijft had ik hiervoor ook, ik twijfelde heel erg omdat ze om 19:00 naar bed ging en soms om 21:00 geplast had terwijl ze voor het naar bed gaan goed geplast had en na 18:00 niet meer mocht drinken. Maar ze was er zelf zo overstuur over dat we het altijd als een ongelukje hebben behandeld. We leerde haar dat het niet erg is om een ongelukje te hebben en dat je dan gewoon moet blijven oefenen. Dat iedereen dat wel eens heeft en het bij groter worden hoort. Gewoon opnieuw proberen en het zou vanzelf beter gaan was onze boodschap.
Ik lees jou verhaal,en denk.. Dat arme kind. Ik wil je echt niet veroordelen maar ik denk dat je het echt anders aan moet pakken. Wordt aub niet zo boos op dr. En laat het haar niet voelen dat ze het expres doet Kindjes plassen vaak in bed als er spanning heerst,te veel druk op ze gelegd word of psychische problemen. Ik kan het weten,heb zelf altijd in mijn bed geplast. Mijn pleegouders zeiden ook dat ik het expres deed. Maar dat deed ik echt niet. Bij mij was er als kind al zo veel gebeurd dat ik van spanning s'nachts in mijn bed plaste. Een vreselijke tijd was dat voor mij. Als iedereen zegt,,ze doet het expres. Probeer met haar te praten. Mischien zijn er wel dingen op school ofzo waar ze mee zit.
Ik deel jouw mening. Als ik lees wat voor houding je hier aanneemt ten opzichte van het probleem vrees ik dat je dochter dat ook aanvoelt en het probleem juist groter wordt
Het enige wat ik kan zeggen is Laat het los. Je bijt je er nu zo ontzettend in vast dat het alleen nog maar stress oplevert voor jou en je dochter. Gewoon lekker het luierbroekje aan, leg haar uit dat jij het ook heel vervelend voor haar vind al die ongelukjes, dat het speciale onderbroeken zijn die voorkomen dat haar bedje ook nat wordt als ze een ongelukje heeft. Als ze het echt expres zou doen dan zou ze er ook voor zorgen dat je ziet dat ze in bed plast. Als ik heel nodig moet dan hoef ik me ook maar iets te bewegen en het loopt me gewoon weg (heb ms), kan me voorstellen dat het bij haar ook op die manier gebeurt.
Sorry maar ik sluit me aan bij voorgaande dames.. Wat een gedoe allemaal zeg wat ik lees.. over dat fietsen en aandacht vragen, nieuwe jurk, uitvoerig over praten tijdens de boterham.. Sorry maar doe dat kind gewoon voorlopig een pamper aan en laat haar aub niet zelf dat pak luiers door de supermarkt slepen want ze vind het zelf ook heus niet leuk. Door haar te vernederen op deze manier zorgt het er echt niet voor dat ze vanavond niet in dr bed plast. Kind is waarschijnlijk vol spanning en daarom gaat het fout. Zou het over een paar weken gewoon nog eens proberen zonder allerlei gedoe met stickers, cadeaus enz.
Ik snap het verhaal niet helemaal geloof ik. Jullie dochter is sinds ze 3 jaar is nachtzindelijk. Dat is nu 1,5 jaar. En sinds die tijd laten jullie haar voor het slapen gaan 2x plassen en dan nog een keer voor jullie naar bed gaan. En als ze 's nachts droog is gebleven dan hebben jullie het erover en krijgt ze een 'beloning' (high five, naar school fietsen).. Na anderhalf jaar nog steeds elke ochtend? En waarom heeft ze laatst dan het jurkje mogen uitzoeken? Omdat ze een bepaalde tijd 's nachts geen ongelukjes heeft gehad? Dat vind ik persoonlijk allemaal wel wat overdreven. Zo leggen jullie wel heel erg de nadruk op zindelijk moeten zijn. Ik sluit me aan bij Umm85. Ik had het vanaf het begin waarschijnlijk sowieso anders aangepakt, want ik ben geen voorstander van 's avonds nog laten plassen. Misschien was ze er toendertijd nog niet aan toe. Er zijn maar weinig kindjes met 3 jaar al nachtzindelijk. Dus ik weet verder eigenlijk niet zo goed hoe je dit op zou moeten lossen.. Behalve, laat het los. Ze is pas 4,5. Ze hoeft 's nachts nog niet zindelijk te zijn.
