Nog eventjes en dan is de spannende 32 weken echo. Zou de placenta naar boven zijn geschoven en mag ik normaal bevallen? Of wordt het een keizersnede... Ik ben heel bang voor dat laatste. Ben al 13 x geopereerd en dat zorgt juist voor angst. Die ene keer dat ik plaatselijk was verdoofd werdt echt een trauma. EMDR gehad. Maar een keizersnede is echt hele andere koek. Doodsbang voor een ruggenprik en dat ze me open snijden terwijl ik wakker ben. Ook al zit dat doek ervoor. Hebben jullie tips om ermee om te gaan? Of dingen die ik kan doen? Ik ga het zoiezo met m'n vk bespreken.
Ik begrijp je angst!! Ik heb mijn keizersnede heel positief beleefd... het ging zo rustig en iedereen was zo vreselijk aardig! En het grote verschil met andere operaties is natuurlijk dat je daarna je kindje bij je hebt
Idem. Een verpleegkundige die bij je hoofd blijft staan en een anesthesist die er ook zit en je extra medicatie geeft als je bijv misselijk bent of ligt te tillen. Je kunt alles vertellen, bij elk dingetje wordt er onderling gecommuniceerd en je hoeft absoluut niet bang te zijn voor de pijn. Het is een gek idee dat ze in je aan het snijden zijn maar echt, je voelt het niet. Ik vond het ook eng, maar zoveel prettiger dan een natuurlijke bevalling....
Ik heb een keizersnede onder volledige narcose gehad, dus met de ingreep zelf heb ik geen ervaring.. maar het is me 100 procent meegevallen. Super lieve mensen die me voor en na de ingreep begeleidde en het herstel ging bij mij heel snel, na 2 weken kon ik alles weer (tot op zekere hoogte, wat nog niet mocht deed ik natuurlijk niet).
Ik heb 3 keizersnedes gehad en zeker de geplande keizersnede viel zo erg mee. De ruggenprik voel je echt niet en het allemaal heel snel. Je wordt constant in de gaten gehouden en voor je het weet heb je je baby al in je armen. Maar geef vooral je angst ook aan in het ziekenhuis.
Dat is het vooral. Ik ben niet bang voor de pijn, maar het hele idee dat ik in mezelf kan kijken. Heel luguber ! Voor de bevalling was ik ook bang. Maar dat werdt een speedy thuis bevalling. Ik denk dat de tweede nog sneller gaat en makkelijker door de uitgang komt
Met volledige narcose heb ik al veel ervaring. Daar ben ik inmiddels niet bang voor. Maar het lijkt me een hele nare traumatische ervaring als je eigenlijk de bevalling van je kind mist. Vaak is het uit noodzaak dat het zo moet
Oh maar je ziet zelf niks hoor. Er hangt een scherm voor en het enige wat je ziet is dat scherm en de mensen aan je hoofdeinde.
Ik krijg nu een geplande keizersnede en heb juist moeite met het idee dat ik de controle over mn lichaam kwijt ben. Dat vind ik het lastigst. Ook al is het plaatselijke verdoving...
Dat heb ik wel moeten verwerken, maar een trauma is het gelukkig niet omdat het op dat moment gewoon echt de beste keuze was.
