M'n dochter van 16 maanden is erg ziek, ze heeft al sinds vorige week woensdag koorts en dat loopt van 38.0 tot 40.7 op. Ik ben toen naar onze huisarts gegaan en die zei dat hij niets kon horen en niets merkte en dat zolang ze vrolijk en alert was er niets aan de hand was. Natuurlijk is ze vrolijk en allert het is hartstikke leuk bij een vreemde huisarts met allemaal vreemd speelgoed en dingetjes om naar te kijken!! T blijft een peuter... Toen maar weer naar huis gegaan en het ging maar niet over, hoesten, benauwd zijn, alleen maar willen slapen en huilen en erg jammeren over alles. Eten wil niet ze heeft enorme diaree en wilde niet drinken... behalve fruit ging er niets in. fruit ook niet zoveel maar god zij dank nog wel genoeg voor haar vochtgehalte enzo. Donderdag avond om 5 de huisartsenpost gebeld kijken of zij mij wel serieus namen, afspraak gemaakt. Wederom toen we daar kwamen fleurde ze op en was ze fijn aan het spelen met alle dokters-apparatuur die de arts haar gaf. De huisarts zei dat ze het niet goed kon zien maar dat ze misschien wel een keel of oorontsteking had want het was rood achtig maar ze wist het niet zeker. Toch maar antibiotica meegekregen dat moest wel helpen. Nu is het zondag, braaf de antibiotica gegeven. Braaf mn wekkertje gezet om 23:00 uur en om 7:00 omdat ik niet van de tijden af mocht wijken van dr, heeft ze dus nog steeds precies dezelfde klachten. Ze drinkt alleen wel weer goed. dat is de enige vooruit gang. Ze drinkt gewoon genoeg melk, verse sinasappelsap en gewoon sap. Ze eet koekjes en fruit en haar hoolahoops heeft ze voor ontbijt een beetje gegeten. Verder eet ze nog geen brood, geen avond eten en is ze nog steeds even ziek. Ik heb gebelt nogmaals en ik moet nogmaals een keer langskomen... Ik word hier zo moe van, niemand neemt me serieus! Zelf denk ik aan de mexicaanse griep maar als k dat opbreng zeggen ze dat daar allang niet meer op getest word en dat ik maar gewoon een afspraak moet maken. BAH Alles klopt: koorts (heeft ze) koude rillingen (heeft ze) hoofdpijn (kan ik haar niet vragen) spierpijn (kan ik haar niet vragen) moeheid (ze slaapt normaal 1,5 uur per dag. nu 3 keer ruim 2 uur dus ja heel erg moe) droge hoest ( alleen maar aan het hoesten) hoesten met slijm (geloof niet dat ze slijm hoest) keelpijn (ze wilde niet drinken na 1 slokje begon ze te huilen dus denk het bijna wel) soms diarree (ze spuit alle luiers vol met echt hele dunne diaree, bijna water) Iemand een idee wat ik kan doen om serieus genomen te worden? Ik ben een alleenstaande moeder en heb zelf ook weer mn werk waar ik naartoe moet en ik kan het niet aanzien dat mn dochter er zoveel last van heb en ik er helemaal niets aan kan doen. Anderhalve week al!!
Wat vervelend!!! Tja, soms moet je echt op je strepen gaan staan om serieus te worden genomen! Je gaat vandaag weer heen toch? Ik zou dit keer niet eerder weggaan dan dat ze met een soort "oplossing" komen. Ook weer aangeven dat de symptomen overeen komen met de mex. griep. Vol houden hoor!! Veel sterkte!
Ja ik zou ook zeggen, blijven gaan!! Misschien worden ze wel gek van je dat ze verder kijken... Je zult jezelf voor de kop slaan, als het erger wordt en je tegen je moeder gevoel in bent gegaan... Want daar ben ik echt voor, je moedergevoel is het belangrijkste.. Hoe klein mijn zoontje nu is, heb al twee keer gehad ivm kma en spugen. Achteraf klopte mijn moedergevoel ook, tegenover de kinderarts en de huisarts...
idd op je strepen gaan staan!! gewoon heel duidelijk maken dat je niet eerder weggaat voordat ze goed onderzocht wordt zodat je weet wat er aan de hand is en er maatregelen genomen worden! heeft je kindje geen spuit gehad voor de mg dan???
Nee ze heeft geen spuit gehad, Ze had toen net een inenting van het GB gehad en ze mocht toen die van de mg niet meer hebben...
ja die kon je toch verzetten dan??? n kennis van mij had dat ook en die heeft de mg spuit toen wat later kunnen laten zetten bij de ha... maar ja moet je ook zelf weten natuurlijk... ik zou gewoon heel erg duidelijk zijn en niet eerder weggaan voordat je info, medicijnen of iets dergelijks krijgt waar je ook wat aan hebt! desnoods sturen ze je maar door naar de eerste hulp als hun nix voor je doen en dat zou ik ze ook letterljk zo zeggen! je moet gewoon op je strepen staan en al helemaal als alleenstaande moeder ben ik zelf namelijk ook en dan is er echt niemand anders die dat voor je doet!
weet je jij betaalt je verzekering en je hebt er recht op geholpen te worden dus laat je gwn niet afschepen door die gasten want dat doen ze in mijn ogen al veel te vaak!
