Volgens mij vat jij de dingen ook wel wat persoonlijker op dan ze bedoeld zijn. Bijvoorbeeld dat de dokter opschrijft dat zij de baby matig voelt, terwijl jij hem heel goed voelt. Als de dokter hem 'matig' voelt is dit toch de juiste beschrijving? Jij vat dit volgens mij op alsof zij jou niet gelooft dat hij juist heel veel beweegt. Maar misschien wil de dokter JUIST opschrijven hoe ZIJ de bewegingen voelt van buitenaf. Verder vind ik je erg vijandig overkomen en snel op je tenen getrapt, wanneer iemand je een andere invalshoek probeert in te laten zien. Misschien luistert je omgeving daarom ook maar met een half oor naar jou? Zijn de dokters daarom ook minder bereidwillig om vriendelijk te doen? Ik weet het niet, want ik ken je niet... maar je komt op mij nogal over alsof je maar 1 ding wilt horen: bevestiging in hoe jij de dingen ziet.
Ik heb het nu andersom, met de vk en niet met het zhuis. Na vorig jaar de medische molen nu een medische indicatie maar een vk die volhoudt dat thuisbevalling gewoon ok is. En dat ik geen echo meer hoef voorlopig.... Bel ik van de week voor de zekerheid nog even de Ashermanspecialist, blijkt dat ik risico loop op vast blijven zitten placenta en absoluut afgeraden wordt thuis te bevallen ivm dood kunnen bloeden... En dat de groei van kleine in de gaten moet worden gehouden met echo's...Dan maar liever overmatig veel onderzoek...
De eerste woorden die in me omhoog komen na aanleiding van je eerste stukje: Hormonen, frustraties, verdriet..... Verder wist ik het niet te verwoorden maar het stukje hierboven verwoordt ook mijn gedachten.
Maar waarom ben je zo boos? De artsen dachten dat jij onvruchtbaar was? Jij ook toch? Dus net zo min de artsen als jij zijn roekeloos geweest. SNap niet dat je zo boos bent, want ik zou alleen maar dolgelukkig zijn. En boeit het mij dan dat de artsen zeiden dat ik onvruchtbaar zou zijn. Het gebeurt soms dat het theoretisch gezien onmogelijk is een zwangerschap tot stand te laten komen, maar dat het toch gebeurd!! Moeder natuur zit bijzonder in elkaar. Ik krijg het gevoel dat je boos bent op de medische wetenschap omdat deze bij jouw familie grote steken hebben laten vallen. En dat je sowieso geen enkele vertrouwen in hen hebt. Dat je bij voorbaat al boos bent en op je hoede en niet geloofd wat er tegen je gezegd word. Dat is logisch en het gevolg van....maar geloof me, ze hebben ook heel vaak wel gelijk. En heel vaak gaat het wel goed. Ik was tijdens het eind van mijn zw (mijn man is onvruchtbaar en ik heb hashimoto, dus zw worden wij ook via de mmm) 40 kilo zwaarder dan nu. Nooit, maar dan ook nooit kreeg ik opmerkingen over mijn gewicht. Een keerjte maar, en dat was bij een pretecho, toen zei die mew dat ze bij vollere vrouwen soms wel eens niet zulk helder beeld kon hebben.... Verder nooit een opmerking. Terwijl ik dus achteraf wel zeer zeer dik was. En ik dus opgezocht heb wat de risicos hiervan zijn. Ms interpreteer je de artsen wel verkeerd. En zijn ze gewoon heel bezorgd om je. Bezorgd om evt complicaties die zij straks tegen kunnen komen. Dat is niet iets om als fout te zien, want beide partijen dachten dat je niet zwanger zou kunnen raken..Zij willen dat een bevalling zo soepel mogelijk verloopt en dat ze goed kuinnen ingrijpen mocht dat nodig zijn. Ze zullen het niet zonder reden vaak zeggen.
meid wat een heftig verhaal.... ik weet uit ervaring hoe bot artsen kunnen zijn...... ik wil je veel sterkte wensen omdat ik het niet normaal vind dat die artsen nu joun zwangerschap vergallen!!!!! en artsen bedoelen het echt niet altijd vriendelijk hoor, somigen hebben gewoon een giga bord voor de kop, dan vraag ik me werkelijk af waarom ze het vak arts hebben gekozen!!!
Ik snap de boosheid.. Zou jij elke keer gecontroleerd willen worden op iets wat je nie hebt? Ze gaan er vanuit dat je ziek bent, dat je iets ernstigs hebt terwijl dat nergens op gebaseerd is. Kijk, als ze nou werkelijk zo'n hoge bloeddruk had en alle verschijnselen heeft van zwangerschapsvergiftiging dan kan ze zichzelf Ook heus wel bedenken dat onderzoeken nodig zijn.. Maar het is ongegrond en dan word ze elke keer maar de grond in getrapt vanwege haar gewicht. Ik snap het, en maar geld trekken ..