Volgens mij was ze vanaf haar 3de jaar ook 's nachts droog maar plast ze sindkort weer in bed. Om dit te voorkomen is ervoor gekozen om haar meerdere malen wakker te maken om te plassen. (volgens mij zorgt dit er alleen maar voor dat ze niet in haar diepe slaap geraakt en dus heel langzaam oververmoeid zal raken). Hoe je het ook went of keert, of ze het nu extra doet of perongeluk, jullie zitten in een enorme negatieve cirkel. Als ze het perongeluk doet en elke keer hiervoor gestraft worden zal het haar echt geen goed den (en dan ook nog zelf haar luiertjes laten halen en betalen, kan me voorstellen dat je erg gefrustreerd bent maar ik geloof niet dat dat en oplossing is). Als ze het expres doet (wat ik niet geloof) dan is juist de straf etc een beloning (schijnbaar wil ze aandacht en die krijgt ze ook) Voor beide kan ik maar 1 oplossing bedenken en dat is lekker een luierbroekje aan en het met rust laten.
Idd dat denk ik dus ook. Zelf heb ik ook lang in bed geplast en deed het echt niet expres. Onze zoon van 10 heeft het ook wel eens, wanneer er iets spannends speelt gebeurd het wel eens dat het mis gaat. Begin van de Cito en overlijden meester waren van die momenten. Door boos te worden wordt het voor je dochter nog lastiger. Ze wordt bang dat het mis gaat waardoor het juist gebeurd. Onze jongste laten we plassen als we naar bed gaan. Niet omdat ze er zelf niet wakker van wordt maar omdat ze anders vroeg wakker wordt om te plassen en dan niet meer in slaap komt. Ook kan ik je zeggen dat 's nachts wakker maken niet betekend dat ze ook echt wakker zijn. Onze jongste geeft antwoord op vragen maar weet er smorgens niks meer van. Zelf weet ik nog van vroeger dat ik slaperig op de wc zat en dan schrok als ik ging plassen omdat ik dacht dat ik het in bed deed. Het kan dus ook zo maar zijn dat jullie dochter droomde dat ze al op de wc zat. Neem het haar alsjeblieft niet kwalijk, als het snachts verkeerd gaat doet ze het niet expres.
Dus het is anderhalf jaar goed gegaan en gaat nu pas sinds een weekje fout?? Misschien moet ik effe het andere topic lezen.. Edit; Ik snap het verhaal nu beter. Ik denk zelf dat het (nacht)zindelijk zijn in jullie gezin een enorm issue is geworden. Met name ook tussen jou en je man. Ik heb zelf altijd het idee dat kinderen zoiets snel oppikken, bewust of onbewust. Verder zou ik dan doorgaan met de methode zoals jullie die al hadden. Als jullie er beiden achter staan dan (en wat vind je dochter van deze methode?). Bij ongelukjes niet op reageren, schoonmaken en verder slapen. En ook niet speciaal belonen als ze droog is gebleven. Je kunt er misschien iets van zeggen ('knap hoor, je bent vannacht droog gebleven'). En ook ik vraag me af of ze expres in haar bed plast. Mocht ze dit wel doen, dan kan de enige reden hiervoor zijn dat ze dan aandacht krijgt. Dus juist daarom zou ik haar in zo'n situatie weinig aandacht geven. Verder zou ik ze 's nachts niet douchen, met een washandje schoonmaken en evt de volgende ochtend douchen. Maar dat heeft natuurlijk niks met dit topic te maken...
Ben het eens met voorgaande reacties. Je hebt nu ook gezien dat boos/woest worden ook helemaal niet helpt, dus dit schiet ook niet op. Koop die luierbroekjes en doe haar die broekjes aan zonder nog enig discussie of ruzie of iets. En rustig aangeven dat de broekjes voor nu even tijdelijk zijn totdat de ongelukjes over zijn. En....... Laat het los! Heb het er voor de rest niet meer met haar over plassen in de nacht. Dan komt het vanzelf goed.