Jee wat vervelend! Zeker op je strepen staan! Beter te veel actie ondernemen dan te weinig! En of je nu wel ofniet die mg prik gegeven hebt of niet, dat doet er niet toe. Dat is een eigen keuze (of niet helemaal in jou geval) en dat wil niet zeggen dat je kindje het dan niet alsnog kan krijgen hoor! Hoelaat moet je naar de dokter? Als je het moeilijk of vervelend vind, kijk of er iemand met je mee kan gaan die je kan ondersteunen. Draag alles aan wat je denkt dat het zou kunnen zijn en zeg desnoods: ik ga niet weg, voordat jullie me echt hebben geholpen. Succes meid!
Wat maakt nou eigenlijk dat je je niet serieus genomen voelt? Wat zijn jouw verwachtingen van zo'n dokter? Soms kan een dokter ook niet meer doen dat wat hij al heeft gedaan, en heeft het gewoon wat tijd nodig voordat je kindje beter wordt, hoe naar dat ook is. Ik werk zelf in de medische wereld, en heb veeeeel ouders met zieke kindjes voorbij zien komen. Ik kan er dan objectief naar kijken, de diagnose stellen en de beste behandeling starten. Nu ik zelf moeder ben, moet ik zeggen dat ik de ouders veel beter begrijp. Naar mijn eigen kindje kan ik veel moeilijker objectief kijken. Als zij ziek is (nu ook, moet al een hele tijd vreselijk hoesten, ze blijft er bijna in), dan ben ik gewoon een superbezorgde moeder die het liefst naar de huisartsenpost zou gaan. En eigenlijk nog liever naar een kinderarts dan naar de huisarts... Jouw eigen instinct is de beste graadmeter. Als je het niet vertrouwt, vaar daar dan op. Vraag of je nog een keer kunt langskomen (wat je al hebt gedaan), en desnoods nog een keer en nog een keer. Dat vinden ze echt niet erg (en anders is het nog maar zo!). Bij kindjes nemen ze echt geen risico, die zien ze liever een keer te veel dan een keer te weinig. Probeer zelf kalm te blijven, neem iemand met je mee die je kan ondersteunen. Ik wens je heeeeeel veel succes en beterschap voor je kleintje. Laat je ons weten hoe het verder gaat?
Wat ik verwacht van een dokter is dat hij zn best doet en zeg wat ik het beste kan doen, als hij helemaal niets kan doen kan hij me op zn minst wat advies geven. Ik kreeg nu weer een dokter die zegt dat ze er goed uitziet. Toen meldde ik haar blauw paarse wallen onder haar ogen en zeidie dat ze wat meer moet gaan slapen. Ze slaapt al enorm veel ze is amper een uurtje op en dan slaapt ze weer. "ja maar als kindjes echt ziek zijn lopen ze hier niet zo rond" Zo loopt ze thuis ook niet rond maar dit is nieuw. "ja kindjes zijn nou eenmaal ziek, de mijne bleef 3 jaar verkouden" Ja maar jij kon waarschijnlijk gewoon werken en je kind liep niet met koorts rond. En zo ging dat over en weer. Heb uiteindelijk niets gehad aan dat hele doktersbezoek. Zijn advies: Ga morgen naar je eigen huisarts als ze nog koorts heeft maar het kan morgen zomaar ineens over zijn! Jaaaa ik zie het al voor me, er komt vannacht een goede fee langs die tikt met haar toverstafje en POEF! ze is beter Geweldig! Kan ik weer terug naar mn werk en alles is weer goed! Klotedokters soms...
Jee wat vervelend dat je nog niets verder bent..! Laat desnoods morgen je wanhoop zien aan de HA. Succes en beretschap! Ik duim voor een feetje vannacht..!
mijn ha is nog erger, tenminste haar invaller. Mijn eigen ha is met zwangerschapsverlof en de invaller is echt niet te doen. Hoop dat ze terug is, mijn eigen huisarts neemt tenminste de moeite om haar na te kijken. Toen ze heel klein was was ze ook een keer heel ziek en toen gebeurde er ook helemaal niets tot ik bij haar kwam, en ze keek haar goed na, schreef een kuurtje voor en binnen 3 dagen was ze beter. Ze snappen vaak niet dat alleenstaande ouders niets kunnen, ik kan niet werken, niet weg nergens heen niets doen behalve aanzien hoe mijn kindje niet goed in dr vel zit... echt heel wanhopig want ik kan er niets aan veranderen, gewoon pure onmacht.