Hoi, 6 maanden geleden beviel ik van mijn tweede kindje. Mijn oudste is ondertussen 2 jaar en 3 maanden. Het is ontzettend druk en hectisch, ze hebben vaak verkoudheden, oudste is sinds kort opeens elke morgen om 5u wakker en de jongste wordt verschillende keren per nacht wakker voor haar tut of door het hoesten. Wat me enorm opvalt, in vergelijking met men prenatale periode bij men eerste:ik heb nul komma nul zelfvertrouwen. Heb geen tijd en energie om in men kapsel, uiterlijk te steken. Ik doe men best maar fysiek lijk ik maar een schim van wie ik was :dof haar, een rode plek op men kaak sinds men laatste zwangerschap, puistjes, nog 7kilo te zwaar en bovendien erge rugpijn. Gisteren ben ik gaan shoppen met een paar vriendinnen, ik had me laten overhalen. Ik ben zowiso al geen echte shopper, doe dit het liefst alleen en heel functioneel. Ik dus mee.. De hele dag winkel in en uit met vrouwen die zeker niet de ideale maten hebben maar balken vh zelfvertrouwen ,mee zijn met de laatste trends, de leukste combinaties bovenhalen. En daar liep ik, elke winkel voelde ik mezelf slechter. Ik zag een hoop kleren die ik nog niet kan dragen, kijk vooral naar de kleren waarmee ik men dikke buik kan verstoppen, na een paar uur kreeg ik enorme rugpijn door het slenteren. Er leek niet echt begrip voor te zijn , kmoest niet onzeker zijn ik zag er toch goed uit(kwam nota bene van de vriendin die na drie kids terug stralend in haar 38 past) en ik leek wel een oud vrouwtje volgens hen terwijl ik vaak naar kinesist ga voor men aanhoudende problemen. Andere vriendin is juist bevallen, geniet van haar kindjes vindt het leven zalig... Dagje winkele, hun batterijen opgeladen, ik helemaal over men toeren. Op mijn werk juist hetzelfde, heb het gevoel dat ik niet zo scherp ben als vroeger, kword paranoia denk dat collegas over me roddelen. In groep voel ik me vaak uitgesloten en een buitenstaander, dit door men gebrek aan zelfvertrouwen terwijl ik dit vroeger nooit had. Herkenbaar voor iemand?
Jeetje wat vervelend dat je nu zo voelt! Heel herkenbaar is jou verhaal niet, behalve dat ik sinds de bevalling ook het gevoel heb gehad om op mijn tenen te lopen, droeg veel joggingsbroeken en gooide me haar in een knot en klaar is kees! Ik snap dat je het gevoel hebt alsof je alles als een soort robot doet.....en met 2 kindjes is het waarschijnlijk nog heel erg wennen?! en zoeken naar een vast dag ritme. Dat je nu nog 7kilo moet kwijt raken daar zou ik me niet al te druk om maken. Koop misschien een keer kleding wat je normaal juist niet zou kopen? probeer het gevoel van ''vroeger'' weer terug te krijgen, door juist aandacht te gaan besteden aan je uiterlijk, haar - make-up etc. Ik heb denk ik veder niet echt een passend antwoord.... misschien moet je zelf nog even uitvinden hoe de dagen gaan nu met 2 kindjes, en door juist alles over je heen te laten komen word je ook rustiger! en dat andere vriendinnen je niet begrijpen is lastig, misschien nog een keer goed uitleggen hoe jij je voelt, en hoe jij jezelf ziet. zo begrijpen hun jou misschien ook beter?
heey, Heeeeeel herkenbaar , maar hou je vast je hebt 2 supper kinderen op de wereld gezet , en geloof mij kan altijd nog wel erger hoor , mijn 12 kilo te veel hebben ? striea , giga litteken op men buik van me keizersnee en nabloeding plus open wond , ik loop nog steeds in men zwangerschapsbroeken , en zodra ik iemand passeer , So what? ik heb hier mijn prachtige zoontje , en ik straal van oor tot oor!
