Hallo Dames, Ik zit met een 'probleem'. Ik ben inmiddels 8.5 week zwanger van mijn 3e en al aardig aan het groeien. En waar ik heel erg mee zit is het vertellen tegen mijn baas. Bij mijn 2e 9 jaar geleden werd die heel boos en liep weg. Al helemaal geen felicitatie. De verhouding is toen heel slecht geweest ik kwam er pas veel later achter dat die bezig is geweest om me te ontslaan. Heb hier overigens nooit wat over gezegd. Na die tijd is het zonder gesprek oid weer helemaal goed gekomen. Alleen ben ik nu wat ouder en verwacht hij nooit meer dat ik nog zwanger zou raken. ( ik zelf ook niet . Maar nu zit ik al weken in de stress hierover. Wanneer zal ik het vertellen. Eigenlijk wil ik het liefst heel lang wachten ben zo bang dat het de sfeer verpest ( we zijn maar met zijn 2) En het erge is dat die tegen anderen er altijd heel vrolijk over doet en enthousiast. Wie heeft dit ook meegemaakt? En hoe heb je het aangepakt?
K raad je aan iemand mee te nemen, wat vervelend dat je je hier zo druk om moet maken. Wat een hork van een baas!
Die baas van jou heeft goud in handen met een werknemer als jij! Dat jij gebleven bent zeg. Respect dat je het hebt kunnen opbrengen om verder te gaan en de goede lieve vrede hebt weten te bewaren. Ik snap je angst heel goed en zou om die reden niet langer dan nodig wachten met het vertellen. Die angst gaat nu zijn eigen leven leiden en dat is natuurlijk niet prettig voor jou. Je bent zwanger, dat is een mooi iets!! Laat dat fijne gevoel door niemand verpesten, je bent meer dan trouw! Kop op!
Hier ook zo eenzelfde baas. Wat je zou kunnen doen is het dit keer via de mail vertellen. Heel zakelijk houden.. Beste baas, Ik zou je graag op de hoogte willen stellen van het feit dat ik zwanger ben. Met vriendelijke groet,
wat een eikel zeg je hebt geen misdaad begaan ofzo ik heb het zelf na 4 maanden op het werk verteld en daar reageerden ze zoals het hoort gewoon positief. Tuurlijk,het komt altijd slecht uit....maar dat is niet jou probleem. Ik zou het gewoon vertellen na 3 maanden of iets later (ligt aan je buik,die kreeg ik pas na 5 maanden) en reageert hij weer zo triest,jammer dan!
Ik zou het face to face doen. En laten merken hoe blij jij met dit kindje bent (TERRECHT!). Ik zou inderdaad ook niet te lang wachten, zo maak je jezelf alleen maar gek. En je hoeft je nergens voor te verontschuldigen ofzo he? Als hij er niet mee om kan gaan, is dat zijn probleem en zeker niet het jouwe. Zolang jij respectvol tegen hem bent en jouw eigen gevoelens verwoord in een gesprek, heeft hij niks tegen jou. Ontzettend naar dat je in deze situatie zit.. Ik ben benieuwd hoe het af loopt!
Allemaal heel erg bedankt voor de reacties! Ik wacht zo ie zo als het lukt tot de 12 weken. Er staan veel tips bij. Ik denk dat ik het toch zelf tegen hem wil vertellen om in ieder geval zijn reactie te zien, dan weet ik gelijk waar ik aan toe ben.
