Heb lang getwijfeld om het al dan niet te posten... Maar het moet er toch even uit. Wij verwachten een jongen en hoopte stiekem op een meisje... Ik weet het, voel me er rot om dat ik mij zo voel! Mijn verstand zegt dat ik gewoon doodgelukkig moet zijn dat hij gezond is, goed groeit en dat ik zwanger ben zonder echt lang te moeten wachten,... Kon ik het gevoel maar afzetten hé en mijn verstand de bovenhand geven!!!! Ik denk dat het ergens ook te maken heeft met het feit dat ik enorm opkijk naar mijn oudere zus. Zij heeft twee dochtertjes rondlopen en ergens heb ik ook het gedacht (hopelijk ben ik compleet verkeerd) dat je met meiden een veel toffere band kan hebben en ze jou veel meer nodig hebben dan een jongen... Ik had, kort nadat we het ontdekten, eventjes een aantal moeilijke dagen en dan was het beter en zag ik het zitten. Maar ben eergisteren op kraambezoek geweest bij een goede vriendin die net bevallen was van een flinke kleine dochter en kreeg het terug moeilijk... Leek écht zo'n schattige kleine meid en had dan het gevoel dat ik nooit zo'n schattige kleine baby zou hebben. Of datzelfde gevoel zou hebben aangezien het bij mij een jongen is. Hopelijk kunnen mensen, die al van een jongen bevallen zijn, mij volledig tegenspreken!!!
Vervelend als je je zo voelt .. Mss verdwijnt het gevoel als je je kleine man in je armen hebt!!! .. En jongens zijn bijna altijd mama's kindjes.. !!!
Hier een mama van twee jongens. Ik had dezelfde gevoelens bij mijn eerste zwangerschap. Echter na de bevalling was ik totaal om! Jongens zijn echt geweldig! Bij de tweede wist ik zeker dat het een meisje was. Bij de twintig weken echo en de echo's erna heb ik nog een aantal keren gevraagd of ze nog wat beter konden kijken omdat ik het zo zeker wist. Maar het is toch echt een jongen. Nu bij de derde maakt het me ook echt niet meer uit wat het is. Drie jongens is ook prima. Maak je er niet druk om en ga je orienteren wat er te krijgen is voor jongens. Voor je het weet ben je bevallen en blij met je knul.
Het lijkt mij toch dat je blij moet zijn dat je überhaupt een kindje krijgt. (Laatst eens een discussie gehad met iemand die het piemeltje wel ff eraf ging halen... Pardon?!) Maar dat terzijde, jongens zijn ook leuk! Vaak ook echt mama's kindjes... En ik geloof echt, dat als je kindje straks er is, dat het echt niet uitmaakt of het een zoon of dochter is! Het is van jou, je eigen vlees en bloed...
Nou dat je een voorkeur hebt snap ik wel. Die had ik ook. Maar ik vindt het wel best erg dat je er schijnbaar een paar dagen last van had na je echo? Ik vindt ook eerlijk gezegd dat je er te veel moeite mee hebt...... Iets jammer vinden is iets anders dan bijna depressief zijn .... Want zo kom je een beetje over. Vindt het bijna zielig voor je kindje die in de buik zit....sorry....
probeer je te focussen aan wat wel allemaal leuk is aan jongens!! het zijn vaak echt mamakindjes en heel lief. meisjes daarentegen zijn vaak best kattig en willen al gauw alles zelf doen. jongens kunnen zo lekker knuffelen met je. dat zie ik dan bij mn zussen, want ik heb zelf 3 meiden. ik heb nooit voorkeur gehad, had net zo graag 3 jongens gehad. je hebt ook onwijs leuke stoere kleren voor jongens vind ik. en jongensbaby's zijn ook onwijs schattig hoor! als het kindje er is kun je je echt niet voorstellen dat je zo ooit hebt gedacht!
Hier heel even (lees:hooguit een kwartiertje) hetzelfde gevoel gehad. Ik wist zeker dat ik zwanger was van een meisje dit keer. Maar uit de twintigwekenecho bleek er toch een piemeltje aan te zitten. Moest echt even omschakelen. Het betekent namelijk (wij houden het bij twee kinderen) dat ik nooit zal tutten met het haar van een dochtertje. Nooit roze shoppen. Nooit echt leuke kleding shoppen. Voor een meisje is er namelijk veel meer kleding en leuks te koop dan voor een jongen. Geen typisch meidenspeelgoed hier in huis (Aiden heeft wel een pop en mijn oude poppenkinderwagen trouwens.) Ik zal nooit weten hoe het is om een dochtertje te hebben... Maar.....ik ben ontzettend blij met onze aankomende tweede zoon. Gaan nu een stoere babykamer maken. De kleding van Aiden kan nog een ronde mee. En het klopt wat ze zeggen: jongetjes zijn gek op hun mama. Kan dus niet wachten om ons tweede kereltje in mijn armen te houden. Ik ben een jongensmama! Geloof me: het gevoel wat je nu hebt is sowieso verdwenen als je je kleine ventje na de geboorte in je armen houdt. Dan ben je verliefd!
