Ik op een feestje. Vraag aan een hele vage bekende 'jij hebt ook kinderen toch?' (Omdat ik dat serieus dacht.) Nee. Is het antwoord. Stilte. Ongemakkelijk switch ik van onderwerp. En zo'n opmerking/vraag kan gewoon erg klote voelen als je wel graag wilt. En later die avond hoorde ik - je raadt het al - dat ze allang proberen zwanger te worden maar het wil niet lukken. Ik vind dat altijd zo rottig en ongepast die vragen out of the blue 'heb jij kinderen? wil je kinderen?' aan onbekenden. En dan ben ik zelf zo'n lomperik. Of denk ik gewoon te veel na? En vinden mensen het helemaal niet zo vervelend? Ik probeer er normaal gesproken voorzichtig mee te zijn.
Tjaa.... 'Heb je kinderen' is echt geen ongepaste vraag hoor, ook al blijkt het gevoelig te liggen. Ik bedoel, 'Heb je een hond' kan ook gevoelig liggen als Takkie net dood is gegaan na 15 jaar aan jouw zijde. En 'Wil je kinderen' is óók niet ongepast, al is het misschien wat persoonlijk als het bij een onbekende is. Maar 'Wil je ooit op wereldreis' of 'Wil je altijd dit beroep blijven doen' mag toch ook? Zou niet weten waarom je mensen niet zou mogen vragen naar de toestand van hun leven (partner, baan, kinderen, woonplaats, etc) of hun wensen voor de toekomst. Hoort bij normale conversatie volgens mij.
Je vraag vind ik niet raar. Ook niet tegen de achtergrond van de vage bekende, je wist het tenslotte niet. Verwacht jij van vage bekenden dat ze weten wat ze wel en niet aan je mogen vragen en wat gevoelig ligt? Precies
Oh het is inderdaad maar hoe je het bekijkt. Thx! Ik voel/zie ook wellicht ongemakkelijke gesprekken die er niet zijn...
Die vraag wordt mij ook wel eens gesteld. En nee, het is niet altijd makkelijk als je dat al 3 jaar je grootste wens is. Het hangt er voor mij wel van af wie de vraag stelt, en in wat voor gezelschap. Vaak antwoord ik tegenwoordig met 'nee, maar ik heb wel al 3 jaar een kinderwens'.
Opzich niks mis met die vraag, maar zou op het moment dat er een "nee" komt wel iets zeggen in de trant van: "oh sorry, ik was van mening dat je al kinderen had." en dan op een luchtige manier nog iets verder doorvragen naar evt kinderwens oid. Denk door de stilte en het overgaan op een ander onderwerp dat het juist een pijnlijke situatie kan worden, terwijl je ook evt het gesprek over aan zou kunnen gaan. Dan had je misschien van die persoon zelf gehoord dat ze er wel mee bezig zijn maar het niet wil lukken. Dan kun je wel je interesse en begrip ervoor tonen
Denk dat de meeste mensen het niet vervelend opvatten hoor. Zou mij er niet te druk over maken. Kan ook gewoon interesse zijn.. Kreeg gisteren nog de vraag van een collega of ons dochtertje een ongelukje was... Ik vind persoonlijk zulke opmerkingen wel lelijk (de formulering) maar weet dan ook dat ze het waarschijnlijk niet zo bedoelde.
Ook vaak gehoord. Ik ben super sarcastisch en zeg dan iets van: ja, hij lag ineens op mijn motorkap, dus heb hem maar mee genomen Ik zeg ook weleens stomme dingen hoor! Doen we allemaal vast. De volgende keer kun je de ongemakkelijke stilte voorkomen door het bespreekbaar te maken. Zeg iets van 'sorry, ik hoop dat ik je niet gekwetst heb'. Het is niet erg om je kwetsbaar op te stellen, ik kon dat juist altijd erg waarderen toen mensen vroegen hoe het met mijn kindje ging nadat ik haar juist net verloren was.
Dit is wellicht niet helemaal hetzelfde maar... Ik werk in de thuiszorg, en als ik bij een nieuwe client kom, iemand die ik dus nog niet ken, krijg ik vaak dezelfde barrage van vragen. "Hoe oud ben je? Waar woon je? Ben je getrouwd? Heb je kinderen?" en als ze dan horen dat ik geen kinderen heb dan volgt de vraag: Wil je wel kinderen? En als ik dan eerlijk zeg dat het al een tijdje duurt, dat het niet wil lukken, tja, die oudjes zeggen je allemaal hetzelfde. Niet aan denken dan komt het wel... Ze moesten eens weten dat ik twee a drie keer per jaar op vakantie ga, en eigenlijk een berg aan leuke dingen doe. Soms lukt het gewoon niet en weet het ziekenhuis ook niet wat ze met je meoten. Maar ja, ik vind het niet zo zeer ongepast. Ze geven ze zich ook letterlijk blood aan een vreemde. En vragen over iemand zijn leven geeft je een gespreksonderwerp. Ik vind het prima kunnen.
'heb je kinderen' vind ik geen gekke vraag. 'Wil je kinderen' daarentegen zou ik zelf nooit vragen. Valt voor mij een beetje in de categorie ' Wanneer komt de eerste, jullie zijn nu al zo lang samen' of 'jullie zijn al zo lang getrouwd, wanneer gaan jullie nou eens aan kinderen beginnen, je bent de jongste niet meer'. Ik haatte zulke vragen altijd. Laat iedereen zich lekker met zijn eigen leven bezighouden!