Ik zou fulltime ouderschapsverlof opnemen om lekker bij te komen een week of 6/12, uit te zoeken waar je kindje evt last van heeft, wat wel en wat iet werkt en een plan te maken hoe jullie het gaan doen (bwerk/zorg verdeling). je hebt echt ff rust nodig en ik vind dat je hiermee verantwoordelijkheid neemt en daarom mag je van je werkgever hierin best flexibiliteit verwachten in de zin dat ze niet moeilijk doen omtrent ouderschapsverlof opnemen. Het is er tenslotte voor bedacht!!! en je krijgt ook nog es wat geld terug van de belastingdienst. Sterkte!! ik kan me voorstellen dat je er doorheen zit.
@rozemarijke, als je je been breekt krijg je bij veel bazen aangepast werk. Overigens moet jouw baas jouw ziek zijn bekostigen. Dit door of jouw loon door te betalen of door elke maand premie voor een dure verzekering te betalen. Vangnetten zijn hier dus niet echt can toepassing. Rozemarijke en roeltje, Jullie geven beiden aan dat het nu om functioneren gaat. is hetvdan niet zo dat iemand er zelf voor moet zorgen dat hij/zij goed functioneerd? Dus als je niet aan slapen toe komt je slaap anders regelen door nachten te delen? Als je dit niet doet word je beiden wakkerven dat is zonde als het er ook 1 kan zijn en de nacht er op de ander. Borstvoeding Tsja..... Misschien afkolven dan een optie? Kijk ik ben altijd van de practische oplossingen. Aanpakken wat het probleem is. Uitzoeken waarom je kindje niet slaapt daar mee verder gaan en zorgen dat je je slaap op een andere manier terug pakt ookal betekend dat dat je om 7 uur al op bed ligt terwijlmje man de "wacht" houdt. Want als je je ziek meldt, is dat dat voor de periode dat je kindje niet slaapt? Of tijdelijk (metvhet resultaat dat hetvals je weervaan getvwerk weer mis gaat omdat het niet is opgelost). Als ik me bijv. voor de hele periode had ziek moeten melden had ik 3 jaar thuis gezeten en was ik dus mijn baan kwijt.
Ik heb er respect voor dat je het al die jaren hebt volgehouden, echt waar! Maar.. zoals je al zegt, iedereen is anders. Daarbij ligt het ook wel een beetje aan wat voor werk je doet en wat de gevolgen zijn als je minder functioneert of zelfs fouten maakt. Helemaal waar. In mijn werk kom ik nogal wat ouders tegen en bij ernstige oververmoeidheid heb ik al een aantal keer meegemaakt dat moeders in een depressie terecht komen. Dan ben je echt verder van huis en dan heeft je werkgever dus te maken met langdurig ziekteverzuim. Overigens hoeven de klachten niet direct tijdens de problemen te ontstaan, sommige ouders krijgen na die periode de klap en storten volledig in. Als ik naar m'n moeder kijk, die is jaren maar doorgegaan (type niet zeuren en niet ziekmelden), totdat ze een burnout kreeg.