Sommige artsen vinden zichzelf "Götter im Weiss" en sommige mensen zien artsen ook zo helaas. Er zijn gewoon artsen die die titel niet verdienen. Die hadden beter in de kelder van het ziekenhuis kunnen gaan werken, geen patiënt die ze tegenspreekt. @Joycey, nogmaals, blijf op je strepen staan, en maken ze nog eens een opmerking over je gewicht, wijs ze dan even op hun lichamelijke tekortkomingen (kaalheid, grote neus enzovoorts) dan snappen ze het meestal wel. Nog even volhouden en dan heb je je prachtige beeb in je armen en dan vergeet je al die artsen En wat betreft de arts die zei dat je onvruchtbaar was; die kreeg van mij een dikke Vertrouw op je eigen lichaam en probeer die k opmerking naast je neer te leggen (en anders spuw je je gal hier maar effe hihi)
Nou inderdaad zeg, pfffff frusti much.. Ik vind helemaal niets van jouw gewicht, als je had gelezen had je kunnen lezen dat ik zelf ook bij de eerste twee overgewicht had en als je dan zwanger word (of dat nu kan of niet boeit me geen reet) kan je weten dat daar zorgen over gemaakt worden omdat dit nu eenmaal een groot risico is voor je zwangerschap. Ik zeg nergens dat je van te voren had moeten afvallen of wat dan ook maar gewoon dat je weet dat dit erbij hoort en niet zo'n big deal in je eigen hoofd van moet maken. De wereld draait niet om jouw as, de doktoren zijn alleen maar bezig met jouw een veilige zwangerschap laten hebben zodat de kans op een gezond kindje het grootst is, zodra je je eigen ego opzij kan zetten begrijp je moederschap want je kindje zijn of haar gezondheid komt op nummer 1 en omdat je nu eenmaal dikker bent heb je meer risico, dat is gewoon een kwestie van accepteren. Verder als een dokter opschrijft dat HIJ hem matig voelt dan is dat gewoon zo, wat jij ook voelt ja of nee, het gaat erom wat HIJ voelt , als je buikvet ervoor zorgt dat hij hem slecht kan voelen dan schrijven ze dat op, het is geen persoonlijke aanval wat hun opschrijven.
Bijna niemand is trouwens 100% onvruchtbaar zelfs en is altijd een kleine kans dat je zwanger word maar vaak is deze zo klein dat ze het met de term onvruchtbaar aanduiden, kijk eens naar i didn't know i was pregnant, zeggen mensen omdat ze PCOS hebben dat ze onvruchtbaar zijn maar dan zijn ze of slecht geinformeerd of hebben slecht geluisterd , als ik jouw hoor over je huidige dokters en zwangerschap raad ik zo het laatste want jij staat helemaal niet open voor woorden van andere mensen als ze niet precies zijn wat jij in je hoofd had.
Poewie, natuurlijk is het niet leuk om te horen dat je dik bent, dat snapt iedereen. Maar idd zoals al eerder aangegeven door iemand kan het zijn dat dit aangeven protocol is. Net als bloeddruk meten, doen ze bij mij ook iedere keer hoor, gewoon bij de vk, is een standaard controle, en hoeveel "last" heb je daar nou van! Bloed afnemen is minder prettig, maar bij de vorige zwangerscha Heb ik heeeeeeeeeeel veel buisjes voor allerhande onderzoeken mogen vullen. In tegenstelling tot jou was ik blij met iedere check die gedaan werd, al was het maar voor de (dubbele) check. En nog voor de zekerheid, ik ben gezond, geen roker, geen alcohol, geen drugs, en een normaal bmi. Dus ook dan controleren ze veel. Heb je ook zo'n vijandige houding in het ziekenhuis naar het personeel? Of speel je daar mooi weer? En dan nog een vraagje, hoe kom jij erbij dat een controle bij een vk een half uur tot een uur duurt???? Het intake gesprek ja, en als je de termijnecho daar hebt, maarvoor de rest ben ik ook altijd binnen 5 minuten klaar. Hoe gaat t? Wegen, bloeddruk, vingerprik voor ijzer, voelen, luisteren naar hartje en toedeledokie. Probeer het wat positiever te benaderen, ze doen het echt niet om jou te pesten, of je te kleineren, of omdat ze geen vertrouwen in jou hebben. Ze doen dit omdat het protocol is. Als jij achteraf wel zwangerschapsvergiftiging zou hebben en daardoor alle narigheid die daarbij hoort, en zij hebben je niet goed gecontroleerd, dan heb je reden om boos te zijn, niet omdat zij rekening houden met een vermoeden, en adequaat handelen gebaseerd op wetenschappelijke feiten. Dat de dok zegt dat hij je dan op kan laten nemen, is dan toch een positief iets, of denk jij beter af te zijn thuis in je eigen huis zonder controles, monitoring, medicatie en hulp, terwijl je wel echt ziek bent en het zeer gevaarlijk voor jou als de baby is???? Natuurlijk is je reactie gekleurd door de voorvallen van je familie, welke verschrikkelijk zijn, maar probeer te ontspannen.