Sorry maar ik snap deze reactie niet. sterker nog ik vind het echt een rotreactie, denk jij wel na voor je iets schrijft? Ik had echt niet verwacht dat iedereen het met mijn methode eens is hoor, sterker nog, ik HOOP dat er dames zijn die het er niet mee eens zijn en me aan kunnen geven waar ik de mist inga zodat ik kan verbeteren. Ik zet dit namelijk niet voor niets hier neer, als ik alles zo ontzettend goed deed had ik geen advies nodig lijkt me. Maar al het gedoe...?! Dat meiske is ontzettend trots op het feit dat ze kan fietsen want ze was de enige hier op het speelpleintje met zijwieltjes en ik heb met mn dikke zwangere pens achter haar aan gerent omdat ze zo ontzettend graag wilde fietsen net als alle andere "grote kinderen" want zo ziet ze hun aangezien ze vrijwel allemaal kleinere broertjes/zusjes hebben. Ze was zo trots en ziet dat fietsen als iets wat alleen grote kinderen kunnen en door haar naar school te laten fietsen krijgt ze een boost zelfvertrouwen waarvan ik hoopte dat het werkt, dan hoef je dat niet zo af te gaan kraken. ook de jurk is iets wat ze heel graag wilde omdat we nog maar 1 jurk over hebben van de vorige zomer en ik haar had beloofd nieuwe jurken te kopen als het lekker weer zou worden. Dat was het en ze ging als een speer dus voor haar was het een ontzettend feest om een jurk te halen. Ik vind het erg ongevoelig als je dat allemaal als "stom gedoe" ziet want voor dat meiske betekend het meer dan gewoon een jurk of gewoon op de fiets zitten. Meis ik begrijp dat dit voor jou dan erg gevoelig ligt. Ik weet zeker dat dit expres ging anders was ik echt niet boos geworden lees de 2 voorbeelden maar eens. Dat het niet "zomaar" gebeurd denk ik ook en ik denk dat ik (of WIJ als ouders) ergens gewoon de mist in gaan en iets anders aan moeten gaan pakken. Vandaar ook dit topic. Ik vraag elke dag naar school. we eten na school of een broodje of een koekje met drinken (ligt eraan of ze een lange of korte dag heeft) en vaak verteld ze in volle glorie wat ze gedaan heeft. Heb totaal niet het idee dat er iets speciaals gaande is op school... Wel weet ik dat de juf in overleg met ons een duimenkaart heeft opgehangen waarin ze elk dagdeel een duimpje in mag kleuren als het goed gegaan is. Dit gaat niet heel streng maar ze deed voorheen wel eens rare dingen zoals naar buiten rennen zonder jas terwijl alle kindjes hun jas aan deden en ze sloeg of schopte wel eens kindjes. Dus ze vroeg aan ons hoe ze dit het beste op kan lossen en tegenwoordig gaat het ontzettend goed op school en ze komt elke week trots met een volle duimenkaart naar buiten zetten. Ik heb door die duimenkaart ook elke dag even kort contact met de juf en als ze dan 1 duim niet mocht kleuren werd er verteld wat er gebeurd was en vaak viel het wel mee en heb ik het er thuis niet over. Ze ligt nu op bed met een onderbroekje onder haar luier (vond ik een hele goede tip!) Uitgelegd dat als ze voelt dat ze moet plassen ze dit gewoon op de toilet mag doen net als altijd en dat als ze een ongelukje heeft, de luier ervoor zorgt dat ze niet helemaal hoeft te douchen snachts maar gewoon even met een washand schoon gemaakt kan worden en ze weer lekker kan slapen en dat het voor haar alleen maar heel fijn is. Dan heeft ze het ook niet zo koud enzo en ik heb het idee dat ze het wel accepteert allemaal. Ik ga zeker proberen om er niet zoveel doekjes om te winden omdat dit misschien wel averechts werkt. Als ze een ongelukje heeft verschoon ik haar en leg ik haar terug in haar bed zonder het er echt over te hebben en ik hoop dat dit een positieve invloed heeft. Verder ga ik letten op dingen die spanning kunnen geven. Ik heb er echt overnagedacht (las deze reacties al voor ik eten ging maken) maar kon me tot nu toe gewoon niets bedenken. Mijn man en ik maken zelden ruzie, er zijn geen nare dingen gebeurd zoals het overlijden van iemand o.i.d. Geen aankomende verjaardagen ofzo... Enige wat ik me kan bedenken is dat ik zwanger ben maar dat wilde ze al lang voor ik zwanger was haha (mamma ik wil een zusje!) maargoed dan nog zou dat natuurlijk spanning kunnen geven... Ik zal vanavond ook met mijn man overleggen over wat er nu zou kunnen zijn wat bij haar spanning geeft. We zijn erg van het positieve stimuleren ipv het slechte straffen. We hebben wel een nadenk stoel maar die word zelden tot nooit gebruikt omdat het prima gaat (naast dat bedplassen dan) Ze luistert goed, is een vreselijke lieve zus voor haar broertje, kan leuk spelen met andere kinderen en zit voor zover ik weet lekker in haar vel. speelt veel buiten met andere kinderen en is altijd lekker bezig. Eet prima, drinkt goed en helpt mee als ik het vraag... pfff (zit ff alles op te noemen hoor) maar eigenlijk ben ik gewoon heel erg trots op haar en snap ik gewoon niet waar dit vandaan komt. Eerlijk gezegd voel ik me ook ontzettend rot over het feit dat ik niet weet waar dit vandaan komt, ik zou dat als moeder zijnde toch moeten weten en moeten kunnen plaatsen? ik ben fulltime thuis, maak alles mee en ken haar als de beste (hoop ik!!) En ik baal als een stekker, het geeft me echt het gevoel alsof ik ergens ontzettend faal.