Hier hetzelfde Fayenne. Als je gewoon geen vangnet hèbt zul je het toch zelf moeten doen. Ookal ben je nog zo ziek.
Hier helaas hetzelfde, soms kan mijn man wel eerder naar huis als ik heel ziek ben, maar verder geen oppas en ben eigenlijk daarom ook vaak echt bang om ziek te worden, vind het wel heel vervelend als er dan nog 3 kindjes van mij afhankelijk zijn.
Beterschap! Hier geluk een goed vangnet van familie en vrienden die ik in kan schakelen als ik me echt beroerd voel.
Oh verschrikkelijk.. ik heb mijn dochter wel eens naar de opvang gebracht een extra dag. Verder wat vaker de tv aan en het slaapje meeslapen. moeders kunnen niet ziek zijn...
Heel herkenbaar fayenne, zo vervelend! Ook de ruzies met ml wie voor de kids zorgt als we samen ziek zijn. Meestal ben ik iets eerder ziek, dus begint hij en daarna ik.
Inderdaad gelukkig ben ik heel weinig ziek . Maar ik zeg eerlijk ik heb me op die beroerde dagen wel eens heel zielig gevonden haha
Ik heb net het ergste gedeelte zo'n beetje achter de rug. Mijn kereltje begon woensdag/donderdag met ziek zijn... Ik werd vervolgens zelf vrijdag ook ziek en lag heel de dag op de bank. Gelukkig voelde hij zich ook niet helemaal happy en bleef hij (VEEL) televisie kijken, maar heeft hij wel de hele huiskamer overhoop gehaald terwijl op de bank zat en maakte telkens de afweging tussen ingrijpen en oké, kan het kapot? Is het de energie waard? Nee? Dan gaat hij zijn goddelijke gang maar, ik kan écht niet meer Ik stond alleen maar op om voor hem eten/drinken te pakken en zijn luier te verschonen of om hem een slaapje te laten doen - en vervolgens kwam partner thuis van zijn werk en gingen we pakjesavond vieren (en eten) bij zijn ouders. Nou, ik heb het tot 21:00 vol weten te houden en toen stortte ik compleet in. We zijn weggegaan zonder kind. Die hebben we de volgende dag rond het middaguur weer opgehaald. Hij mocht wel langer blijven, maar ik miste hem. Die dag hebben we verder weer weinig gedaan. Mijn partner heeft veel met hem gespeeld. Zondag net zo. We zijn wel naar de bouwmarkt geweest, maar voor de rest ook niet echt wat. En zo maar een beetje door bikkelen. Het nadeel is dat mijn partner écht écht écht sturing nodig heeft en niks uit zichzelf doet. Daar kan ik echt stomvervelend van worden. Wanneer ik ziek ben en hem niet kan vertellen wat hij moet doen, weet hij niet wat hij moet doen. Elke avond tussen 17:15 en 18:00 eten we ons avondeten. Vaak kook ik, soms kookt hij. Wanneer ik hem niet vertel WAT hij moet koken of hoe en elke stap voorkauw, doet hij niks en vraagt hij bij wijze van spreken om half zeven "wat gaan we eigenlijk eten?". En dat vind ik onwijs slopend. Ik had al 40 graden koorts en wilde alleen maar in een hoekje gaan liggen; maar dan had hier niemand in huis eten/drinken of wat ook. En vaak doe ik het zelf dan maar omdat ik zo moe word van het altijd maar moeten uitleggen. Dus nou ja, ik kán wel ziek zijn, maar dan moet ik als nog orders uitdelen.
Mijn man voelt het nu ook opkomen ..dus ik hoop het morgen weer achter de rug te hebben. Tv etc. is niet echt een optie voor een baby natuurlijk maar met de oudste doe ik dat wel idd. Ik vind het in ieder geval heel fijn om zo een achterban te hebben. Onder 'normale' omstandigheden kost het me soms meer dan een uur om hem in slaap te krijgen..Ik kan dat nu in alle eerlijkheid echt niet opbrengen.. Gelukkig komt zo een flinke griep maar 1x per 1 a 2 jaar voor.
Voor alle mama's zonder achterban misschien een idee om iets af te spreken met andere ouders van de dagopvang / school? Autorijden en fietsen met hoge koorts is levensgevaarlijk en er is vast iemand die ze even op wil pikken.
Je mag je aanstellen hoor 😁 als ik echt ziek ben dan staan er 2 oma's te springen om hem op te halen, dat is een erg fijn idee. Gister hebben we aan onze ouders verteld dat we een 2e verwachten. Mn moeder zei direct dat als ik een x een slechte dag had dat ik ons zoontje direct kon brengen om even bij te tanken.
