Als je wil dat een baby van 25 weken een kans heeft, begin je toch sowieso niet aan een stuitbevalling? Dat is voor een volgroeid kindje al enorm zwaar en ook dan wordt er vaak voor gekozen om het risico niet te nemen. Ik geloof best dat hij niet verwacht heeft dat het zo zou lopen, want dat zou nog veel zieker zijn dan dit is, maar hij heeft ook niet heel hard z'n best gedaan om het te voorkomen. Daarnaast is uit het handelen van het Isala ook wel op te maken dat ze dit veel liever in de doofpot hadden gestopt. Juist door hoe het Isala heeft gehandeld, ondernemen de ouders nu verdere stappen. Het Isala komt alleen maar met 'ja, maar..'. 'Ze kennen de verdrietige gebeurtenis wel', MAAR.. Wij waren er niet bij, maar die arme ouders wel. Ouders die zagen hoe vreselijk hard er getrokken werd, die hadden willen schreeuwen dat hij voorzichtiger moest zijn (maar die vertrouwden op het handelen van een 'arts'..) en ouders die, nadat ze het meest gruwelijke wat een ouder mee kan maken - mee moesten maken, ook geen waardig afscheid van hun kindje konden nemen door hem te knuffelen, foto's te maken en hem compleet te kunnen begraven. Ouders die daarna óók nog eens moesten dealen met (het gebrek aan) de reacties van het Isala.. Nee, ik hoop echt intens dat het tuchtcollege haar werk eens een keer goed doet. Ik ben er echter bang voor, het tuchtcollege staat er niet echt om bekend te handelen in het belang van de patiënten. Hopelijk hebben de ouders na dat hele proces nog genoeg kracht om het bij een rechter aan te vechten, zodat ze tenminste nog het gevoel kunnen hebben dat er een pieppieppiepklein beetje gerechtigheid is gekomen en ze íéts beter om kunnen gaan met dit trauma en het vreselijke verlies..
Ik ben het helemaal met jou eens. Ik wil niet zeggen dat deze arts zijn best niet heeft gedaan, maar uit ervaring weet ik welk trauma er kan ontstaan na zo'n vreselijke gebeurtenis waarbij de ouders niet serieus zijn genomen. Ik vind namelijk dat het hier gaat om het verdriet van de ouders en niet van de arts. Daarom vind ik een onderzoek niet verkeerd, maar juist goed om zoiets in de toekomst hopelijk te voorkomen. Nogmaals, ik ben er niet voor om de arts af te branden maar om de ouders een kans te geven om dit te verwerken.
Wie weet was er al een voetje geboren toen die mevrouw naar het ziekenhuis kwam. We weten het niet. Dat is wel iets wat op dit termijn vaker gebeurd. Daarnaast is en keizersnede bij zo'n jong kindje ook niet goed. Dat werd een paar jaar geleden eigenlijk ook niet gedaan bij deze leeftijd
Maar dat weet je ook niet echt met die termijn, hoe het eruit komt tijdens de bevalling. Er is nog zoveel ruimte om te bewegen... Vlak voor mijn bevalling is mijn dochter nog helemaal uitgebreid gaan draaien. Als het wel duidelijk was dat de baby in stuit lag dan vind ik alleen dat al heel vreemd van zo'n arts. Helemaal eens met de rest van je post.
Nou, ik vind een natuurlijke stuitbevalling helemaal niet zo vreemd. Een kindje, zeker een prematuur, heeft zo een veel betere start namelijk. Heeft te maken met hormonen en de natuurlijke activatie van het kindje. Mijn premature dochter heeft er onwijs veel baat bij gehad in ieder geval. Wat ik wel zeeeer bizar vind van de arts, is dat hij aan de beentjes heeft lopen trekken. Mijn dochter's hoofd kwam ook flink klem te zitten op het laatste moment, terwijl haar lichaam al geboren was. Toen moest er razendsnel gehandeld worden, het was echt een kwestie van een kleine minuut voordat zij zuurstof tekort zou krijgen. Er was geen andere keuze, er was geen tijd: in lichte paniek sprongen er (zowat letterljjk) 3 man bovenop mijn buik en duwde met alle macht, terwijl ik keihard mee moest persen. Zo is ze alnog losgeschoten. Wij waren van tevoren al gewaarschuwd al dit kon gebeuren, dus we waren voorbereid. Maar dit was blijkbaar volgens protocol. Aan de beentjes trekken niet, JUIST ivm risico van letsel aan het nekje. Mijn dochter is er overigens helemaal prima uit gekomen.
Je kan niet oordelen als je er niet bij was. Daarom wordt het onderzocht. Ik heb tijdens mijn periode op verloskunde meerdere bevallingen meegemaakt en ook tijdens een bevalling aanwezig geweest waarbij een baby vlak voor de geboorte wist te draaien en tot d'r middel ineens heeeeel snel naar buiten floepte en toen vast kwam te zitten. De baarmoedermond sluit heel snel soms waardoor de hoofdjes dan vast kunnen komen te zitten. Er mag wel degelijk en gedoseerde trekkracht uitgeoefend worden indien de arts dit zelf inschat als mogelijk, daarbij wordt er ook altijd drukkracht op de baarmoeder uitgeoefend om vanuit twee kanten te werken. Als dit namelijk niet lukt zal de volgende ingreep zijn dat ze een grote knip zetten recht naar boven richting navel... Daar zitten hele, hele grote risico's aan, met name voor eventuele volgende zwangerschappen, dus op zo'n moment zelf beslissen is bijna onmenselijk