Onze zoon is een moeilijek slaper overdag, altijd geweest. Altijd maar huilen huilen huilen. In het begin deed ik altijd de 10minuten regel en dat werkte op een gegeven moment goed. Ik liet hem even gaan, ging daarna naar hem toe, aaide over zn hoofdje en dan was het goed en ging hij slapen. Toen wij eind december op vakantie gingen had hij ineens de smaak te pakken door gewoon ineens vanzelf te gaan slapen om 10uur tot een uur of 12. De middagen waren nog steeds een drama. Dan gingen we meestal wandelen en dan viel hij in de kinderwagen in slaap. Dit vanzelf in slaap vallen heeft hij tot 2 dagen geleden gedaan. Ik dacht dat hij zich eindelijk op zn gemak voelde en dat het huilen niet meer nodig was. Sinds 2 dagen dus..... Het is nu erger dan ooit: Zodra ik weg ga, gaat hij ontzettend huilen. Ik vind het dan al zielig om weg te gaan, maar probeer het dan toch. Als ik hem laat gaan 10minuten wordt hij helemaal overstuur en huilt hij zo dat ik denk dat hij erin blijft. Als ik dan na 10minuten weer naar hem toe ga, lukt het me niet om hem in zn bed te troosten. Ik moet hem er dan echt uithalen en met hem gaan zitten tot hij rustig is. Maar zodra ik hem dan weer in zn bed probeer te leggen begint het opnieuw. Opnieuw 10minuten weg gaan is geen optie want hij gaat helemaal over de rooie. Ik moet hem dus echt bij me nemen tot hij in slaap valt en als hij diep genoeg slaapt kan ik hem wel wegleggen. Dat op mn arm in slaap vallen gaat ook gepaard met echt huilen met hoge uithalen. Uiteindelijk wordt hij rustig en slaapt hij toch in. Owk overdag problemen met inslapen hebben, dat is dan tot daar aan toe. Maar nu begint het ook 's avonds en 's nachts. Soms wordt hij wakker, piept en murmelt een beetje en slaapt dan weer in. Maar gisteravond werd hij wakker om 22:30. Ik laat hem even gaan om te kijken of hij vanzelf in slaap valt maar dat was niet zo. Dus ik naar boven, legde hem weer even goed, speentje erin, aai over zn bol en hij sliep weer. Maar om 23:45 werd hij weer wakker en behoorlijk overstuur. Toen is hij uiteindelijk om 00:45 weer in slaap gevallen maar in zn eigen bedje wilde hij dus niet. Dus heeft hij naast mij geslapen. Om 5:40 werd hij echetr weer wakker en heeft daarna niet meer geslapen. Nu ben ik net terug van het Cb en heb het daar ook uitgelegd. Zij zeggen dat het een fase is waarbij ze gaan snappen dat ik weg kan gaan terwijl hij niet mee kan. Nu hebben ze wel wat dingen gezegd over wat te doen maar het is zo tegestrijdig met wat ze eerder gezegd hebben. Zoals bijvoorbeeld dat het geen nut heeft om hem een uur te laten huilen (dat deed ik toch al niet) terwijl ze 2maanden geleden zeiden: hij mag best een uurtje huilen. Dus daar kan ik niet heel veel mee. Hoe kan ik dit het beste aanpakken? Ik wil hem ook niet laten gewennen om elke keer maar bij mij in mn armen in slaap te vallen of bij mij in bed te nemen... En ik wil absoluut niet the hard way gaan door hem gewoon maar laten huilen zo van je moet slapen zoek het maar uit. Overigens heb ik net geprobeerd om hem te laten weten dat ik er ben door dingen te doen op dezelfde verdieping maar dit werkte niet, ook niet naast zn bedje zitten en zachtjes neurien zodat hij me hoort en ziet (dat was het advies van het CB). Die zeiden dat ik dat ''s nachts ook moet gaan doen: even de wc doortrekken zodat hij weet dat we er wel zijn. Ik weet het niet zo goed meer en wordt onzeker over wat het CB zegt. Ook dat slaaptekort doet me niet veel goeds.... xxxx
wij hebben hier precies hetzelfde probleem met Kian gehad rond die leeftijd. hij zoekt naar veiligheid en vertrouwen omdat hij inderdaad door heeft dat jij weg kan gaan. wij hebben gewoon gedaan wat hij nodig had en dat was het vertrouwen en veiligheid geven dus we bleven altijd bij hem tot hij in slaap viel. laten huilen heb ik ook nooit gedaan want ook Kian ging dan zo over de rooien dat hij geen adem meer kreeg. ik heb niet echt tips voor je want elk kindje is anders en wil wat anders. je zal moeten zoeken wat het beste is voor jullie en wat werkt voor je zoontje zodat hij er vertrouwen in heeft dat jullie er altijd zijn voor hem als hij jullie nodig heeft. wat wij bij kian deden was hem voor zijn bedje even vasthouden en hem uitleggen wat je gaat doen dus dat je hem in zijn bedje gaat leggen zodat hij lekker kan gaan slapen. en dat jullie altijd in de buurt zullen zijn als hij jullie nodig heeft. vervolgens legde ik hem in bed en gaf hem een dikke kus en bleef bij zijn bedje staan zonder hem aan te kijken maar dat hij mij wel kon zien. in het begin was het toen nog steeds heel hard krijzen maar na een paar dagen werd hij steeds rustiger en uiteindelijk is hij toch zelf in slaap gevallen. verwacht niet dat een manier gelijk werkt want ook je zoontje zal er aan moeten wennen. heel veel succes en het gaat echt voorbij hoe vermoeiend het nu ook is het gaat over.
