Sjonge Een ziekenhuisbevalling is veiliger omdat ze kunnen ingrijpen wanneer nodig. In mijn geval bleef er een stuk placenta achter. Als ik thuis was bevallen dan had ik naar het ziekenhuis gemoeten, een risico die ik nu niet had. En stel je verliest heel veel bloed, of het kindje zit vast, er moet een spoedkeizersnee gedaan worden, maar ook pijnstilling is daar een voorbeeld van. Als je niet tegen de pijn kunt of het duurt te lang en daardoor in paniek raakt, dan is het ziekenhuis een veiligere plek waar ze je snel kunnen helpen dmv pijnstilling oid. Ook de weg naar het ziekenhuis is altijd een risico, als je er alvast bent dan scheelt dat risico. Ik zeg niet dat een thuisbevalling geen goed idee is, ik zeg alleen dat een ziekenhuisbevalling een beter idee is.
Is dit een serieuze vraag?Van iemand die zegt er verstand van te hebben?Lees jezelf even in...waarom denk je dat een gyn boven een vk staat?Waarom denk je dat een vk je doorstuurt naar ern gyn bij complicaties of te verwachten complicaties?
Er zijn genoeg onderzoeken op internet te vinden waar de thuisbevalling goed onderzocht is , dat is het enige wat ik er nog over zeg .
Maar dit is gewoon waar wat ze zegt. Bij een gezonde vrouw en een normale zwangerschap wel te verstaan. En er zijn ook risico’s in het ziekenhuis die je thuis niet hebt. En gelukkig mogen vrouwen zelf kiezen waar ze willen bevallen.
Een ziekenhuis bevalling is niet per definitie veiliger dan thuis. Het is bewezen dat, eenmaal in het ziekenhuis, er sneller wordt ingegrepen ook als dat niet heel per se noodzakelijk is. En van de week werd bekend dat uit onderzoek bleek dat kinderen die geboren zijn met een bevalling waar bij is ingegrepen meer gezondheidsproblemen ervaren in de eerste levensjaren. En een gezonde vrouw met een normaal verlopende zwangerschap kan heel veilig thuis gevallen. Daar is heel erg veel onderzoek naar gedaan. Dat gezegd hebbende: ik ben 4x in het ziekenhuis bevallen, de 2e keer met ruggenprik, nooit meer... De laatste keer in bad: super! Het blijft een pijnlijke rotklus, maar ik kon veel beter ontspannen en ben in anderhalf uur bevallen. Dat is dus ook een mogelijkheid : een ziekenhuis met een bevalbad!
Vooropgesteld dat de meeste bevallingen voorspoedig verlopen en dat de verloskundige een ontzettend capabel, goed opgeleid persoon is. Want dat zijn gewoon feiten. We zijn gemaakt om te bevallen, het is een natuurlijk proces en het gaat bijna altijd goed. Maar desondanks moet je niet uitvlakken dat er wel degelijk dingen mis kunnen gaan, waarbij je in die specifieke gevallen beter op je plek bent in het ziekenhuis. Voor mij is het ziekenhuis meer dan alleen die gyn. Want er lopen nog veel meer mensen rond die je waarschijnlijk niet nodig hebt, maar stel dat... zoals een voltallig ok-team en een kinderarts. Een gyn kan vacuümextracties uitvoeren of een sectio verrichten. Bij een fluxus kun je in een paar minuutjes op de ok zijn. Maar daarnaast, als je kind een slechte start heeft, kun je gewoon onnodig veel tijd verliezen. En echt hoor, de kinderarts heeft wel eens verloskundigen volslagen in paniek aan de telefoon gehad als het misgaat. Een kinderarts kan een infuus prikken, intuberen als dat nodig is, medicijnen starten. Gelukkig is het allemaal meestal niet nodig en gaat het gewoon goed. Maar laten we niet doen alsof de gyn en het zh er voor niks zijn, want dat is niet waar
Gelukkig is er een ziekenhuis waar alles is. Ik denk ook niet dat er hier iemand heeft gezegd dat de gym er voor niets is. Laat staan een ziekenhuis met al het medisch personeel. De afweging is per persoon gewoon heel verschillend. Ook de afstand van het ziekehuis speelt voor, als ik even over mijzelf spreek, mee. En hoe je als persoon in elkaar zit. Ik heb al vanaf de eerste zwangerschap een hele sterke oerdrang om het alleen te doen. Liefst zonder niemand. Dit ga ik niet doen, maar zo ken ik er genoeg die juist gruwelen bij dit idee. Nog een persoonlijk voorbeeld zou zijn dat als ik bij de eerste naar het ziekenhuis had gewild, dan had dit niet echt gekund, mocht niet. Toen had je het geboortehuis. Op kleine afstand van het ziekenhuis, maar misschien 5 minuten dichterbij dan huis. Daar mocht ik dan naartoe met ongeveer 5 cm ontsluiting. Met minder zou ik weer naar huis gestuurd worden. Dit is overigens met veel kennissen gebeurt. Dit leek mij al vreselijk. Nou was het zo dat ik tijdens mijn eerste bevalling met vijf cm door de verloskundige naar boven werd gestuurd. Op de weg naar boven kreeg ik drie flinke weeën en toen ik eenmaal lag kon ik gelijk persen. Als ik met vijf cm naar het ziekenhuis was gestuurd was ik waarschijnlijk in de auto bevallen. Of volkomen in paniek geraakt door de plotselinge persweeën. Zo is elke bevalling weer uniek.
Ik ben het helemaal met je eens hoor, iedereen maakt hierin zijn eigen afweging en moet een keuze maken waar ze zich goed en veilig bij voelen.
