Ik moet het even van me af schrijven. Heb een dipje. ik werk 4 dagen in het basisonderwijs. Ik ben 17 weken zwanger. De eerste 12 weken ben ik hartstikke ziek geweest. Mijn HCG is 7 keer zo hoog als normaal bij een zwangere. In die periode 2 weken ziek thuis geweest, maar verder gewerkt. Daarna heb ik me een aantal dagen wat beter gevoeld en toen is de hoofdpijn begonnen. De 4 weken daarna heb ik 24 uur per dag, 7 dagen per week hoofdpijn of migraine gehad. Nu sinds een weekje en een huismiddeltje is het veel beter. Ik lijk nu alleen af te knappen. Ik lig al zo'n 4 maanden niet later dan 8 uur 's avonds in bed en slaap ook nog 's middags als ik vrij ben. De kerst staat voor de deur op school, ik zit in de kerstcommissie en moet de viering met de kinderen instuderen. Ik voel me totaal niet capabel om dat te doen op dit moment. Ik wil mijn collega's ook niet in de steek laten. Maar ik heb iedere ochtend zin om het bijltje erbij neer te gooien.
Nou heftig hoor! Ik kan me voorstellen dat je je naar je werk moet slepen. En die vermoeidheid is killing. Kan je niet wat minder werken, bv halve dagen? Dan heb je niet het gevoel je collega's in de steek te laten, maar kan je toch wat meer je rust pakken, want dat is erg belangrijk. Luister in ieder geval goed naar je lichaam, je kindje heeft je nodig. En als het nodig is, helemaal stoppen, totdat je je weer wat beter voelt. Maar ff pech voor de collega's dan, want wie is er nou het belangrijkste, je eigen kindje toch?
Dat klinkt erg heftig. Ik herken die verschrikkelijke eerste 12 weken. Ik zit er midden in. Maar als jij je niet goed genoeg voelt moet je niet doorgaan om je collega's en plezier te doen. Misschien snappen ze het echt wel. Ik zou daar als collega in elk geval niet moeilijk over doen. Sterkte
Jemig, das wel lastig. Ik herken je gevoelens wel. Je weet zelf heel goed dat je rustig aan moet doen, en dat dat ook niet erg is en dat je collega's het zeeer waarschijnlijk geen probleem vinden. Maar ja, je gevoel en verstand gaan niet altijd samen. Ik zit zelf met zere rug en ga ik ook gewoon door (werk op woonvorm gehandicapte kinderen/jongeren). Je wilt je collega's niet tot last zijn en je wilt niet nu al op gaan geven. maar die vermoeidheid ed herken ik wel, bij mij werd het na 16 weken stuk beter. Ondertussen wel bij mijn collega's aangegeven dat het ff wat minder ging en dit pikten het heel goed op. maar ja, dat je het aan moet geven en aan jezelf denken is makkelijker gezegd dan gedaan!!!! Veel succes ermee!!!!!!
Dank je wel allemaal. Vandaag weer een goede dag gehad, dus dan voel ik me meteen ook weer wat beter.
Oh zo herkenbaar! Ik werk 3 dagen, maar na die 3 dagen stort ik totaal in en dan heb ik nog een dochter van bijna 2 rondlopen en een huishouden dat bevoorraad moet worden enz enz enz. Maar het is nog maar 1 week, gaat vast goedkomen! Ik heb me gewoon voorgenomen als ik het deze week niet meer trek dat ik mijn collega's gewoon vast in ga lichten...
De kids zijn hyper, je wilt alles nog af hebben voor de vakantie, kids hebben geen zin meer om te werken, zijn moe, gaan klooien... Heel herkenbaar allemaal Maar meis...nog 4 dagen en dan heb je lekker 2 weken om bij te tanken...en tot die tijd: rustig aan, niet teveel poespas van de lessen maken en je rustmomentjes pakken! Succes!