Uh, dat ik er "tegenin" ga betekent niet dat ik de verschillende opvattingen niet waardeer. Sterker nog, in diezelfde reacties geef ik juist aan dat ik de verschillende opvattingen juist interessant vind, dus een beetje rare en overbodige reactie dit. Maar wellicht heb je gewoon mijn reacties niet volledig gelezen.
Ik werk als sales- en klantenservicemedewerker in de buitendienst bij een telecombedrijf, dus grootste gedeelte van de dag is staan en lopen om bij potentiele klanten en oude klanten langs te gaan, ander deel is zittend werk (telefonisch klantcontact). Het is niet heel zwaar lichamelijk werk als je fysiek gewoon in orde bent, maar sinds ik last heb van mijn bekken begint het wel zwaarder te worden natuurlijk. Ik wilde eigenlijk ook verzoeken bij mjjn leidinggevende of ik wellicht meer telefonisch klantcontact kon voeren, maar ik heb nog maar zo kort te gaan tot mijn verlof dat ik niet weet of dat heel zinvol is.. Voor mijn werkgever kost het sowieso geen geld. Het is meer dat zij uit principe een streng ziekteverzuimbeleid hanteren. Als men te veel ziekmeldt, associeren zij dat al snel met luiheid en laksheid (aangezien ziekmelden voor hen pas van toepassing moet zijn als je met hoge koorts op bed ligt, zoals mijn leidinggevende zei) en dat soort werknemers willen zij niet hebben. En daar ben ik het volledig mee eens, alleen heb ik dus het idee dat mijn leidinggevende niet voldoende rekening houdt met mijn zwangerschap aangezien bij een zwangerschap je andere en sneller lichamelijke klachten kunt hebben die het werk bemoeilijken. Maar ik heb dat wellicht ook niet echt goed aangegeven tijdens ons gesprek, dus ik denk dat ik dat de eerstvolgende keer maar gewoon eens moet doen.
Als je naar een bedrijfsarts toe zou moeten zal je met een objectiveerbare aandoening aan moeten komen. Bijvoorbeeld dat bekkeninstabiliteit is vastgesteld. Met zwangerschap zijn ze vaak wel wat makkelijker, maar een algeheel gevoel van onbehagen is niet voldoende. Zeker niet als blijkt dat je wel in staat bent om te verhuizen. Dan ben je zeker in staat om de door jou omschreven werkzaamheden te verrichten. Dat is ook gelijk het volgende criterium: de ziekte moet jou verhinderen om je functie te verrichten. Pas als dat het geval is is je ziekmelding terecht, maar mag je werkgever alsnog van je verlangen dat je naar je werk komt om vervangende werkzaamheden te doen die wel passend zijn, rekening houdend met je ziekte. Als ik jouw verhaal lees, dan lijkt het alsof je te veel hooi op je vork genomen hebt. Ik lees nergens dat je een ziekte hebt. Je voelt je ontzettend moe en je hebt pijn, maar is er een medicus die die klachten van jou gaat onderschrijven als een ziekte? Ik vraag het me af. Ik ben zelf ook geen arts hoor, maar ik heb dit type juridische zaken wel aan de orde gehad. Er zit een groot verschil tussen perceptie en realiteit. Dat geldt zowel naar een onwelwillende werkgever als naar een iets te snel ziek meldende werknemer. Uiteindelijk kan alleen de bedrijfsarts de knoop doorhakken. Ik hoop voor jou dat het zo ver niet hoeft te komen, want ik acht je kansen vrij klein. Het zou fijner zijn als je in gesprek met je werkgever de laatste weekjes op een prettige manier kan afronden.
Nouja ik zou wel op zijn minst aanbieden om andere/ een deel van jouw normale werkzaamheden te verrichten. Misschien zegt jouw werkgever dan alsnog dat dit niet hoeft, maar je laat op zijn minst zien dat je de mentaliteit hebt om te willen werken. En ook al kost het de werkgever misschien geen salaris als jij ziek bent, er moet wel iets geregeld worden voor de werkzaamheden die blijven liggen door jouw ziekmelding.
Meid je stelt je niet aan. Maar tis echt belachelijk dat je een vrije dag moet opnemen. Dat mag echt niet. Dat probeerde de bij mij ook te doen. Wachtdagen mogen niet en ziek wegens zwangerschap kan nou eenmaal gebeuren. Weet hoe super moeilijk het is. Zelf ben ik echt te lang door gaan werken door t gepush van de arbo en mijn werk. Denk aan jezelf! Lees je even goed in over je rechten etc. Wat je werkgever "eist" kan niet. Houdt t echt goed in de gaten! Ik heb ook last van m'n bekken en na veel gedoe kon ik uiteindelijk 2 weken eerder met verlof. Maar ga nu niet je lichaam naar de maan helpen. Misschien kan je minder werken per dag of iets anders. Dat heb ik toen ook gedaan tot dat ik elke dag huilend van de pijn thuis kwam en gewoon niet meer kon lopen. Echt aan jezelf denken hoor. Straks houdt je er blijvend iets aan over.