Mooi verwoord bij mijn laatste kindje ging er vrijwel direct na een prima bevalling iets mis waardoor ik thuis mijn kindje had verloren Ik dank wat er dan ook boven bestaat nog altijd dat ik in het ziekenhuis was!
Bij de eerste in het ziekenhuis bevallen. Was een zware bevalling en ik zat helemaal in mijn eigen wereld. Veel dingen niet meegekregen, bepaalde stukken ben ik gewoon kwijt. Na de geboorte echt weer op aarde moeten landen. Bij de 2e thuis bevallen. Compleet andere bevalling. Was veel meer bij. Achteraf gezien had ik graag een badbevalling gewild. Het laatste uur was wel heel heftig (van 4 naar 10 cm) maar toen was ik er ook bijna. Thuis vond ik zoveel fijner. Mijn eigen spulletjes, eigen bed en douche. Kon doen en laten wat ik wilde, geen onbekenden naast mijn bed of onzinnige medische handelingen. En na de bevalling in mijn eigen bed. Dat was echt heerlijk.
Mijn eerste bevalling was min of meer vergelijkbaar met jouw eerste bevalling. Ook één grote weeenstorm vanaf het breken van de vliezen tot de geboorte. Ik was echt kapot en half van de wereld. Op het moment dat ik besloot dat het echt niet meer ging en een pompje wilde had ik 8 cm en kreeg het niet meer. Dus uiteindenlijk ook zonder pijnstilling bevallen. De tweede thuis bevallen. In precies 2.5 uur. Er is geen moment geweest dat ik dacht dat ik het niet meer zou trekken. De weeën waren pittig maar er zat tenminste een minuutje ofzo tussen zodat ik even op adem kon komen. Niets vergeleken met de eerste keer. Persen 10 minuten t.o.v. 1 uur en 40 minuten de eerste keer. Ik zou dus zeggen vooral niet de ruggenprik op voorhand regelen. Laat dat bad klaar zetten als je dat graag wilt en lukt het niet kun je altijd nog naar het ziekenhuis.
Hier ook de eerste in het ziekenhuis, ingeleid, weeënstorm en na 3 uur toch die ruggenprik, ondanks mijn "ik kan dit prima zonder pijnstilling" in het bevalplan. Er ging bij mij vanalles gewoon kut (weeën stopten, dochter was sterrenkijker, moest met vacuüm komen, daarna veel bloedverlies en placenta die niet loskwam, waardoor ik 15 minuten na de bevalling op de ok lag), waardoor ik nogal opzie tegen deze bevalling. Maar... Ik weet al wel zeker dat ik in het ziekenhuis ga bevallen, simpelweg omdat het me geruststelt dat áls ik weer compleet overvallen word door de pijn van een weeënstorm, er dan een ruggenprik mogelijk idd. Het idee geeft me rust, en dat is voor mij al het voornaamste. Nu heb ik de mazzel dat -mits alles volgens planning gaat, qua tijd- ik beval in een splinternieuw ziekenhuis met hele fijne verloskamers. Daar is bijvoorbeeld al standaard een bevalbad. Ik kan dus, als alles gaat zoals ik hoop, zodra ik in de weeën zit, daar in het bad. Mocht het niet prettig zijn of ik wil iets anders proberen (buiten het bad), dan kan dat. En "when shit gets too much" kan ik nog kiezen voor pijnbestrijding en op het bed bevallen. Mijn gevoel zegt dat ik deze keer bij voorkeur niet weer plat op mijn rug wil bevallen, want ik voelde me echt een omgekeerde schildpad. Kon geen kant op, perste tegen een muur en voelde me algeheel ongemakkelijk in die houding. Maarja, ik had geen keuze ivm ruggenprik. Als er in jouw ziekenhuis ook een bevalbad is/ geregeld kan worden, zou ik daar gewoon voor kiezen. Dan heb je in principe al je wensen in 1.
Ik zeg absoluut thuis! Bij de eerste een goede thuisbevalling gehad. Het duurt bij mij helaas lang voor de weeën echt ontsluiting geven. (Zo'n 24 uur) maar dan gaat het wel snel. En als het eenmaal doorzet, kan ik het goed aan. Tweede ziekenhuis bevalling. Echt drama. In de 6 uur die die bevalling duurde, 4 verloskundigen en diverse verpleegkundigen die allemaal wat anders beweerden. Kon de weeën niet opgevangen krijgen, dus pompje. Dat hielp me amper tegen de vreselijke pijn. Kon tussendoor wel iets ontspannen door het pompje. Heb echt veel meer pijn gehad als bij de eerste bevalling. Derde weer thuis. Ondanks de grote baby, best wat bloedverlies en een schoudertje die bleef hangen, geen persweeën, weer een prima bevalling. En weer veel minder pijn gehad als bij nr 2. Ik kon het thuis gewoon beter opvangen, me beter ontspannen en veel relaxtere sfeer. Heus grijpt een verloskundige thuis in als ze half denken dat het thuis niet gaat lukken. Tuurlijk kunnen er thuis ook fouten door de deskundige gemaakt worden. Maar fouten worden er ook in het ziekenhuis gemaakt. Dat heb ik in ieder geval gemerkt.
@wiedeltje Ben het helemaal met je eens. Ook thuis kan een vk adequaat reageren als het niet volgens het boekje gaat. En ook in het ziekenhuis worden fouten gemaakt ja. Bovendien grijpen ze daar sneller in, en 1 ingreep kan al snel leiden tot meerdere ingrepen en dat komt lang niet altijd ten goede van moeder en kind! Daarbij is een ruggenprik (of andere vorm van pijnbestrijding) ook niet altijd op bestelling beschikbaar. Als er een noodgeval is of het druk kan je mooi wachten. Overigens was mijn 2e een sterrenkijkertje en hij is er prima uitgekomen en ik ook. En dat voor een thuisbevalling