Hey meiden, Afgelopen maandag ben ik door middel van een keizersnede bevallen van onze kleine meid. Ik ben helemaal blij en super trots Maar ik moet even van me afschrijven hier... ik ben zo onzeker met alles terwijl het eigenlijk super goed gaat! Borstvoeding is op gang, ze drinkt goed. huilt weinig en is echt zo lief. Maar de kraamtranen vind ik heftig, elke middag zo na een uur of vier zit ik huilend op de bank. Bezoek mag van mij lekker weg blijven daar wordt ik ontzettend onrustig en moe van. Denk dat ik het niet kan en vooral denk ik... wat als.... wat als ze niet meer drinkt, wat als ze niet stopt met huilen wat als ze krampjes krijgt, wat als wat als wat als.... Maandag gaat mn vriend weer aan t werk... dan komt mn moeder wel helpen maar nou ja dan begint het ' echte' leven weer. De eerste drie nachten heb ik niet geslapen doordat ze niet ging slapen in dr bedje. Ik was helemaal kapot. Kraamverzorgster gaf als tip om haar in te bakeren en dat helpt heel goed. Afgelopen 2 nachten zaten we al in een aardig ritme en heeft ze goed geslapen en kwam ze om de drie uur voor een voeding, en ik dus ook wat meer geslapen. Maar nou ja ik vind al die emoties zwaar.... de zorgen, onzekerheid enz... waarschijnlijk voor jullie heel herkenbaar. Ik huil normaal NOOIT wordt vaa kgezien als een koude kikker... en nu zag ik net een filmpje op facebook waar iemand ten huwelijk werd gevraagd... nou ik heb er een half uur om gejankt En omdat ik mezelf niet herken daarin vind ik het denk ik zo heftig.. Nu ik dit zo schrijf denk ik het valt allemaal wel mee maar ik merk dat ik wat stress heb en me niet lekker in mn vel voel. Mn vriend zei.... ' schat, waarom schrijf je het niet op je forum waar je de hele dag op zit, want daar zitten denk ik honderden vrouwen die zich zo voelen " Nou bij deze dus....
Alles wat je zegt is heel herkenbaar! Vooral die onzekerheid is hier ook sterk, vooral bij de borstvoeding. Drinkt ze goed, drinkt ze genoeg, komt ze goed aan enz. enz. Ik was ook elke avond standaard aan het huilen. Maaaaar ik moet zeggen, nu na 3 weken gaat het echt een stuk beter!! Afgelopen donderdag bij cb weer bevestiging gekregen dat ze goed groeid en dat doet me wel goed. Dus ik snap je heel goed en het wordt echt beter!
Heel herkenbaar hoor! Ik heb ook drie dagen lang lopen janken. En ben nu nog een enorme emomuts. Terwijl voor de eerste zwangerschap ik vrij weinig emoties liet zien. Laat het nu maar lekker stromen! Een bevalling is niet niets zeker met keizersnee!
Heel herkenbaar, maar ik wil je toch aanraden om aan de bel te trekken als dit nerveuze verdrietige gevoel niet zakt na een week of 3. Ik heb zelf een behoorlijk heftige pnd achter de rug, en hoe sneller je ermee aan de slag gaat hoe beter. Sterkte meid!
Heel herkenbaar. Ik ben vorige week vrijdag bevallen en heb precies hetzelfde. De kraamhulp was hier gister voor het laatst en ik zag echt op tegen vandaag. Ik heb ouders die mij kunnen helpen, maar gelukkig is het nu weekend en is mijn man volgende week vrij. Maar linksom of rechtsom, we zullen er door heen moeten. Lang leve het forum!! Al je gevoelens en vragen kunnen we hier gelukkig kwijt!
Meid, het is ook zwaar! Er komt zoveel op je af. Lichamelijk en geestelijk heb je enorm veel te verwerken. Laat maar lekker stromen die tranen. Zolang ze ook af en toe van geluk gaan stromen, door kijken of knuffelen mrt je spruit, dan is het ok.
Zeker herkenbaar! Ik ben nu 2 weken verder en nog steeds een jankerd.. En vind het nog steeds zwaar! Mijn moeder komt gelukkig ook vaak om te helpen, maar toch, tis zo moeilijk om mn dag een beetje in te delen en er wat 'normaals' van te maken met de baby er bij Maar ik vertrouw er op dat het helemaal goed gaat komen en gewoon tijd nodig heeft.
Zo herkenbaar! De eerste maanden vond ik ook zwaar en spannend. Mijn advies: accepteer het zoals het nu is en accepteer zoals je je nu voelt en onthoud dat het over een tijdje heel anders is. Het komt allemaal goed! En in de tussentijd genieten van je kleintje... het gaat zo snel allemaal.
Ook hier herkenbaar! Maar na een week of 2 begin je langzaam te voelen dat je weer wat meer jezelf wordt weer. Komt goed!
Herkenbaar. En zeker bij de eerste. Heb dagen, nee weken zitten huilen. Kwam mijn man s avonds thuis en zat ik met mijn jas half aan te huilen opde bank. Dan was ik de hele dag bezig geweest met weggaan en was t niet gelukt. Maar echt, dat komt goed!!! (En nu vraag ik me af: waar had ik het toch zo druk mee? Nou met het druk maken dus..)