Jeetje wat vervelend voor jullie zeg...Kan me goed voorstellen dat je het dan eventjes niet meer weet. Wij hebben dit een paar weken terug ook gehad. Ons zoontje ging altijd goed slapen en ineens was het over, zowel overdag als savonds/snachts. Hij ging ook helemaal krijssen en wou alleen maar op de arm in slaap vallen. Toen ik in het oei ik groei boek keek zag ik dat hij in een sprongetje zat maar omdat hij 6 maanden was was ik bang dat hij eraan wende en uiteindelijk niet anders meer zou willen. Uiteindelijk heb ik hem steeds op de arm gepakt en getroost want wij zijn tegen het laten huilen. Wonder boven wonder was het precies weer over toen het boek oei ik groei aangaf dat het sprongetje weer over was! Hij sliep ineens weer gewoon zelf in zonder moeilijkheden. Ik leg hem nu gewoon in bed en moet hem soms nog eens zijn speentje geven en dan is het ook goed. Ik heb nu dan ook eventjes voor jou gekeken en hij zit nu ook in zijn sprongetje. Deze duurt van week 31,5 tot 37,5. Het kan natuurlijk ook iets anders zijn maar grote kans dat het het hier mee te maken heeft. Heel veel succes ermee en ik hoop voor jullie dat jullie mannetje snel weer zijn rust vind in zijn eigen bedje.
@marijee: ik heb maandaag ook geprobeerd naast het te zitten. Dit helpt niet echt en zat echt naar me te kijken toen hij zo huilde zo van waarom haal je me hier nou niet uit??!?! Vond dat zo zielig dus heb hem maar weer opgepakt en hij sliep in no time.... @bloem: Hoe lang moeten we nog??? Hahahah jeetje . Gisteren ging redelijk. Ik had Tycho in bed gelegd en heb beneden wat dingen opgeruimd en me omgekleed omdat ik een avondje weg ging. Ik moest nog even tanken en was denk ik zo'n 20minuten weg toen mn vriend opbelde: je gelooft het niet, maar je was nog niet weg of hij ging meteen huilen. Net alsof hij voelde dat ij weg ging. Mn vriend had geprobeerd tycho op te pakken maar hij werd alleen maar woester en moest veel harder huilen. Ik ben toen terug gegaan en toen ik binnenkwam was het huilen net gestopt en lag hij te slapen. Toen om half 12 begon hij weer opnieuw en ditmaal kon mn vriend hem wel oppakken en hij is toen op zijn arm in slaap gevallen. Vannacht heb ik hem gehoord om half 4 en om half 6. Maar allebei de keren viel hij weer vanzelf in slaap. Vanmorgen werd hij om half 7 wakker ik ging erheen en hij lag overdwars in zn bed en de dekens van hem af. Arme kind was ondanks zn slaapzakje toch aardig koud. Dus heb hem even bij ons in bed genomen en we hebben heerlijk geknuffeld met zn 3en. Nu net om half 10 heb ik Tycho in zn bed gelegd met ons ritueel en hij is gewoon zomaar gaan slapen!! Dus ik gauw ook nog even mn bedje in om even bij te tanken hihi. En om kwart voor 11 werd hij vrolijk kletsend weer wakker en kwam er een big smile toen ik hem uit zn bed ging halen. Hoop dat het bij alle slaapjes zo gaat hahahah. Zo voelen we ons allebei een heel stuk relaxter !!!