Heel herkenbaar.... Pas een jaar na de geboorte van de tweede begon ik weer een beetje het idee te hebben dat ik echt weer een beetje mezelf was, en had toch echt geen pnd of iets dergelijks... Zoonlief was vaak ziek / verkouden, en als hij niets had lag er iemand anders wel ziek op bed, daarnaast was mijn man overspannen waardoor alles op mijn schouders kwam, waardoor ik er telkens snachts uit moest en overdag vaak als een zombie bijliep.... En verder heel onzeker over het buikje wat is achtergebleven, maar ook op het werk weinig energie waardoor ik telkens bang was te horen dat het echt niet goed ging en slecht presteerde ( btw, nooit te horen gekregen, en functioneer nog prima volgens de teamleider, dus het viel blijkbaar allemaal best mee ) en shoppen heb ik het afgelopen jaar echt geen zin in gehad, gewoon geen energie voor. Nu gaat het steeds beter, weer meer zelfvertrouwen gekregen, en die laatste kilo's zijn er vanzelf weer vanaf gegaan ( oké, wel een beetje erop gelet om niet te snoepen ) en het buikje heb ik maar geaccepteerd... Zolang ik niet bereid ben om veel buikspieroefeningen te doen zal dat zo blijven Het is niet leuk dat je vriendinnen niet meer begrip tonen, zo ben ik ook een vriendin kwijtgeraakt.... Maar ik vind het zeker niet vreemd, en het komt vanzelf goed op het moment dat het allemaal iets minder hectisch wordt.
Ja, zeker herkenbaar je verhaal. Na de geboorte van mijn oudste voelde ik me al heel snel weer mijn oude ik. Hoe anders was het na de geboorte van de jongste! Ik ben tijden geradbraakt geweest, had amper kleren die ik paste, ik wist niet meer wat ik nou leuk vond qua kleren en wat niet, had gewoon geen zin en tijd om mijn haren en make-up te doen. Vreselijk vond ik het, ik heb me zo klote gevoeld . Maar langzaampjes aan ging het allemaal steeds wat beter. Ik kreeg een beter ritme met de 2 kinderen en had zodoende ook wat meer tijd voor mezelf waardoor ik me ook beter ging voelen. Nu is mijn jongste 1,5 en geniet ik met volle teugen van ze. Dus echt, het kan echt wel weer. Maar op een gegeven moment moet je ook echt tijd voor jezelf maken. De kinderen kunnen echt wel even 10 minuutjes wachten terwijl jij jezelf een beetje fatsoeneert en als je goed c.q. beter voor jezelf gaat zorgen zal je je naar verloop van tijd ook echt beter gaan voelen.
Wat vervelend zeg... Natuurlijk moet je lichaam ook echt nog bijkomen van de zwangerschap, dat kan zo een jaar duren. Maar als ik jou was, zou ik toch eens je bloed na laten kijken of je geen tekorten hebt. En doe je verhaal ook bij je huisarts! Verder goed letten op wat je eet, je lichaam heeft echt eten nodig om te herstellen, dus eet bv een handje noten als tussendoortje, zorg voor voldoende groente en fruit. Hier had mijn lichaam echt behoefte aan vlees, terwijl ik normaal veelal vegetarisch eet, ik voelde me echt opknappen toen ik meer vlees ging eten. Meer beweging doet me ook goed, ik wandel vooral veel. Met meer energie voel je je mentaal ook beter en krijg je vanzelf meer zelfvertrouwen. En neem idd ook tijd voor jezelf, al is het maar om rustig te douchen en je tanden te poetsen, dat kan me ook echt goed doen!
Beetje herkenbaar.. Oudste bijna vier, wel een andere voorgeschiedenis (onderschrift) ook al rond 4 a 5 uur bij ons in bed, de jongste die nog regelmatig nachtbraakt...best vermoeiend, werk er 2 nachten in de week bij (soms 3) in de gehandicaptenzorg..pittig. De een hersteld sneller dan de ander. Je moet stoppen met jezelf te spiegelen aan je vriendinnen. Geniet eerst gewoon van je 2 kindjes. De tijd dat je jezelf beter gaat voelen, en weer zin en energie gaat krijgen voor jezelf en je uiterlijk komt wel weer. En ms es proberen jezelf op te tutten, krijg ik altijd wel een boost van.. Moet nog 25kg(!!!!) kwijt, was er dik 35 aangekomen tijdens mijn zw. (had erge BI, zwangerschapsdiabetes spoot 4 maal daags insuline, en lag met 30 weken in het ziekenhuis met hoge vliesscheur). Loop nu bij een dieetiste en het gaat super met afvallen. Ik had echt tot anderhalve maand terug BI op zijn ergst, vreselijke pijnen gehad, nu gaat dat ook steeds beter dmv andere therapeute!! (van bekkentherapie naar gewone fysio gegaan en deze helpt me echt!!) Na de bevalling echt heel veel pijnen, onderzocht op reuma ed. Ook heb ik Hashimoto en mijn med waren nog niet goed ingesteld. Na de bevalling begon mijn bloeddruk te stijgen en heb ik meerdere bloeddrukverlagers geslikt totdat we de juiste hadden..Nu pas kan ik weer zonder. Ook ik gooide mijn haar in een knot, geen make-upe, hup oude makkelijk zittende joggingbroek en ik vond het wel prima! Nu is mijn zoontje 5 en een halve maand en nu pas ga ik weer zin en puf krijgen om mezelf op te tutten.