He meid, Wat ontzettend herkenbaar! Ik vond de eerste periode echt killing.. Ons zoontje huilde ook wel heel veel en sliep slecht. Maar ik was zo onzeker.. Ik had dat echt van mezelf ook niet verwacht, eerder van mijn vriend. Die fietste echter overal zo doorheen, maakte zich niet druk en ik kon al flippen als hij 10 minuten te laat eten kreeg.. Ik zat ook halve dagen te huilen.. Geeft ook niks, je kan het maar kwijt zijn Denk echt wel dat het er een beetje bij hoort.. Het gaat echt over. Of het met een tweede ook zo is kan ik je pas in juli vertellen Geniet meid, het gaat zo snel voorbij!
Dat is heel normaal hoor. Je bent ook pas net bevallen en je hebt een keizersnede gehad dus je bent zelf ook zeer beperkt. Het is best een flinke operatie. Het huilen en een depressief gevoel kan nog wel een aantal weken aanhouden hoor. Dat hoeft niet te zeggen dat je een pnd hebt. Je zult merken dat het na een paar weken beter gaat. Dat gaat niet ineens. Accepteer zoals het is en probeer je niet te verzetten tegen je vervelende gevoelens. Laat je tranen lekker vloeien. Desnoods als er niemand is. Je hormonen moeten weer in balans komen. En vermoeidheid speelt daarbij natuurlijk ook een grote rol! Je operatie,plus weinig slaap en een nieuwe baby en ook nog je hormonen! Wist je dat ouders van een baby het eerste jaar 44 hele nachten slaap mislopen?
Zag dat er een woordje was weggevallen, Ik bedoelde dus ik heb GEEN ouders die kunnen helpen. Maar dat terzijde. Ik vroeg me af hoe het vandaag was gegaan, nuje vriend weer aan het werk was?
Vandaag was de kraamverzorgster voor het laatst. We wogen m'n dochter vanmorgen en die was 50 gram afgevallen. Kraamverzorgster vond dit geen probleem maar ik heb d'r de halve dag om lopen huilen. S middags kwam de verloskundige en die vond het idioot dat ik nu zonder kraamzorg moet dus krijg 2 dagen extra. Ben ik super blij mee hopen dat m'n dochter wat aan komt. Fijn om al jullie herkenbare verhalen te lezen, dat geeft rust dat ik niet de enige ben.
echt herkenbaar hoor. ook ik heb een keizersnede gehad. je moet echt jezelf tijd gunnen. je hebt een zwangerschap achter de rug, bent net bevallen via een keizersnee... je hele lijf is hormonaal van slag! dat duurt even voordat je de boel op de rit hebt! Maar echt, het komt goed...! Je zult nog wel meer dagen krijgen dat je het allemaal niet ziet zitten, maar als er dan het eerste lachje komt of ze pakt voor het eerst een knuffeltje vast, dan kun je er weer tegen!! nou had ik niet zo veel zorgen over bryan, ben vrij relaxed. maar ik moest wle heel hard huilen toen de kraamzorg weg ging.. hihi... moet zeggen dat ik soms nog lang niet lekker in mn vel zit... dus duurt echt even voordat je lichaam hersteld is... een tip: neem ook de tijd voor jezelf. ga 's avonds lekker in bad of ga lekker een stuk wandelen overdag (als je weer mobiel bent). dat heeft mij heel erg goed gedaan!
Hoi, herkenbaar hoor. Ons zoontje is nu een maand en ik heb nu eindelijk het gevoel het redelijk onder controle te hebben. Maar nog voel ik me soms ineens flink depri als meneer huilt ik wil opruimen, schoonmaken en er fris uit wil zien. Moe ben maar mezelf geen tijd gun om s middags ff te slapen. Om vervolgens te denken ik moet eigenlijk uren met hem kroelen maar dat is m'n karakter niet en dan na een week denk ik geef hem te weinig aandacht enz enz.. Lastig he! Maar het gaat elke dag beter!! Sterkte
Hier ook veel kraamtranen, mijn kleine man is nu 12 dagen oud en soms jank ik al om een reclame of gewoon om het feit dat ik een spoed keizersnee heb gehad Mijn mannetje is zo mooi dat ik soms gewoon zit te janken dat hij er is En zwaar is het idd, vooral midden in de nacht. Wij proberen een beetje een ritme er in te brengen maar dan sta je daar om half 4 een baby een boertje te laten doen. Wij liggen soms al om 9 uur op ons bed en zijn weg binnen 2 seconden. En dan hoor je de baby en zit je gelijk rechtop in je bed. Maar ja het hoort erbij maar idd zwaar is het wel
In middels is ze ruim 2 weken oud en de rust is aardig terug gekeerd Merk dat het vooral de hormonen zijn die flink hebben huisgehouden. Al die emoties en janken om alles De onzekerheid is er nog wel maar ik leer mn meisje aardig kennen en voel me met de dag zekerder. Merk vooral... mn moedergevoel volgen. Maar dan is dit forum zo fijn om even alle gevoelens te uiten! Want bijna elke moeder kent het probleem!