Sommigen onder jullie hebben misschien mijn topic 'je man een hart onder de riem steken' gelezen... Vandaag, na 5 weken Progynova, Utrogestan, stemmingswisselingen en alles wat daarbij hoort weer te horen gekregen dat het niet is gelukt... Dat alles alweer voor niets is geweest. We zijn nu 3 jaar bezig, eerst Clomid geprobeerd, dan 6 IUI's, nu de 3e terugplaatsing via ICSI gehad (IVF is bij ons geen optie) en nog maar eens de teleurstelling... Ik heb geen idee meer hoe ik ermee moet omgaan... Ik ben op dit moment echt 'gevoelloos' vanbinnen... Kan even niet helder denken, niet blij zijn noch verdrietig... Ik weet het gewoon even niet meer... Waarom is het ons niet gegund? Wij zijn zo'n perfect koppel, zo gelukkig samen, een kleintje zou de kers op onze al zo mooie taart zijn maar neen... Verwerkingstips altijd welkom... Fijne avond, dames! En veel geluk voor iedereen!
Ik nam altijd de tijd om verdrietig te zijn.. Ging even een weekendje naar mijn ouders in Friesland, om me weer even te laten vertroetelen! Ik kan je helaas niet helpen, dit kost tijd! Het is al heel goed van je dat je je verdriet deelt. Erover praten helpt, en vooral met mensen die weten wat jullie doormaken. Vergeet ook je partner niet☺️ Succes meid!