Inmiddels zijn we alweer ruim een jaar verder en is het deze maand 3 jaar geleden dat hij de diagnose kreeg. Wat een schrik! Maar wat goed gaat hij er inmiddels mee om! Hij weet goed zijn eigen tempo te bepalen en kan ook zeer goed aangeven wat wel/niet lukt op school zoals bijvoorbeeld schoolreisje of de gymlessen. Hij zit nu net een jaar op zwemles, hij zit in het laatste badje om zijn a-diploma te behalen. De lessen gingen redelijk goed, soms had hij er wel hinder van dat hij bepaalde technieken niet helemaal goed kan beheersen. Alleen ik zit nu met een vraag en dat doet een moederhart pijn. Hij is de kleinste van de klas en dat voelt hij en merkt hij goed. Hij is net zo groot als zijn 1 jaar jongere broertje.. Hij wil zo graag groter zijn! Is het vreemd om daarmee naar de arts te gaan, ik bedoel...ik weet dat er groeihormonen zijn. Is dat een optie? Of moeten wij daar mee wachten en hopen dat hij weer harder gaat groeien? Zijn er ervaringen van anderen op dit gebied?
Wat fijn dat hij er goed mee om kan gaan nu! Hoe waren de laatste foto's? Hoe oud is hij nu en hoe groot is hij precies? Denk dat een arts ook eerst gaat kijken of hij wel echt heel klein is. Komt het door zijn heup dat hij zo klein is of heeft dat er niets mee te maken?
Dit zijn de laatste 2 foto's van juni dit jaar. Hij wordt eind van het jaar 7. Zijn klasgenootjes zijn allemaal een kop groter dan dat hij is. Hij is nu ongeveer 110cm. Zijn broertje is 108cm Door de botafbraak in zijn heup heeft hij ongeveer een jaar stil gestaan qua groei, hij is de laatste 2 jaar natuurlijk wel gegroeid maar aanzienlijk minder dan bijvoorbeeld zijn broertje of klasgenootjes. Alle energie is naar het herstel gegaan van zijn heup qua groei, daar staat de ziekte helaas ook om bekend dat de groei achter blijft.
Ik ben natuurlijk een leek maar er is wel meer botgroei te zien nu toch? Qua lengte zou ik met de kinderarts overleggen, ik vind het in ieder geval geen gekke vraag. Mijn dochter wordt in maart 7 en is ongeveer 1.15 nu en niet de allerkleinste van de klas maar ook niet de grootste. Zit ook een jongetje in haar klas die ook ongeveer 1.10 is, maar weet niet hoe oud hij precies is. Het hangt bij jullie ook af wat de prognoses qua groei zijn en ook hoe groot jullie zijn. Stel dat hij die extra groei niet meer kan inhalen en jullie zijn allebei 1.70, dan zal hij misschien 1.60 worden. Maar dat zal de kinderarts jullie allemaal wel kunnen vertellen, misschien krijgt hij nog een groeispurt als zijn heup helemaal hersteld is.
Uiteraard bespreken, toch? De groei heeft stilgestaan, maar blijft blijkbaar belemmerd worden? Hij vindt het nu al naar. Als groeihormoon kan helpen, moet je dat in elk geval kunnen bespreken lijkt mij dan. Er zitten ongetwijfeld ook nadelen aan. Die kun je dan ook afwegen.
Gisteren kwam het toch weer ter sprake, inclusief de nodige tranen. Ik heb hem toen beloofd morgen gelijk de huisarts te bellen om te kijken of we naar een oplossing kunnen kijken. Aankomende week staat de afspraak, ik hoop dat er actief naar gekeken kan worden. Een afspraak bij de orthopeed staat pas weer rond juni/juli gepland. Zelf zijn wij beide ook niet heel erg groot, ik ben zo'n 160cm. Maar het moet niet zo zijn dat hij zich ontevreden en onzeker gaat voelen vanwege zijn lengte, hij is verder heel erg zeker en heeft een goede dosis zelfvertrouwen. Het zou heel goed kunnen dat hij weer een groeispurt gaat krijgen, maar wanneer dat gaat zijn is ook onzeker. We zijn nu inmiddels 3jr verder, zijn heup is vooruit gegaan, dat is al een positief iets.