Misschien een domme blonde reactie maar kun je geen kitten eten proberen of kittenmelk ? Heel veel succes en sterkte.. onze kat is 15 en merk dat het ook achteruit gaat. Zo moeilijk dit!
Wij vinden kwaliteit van leven belangrijk.. Als ik je verhaal zo lees dan zou je daar op uit kunnen maken dat jullie vriendje een pracht leven heeft gehad en behoefte heeft om te gaan. Niet meer eten en drinken en rustige plekjes opzoeken zijn vaak wel tekenen. Vreselijke keuze.. Veel sterkte toegewenst. Dikke knuffel
Voer verwarmen wil ook nog wel eens de eetlust stimuleren omdat ze het ruiken. Hier ook 2 katten die over 10 dagen 17 worden. Dus 2 oude sokken. Eerst aten ze helemaal niet. Nu alleen blikvoer gourmet, whiskas, felix. Net wat in de aanbieding is. Ze eten nu weer goed. We zijn de schildklier medicatie weer aan het opstarten. Waren even gestopt x aantal weken, want het medicijnen geven dramatisch ging. En ik had al stress en zorgen door mijn terminaal zieke moeder. Nu hopen dat de pillen er in gaan. Zonder kunnen ze niet, blijkt nu. Ze zijn weer erg afgevallen. En eentje braakte veel, dat is nu minder. Maar als medicatie niet gaat is het einde verhaal. Als eten en medicatie goed gaat gaan we misschien nog over op nierdieet natvoer, als dat niet extreem duur is. En ze dan wel blijven eten. Hier geen eten en medicijnen onder dwang dan is het gewoon klaar. Het is een al wonder dat ze zo oud zijn geworden. Ze kwam al met 6 weken oud bij mij onder de nestvlooien, niet ontwormd, ondergewicht, opgezette buikjes omdat ze brinta kregen, niet gewend aan brokjes en 1 is een medische ingreep onthouden en loopt met een misvormde staart. Een van de katten heeft iets met zijn hart. Nooit volledig laten uitzoeken ivm kosten destijds. En de ander heeft een ongeluk met haar staart gehad en heeft sindsdien ook bijna geen staart meer.
Uit je handen laten eten? Dus echt het natvoer in je handen en dan af laten likken? Al denk ik dat je oude vriendje een beetje op is. Ik heb pas onze poes (14 jaar) ook laten gaan. Ze woonde al een jaar bij mijn schoonouders, zodat ze kon genieten van haar oude dag in alle stilte. (Lekker geaaid worden wanneer ze wil en lekker met rust gelaten worden wanneer ze dat wilde. Lekker op bed slapen bij mijn schoonouders etc) Maar ik werd op een dag gebeld door mijn schoonmoeder, huilend of ik met de poes naar de dokter wilde gaan. Ik vroeg hoe dat zo? Nou weer had de poes een periode dat ze niets meer at. Ze lag in de kledingkast, had geen behoefte aan aandacht, was erg mager, we vermoedde ook dat ze al een tijdje dementerend was. Haar haren vielen ook erg uit, wat nog nooit was voorgekomen. Het klonk voor mij al dat het genoeg voor haar was, dus ik naar haar toe. (Stiekem kon ik alleen maar huilen hoor, eerlijk is eerlijk. Ik ben er echt ziek van geweest) Toen ik er was liet ze duidelijk aan me merken dat ze blij was om me te zien. Maar ik voelde aan haar gedrag dat het ook genoeg was voor haar, dat ik een belangrijke beslissing moest nemen... Ik heb de dierenarts gebeld en echt ik kon heb een afspraak gemaakt, huilend deed ik mijn verhaal. Die avond hebben we haar laten inslapen. Ze bleek wel een ontsteking te hebben in haar mond, maar de dierenarts was het roerend met mij eens dat haar tijd was gekomen. Ze kreeg het prikje voor het echte spuitje en toen was ze binnen een paar seconden al weg. Daarna is ze ingeslapen, en echt de tranen lopen over mijn wangen nu ik dit schrijf. Maar ik heb de keuze uit liefde voor haar gemaakt. Ik wou niet dat ze weer werd opgepept voor een paar weken, of onder narcose moest om haar gebit schoon te maken etc. Ze was 14 jaar, ze was op en ik denk dat ze me dankbaar is dat ik haar heb laten gaan. Uit heel veel liefde! Heel veel sterkte en wijsheid met je keuze. Doe wat je hart je ingeeft! En denk vooral in het belang van de kat.
Prettykitty wat verdrietig Mweh, gistermiddag weer naar de dierenarts geweest. Bloed is getest, er zit wel wat meer ureum (?) in zijn bloed maar niet zoveel dat hij zich nu zo zou moeten gedragen. Heeft wel iets van remmers gekregen. Ik weet het niet heel precies, wel dat zijn nieren niet buiten gewoon slecht lijken te zijn. DA kan ook niet goed in zijn bekkie kijken, hij houdt alles stijf op elkaar Hij stelde voor om hem op te nemen en aan een infuus, maar dat wil ik zelf niet. Dan wordt het helemaal ellende voor hem. Voor nu, tramadol tegen de pijn om er voor te zorgen dat hij weer eet. Hij zit nu even op een aparte kamer zodat ik echt kan zien wat hij eet en wat hij op de kattenbak doet. Hij heeft tot en met vrijdag. Is het dan niet beter, dan laten we hem inslapen. Hij is trouwens in 2 weken tijd, 250 gram afgevallen.
Onze heilige birmaan werd afgelopen december ook steeds dunner. Ze bleek nierproblemen te hebben. Dachten we eerst dat ze de kerst niet zou halen....loopt ze nu weer fit rond! Maar we hadden onszelf wel een ultimatum gesteld...als ze nog 5 dagen niet zou eten dan zouden we haar laten inslapen. Gelukkig is ze er nog!
Ohja...16 jaar is voor een raskat ook erg oud. Na alles wat jullie al hebben gedaan...zou ik haar de rust gunnen en laten gaan. Hoe moeilijk het ook is.
Ureum zegt iets over de nierfunctie. Waarschijnlijk is dan kreatine nog oké? Als da zegt dat nierfunctie nog redelijk oké zijn. Verhoog ureum kan door verschillende dingen komen en past wel bij het afvallen en weinig drinken. Maar kan toch ook verminderde werking van nieren zijn. Maar blijft rot en spannend! Hopelijk knapt hij nog op. Maar anders denk ik een verstandige beslissing
Even een update. Bet besloten om zo naar de dierenarts met hem te gaan, het is genoeg zo. Vandaag al 2 keer van de kattenbak af moeten halen waar hij zich terug trekt en gaat slapen. Eten en drinken doet hij amper. Dwangvoeren is een drama. Nu is het klaar. Zo kut
Ach gossie... wat een moedige beslissing. Heel veel sterkte met het verwerken van het verlies Hier zelf een paar jaar geleden mijn kat van 22 jaar met pijn in mijn hart in laten slapen. Ze kon niks meer. Ik tilde haar van haar etensbakje naar de kattenbak naar het plekje onder de bank waar ze steeds zat. Voor mij gaf de doorslag: als ze in de natuur had geleefd, was het allang haar tijd geweest. Ik heb alles gedaan wat ik kon, maar het was toch haar tijd om te gaan...