Ik heb een verantwoordelijke baan maar doordat wij ande oplossingen bedachten kwamen we wel aan slapen toe ookal was het om en om en in delen en vroeg naar bed. Leuk is anders maar daardoor kregen we (wel veel minder dan normaal) een goed aantal uur slaap per nacht. Doordat je dan toch aan je rust toe komt en aan jezelf denkt, loop je jezelf niet voorbij en hoeft het dus niet zo ver te komen dat je er helemaal doorheen komt te zitten. Maargoed, dit gaat zo een eindeloze discussie worden denk ik wat iedereen denkt er anders over en dat is logisch. Ik heb mijn standpunt nu wel duidelijk gemaakt dus ik zal stoppen hahaha
Ik zou met een gebroken been ook geen aangepast werk kunnen doen, want ik woon te ver van mijn werk om dat te kunnen realiseren, en er zijn weinig tot geen taken die ik dan thuis zou kunnen doen. Dus ook dat ligt er maar net weer aan wat je voor werk doet en op welke afstand je woont en wat de mogelijkheden voor aangepast werk zijn.... Thirza weigerde hier de fles, (achteraf logisch, met alle pijnklachten die ze had), dus afkolven was hier geen optie. Wij hebben er destijds voor gekozen dat mijn man gewoon zijn nachten zou maken, en die deed toen naast zijn werk het volledige huishouden zo'n beetje. Ik deed de zorg voor Thirza. Dat heb ik bijna een jaar volgehouden met gebroken nachten, toen ben ik er eerst dus 3 weken en een paar weken later 2 maanden uitgeknald. Vervolgens ben ik daarna 4 maanden aan het reintegreren geweest. Al die tijd sliep Thirza nog steeds niet door. Wij zijn ongelovelijk hard op zoek geweest naar een oplossing voor de problemen, maar liepen tegen een muur op bij CB en HA, die de oplossing in het gedragsmatige zochten en niet door wilden verwijzen. Dat heb ik uiteindelijk pas voor elkaar gekregen toen Thirza een jaar was. Een maand later zaten we bij de kinderarts. De eerste medicus die, ten we haar uitkleedden voor lichamelijk onderzoek, direct zei: Joh, da's geen wonder, dat dat kind niet slaapt, (eczeem op buik en rug). Twee maanden later wilde de huisarts ook nog altijd niet doorverwijzen naar de KNO, (die willen toch alleen maar buisjes plaatsen). De kinderarts heeft dat vervolgens voor ons geregeld, en toen was het nog 2 maanden wachten tot ze geopereerd kon worden om buisjes te krijgen en de neusamandel te verwijderen. Daarna heeft ze nog even een maand of 2-3 nodig gehad om tot rust te komen en toen dat vervolgens stabiel bleef, heb ik bedacht dat het waarschijnlijk nu wel zou lukken om de nachtvoedingen af te bouwen. Mijn man ging dan heen om te troosten als ze wakker werd, maar ze sliep toen vervolgens binnen 4 nachten door. We hadden dat ook wel eerder geprobeerd, altijd met enorme drama's tot gevolg. Nu ging alles rustig en was ze door mijn man wel te troosten. Dus.... een oplossing is niet altijd 1-2-3 voorhanden. En dan kun je roepen dat het geen oplossing is dat iemand zich ziek meldt, maar soms kun je niet anders meer dan dat. Ik liep hier te janken omdat Thirza tijdens het verschonen een broekje op de grond gooide. Ik was zoooo moe dat het oprapen van dat broekje al een berg werd waar ik bijna niet meer overheen kon kijken. Laat staan dat ik dan nog mijn werk zou kunnen doen, (ambulant hulpverlener). En ik lag om 7 uur op bed, als dat kon, (mijn werk is ook deels in de avonduren). En we kwamen al zo'n beetje nergens meer, ik deed al niets meer naast werk en thuis. Hulp van familie hadden we niet: iedereen woont ver weg (minimaal een half uur rijden, de meesten meer). Vrienden zaten of te ver weg, of in een situatie waarin het voor hen niet mogelijk was om ons bij te staan. Wij hebben wel eea gebruik gemaakt van onze gastouder, die gelukkig 24/7 opvang doet. Daar ging Thirza dan af en toe in een weekend een nachtje slapen. Maar omdat dat financieel een behoorlijke aanslag doet, was dat ook maar af en toe mogelijk en totaal geen oplossing die nou werkelijk structureel iets bijdroeg. Ik denk niet dat ik het korter volgehouden zou hebben zonder die nachten... Toen ik weer volledig aan het werk ging na die periode, was Thirza 19 maanden. We hebben toen nog 4 maanden doorgeploeterd op slechte nachten. Dat heb ik net aan volgehouden en toen ze door ging slapen, kwam dat precies op tijd, want anders was ik er zo weer uitgeknald. Maar goed: die periode ziek-zijn, heeft wel gegeven dat ik het daarna weer een tijdje uit kon houden.... En dan is ziekmelding en de mogelijkheid van doorbetaling van loon dus wel een vangnet. Een vangnet dat een werkgever betaalt, maar waarvoor ook gemeenschapsgeld benut wordt. Wel zeker een vangnet dus. Nu ga ik er van uit dat ik in goede tijden productief genoeg ben om mijn baas ook weer genoeg op te leveren, (want ik krijg echt bij lang niet uitbetaald wat ik aan geld binnenbreng). Dus op een gegeven moment brengt zich dat ook wel weer in evenwicht. Ik heb altijd mijn grote waardering uitgesproken voor het begrip dat er vanuit mijn werk is geweest. Dat is echt heel fijn geweest. Zonder dat, en met kwijtraken van m'n baan bijvoorbeeld, zou het een grote doffe ellende zijn geworden, waarbij we in een ongelovelijk negatieve neerwaartse spiraal terecht zouden zijn gekomen. Het begrip van mijn werkgever en de ruimte om weer op te knappen en weer goed te gaan functioneren, heeft geholpen om toch ergens een evenwicht te bewaren en daarna weer verder te kunnen.