Lastig. Ik herken het deels.. Ik kamp ook met bekkenklachten. Al sinds week 12 ofzo. Mijn werk is de hele dag staan en lopen en tegen.15.00 kan ik niet meer (werk 9-18). Nu is er iig een.kruk besteld en van daaruit kijk ik hoe t verder gaat. Maar meer aanpassingen gaan dan ook niet. Nu doe ik thuis ook noet meer dan nodig en alsnog last Benieuwd hoe het eindigd. Zou desnoods kjken of je wat dgn achtereen vrij kan krijgen om goed uit te rusten en dan te kijken hoe het verder gaat
TS. Iedereen zal hier ook vanuit haar eigen ervaring met betrekking tot zwangerschap reageren. Hier is oververmoeidheid echt een issue tijdens de zwangerschap (naast andere dingen, mijn zwangerschap voelt wel als een ziekte). Ik slaap als ik thuis kom van mijn werk en lig voor 21.00 uur 's avonds weer in bed. 's Avonds lig ik op de bank om bij te komen. Ik probeer zo veel mogelijk dagen te werken, maar als ik merk dat ik nog vermoeider wakker word op een dag icm met mn bekken/slechte nacht, dan meld ik mij ook ziek. Mijn werkgever vindt dat niet fijn nee, maar ik doe zo veel mogelijk om te kunnen blijven werken/studeren, dus het is maar even zo. Hij weet ook dat ik buiten de zwangerschappen mij nooit ziek meld, dus ik mag toch hopen dat hij niet vindt dat ik lui/laks ben en mij te snel ziek meld. Vanuit deze ervaring geef ik dus aan dat je naar je lijf moet luisteren en als jij vindt dat je thuis moet blijven omdat je lijf dat aangeeft, dan moet je dat doen. Iemand die zwanger zijn het heerlijkste op aarde vindt, zal wellicht een andere mening zijn toegedaan, omdat die niet weet hoe k*t een zwangerschap kan zijn (op sommige momenten).
Ik denk dat iedereen wel begrijpt als je ziek bent tijdens je zwangerschap, dat je je dan gewoon ziek moet melden en geen vrije dagen hoeft op te nemen. Wat hier meespeelt is die verhuizing. Als je een marathon gaat lopen in het weekend ga je je op maandag ook niet ziek melden voor je werk. Ik denk dat tijdens een zwangerschap een verhuizing wel met een marathon vergeleken kan worden. Ik ben ook met 32 weken zwangerschap gaan verhuizen en ik heb alle hulptroepen ingeschakeld. Desondanks toch helemaal kapot. Logisch dus dat je je niet goed voelt, maar ziek melden is daar niet voor bedoeld. Uit je verhaal wordt niet helemaal duidelijk of je daarvoor ook al klachten had.
Er is een groot verschil tussen vermoeid zijn en Oververmoeid. Zoals meer aangegeven is oververmoeidheid echt niet opgelopen van een weekend verhuizen combi werken en gaat het heus niet over van 1 dagje ziekteverzuim. Hoe jij het omschrijft, en al je (ietwat defensieve) reacties erop, duiden er eigenlijk eerder op dat je moe bent en je bekken pijn doet. Helaas is dat in dit stadium geen reden tot ziekteverzuim. Ik heb een vergelijkbare Job met jou, en ik heb nu voor twee weken een ziektebriefje omdat ik vroegtijdige contracties heb door een voorval op het werk(agressieve aanval door een klant). Ik voel me er best lastig Door want al mijn collega's gaan moeten inspringen om met hun werk, ook het mijne erbij te nemen. Voor mijn bekkeninstabiliteit (vastgesteld door een arts) werk ik al enige tijd met een bekkengordel en loop ik bij de fysiotherapeut. Ik wil niet zeggen dat je niet naar je lichaam mag luisteren of dat je overdrijft, maar je moet de lijn wel doortrekken naar ál je bezigheden, en niet enkel je werk. Dat betekent in je vrije tijd verantwoordelijkheid nemen voor het feit dat je je sneller moe voelt, zodat je energie overhoudt voor je werk. En tenslotte, een ziekmelding is een ziekmelding en daar mag je werkgever geen vrije dag voor eisen.