Ik kon mijn hoofd maar een heel klein stukje optillen dus ik denk niet dat ik het kon zien als er geen doek zou hangen Zeker met een geplande keizersnede kun je heel veel dingen voorbespreken
Mijn laatste (geplande) keizersnede was zo fijn dat ik hem zo weer over zou doen. Het was een gentle sectio, dan laten ze het doek dus zakken als je kindje geboren wordt, maar zelfs toen heb ik niks kunnen zien van mijn buik die open lag. Zo ver kan je hoofd niet omhoog. Wat ik nu ga schrijven werkt misschien averechts maar ik denk dat het voor jou wel beter is om te weten. Ik kwam er tijdens de operatie achter dat ik via de lamp kon zien wat er gebeurde. Het was een soort spiegel. Daar schrok ik wel een beetje van. De rest van de tijd heb ik niet meer naar boven gekeken. Het ergste aan de hele keizersnede vond ik het infuus prikken
Haha ik zal proberen niet te zoeken naar een lamp dan! Tnx dames! Kan je je hoofd niet omhoog tillen door de verdoving? En hoe zit dat met het herstel ? Ik zie mezelf al 6 weken plat liggen. Dat kan echt niet. We hebben ook een peuter en honden die uitgelaten moeten worden ! Ml is 2 weken erna vrij maar kan toch moeilijk 6 weken opnemen ? (Zeker niet in zomerperiode)
Door de verdoving inderdaad en omdat je natuurlijk niet mag bewegen (en omdat mensen soms in paniek kunnen raken), lig je ‘vast’ met je armen wijd. Daar zitten infusen en metertjes etc. Mijn arm werd losgemaakt toen de baby bij mij kwam , dus die kon ik heerlijk knuffelen! Ik heb veel langer hersteld, maar dat kwam niet door de wond. Binnen een week had ik geen pijnstillers meer. Na 2 weken vond ik het alleen eng om de trap af en op te gaan met de kleine. Waarschijnlijk krijg je ook langer kraamzorg (herindicatie). Ik heb de derde week nog wel wat hulp van familie ingeschakeld, maar de belangrijkste dingen kon ik zelf wel weer. Bepaalde dingen raden ze echt af tot 6 weken na de operatie, zoals stofzuigen. Ook echt niet doen, ook al voel je je goed. Je kunt hiermee schade veroorzaken.
Ik heb een keizersnede onder volledige narcose gehad omdat het niet lukte om de ruggeprik te zetten in mijn scheve rug. Ik zag vooraf heel erg op tegen het zetten van de ruggeprik. Ze zijn bij mij uiteindelijk ongeveer een half uur bezig geweest om het toch te proberen (meerdere prikken op verschillende hoogtes van de wervelkolom) en echt dat viel me 200% mee! Ik heb er niets van gevoeld, alleen de vingers van de anesthesist gevoeld om de juiste prikplaats te vinden. Maar ergens begrijp ik je gevoel van het "lugubere" idee wel. Het is ook eigenlijk wel raar Maar ik hoop voor jou dat je placenta mooi mee omhoog gegroeid is! (Bij mij was dat ook zo, was bij 32w helemaal opgelucht dat de placenta opgeschoven was. Werd het alsnog een keizersnede omdat kleine in stuit lag .)
Oh jee ja dat kan natuurlijk ook nog! Stuit! De kleine ligt nu wel steeds met hoofd heel erg laag. Hopelijk blijft dat zo. De ruggenprik zelf lijkt me ook vreselijk. Ik heb ooit een cursus gehad waar ze bespraken hoe en wat met de prik. Wat een vreselijke lange naald. En wat een schade kan hij aanrichten. Fijn te horen dat jij er niets van voelde ondanks het geklooi van een half uur !
Dat klinkt goed! Dat je na 3 weken wel wat meer kon! Hier is de wc beneden. Nou zal ik voorlopig wel plassen in de douche maar voor het andere moet ik toch naar beneden. En ik kan m'n peuter ook niet al die weken lang boven houden. Armen wijd klinkt wel akelig. Had ik met al die 13 andere operaties ook wel maar toen was ik al snel onder narcose natuurlijk
Ik kon met een paar dagen zelf wel weer traplopen hoor, maar ik vond het zelf erg eng om met een baby op de arm te doen, vandaar! Door andere omstandigheden mocht ik na 6 dagen pas naar huis, maar thuis ging ik meteen rustig de vaatwasser uit ruimen (oké dat was wat enthousiast maar het ging wel!). Normaal gesproken moet je de dag na de operatie al uit bed en douchen, bij mij duurde dat twee dagen. Dat vond ik wel heel spannend maar met goede begeleiding viel dat reuze mee. En de armen wijd was echt maar heel even (tot dat baby er was en dat gaat heel snel) en de anesthesist was super lief en legde alles uit, dus toen vond ik het ook helemaal niet erg. Mijn man kon gewoon mijn hand vast houden enzo! Ruggenprik vond ik vooraf erg spannend (hoewel ik maar korte tijd had om mij druk te maken), maar ik heb werkelijk niets gevoeld. Ze verdoven de plek vooraf met een mini prikje. De anesthesist zei dat ik mocht gaan liggen en ik vroeg of hij een grapje maakte, want dat kon naar mijn idee helemaal niet zo snel en pijnloos gaan