Twinkle star Beide opties gaan bij mij niet op.. Ik werk in de horeca, dus aangepast werk is bij bijv. een gebroken been geen optie Daarnaast is het zo dat ik het toch echt alleen moet doen 's avonds en 's nachts.. Mijn man gaat op zondagavond/nacht weg en komt ergens op vrijdag pas weer thuis.. Familie en vrienden werken ook doordeweeks dus dan uit logeren doen is geen optie.. Maar goed, we verschillen gewoon van mening, dat kan..
ik vind sommige reacties echt hard hier,als je maar door en door gaat ,en je voelt aankomen van het gaat niet goed ,moet je daar naar luisteren!! ik ging maar door en door ,welliswaar een in andere situatie ,en heb er een zware depressie door gekregen......en geloof mij dat gun je je ergste vijand niet,doe liever 1000 bevallingen!! echt waar. nu heb ik wel echt pover jaaaaaaren dat ik gewoon door ging,en ik storte in op mijn 24e!! ik vind het verstandig als ts even bijkomt thuis,straks heb je een overspannen moeder die haar kindjes wat aandoen ofzo,is toch ook niet wat! en dan word er weer gezegd""ja ze had aan de bel moeten trekken"" het is toch nooit goed. dat de een doorbikkeld moeten ze zelf weten,maar blijkbaar kent ts zichzelf zo goed,dat ze aanvoelt dat het niet goedkomt en daar heb ik respect voor!!
Even een update, ik heb gisteren overlegd met de huisarts en zij gaf ook aan dat het gezien mijn klachten beter is als ik op dit moment mijn rust neem. Heb me dus daarna ziekgemeld op het werk. Vond het wel een raar idee om weg te lopen en voelde me ook best wel schuldig maar moet nu in de eerste plaats even aan mezelf gaan denken (en aan mn zoontje en zijn verdere behandeling natuurlijk...) Mijn leidinggevende reageerde best wel een beetje vlakjes maar misschien had hij niet gedacht dat ik het door zou zetten ofzo, gaf al aan dat ik mogelijk al wel snel naar de Arbo arts kan. Toen belde hij daarna terug dat ik daar maandag al naartoe moet! Wordt nu dinsdag omdat ik maandag de kids thuis heb maar had niet verwacht dat het al ZO snel zou, zijn, geen probleem verder hoor maar nu maak ik me toch een beetje zorgen daarover, of ze mijn klachten wel serieus gaan nemen en of die man niet gaat zeggen dat ik meteen weer aan het werk moet. Mijn partner vond het ook wel raar dat ze op het werk geen uitzondering kunnen maken of me meer tegemoet kunnen komen nu, werk er al 12 jaar en heb me altijd volledig ingezet, ook in het wknd en buiten werktijd vaak... Als ik keelonsteking zou hebben wordt het 'makkelijk' geaccepteerd dat ik er even niet ben en hiervoor doen ze dan voor mijn gevoel toch erg moeilijk. Nou ja, moet niet op de zaken vooruitlopen en me goed voorbereiden voor dinsdag, wel eng!
Je moet echt goed duidelijk zijn hoe jullie slaaptekort eruit ziet. Ik heb namelijk destijds gemerkt dat mijn leidinggevende, (zelf toen 2 jonge kids), een beetje de houding had van: Hoort erbij, bij baby's en kleine kids.... Toen hem duidelijk werd dat ik bij elkaar maar 2-3 uur per nacht sliep en dat in 6-10 etappes, veranderde zijn houding wel. Tijd later meldde hij zich voor 2 weken ziek, omdat zijn kids 3 weken achter elkaar slecht hadden geslapen. Tja. Dat heb ik hem dus nog wel teruggegeven, dat zijn eerste houding in die context wel een beetje raar viel bij mij. Heeft ie toen ook z'n excuses voor aangeboden trouwens.