En wat een beetje het probleem met hem is is dat hij alles leuk en wel vind zolang hij er geen last van heeft. En aangezien ik heel veel werk voor hem uit handen haal zit hem dat dan dwars want dan moet die veel zelf doen en daar heeft die geen zin in. Hij is ook wel een beetje zo van wat waarom moeten die vrouwen toch zwanger worden. ( hij heeft ook geen vriendin of vrouw of kinderen en heeft er ook niks mee)
Ik snap dat je het nog een paar weken stil wilt houden en vind dat heel verstandig. Verder zou ik het hem inderdaad persoonlijk vertellen. Doe je het per mail, zit je je daarna uren op te vreten tot je een reactie van hem hebt gehad. Het is alleen je baas en jij? Of jouw baas en jij & collega. In dat laatste geval zou ik het sowieso proberen te vertellen aan beide tegelijk. Als het echt alleen jij & baas is, is dat lastig denk ik. Een extra persoon erbij is dan wat raar. Maar wie weet zie je wel mogelijkheid om er een extra persoon bij te hebben.
Het is alleen mijn baas en ik. Het is overigens wel een hele goede vriend van mijn vader. Maar ik kan daar denk ik weinig mee want als die voor de grap wat zegt weet die het gelijk. Ik heb in ieder geval even de tijd om een openingszin te bedenken en al proberen om vervanging te vinden dat scheelt hoop ik al. Vindt het alleen wel erg jammer dat het zo moet, maar helaas is het niet anders. Voor de rest kan ik prima met hem en is een een aardige baas, alleen wat zwanger zijn betreft daarmee is het een ramp
Ow ik ben daar ook wel een beetje bang voor, volgende week 10 weken en termijnecho. Daarna ga ik het wel direct vertellen aan mijn baas. Ik merk dat ik gestrest blijf en soms zelfs er over droom hoe ik het vertel. Dan maar liever meteen weten hoe de reactie is dacht ik...
Heb ook nog geen goede openingszin bedacht. Denk maar gewoon zoiets als. Ik wil wat bespreken, er komt team uitbreiding, ik ben zwanger. met een heel positief gezicht haha... Wel heel naar dat je zo'n verschrikkelijke reactie hebt gehad
Misschien het volgende een idee? "Goh baas, weet je nog 9 jaar geleden, toen ik vertelde dat ik zwanger was? Ik was toen erg teleurgesteld over je reactie. Ik had het fijn gevonden als je blij had kunnen zijn voor mij en mij, op zijn minst had gefeliciteerd. Ik wil je graag een herkansing geven, ik ben zwanger."
Kroel: ik moet erg lachen om je advies . Hij is heel goed. Manna: ik heb volgende week ook mijn termijn echo en on dertussen al een aardig opgezette buik. Ik kan het helaas daarom niet al te lang meer stil houden. Oh ja ik droom er ook zelfs over. Vindt ik ook hoor, altijd sta ik voor hem klaar. En hij ook voor mij hoor. Voor de rest een goede baas. Maar dit weegt wel zwaar. En zeker als die tegen anderen wel aardig erover kan doen.
Ik was toen ik zwanger was ook wel een beetje bang voor de reactie mede door zijn reactie 2 jaar daarvoor op zwangerschap van een collega maar hij reageerde gelukkig met dat hij het leuk voor me vond. Kijk dat hij er niet om zit te springen snap ik maar dan had hij nooit vrouwen aan moeten nemen. Zoals MN moeder zo mooi kan zeggen t is de toekomst van je vak
Dat is inderdaad ook waar dat die dan geen vrouwen had moeten aannemen. Ik wacht desondanks nog wel al. Hoewel ik hem vorige week wel zag kijken naar mijn groeiende buik.
Ik zou hem een doos merci geven ofzo en als hij vraagt iets zeggen jn de trant van: Vorige keer dat ik het tegen je zei was je meteen boos/chagerijnig dus misschien helpt dit een beetje deze keer. Ik ben zwanger en mijn hormonen staan in battlemode
Nog niet verteld . Maar ik weet al iets. Als ik eerst zeg dat ik zwanger ben wordt die zeker boos, dus ik ben van plan om te zeggen dat die volgend jaar tijdelijk een nieuwe collega krijgt en dan de reden... Ik wacht nog heel even, heb aankomende week de combinatie test en daarna wil ik het gaan zeggen.