Ja, daar ben ik dus ook bang voor! Dat de klachten alleen zullen verergeren als ik niet naar mijn lijf luister, vandaar dus ook dat ik in dubio zat. Dat van die vrije dagen moet ik ook maar eens bespreken met mijn leidinggevende, dat wist ik namelijk niet.
Bedankt voor alle input dames, de verschillende meningen vind ik alleen maar interessant om te lezen. Morgen zal ik (vermoed ik) een gesprek hebben met mijn leidinggevende hierover. Ben benieuwd hoe dat zal gaan.
Hier ben ik het ook mee eens. Ik heb 2 zwangerschappen achter de rug waar ik 9 maanden lang oververmoeid was (echt 1x in slaap gevallen op het werk in mijn stoel, niet normaal) maar heb me daarvoor nooit ziekgemeld. Ook niet als ik een verkoudheid had of een luchtwegeninfectie. Als je kan lopen en geen bedrust moet houden vind ik kan je gaan werken. Daarom heet het ook "kwaaltjes". Die zijn lastig, maar het is geen ziek zijn. Tenzij je een staand beroep hebt en/of je bekkeninstabiliteit erg vergevorderd is.
Laat even weten hoe je gesprek is gegaan Juneau! Ik hoop dat jullie voor die laatste weekjes tot een oplossing komen.
Ik hoop dat je gesprek goed is gegaan! Ik vind overigens niet dat je je aanstelt, ik zit een beetje met hetzelfde - zonder 'zeurende baas' . Ik zelf zit momenteel wel in de ziektewet. Niet omdat ik 1 dagje niet kan komen, maar omdat ik zo moe ben. Uitgeput lijk ik wel. Ik vind het absoluut niet leuk want het duurt nu al ruim 2 weken en wil gewoon weer lekker aan de bak, werk heeft er veel begrip voor gelukkig. Ik hoop dat je werkgever in ieder geval voor de laatste tijd redelijk wil zijn. Uiteindelijk draait het toch om de baby's en jouw gezondheid.
Als jij vindt dat je ziek bent dan ben je gewoon ziek. Ik zelf heb vanaf 12w bekkenklachten en vanaf 24w ziek gemeld en werk nu halve dagen zover ik het nog red. Vermoeidheid was ook 1 van de redenen die ik heb aangegeven bij de Arbo. Als ik hele dagen werkte kon ik Savonds gelijk plat liggen door pijn en moeheid en niks meer doen dat was geen leven... Moe zijn is ook gewoon. N teken dat je lichaam rust nodig hebt. Heb je geen lastvan hoge bloeddruk? Ik kreeg dat er namelijk ook bij enis weer omlaag en stabiel sinds ik halve dagen werk..
Goed dat je voor je werk hanteert "mn kindje is nu t belangrijkst". Doe dat dan ook thuis.... geen administratief werk kunnen doen maar wel dozen tillen bij een verhuizing is geen handige keuze en ook niet verantwoord naar je kindje toe. Als je echt oververmoeid bent an sich, dus als je thuis rust neemt veel slaapt etc en dan nog steeds niet trekt, is het gewoon tijd voor een ziekmelding.
Ik snap je gevoel en wil daar niks tekort aan doen maar ik vind ook dat je je te snel ziek meldt. Ik was ook he-le-maal uitgeput tijdens mijn zwangerschap. Maar pas toen ik opgenomen werd ivm dreigende vroeggeboorte ben ik gestopt met werken. Daarvoor lag ik gewoon Elke dag 20.00 uur in mijn bed. Ook wel meerdere dagen vrij genomen om bij te tanken. Als je je nu al ziek meld om dit soort redenen wens ik je veel sterkte als de baby er is met als je pech hebt heeeeeeel weinig nachtrust en werken.
Soms maak je je denk ik inschattingsfouten. Denken dat een verhuizing lukt om bijna een week later je nog er ziek door te voelen. Dat is het leven en dan moet je je ziek kunnen melden. Iedere zwangerschap is anders en je baas mag niet voor jou bepalen wanneer jij te ziek bent voor werk. Daar heeft hij een bedrijfsarts voor. Neem geen verlof op! Die ben je dan straks kwijt als je het echt nodig hebt! En check toch bij de UWV. Misschien is het eenvoudiger dan je denkt en wie weet tot hoeveel dagen het gaat oplopen...
Ik heb mij enkel in het begin ziek gemeld ivm zwangerschapsbraken. Nu sinds een maand werk ik 5 à 6 uur per dienst ipv hele diensten. Ik werk in de zorg, dat is dus veel lopen, bukken en tillen. Hele zware patiënten help ik niet meer, maar moet evengoed nog veel lopen en bukken. Ik moet nu nog 2 weken en dan begint m'n vakantie en verlof. Door minder uren te werken heb ik het wel vol gehouden. Misschien is dat voor jou ook een optie?