Dat gevoel is echt weg na je bevalling! En om je uit de droom te helpen.....meisjes zijn NIET schattig haha ook niet als baby IK WIL T EN IK WIL T NU!! Kleine kattenkop hihi
Ik vind het best wel ver gaan om dit zo te zeggen. Het is haar gevoel, daar kan ze vrij weinig aan doen. Uit haar verhaal komt juist naar voren dat ze het vreselijk vind en dat ze het deelt hier vind ik alleen maar erg dapper. Ik denk dat dit vaker voor komt dan gedacht wordt, maar dat vrouwen het juist voor zich houden omdat ze bang zijn voor dit soort reacties. Lieve TS, ik denk ook dat je er gewoon aan moet wennen en dat je ideaal beeld met de tijd wel bijgesteld wordt. Laat je niet kwetsen omdat je gevoel niet begrepen wordt. Je gaat echt niet minder van je kindje houden, dat weet ik zeker!
Ik geef gewoon eerlijk mijn mening op haar verhaal.....zo komt het op mij over. Ik mag toch eerlijk zijn? Ik vindt haar gevoel te ver gaan en kan me ook bijna niet voorstellen dat je het zo erg ervaart als ts.
Mijn persoonlijk en eerlijke mening is, dat je in zulke kwesties je eigen mening dan beter voor je kunt houden. Ik denk dat je met je woorden alleen maar de ts kwetst. Want je zegt eigenlijk dat ze zich zo niet MAG voelen en dat ze haar ongeboren kindje tekort komt. Maar niet iedereen schakelt zo makkelijk van gevoel over. En daar is niets mis mee. Dat maakt ons allemaal anders. Ik lees ook wel eens berichten hier waar mijn mond van open valt, maar omdat ik het anders zie of omdat ik het anders ervaar betekend niet dat iedereen dat zo ziet/vind of voelt. Maar goed, het gaan helemaal off topic nu. Ik wil alleen maar zeggen dat je mensen niet zomaar moet afvallen omdat hun anders met een situatie omgaan.
Geef gewoon mijn mening daarom is het ook een forum.of mag je alleen reageren als je het ergens mee eens bent. Beetje gek toch? Zit hier niet om iemand slecht te laten voelen geef alleen een reactie op haar topic.
Allereerst laten we even lekker on topic blijven en elkaar (dus zeker TS) in de waarde laten. Ik kan me je gevoel wel voorstellen, maar neem van mij aan: jongetjes zijn echt heel leuk en lief! Als ik het even met mijn nichtje vergelijk (dus niet met andere meisjes) dan is mijn zoontje veel makkelijker, liever en een echte knuffel. Dus vind het ook nu superleuk dat we weer een jongetje krijgen, alhoewel mijn gevoel nog niet er helemaal overtuigd van is. Het is even wennen voor je, maar je kan nu lekker blauw shoppen ipv roze! Voor je ouders trouwens ook erg leuk dat ze een kleinzoon krijgen na die meiden.
Jij bent straks de gelukkigste moeder van het allerliefste jongetje van de hele wereld! Komt goed hoor!
Dank je wel dat je het voor mij opneemt! Tegen de mensen, die zeggen dat het een beetje ver gaat, wil ik gewoon zeggen dat ik mij daar bewust van ben. Dit leek volgens mij wel duidelijk in mijn topic... Ik denk dat ik soms meer 'ambetant' loop van het feit dat ik mij zo voel dan het feit dat het een jongen is! Bovendien is het ook wel een feit dat zo'n reacties mij niet verder helpen. Eigenlijk ben ik gewoon op zoek naar mama's met positieve ervaringen. Want uiteindelijk is het voor mij allemaal nieuw en ben ik bijna zeker dat mijn angsten steunen op onwetendheid...
Ik vind het hebben van een voorkeur helemaal niks mis mee, en ik kan ook begrijpen dat je het af en toe erg jammer vind dat je het andere geslacht niet zult 'kennen'. Ik krijg nu een tweede meid en had graag een jongetje gewild omdat ik dat ook wel eens mee wilde maken. Maar ik weet ook dat ik onvoorwaardelijk van dat kleine wezentje hou, dus dat het helemaal goed komt. Alleen af en toe, als ik een leuk jongenspakje zie hangen in de winkel oid, dan heb ik wel eens even een jammer-momentje, dat ik dat waarschijnlijk zelf nooit mee zal maken. Volgens mij heel natuurlijk.
Ik was bij de eerste stiekem heel blij dat ze een meisje was. Nu heb ik er inmiddels een jongetje bij en het is zo een heerlijk lief ventje. Ik vind het heerlijk om met mijn dochter te tutten en zo, maar dat is alleen leuk. Wat me echt gelukkig maakt is de intense liefde die ik voor haar voel en bij mijn zoontje is dat net zo, dat heeft niets met geslacht te maken. Elk kind is natuurlijk anders, maar bij mijn weten zijn jongetjes juist net meer aanhankelijk en als ze wat ouder zijn kunnen meiden soms best kattig tegen hun moeders zijn. Je moet je ook niet schuldig gaan voelen, nu denk je misschien in jongetje of meisje, maar straks zie je alleen nog jou kindje.
Zei het ook niet om je slecht te laten voelen he je kwam gewoon op mij niet over als iemand met alleen een voorkeur....je zat er echt heel erg mee. En daarom mijn reactie Succes verder met je zwschap