Dochter huilerig op KDV

8 maanden is de periode van verlatingsangst. Geef haar als je thuis bent volle aandacht en laat haar steeds opnieuw zien dat, als je even uit het zicht bent, je niet echt weg bent (bijv. door kiekeboe te spelen, haar veel op schoot te nemen). Voor haar voelt het namelijk als ze je niet ziet, je in rook bent opgegaan. Dan raakt ze in paniek.

Ik heb verder geen ervaring met opvang, maar dit is een zeer pittige fase. Daarom zou ik het even met de kdv-leidsters overleggen en bespreken en zien wat jullie kunnen doen.

 

Veel op schoot nemen en aandacht geven is eigenlijk de makkelijkste manier om ermee om te gaan. Het zal zeker niet averechts werken, want het is een fase en gaat voorbij. Het lijkt mij het beste om haar gewoon door die fase heen te helpen.

Ik denk tenminste aan verlatingsangst, het hoort bij haar leeftijd en ook de dingen die ze doet klinken ernaar. Gewoon het bespreekbaar maken op het KDV, de leidsters daar hebben er ervaring mee en kunnen misschien haar net dat beetje extra geven. Want het gaat echt weer over.

Succes in ieder geval!

 

Hoi Lady S. Wat onwijs rot dat het het wat moeilijker gaat op het kinderdagverblijf! Ik weet precies wat je bedoeld. Mijn kleine meisje had het met 1 jaar heel erg heeft een maand of drie geduurd. Je kunt er weinig mee en aan doen.... Ik belde wel altijd 1 of 2 x om te vragen hoe het ging en als we dan thuis komen na een kdv dag lekker extra knuffelen en samen zijn. Vertrouw op je eigen gevoel en je moeder instinct en doe wat je hart je ingeeft.
Over het slapen ik ben geen voorstanden van laten huilen maar andere zullen daar waarschijnlijk weer anders over denken! Ik heb het "opgelost"door iedere drie minuten weer terug te gaan liedje zingen, buikje wrijven haren strelen en weer weg. Soms wel 30 x herhalen. Iedere x weer zeggen mam houdt van je maar het is tijd om te slapen. Jij ligt nu in je bedje en je gaat lekker slapen. Mama is beneden en als er wat is dan ben ik zo weer bij je. En als ik er echt doorheen zat bracht ik onze dochter een middagje naar opa en oma en ging ik een paar uur bij slapen. Het enig wat je kunt doen is volhouden. Hoe moeilijk soms ook kwa slaapgebrek! Succes en sterkte en weet dat je niet alleen bent!

 

Wij bleven er altijd bij.
Ik vond het een zielig idee om weg te gaan terwijl je baby huilt omdat het bang is dat je weggaat en niet meer terugkomt.

Je kunt diverse dingen proberen, maar geef in elk geval die bevestiging dat je niet voor altijd weg bent en ze met een gerust hart en veilig gevoel in slaap kunnen vallen.
Je kunt erbij blijven. Of in het zicht de was opvouwen. Of een beetje rommelen en hardop praten in je eigen kamer, uit zicht maar wel hoorbaar.

Wij hebben met de oudste een fase gehad dat we haar hand/gezicht moesten vasthouden tot ze in slaap was gevallen. Anders kwam ze niet tot rust. Soms was dat ook niet genoeg en gingen we samen met haar op ons bed leggen. Op haar zij met haar rug tegen m'n buik en mijn arm om haar heengeslagen. Als ze moe, maar angstig was, stelde dit haar gerust en viel ze in slaap. Dan legde ik haar na 10 minuutjes over in haar eigen bedje en dat ging dan wel goed.

Onze jongste is 9 maanden en heeft nog geen verlatingsangstfase gehad. Ik zit er al op te wachten.

Maar onze oudste had er op de opvang geen last van. Alleen als ik soms wegging, maar de rest vd dag was het gewoon goed. Zit je baby op een verticale groep of een horizontale groep? Ik heb het idee dat ze meer aandacht kunnen geven op een horizontale groep. Bij ons op de opvang laten ze geen baby's huilen en als het echt moet, houden ze een baby het grootste gedeelte vd tijd bij hun.

 

herkenbaar..hier ook met 8 maand. Idd veel aandacht, veel bij me gehad en 's nachts bleven we erbij totdat ze sliep, eerst op schoot en later zaten we gewoon in een fijne stoel naast haar bed. Duurde ongeveer 2 maand hier. Ze ging wel veel beter slapen 's nachts toen we bij haar bleven als ze in slaap viel, waarschijnlijk omdat ze rustiger en geruster in slaap viel.

Wij hebben ook geen probleem gehad met de opvang maar ze gaat maar 1 keer per week naar de gastouder en die heeft op vrijdag maar 2 kindjes en ze is erg op behoeften van kindjes gericht dus goot kans dat ze daar ook veel op schoot heeft gezeten die periode maar daar kon het dan ook

 

Lief hè
Ik smolt altijd als ze zo bij me lag.

De truc is de timing. Ze moet in een diepere slaap zitten. Dus niet te snel proberen over te leggen, maar ook niet te lang wachten. Maar idd, sommige kindjes kunnen hier slecht tegen en worden sowieso wakker en gaan huilen. Ik heb haar ook weleens laten liggen in ons bed, kussens om de randen, babyfoon erbij, maar vond dat een beetje eng.

Wij deden dit trouwens alleen als alle andere dingen niet werkten. Als 5 minuutjes aaien ook voldoende was, vond ik dat beter.

 

misschien dat ze moeilijk went omdat ze er niet heel vaak heen gaat?
mijn zoon heb ik de 1ste maanden bijna dagelijks gebracht en ben daarna gaan afbouwen dus hij kende alles leidsters en alle kinderen.

ik werk op een bso en kinderen die weinig dagen komen hebben meer moeite met wennen.