Hoe zou jij reageren als je te horen kreeg dat je onvruchtbaar bent of dat je dat waarschijnlijk bent? Op dat moment hoor je alleen die term en verder ben je van slag. Heb het zelf meegemaakt, ging naar een orthopeed voor onderzoek aan mijn heup (ja wat heeft dat met mijn vruchtbaarheid te maken? Niks dus) na de uitslag van de CAT-scan te hebben gezien zei die hork tegen me dat het niet mijn heup was maar mijn baarmoeder en het was nog maar de vraag of ik kinderen kon krijgen want zoals hij het zag was ik onvruchtbaar Ik was die dag compleet van de kaart en het heeft even geduurd voordat ik weer helder na kon denken. Na dat ik aan mijn sz wat telefoon nummers had gevraagd van gynaecologen in het zh had ik de hoofdarts aan de lijn, ik het verhaal uitgelegd. Het respons van deze man: "Ow, oke, wij gaan even met deze dokter bellen, maakt u zich geen zorgen." Ondertussen bij de HA geweest en die zei ook meteen dat kan niet, je hebt het aan de buitenkant van je heup, maak je dus maar niet druk. De gynaecoloog verzekerde mij naderhand dat het verhaal van die orthopeed totale onzin was en dat deze man zowat de hele afdeling van de gynaecologie (artsen en professoren incl.) over zich heen had gekregen (tja dat krijg je als je buiten je vakgebied gaat....). Maar het duurde wel even voordat ik het aan mijn sz vroeg en het haar vertelde, zulk nieuws hakt er even in en dan denk je niet helder. En als je dan tijdens je zwangerschap (die ook nog eens onverwacht is) ook zo behandeld wordt kan ik me goed voorstellen dat je niet happy bent. Haar beeld is misschien gekleurd door wat er allemaal gespeeld heeft in het verleden, maar dat wilt niet zeggen dat de artsen het juist hebben en het juist doen.
Jij kraamt onzin uit. Als je serieus genomen wilt worden zul je anderen en in dit geval medici ook serieus moeten nemen, en niet met een dergelijke attitude binnenkomen als jij doet. Natuurlijk ben je gezond, maar sommige dingen kunnen ineens omslaan. Je zou gelukkig moeten zijn dat ze jou en je kindje zo in de gaten houden in plaats van alleen maar lopen zaniken dat ze het niet doen zoals jij dat wenst. Ik denk dat jij veel gevoeliger bent over je gewicht dan je hier wil doen voorkomen en daardoor direct in de verdediging schiet als het alleen maar vermeld wordt. Of je nu gepland of ongepland zwanger bent geraakt heeft er niets mee van doen. Je wordt behandeld zoals iedere zwangere, en in jouw geval iedere zwangere met een medische indicatie. Ik vind je nogal arrogant en ondankbaar overkomen en hoop voor jou dat het je hormonen zijn die opspelen en je later wat beter kunt relativereren.
Excusez-moi, maar ik probeerde je een beetje te helpen en dan krijg ik zo'n reactie?! Het zal je wel héél hoog zitten, want dit slaat werkelijk nérgens op en je slaat de plank volledig mis. Wat mij betreft dus een bevestiging van mijn vermoeden: je oordeel is gekleurd door je ervaringen uit het verleden. Ik heb nérgens je gewicht genoemd, omdat ik vind dat het geen issue mag zijn. Als jij vervolgens in mijn post leest dat ik een hekel heb aan dikke mensen, dan denk ik dat je te veel met je gewicht bezig bent en je daarop focust. Misschien dat een boodschap daarom door jou ook anders geïnterpreteerd wordt dan hij bedoeld is. Kijk maar naar mijn boodschap en jouw interpretatie daarvan. Erg jammer dit. Wat betreft die opmerking over aandelen: daar ga ik niet eens op in. Pfff. Meid: ik hoop dat je verder nog een fijne zwangerschap hebt ondanks je onzekerheden en hier laat ik het bij.
