Titel zegt het al. Ik ben op zoek naar wat ervaringen. Het is gelukkig nog niet zover, maar al wel gewezen door de gyn op de mogelijkheid van een keizersnede bij een tweeling. Dat komt toch redelijk vaak voor. Door een mogelijk erfelijke aandoening in de familie worden vrouwen afgeraden om een ruggenprik te nemen. Ik neem liever dus geen risico's en de enige mogelijkheid als het een keizersnede wordt is dan dus volledige narcose. Ik ben hier erg bang voor, dat is niet de manier waarop je immers wilt bevallen; de geboorte niet meemaken. En hoe gaat het dan met borstvoeding, mag dat wel direct nadat je narcose hebt gehad en komt dat überhaupt wel op gang dan? Herkenden jullie meteen je kind? Voelde het meteen vertrouwd?
Ik heb er geen fijne ervaring mee. Het wss ook erg plotseling. Mijn dochter had een slechte start door de narcose. Ik was drie dagen heel suf. Vond het erg moeilijk dat ik er niet 'bij' was. Mijn dochtertje leek sprekend op mijn zoon dus voelde vertrouwd. Borstvoeding kwam niet op gang bij mij. Wat ik wel fijn vond is dat ze gewacht hadden met wassen en aankleden tot ik weer goed bij was, ze werd toen op de kraamkamer lekker op mijn borst gelegd. Hoop dat er ook positievere verhalen zijn!
Ik heb een spoedkeizersnede gehad met algehele narcose (ruggenprik werkte niet en zoontje MOEST eruit). Op het moment zelf heb ik er niet bij stil gestaan omdat het allemaal zo snel ging. Maar de dagen daarna waren wel vreemd.... Mijn zoontje werd op 11.50 geboren, om 13.00 uur kwam ik bij. Direct kwam mijn man met mijn zoontje de uitslaapruimte oplopen en kreeg ik mijn zoontje met alleen een luiertje op mijn borst. Bijzonder maar ook heel gek om ineens je kind in je armen te krijgen terwijl je lekker hebt liggen dromen... Terwijl ik sliep is mijn zoontje nagekeken door de kinderarts, gemeten en gewogen en mocht, totdat ik wakker werd, bij papa bloot op de borst. De borstvoeding verliep bij mij, ondanks de narcose, resten ruggenprik, morfinepomp etc heel goed. Op de uitslaapkamer hapte mijn zoontje al aan en de voeding is daarna goed op gang gekomen. Kortom, mijn zoontje heeft een goede start gehad met volop borstvoeding! Ik heb er wel moeite mee gehad dat ik niets gezien heb van de geboorte van mijn zoontje. Er was totale paniek en ineens word je wakker en heb je een kind... Er zijn veel foto's gemaakt van de geboorte en die heb ik heel veel teruggekeken. Ook heb ik veel vragen gesteld aan mijn man, zoals huilde hij gelijk, wat zei de kinderarts, wanneer vertelde je zijn naam etc. Dingen die je normaal wel enigszins meemaakt bij een keizersnede met ruggenprik of vagina bevalling. Bij mij was het een zwart gat... Ik ben nu zwanger van de tweede...ik heb al gezegd dat als het weer een keizersnede wordt met narcose ik wil dat de bevalling wordt gefilmd!
Is er echt niet te testen op die aandoening dan? Als hij erfelijk is...is hij vaak ook wel aan te tonen..