Hier een zoontje die 14 maanden is en absoluut niet doorslaapt! Ik werk 4 middagen en slaap vaak de ochtenden bij zodat ik nog een beetje kan functioneren op mn werk. Werk in de kinderopvang dus dat houd je wel bezig. Heb me toen hij nog klein was 1 dag ziek gemeld omdat ik simpelweg mn bed niet uit kon komen en gewoon helemaal op was. Kreeg toen op mn flikker van mn baas dat ik me voor dat soort dingen niet ziek kan melden en dan maar een vrije dag op moet nemen.
@ts: Ik wil je even heel veel sterkte wensen. Ik zit in de krampjes tijd met een pasgeborene en wordt er na een week al stapelgek van. Ik weet van m'n oudste twee dat dit een week of acht duurt en dan overgaat, maar pfoe wat lijkt dat lang als je geen slaap hebt gehad. Ik zou me gewoon ziekmelden. Ik kan me voorstellen dat je werkgever bezwaar heeft, en hij heeft waarschijnlijk gelijk. Maar als jij voelt dat je niet kan werken, dan zou ik me ziekmelden. Je krijgt vanzelf een oproep voor de bedrijfsarts en als die zegt dat het niet oke is ga je weer werken. Mijn man meldt zich ook ziek als hij niet genoeg geslapen heeft. Nou moet hij op z'n werk goed opletten ivm veiligheid, maar niemand heeft er ooit nog iets negatiefs over gezegd. Ik hoop dat jullie snel een oplossing vinden voor het slaapprobleem, of dat ie er plotseling overheen groeit.
ts: idd heeeeel duidelijk zijn,je mag zelfs nog wel een beetje overdrijven,weet je trouwens dat wat de arbo arts zegt slechts een advies is. je hoeft het niet op te volgen,maar probeer wel je medewerking te verlenen en evt aanbieden samen een plan te maken. je kunt evt een verklaring vragen aan je ha,die kunje dan meenemen dinsdag.
Nou zal nog even een update geven na gesprek met de Arbo gisteren. Man was een beetje nors, had ik al wel verwacht. Had niet echt het idee dat ik helemaal alles heb kunnen zeggen wat ik wilde want hij concludeerde al redelijk snel dat ik de balans werk-thuis nu niet trek, ja in principe klopt dat. Vraag was of dat door ziekte kwam, ik vind van wel want ik ben oververmoeid, huisarts ondersteunde dat trouwens. Hij vond het geen probleem dat ik 2 weken rust neem maar moet daarna met het werk op zoek naar een structurele oplossing, dat is ziekmelden niet in zijn ogen. Aangegeven dat ik er ook echt niet op zit te wachten om me ziek te moeten melden maar dat ik het NU niet trek door oververmoeidheid, concentratieproblemen, duizeligheid etc. Toen kwam hij dus OOK met ouderschapsverlof op de proppen. Ligt het nu echt aan mij dat ik dat niet passend vind bij mijn situatie? In alles wat ik lees staat dat dat onbetaalde verlof kan worden opgenomen om meer tijd met het gezin door te brengen/ de kinderen op te voeden. En dat daardoor vaak minder opvang op andere manieren nodig is. Ik wil op dit moment toch niet MEER tijd met mijn kinderen doorbrengen, hoe hard dat ook even klinkt, maar moet nu toch juist zelf beter worden zodat ik weer volledig kan werken? Hij gaf aan dat dit iets is tussen mij en de werkgever maar op het werk is door een collega ook al ouderschapsverlof afgewezen op een bepaalde dag gezien de bezetting. En dat is net 1 van de dagen dat het bij mij dus zou helpen, en die andere dag is de bezetting nog minder. Bovendien zit ik te lezen en als ik onverhoopt echt lange tijd ziek zou zijn, overspannen wordt oid en ik heb ouderschapsverlof dan krijg ik betaald over die mindere uren, dan bijt het me toch aan beide kanten? Anyway, ik probeer nu de 2, of 1,5 week nu nog, zoveel mogelijk rust te nemen en bij te slapen en mn hoofd te legen maar zie er wel een beetje tegenop hoe nu verder. Hopelijk ben ik weer dusdanig fit dat ik er tegenaan kan maar wat als dat niet zo is?
