je hoeft ook niet histerisch te gaan krijzen enzo,maar gewoon een heel zeker overkomen en geef aan dat je het moeilijk vind en bijna niet meer trekt. straks gaan de stoppen er nog een keer door,dan ben je verder van huis! en waar is kou vriend/man eigenlijk?? laat hem ook meegaan!!!!
Dat begrijp ik echt want ik had hetzelfde. Ik kampte daarnaast nog met prenatale psychische klachten (dus depressie tijdens zwangerschap) maar daardoor al bekend in het ziekenhuis en ik had ook echt eerst zoiets van: "Dadelijk denken ze dat ik gek ben, of dat ik niet voor mijn kind kan zorgen of dat ze vinden dat ik me aanstel"... maar er gebeurd gewoon niets als je te lief bent en met ze mee kletst. Wij zijn inmiddels al 16 maanden verder, en weten nog niet wat er met mijn zoon is. Ik zal je voorbeeldje geven. Kinderats belde twee weken geleden. het leek haar beter onze zoon op te nemen. Maar dit kon niet in het Sophia Kinderziekenhuis (Erasmus MC) waar we ook onder behandeling zijn en waar zij werkt, maar moest in ons eigen streekziekenhuis. Dit heb ik geweigerd. En gezegd dat het of streekziekenhuis iets verderop moest zijn waar ik van vriendinnen goede ervaringen had gehoord OF het Sophia moest zijn. Hoop tegengas gegeven, ze vond me maar lastig (Hij is al 3 keer opgenomen in ons streekziekenhuis en ook keer nog paar dagen voor observatie, zagen we soms 6 uur aan een stuk geen verpleegkundige... euh.... observeren???) Ze zou het overleggen en bekijken. Week later werd ik teruggebeld: Verwijzing gekregen voor WKZ in Utrecht, want ze vond een academisch ziekenhuis toch wel beter op zijn plek voor onze zoon en ze had die arts gesproken en die dacht dat ze onze zoon wel kon helpen. Dus ineens was hij toch beter op zijn plek in Academisch en vond ze dat er een Academische kinderarts naar moest kijken etc. Heel fijn uiteraard, maar als ik als eerste gewoon akkoord was gegaan hadden we dus weer aangemodderd in ons streekziekenhuis met artsen die het gewoon niet weten wat ze moeten doen en wat er aan de hand is.... Ik wilde ook aardig en lief gevonden worden en ze moesten vooral zien dat ik goed voor mijn zoon was. Dus ik begrijp je echt wel, maar soms helpt flink op je strepen staan. Jij had een afspraak met een arts, zij hebben gewoon te zorgen dat die door gaat.
Mijn vriend is er altijd don't worry maar we hebben nog een dreumes van 16 maanden dus ja met zijn vieren naar zh is niet echt een topidee want dan moet vriend zich met zoon bezighouden....
er kan toch wel ff iemand oppassen? laat je vriend dan maar met de vuist op tafel slaan lijk jij niet de gekke moeder.
Ze kijken nu ook niet naar je dochter, en zo te lezen word je al gestraft omdat je naar de huisarts bent gegaan. Want ineens mag je niet meer met het afdelingshoofd praten en een andere kinderarts is ook niet aan de orde. Dat is toch raar gewoon? Je komt niet verder bij de arts, en je maakt je zorgen over je dochter (terecht!), maar de betrokken kinderarts is alleen maar bezig met een machtsstrijd? Het zou over de gezondheid van je dochter moeten gaan, en helemaal over niets anders. Schandalig vind ik dit. En sorry dat ik zo cynisch ben, maar ik heb iets te vaak met dit bijltje gehakt. Ik zou zeggen, bel een paar ziekenhuizen waarvan je weet dat ze nexium geven en kijk waar je het snelst terechtkunt. Het is werkelijk beneden alle peil dat de gezondheid en het welbevinden van je dochter onvoldoende serieus wordt genomen. En dat van jou trouwens, want op een dag zegt het 'knap' in je hoofd en kun je niets meer.
Hey kim, ik heb je een pb gestuurd, mijn zoon heeft, net als de jongste van Averlhach, ook in het WZA Nexium gekregen. De naam van de arts heb ik in het pb'tje gezet. Met mijn dochter loop ik ook in het wza, prima ervaringen.