Ik ben 12wk geleden ook bevallen middels een spoedkeizersnee onder algehele narcose. Had al een kwartier geperst maar doordat het hartje wegviel moest ze er direct uit. Ik had al een ruggenprik gekregen omdat ik in een weeenstorm zat maar deze was heel moeilijk te prikken en is ook een aantal keer mis geprikt daardoor zagen ze het niet zitten om nogmaals een ruggenprik te doen waardoor ik dus onder narcose moest. Net als hierboven al staat, het is echt een zwart gat, je word wakker en dan word er verteld, mevrouw u heeft een dochtertje. Ik vind het nog steeds moeilijk dat ik het eerste begin van mn meisje niet meegemaakt heb, ze was al 2u oud voordat ik haar zag. De eerste dagen was ik erg suf, en mn dochtertje ook, ook door de lange heftige bevalling die er aan vooraf ging en het gebruik van de vacuümpomp. Borstvoeding kwam niet op gang, pas na 3 dagen. Toen kreeg ze geelzucht waardoor ze bijvoeding kreeg en ik moest kolven. Pas na een week was het goed op gang en nu gaat het super ik geef haar nog steeds bv. Dus ja ook hier niet zo'n positief verhaal, ik hoop als het nog eens zover is het toch wel mee te maken want ik vond het geestelijk best heftig om te verwerken.
Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar mijn schoonzusje heeft de keizersnede van haar tweeling ook onder volledige narcose moeten doen. Het was een geplande keizersnede, maar de ruggeprik ging mis, ze was maar halfzijdig verdoofd. Een 2e keer was te gevaarlijk, dus bleef alleen volledige narcose over. Heel zuur natuurlijk... Ik weet dat ze het daar ook moeilijk mee heeft gehad. Wakker worden met 2 wiegjes naast je en dan moet je iedereen maar hun woord geloven dat die frummeltjes uit jouw buik gekomen zijn. Ze heeft echt moeten wennen aan haar kindjes, voelde helemaal niet vertrouwd (ze wist niet eens welke baby welke naam in welke wiegje lag...) en dat 'zwarte gat' moest ook ingevuld worden. En ze was ook 24 uur erg misselijk van narcose, dus dat hielp ook niet echt mee ... Ik vind het laten filmen wel een goede tip! Dan kun je het in ieder geval zelf nog een 'beetje' meemaken. Bewegende beelden zeggen toch meer dan foto's. Veel succes!
Ik zou het dan in ieder geval laten filmen! Last hebben van de narcose hoeft overigens niet, ik ben na de geboorte van mijn dochter 3x in een etmaal onder narcose geweest waarvan de laatste keer 5 uur lang, en had geen last van misselijkheid. Ja, tijdens de 3e ingreep een keer, maar dat was maar even 10 seconden half bijkomen, moeten overgeven, maar kon niet ivm geïntubeerd zijn, en toen opluchting toen een verpleegkundige het doorhad. Zal daarna wel nieuwe narcose erbij hebben gekregen, ingreep duurde een stukje langer dan ze hadden ingecalculeerd. Maar toen ik goed en wel bij was geen misselijkheid meer. Dus daar hoeft het niet voor uit te maken! Bv kwam bij mij maar matig op gang, maar dat lag niet echt aan de narcose, meer aan alle complicaties. Er ging simpelweg teveel energie naar eigen herstel. En zelf daarmee kwamen er bij de eerste keer kolven (2 dagen na de geboorte pas!) toch al enkele druppels. Dus bv geven en narcose is zeker wel mogelijk. Hoe het zit met de werking van narcosemiddelen in de voeding weet ik niet. Over je andere punt; het vertrouwd voelen; ik heb mijn dochter juist wel de eerst 1 a 1.5 uur bij me gehad, daarna moest zij naar de neo en ik kort daarop de OKs in. Toen heb ik haar 3 dagen niet gezien, door haar verplaatsing naar acad.zkh. en mijn eigen opname op de IC. Ik vond het zoooo eng toen ik naar het acad.zkh. mocht na die dagen en daar de nicu werd opgereden, ik dacht; wat nou als ik haar niet herken! Maar de verpleegkundige vertelde me al voor het oprijden op de zaal dat mijn dochter in de eerste couveuse om de hoek lag, dus toen hoefde ik niet te zoeken. En toen ik haar zag was al mijn angst weg en dacht ik 'ja, natuurlijk ben jij het!' - ze voelde meteen heel vertrouwd. Het échte moedergevoel kwam pas toen we na 1.5 wk weer thuis waren en ik de hele dag bij haar kon zijn. Maar ook daarvoor hadden we wel al meteen een band. Maar in ieder geval; laten filmen! van a tot z!