Wow, heftig topic. Ik hoop maar voor je dat je thuis mag bevallen en dat je verloskundige je erbij wilt helpen. Laatst het boekje bevallen op eigen kracht van Wendy Schouten gelezen: je bent niet de enige die te maken krijgt met bureaucratie van ziekenhuizen. Sommige artsen zijn toch veel meer bezig met problemen van cliënten onderzoeken en oplossen in plaats van te luisteren naar jou als mens. Je moet maar hopen dat je een arts treft die wel beseft dat je niet ziek bent maar zwanger. Heel veel succes met de laatste loodjes!
Eerlijk gezegd denk ik dat jeje energie hier niet in moet steken maar in je naderende bevalling. Je behoord nu een maal tot een risicogroep, niet leuk dat begrijp ik ook. Maar wees blij dat ze je zo goed in de gaten houden. Je zal nl niet de eerste zijn bij wie het mis is gegaan. Ik vraag me overigens ook af dat wanneer je al deze controles niet had gehad en het straks mis gaat je dan zou reageren. Nu ben je boos op iets wat er is, ws zou je dan boos zijn om iets wat er niet was. Ik denk dat door je verleden en de situatie waar je nu in zit, vol zit met woede en dit er op deze manier uitkomt. Ik heb een tijdje terug jouw blogs gelezen en deze stonden echt vol woede en dat lijkt me zeer ongezond.
Denk dat dit niet gaat helpen. Mijn vermoede is wat anders maar ik ga geen knuppel in het honden hok gooien. Wel dat ze mij ook is op gevallen. ( heb ik ook in bp geschreven) en dat ze wat betref uitingen van de manier van emoties veel lijkt op mijn vroegere ik. Je zult toch moeten bevallen en ook al heeft de verloskundige gezegd dat ze jou zal steunen daar ben ik alleen maar blij voor voor jou. Je hormonen gaan van links naar rechts alles draait rond in jou hoofd. Sommige weten wat ik mankeer dus toch knuppel in het hondenhok. En dat is ook niet erg anders druk ik jou een hoekje in waar ik je niet in wilt hebben. Wel wil ik je mee gaan geven als je dadelijk bevalt dat jij duidelijk bent op een ( nette manier ) en dat jij de dokters vraagt of ze ook duidelijk zijn naar jou toe. Wij mogen als vrouw een hele boel beslissen en dokters gaan ver mee in onze wensen maar besef dat ze het heft over kunnen nemen als ze deken dat het kindje in gevaar gaan komen. Als je dit gedrag blijft tonen verdriet alles dat straks de gyn voor jou een beslissing neemt waar je niet blij mee bent. Ga onbevangen je onderzoeken in. Ze pesten jou niet als ze je bloeddruk willen weten. Ja je bent te dik dat weten zij wel maar. Ik geloof je ook niet echt dat ze speciaal daarom reageren naar jou toe. Ze merken net zo goed een MUUR van geslotenheid en boosheid. Straks bellen ze nog een psy van wat moeten we doen met deze mevrouw.?? Hoe kunnen we haar het beste helpen. Ect. Blijf je zo dan heb je kans dat jij het ziekenhuis mag verlaten maar zonder baby dan willen ze eerst de veiligheid daar van voor vast stellen. Ja het zijn nu hormonen maar hoe jij reageert ook na de bevalling zou op mijn tellen passen.. Echt geloof mij nu maar( bij mij niet gebeurt hoor).! Het gaat niet meer alleen om jou gezondheid maar ook van het ongeboren kind! Hou je rustig doe de onderzoeken ga niet op zoek naar hoe het moet volgens jou! Vertrouw op de artsen die jou moeten gaan begeleiden. En wie weet heeft de dokter en alles er om heen het fout en POEP jij je kind zo uit. Tot die tijd je kunt alleen maar afwachten en gedraag je.
+1! Ben het met je eens. Wat een vermoeiende aanvallende houding heb jij. Werd er zelf een beetje chagrijnig van Veel succes de rest van je zwangerschap. Ik hoop dat je je energie steekt in je bevalling en niet in het aanvallen van mensen die je proberen te helpen en hun mening geven.
meid ik lees een hoop opgebouwde frustraties bij je. Je bent nou eenmaal te zwaar en je bent daarmee een high risk. Het is fijn dat je ondanks alles wel gezond bent en alles goed is. Maar stel nou dat er wel iets fout ging en de dokters hadden er nooit aandacht aan geschonken? Dan was je ook niet blij geweest lijkt me. advies: Vertel het aan je behandeld arts dat je met 1 arts contact wil hebben en niet met 3 of 4 en nog de vk erbij. Succes nog met je zwangerschap!
Precies wat ik dacht. Ik had na haar aanvallende manier van reageren ook weinig zin nog te reageren. En mijn reactie was nog wel goed bedoeld ook.