Ik heb niet alles gelezen, maar van de laatste paar pagina's kan ik alleen maar een ontzettend rot gevoel overhouden. Toen ons zoontje uren achter elkaar elke dag aan het krijsen, gillen, overstrekken was heb ik zelf bij de ha aan de bel getrokken. Uiteindelijk met ranitidine bij de ka gekomen. Dat spul werkte niet voor ons zoontje en ik wou dus ook nexium. Deze ka wou dit ook absoluut niet voorschrijven en zei dat dat toch bijna nooit werkte als dat andere spul ook niet werkte. Maar ja dan denk ik, hij zou maar net bij die paar horen waar het dan juist wel bij werkt. Uiteindelijk heb ik een andere ka geëist en hebben we van hem wel nexium gekregen. Na een week hadden we een ander kind in huis en na ook nog een kma test die positief was en dus andere voeding hadden we een kind dat kon lachen ipv alleen maar gillen en krijsen. Ik zou zeggen, eis ondertussen een andere arts en zorg voor juist onderzoek en/of nexium. Mocht je willen, ik heb volgens mij nog een doos staan die je zo mag hebben, ons mannetje heeft het ondertussen niet meer nodig. En een hele dikke knuffel want volgens mij kun je t wel gebruiken
Geen arts kan of mag jou 'verbieden' om naar een andere arts te gaan. Je bent vrij om te kiezen. Google ziekhuizen bij jou in de buurt, kijk naar hun wachtlijsten (staat vaak online) en bel ze op. Vertel dat je met een gillend kind zit en wat hun wachtlijst op. Ik weet niet of het verstandig is om direct te roepen dat je graag nexium wil proberen, maar dat is natuurlijk wel wat je graag wilt... Denk ook aan jezelf. Je lijkt nu meer gestresst te zijn dan eerder, logisch en geheel niet vreemd. Maar het lijkt alsof je tegen je grenzen zit. Ik bedoel het niet negatief, maar het valt mij op.
Grappig! @ ts. Zie nu pas je andere topic over even klagen... Wat heb je nodig? Wat kan iemand voor jou doen?
Niks hoor, ben gewoon blij dat ik het ff kwijt kon! Gewoon ff klagen! Gewoon even niet de stoere moeder uithangen waar alles prima meegaat.... Het enige waar ik mee geholpen kan worden is het gevoel dat ik serieus wordt genomen in het ziekenhuis en dat ze de klachten niet af doen als "hoort erbij" & "babyongemakken". Als ik dat gevoel eens zou krijgen zpu het ook makkelijker zijn.
Als ik nu doe alsof ik een arts ben en tegen je zeg dat dit niet 'erbij hoort' en geen 'baby-ongemakken' zijn. Helpt dat een beetje Helaas ben ik geen arts en een ka als die van jou zou het zelf moeten meemaken om te snappen wat het is. En ga eens niet de stoere mamma uithangen, maar zeg eens wat er op het puntje van je tong ligt. Niet 'hysterisch' of 'overstuur', maar gewoon zeggen wat je voelt en vind tegen de arts.
Wat vreselijk om te lezen dat je zoveel weerstand krijgt! Ik weet nog hoe radeloos ik was toen mijn zoontje steeds krijste van de pijn. Dat kun je gewoon niet aanzien. Volgens mij weten die artsen echt niet wat je doormaakt. Het is afschuwelijk. Ik heb het al eerder genoemd, maar noem het toch nog maar een keertje: in het Ikazia in Rotterdam kreeg mijn zoontje met 6 weken al Nexium voorgeschreven. Overigens hebben we daar nooit zo lang hoeven wachten op een afspraak. Hooguit twee weken denk ik, maar volgens mij was het zelfs korter. Heel veel sterkte! Het is frustrerend tot en met.
Dank jullie wel meiden voor de knuffels en de berichtjes! Vannacht een goede nacht gehad, prinsesje heeft van 12-half 7 geslapen. Dat kon ik wel even gebruiken ook na gisteren. Gisteren zag ik het echt even niet meer zitten, na telefoon zh etc., maargoed vandaag weer een nieuwe dag! Ik zit nu even lekker buiten te genieten van zoonlief die flink aan het kruipen is, maar helaas dochterlief is weer erg aan het krijsen.... Eerst durfde ik zo niet naar buiten, beetje uit schaamte voor buren want ja dan val je ze toch lastig, maargoed ik mag ook gewoon naar buiten in mijn eigen tuin haha....
Wanneer had je nou weer een afspraak? Ik zou denk ik onderhand mijn koffer hebben gepakt en naar het ziekenhuis zijn gegaan. Laat ze nogmaals meemaken hoe vaak en hard ze huilt en laat ze maar verklaren waardoor. Laat ze het zuur ruiken, wijs ze op de reflux symptomen. Neem een lijst mee van alle gerenommeerde ziekenhuizen die wel nexium voorschrijven en laat ze uitleggenwaarom zij het wel doen. Laat ze maar bellen met andere artsen. Je hoeft niet hysterisch te doen maar je mag wel flink kwaad en doortastend zijn. Vraag ze hoe zij een baby kunnen wegsturen die duidelijk zo veel pijn heeft? Anders zou ik weer naar de huisarts gaan met dit zelfde verhaal en eisen dat zij een spoedplek regelt bij een ander ziekenhuis. In heb voor mijn zoon nog nooit langer dan twee dagen op een plek moeten wachten doordat de huisarts even belde met het ziekenhuis. Het is kl.te maar word zo boos dat je het geregeld krijgt. Ze verdient echt een oplossing nu.