Niet genoeg slapen maakt ziek | nu.nl/gezondheid | Het laatste nieuws het eerst op nu.nl misschien moet je bedrijfsarts dit eens lezen verder, probeer je niet te druk te maken wat er over 2 weken gebeurt zie je dan wel weer, voor nu mag je even rust nemen en heb je de stress van het werk er niet bij. alhoewel ik heel goed begrijp dat je het geen fijn en begripvol gesprek vond, helaas is het met bedrijfsartsen net als bij alle andere artsen, het ligt er maar net aan wie je treft. sterkte!
ik had in het begin een bokkel** ik kwam huilend naar buiten hij vond het allemaal wel mee vallen en vond dat ik de volgende week wel weer aan het werk kon. daarna kreeg ik een andere meneer die was echt heel aardig begreep de situatie heel goed.. volgens mij zijn ze bij zon eerste gesprek altijd nogal nors ze willen je natuurlijk zo snel mogelijk weer aan het werk hebben.. gewoon op je strepen gaan staan hoor!
Hier ook erg last gehad van vermoeidheid door gebroken nachten in combi met mijn werk. Ik werk 8 dagen achter elkaar in de kraamzorg. Normaal 2x8 per 4 wk. Na 8 dagen werken kon je me echt opvegen. Ik heb nog 2 maand uitstel van mn werk kunnen krijgen om s nachts niet eruit te hoeven. 1 jaar kreeg ik al vrijstelling ivm borstvoeding. Ik neem nu wat ouderschapsverlof op, doe nu 1,5x8 dagen en ben na 8 dagen ook een week thuis. Uiteindelijk lost dat de nachten niet op maar het gaf in mijn hoofd veel meer rust. Eerder was ik er gewoon niet aan toe als ik weer aan mn werkweek moest beginnen. Ik was dan net een klein beetje bijgetankt, huis weer een beetje op orde, boodschappen in huis en kon ik weer. Met minder werken kon ik ook eens een dagje wat voor mezelf doen of wat leuks met mn dochter. Juist die dingen geven ook weer energie. Hier met 14 maanden wel en beetje ingegrepen wat betreft de nachten en ik denk dat ze met 16 maanden gemiddeld nog 1x wakker werd, s avonds laat of s nachts. Daar werd ik niet meer moe van. Doorslapen doet ze sinds kort een aantal nachten dus het begin is er en anders slaapt ze ook weer zo dus dat is nu geen probleem meer. In de eerste maanden van de zwangerschap heb ik mn overuren opgenomen en ben ik tussendoor een werkweek extra thuis geweest, zodoende hoefde ik me ook niet ziek te melden. Nu zit ik wel een paar weken thuis ivm gescheurde meniscus en vorige week een operatie. Maar das even pech en komende week ga ik misschien eerst wat kantoorwerkzaamheden doen.
Heb nu ook nog mega keelpijn, zal je altijd zien, houd ik het al die tijd vol zonder ziek te worden en kan nu amper slikken...bah!
Poeh... hier waren het voornamelijk de eerste 9 weken een hel. Bleek iets medisch te zijn bij ons zoontje wat met 9 weken verholpen is. Maar die 9 weken sliep hij in 24 uur tijd steeds maar hazenslaapjes, dag en nacht. Ik heb schreeuwend tegen mn vriend geroepen dat hij mij maar naar het ggz moest brengen. Ik stond met 1 been in een pnd. Slaaptekort is fysiek en mentaal slecht voor je. Ook een collega die juicht als haar kind maar 2 a 3 x wakker is geweest snachts. En dat al 1,5 jaar. Nou écht... zo veel respect voor haar. Dat ze het allemaal op kan brengen. Nu zijn ze op ons werk gelukkig allemaal erg meedenkend. Je hoeft je echt niet schuldig te voelen als je even tijd zonder je kindjes wil hebben hoor. Want juist dan kun je rusten en slapen. Iets waar je kinders uiteindelijk ook meer aan hebben. Je bent niet alleen moeder... je bent ook nog mens. Oh, en nachten afwisselen met je man... tja, hier hielp dat niet echt. Want bij elke kik kreeg ik tenslotte toch een hartverzakking. Ik kon wel blijven liggen maar was dan toch wakker. Zelfs met oordopjes in. Maar er moet toch ook echt hoognodig verder gezocht worden naar het slaapprobleem. Echt... als ik in je schoenen stond en had al zo veel geprobeerd zou ik zelfs iemand laten komen om eens het kamertje "na te laten kijken" Bedje verschuiven tegen een andere muur? (wateraders)