Vroeger, toen ik nog alleenstaande moeder was moest ik het inderdaad zelf altijd oplossen. Mijn moeder werkte destijds nog fulltime, dus kon hem niet opvangen. Verder durfde niemand het over te nemen vanwege mijn zoon zijn ADHD/autisme. dus hoe ziek ik ook was, ik moest het echt zelf doen. Nu ben ik inmiddels hertrouwd, we hebben er 2 kinderen bij gekregen, plus dat ik hele lieve schoonouders heb die heel dichtbij wonen. Wanneer nodig mogen wij de kinderen daarheen brengen, waar ik erg blij mee ben. Hier heeft de jongste oorontsteking, heeft steeds hele hoge koorts (40.3) en man heeft de auto mee naar zijn werk, maar de middelste moet wel naar school. Nu brengt en haalt opa deze week de middelste naar school, zodat ik niet met een zieke peuter achterop de fiets naar school hoef. En daar ben ik echt wel enorm blij om! Ook blijft opa even bij de jongste bijv, zodat ik snel wat boodschappen kan halen, zo kan de zieke lekker op de bank blijven liggen Erg fijn!
Herkenbaar maar mama's kunnen niet ziek zijn he Zeg ik dan haha. Ben sinds zaterdag ziek. Heb wel een hele lieve mama die me dochter een dagje heeft mee genomen. De kleine was bij mij. Heb veel met hem in bed gelegen. Beterschap! Weet hoe lastig het is als je beroerd bent en alles moet gewoon Door gaan...
Mijn man kan eventueel vrij nemen/thuis werken als ik ziek ben. Uiteraard niet voor een verkoudheidje Verder springen mijn ouders in, die wonen vlakbij. Zo brengen of halen een van de kinderen ook van en uit school als er een kind ziek is. Echt heel fijn.
Pfoe...ik ben geloof ik nog nooit zo ziek geweest dat de kleine weg moest. Ik kan me wel een keer herinneren dat de kleine meid achter me stond terwijl ik over de pot hing, en ze bleef maar spugen mama? gewoon adem halen hoor, zeggen Ze was heel erg lief.
Ik heb ooit voedselvergiftiging opgelopen, oftewel je hebt het gevoel dat je zowat doodgaat. Pff, wat was ik beroerd. Uit nood me vader gebeld of hij aub voor ons kon zorgen. (En ik heb geen goede band met me vader) Hij heeft toen voor de baby gezorgd.. Helaas weigerde ze de fles, dus het moest wel bv geven.. Maar ik hoefde haar in elk geval niet uit d'r bedje te halen. En hij is gaan wandelen met haar.. Me vader heeft die dag de HA wel 3x gebeld, omdat die dacht dat ik het niet zo gaan redden.
Nou, mijn dagje rust en heel de dag slapen heeft me bijzonder goed gedaan. De kleine zou savonds uit logeren gaan, maar hij werd zelf ook niet lekker. Dan ga ik hem echt niet uit logeren doen. Hij heeft werkelijk de he-le nacht aan de borst gelegen en ik heb geen minuut geslapen. Om 19u nog zweten, spugen enz enz, ben met de kleine gaan liggen, aan de borst gedaan en kort daarna knapte ik al een flink stuk op. Doei griep! Nu mijn man zijn beurt
Hier ook hulp van de oma's en als het niet anders kan, gaat mijn vriend thuiswerken of neemt in overleg een dagje vrij. Als niemand mij kan ondersteunen, kruip ik met een dekbed op de bank met een emmer onder handbereik. Onze kinderen kunnen zichzelf inmiddels wat meer vermaken en anders maak ik er een DVD/tabletdagje van voor de kids. Op de een of andere manier voelen ze aan dat mama niet zo lekker is, want ze zijn dan vaak een stuk rustiger dan normaal.
Hier bijna geen vangnet, mijn ouders werken fulltime en schoonouders is het vaak teveel, dus dat vraag ik niet meer. Van de zomer blaasontsteking gehad die overging in hele heftige nierbekkenontsteking door verkeerde antibiotica. Eerste dag gaan werken, toen ziekgemeld en zoontje naar de opvang gebracht, was zijn dag. Die avond werd de koorts 42 graden ben ik met een vriend naar de HAP gegaan. Die kon niets vinden. Gelukkig was het toen weekend want de volgende dag zat ik bij de SEH... Die week erna, toen het zooo heet was, heel rustig aan gedaan toen man moest werken, geen huishouden, boodschappen of iets gedaan en zoontje lekker buiten laten spelen. De do en vrij wel naar de opvang gebracht en toen ginghet gelukkig snel beter!
Gelukkig ben ik zelden zo ziek dat ik echt niks kan. Het is 1 keer gebeurd, op mijn werk flink buikgriep gekregen, tussen het overgeven door snel naar huis gecrosst en thuis mijn bed in gekropen. 10 minuten later ging de deur open: mijn man kwam thuis uit zijn werk, flink buikgriep. Tja, en toen moest zoon nog opgehaald worden van het kdv. Toen heb ik mijn moeder maar gebeld, en het kdv en uitgelegd hoe mijn moeder eruit ziet (ze gaven een kind eigenlijk alleen mee als ze het liefst een foto hadden gezien van degene die zou komen, als ze hem of haar nog niet kennen). Mijn moeder heeft hem toen meegenomen en bij hen in bad gestopt en laten eten, later met de sleutel die zij van ons huis hebben hem thuisgebracht en in bed gestopt. Dag erna ging het gelukkig beter Maar zeker straks met 3 kindjes hoop ik dat toch echt niet nog eens mee te maken.