Carino, Ik wacht morgen af dan hebben we een telefonische afspraak. Ik zal dan aangeven wat mijn verwachtingen zijn mbt de zorg en dat richt zich dan op Nexium en een echo-onderzoek. Ik heb een hele lijst, waarvoor dank aan mede-forummers!!!, met ziekenhuizen die wel nexium voorschrijven. Dat ik nog niet met mijn koffer daar sta heeft er ook enigzins te maken dat vriend twijfelf of Nexium het verschil gaat maken én we nog een dreumes hebben. Ook wil ik zoveel mogelijk weer een ziekenhuisopname voorkomen omdat dat nou ook niet fijn is voor haar. En als ik zo daar ga staan weet ik bijna zeker dat ze het gooien op moeder wordt gek dus neem kind maar op...... En daar heb ik geen zin in. Ik wil gehoord worden. Morgen is dus echt de laatste keer dat ik daar mijn verhaal doe. Gaat ze niet mee dan vraag ik het dossier op en tevens een verwijsbrief van haar en dan zal ik contact opnemen met de ha om te kijken of zij een spoedplek kunnen regelen (weet niet of dat kan als je ook 100 km van een zh woont). Mocht ik dan niet sneller terecht kunnen dan zal ik vragen of de zorgverzekering misschien nog kan bemiddelen.
Ik heb niet alles gelezen maar ik begrijp dat jullie ziekenhuis jullie enorm tegenwerkt en dat jullie niet gehoord worden. Misschien heb je dan nog iets aan mijn verhaal; ook een huilbaby met veel symptomen van verborgen reflux. Bij eerste afspraak in ziekenhuis (St. Anna in Geldrop) is ze opgenomen (volgens mij ook een beetje onder de noemer dat ik er helemaal doorheen zat) en na een paar uur observatie is al begonnen met Nexium omdat ze toen ook de symptomen zelf zagen. Ik begreep trouwens dat niet ieder ziekenhuis Nexium voorschrijft maar soms andere medicatie (weet zo even de namen niet meer) omdat Nexium blijkbaar het duurste is. Eenmaal thuis zagen we kleine verbetering maar nog steeds veel huilen. Toen zijn we uit eigen beweging overgestapt naar pepti (ze had ook kleine bultjes in gezicht, niets ernstigs maar omdat de verbetering niet groot was, wilden we toch deze stap ook nog proberen. In ziekenhuis zeiden ze dat er geen sprake was van koemelkintolerantie/allergie omdat ze geen symptomen zagen) en enkele weken later; een vrolijke en blije baby! Eindelijk... De combinatie Nexium en pepti (met jbpm) heeft uiteindelijk wonderen gedaan maar al met al is het een enorme zoektocht en strijd geweest (ondanks dat het ziekenhuis best goed heeft gehandeld). Succes met alles, wat kan het soms zwaar zijn...
Niemand weet of Nexium het verschil kan maken, maar als dat niet werkt (in de juiste dosering!) dan heb je alles geprobeerd op het gebied van zuurremmers. Wat ze dan nog weleens voorschrijven is erytromycine. Maar ik denk dat je daarvoor sowieso in een academisch ziekenhuis moet zijn. Wat voor behandeling staat je vriend dan voor? Geen?
Mocht nexium niet werken, dan zou je idd mogelijk gebaat zijn bij een middel dat de maaglediging versnelt: de voeding is dan korter in de maag en kan dus minder omhoog komen daardoor. Dat werkt niet bij elk kind. Hier kwam daardoor wel de reflux onder controle, maar we kregen er extreme darmkrampen voor terug. Hebben eerst motilium geprobeerd daarvoor, daarna erytromycine. Die laatste is een AB met dus als bijwerking snellere maaglediging. Werd hier gewoon door de kinderarts voorgeschreven in ons plaatselijke ziekenhuis, (Den Bosch). Mogelijk is het ook nog handig om verwijzing naar een gespecialiseerde MLD-kinderarts te vragen. Onze arts heeft destijds met zijn gespecialiseerde collega overlegd en die collega heeft toen bij Caitlyn een maagbiopt uitgevoerd. Behandeling daarna was steeds in overleg met die arts.
Motilium is inderdaad een ramp. Enorme krampen. En het werkte hier ook niet. Nexium stopt trouwens vaak wel. We kregen er Forlax bij. Lactulose gaf nl ook alleen maar meer krampen.