lieve meisjes, luister naar je lichaam

je hebt helemaal gelijk doron.

maar ik heb gemerkt dat het niet gewaardeerd word als je zegt dat je ergens last van hebt.
of als je zegt dat het te zwaar word.

ik krijg heel vaak als antwoord (van de vrouwen dan)
ja toen ik zover als jou was deed ik alles nog en werkte ik nog 40 uur per week.

ja maar ja.
iedereen lichaam en iedere zwangerschap is anders.
de een heeft meer last van bepaalde dingen als de ander.
ik doe 1 ochtend in de week schoonmaak werk.
stofzuigen, bedden opmaken, dweilen, wc schoonmaken, douche schoonmaken.
maar ik merk ook dat het me eigenlijk iets te zwaar word.
maar wat zegt iedereen dan:
hoe moet dat dan als je straks een kind hebt.
alsof dat niet zwaar is.
ja hallo dat is toch heel anders
grrrr

 

In mijn eerste zwangerschap konden mijn collega's er ook wat van... Er zijn er zelfs een paar naar mijn teamleider gegaan omdat ze vonden dat ik te vaak ging zitten... Ja hallo! Ik ben zwanger, ik werk in de zorg (toen nog op een revalidatieafdeling voor ouderen) en ik loop me te pletter op mijn werk, tot 34 weken gewerkt en als ik dan de kans krijg ga ik even zitten om de pillen uit te zetten of in een dossier te schrijven... Dat is toch niet raar, of wel?

Nu werk ik in een verzorgingshuis voor slechtziende en blinde ouderen en is mijn werk sowieso al veel lichter en heb ik leukere collega's...

Al scheelt het denk ik wel dat er dit jaar al 2 kindjes overleden zijn.. 1 van een collega met 16 weken zwangerschap en 1 kindje waarvan de oma bij ons werkt en hij is doodgeboren na 36 weken... Heel triest allemaal, en iedereen is nu extra voorzichtig met de zwangere collega's... Terwijl in beide gevallen het niks met het werk te maken had... Maar zoiets hakt er gewoon in...

 

Doron: Ik herken mezelf wel in dit verhaal. Ook ik loop nu met het ' dillemma' dat ik vind dat ik mezelf overwerk. Ik wil daarom stoppen met 1 baan (heb er 2) en ik durf dit niet te doen omdat ik bang ben om mijn leiddinggevende en collega's teleur te stellen.

Maar diep van binnen weet ik dat dit onzin is, omdat al het werk door iedereen te vervangen is en de baby veel belangrijker is dan mijn werk. En financieel maakt het ons niks uit als ik met deze baan ga stoppen. Het is nu alleen aan mij om dit door te geven aan mijn leiddinggevende. Ik heb eind januari een jaargesprek maar ik wil als het kan rond die tijd al stoppen met werken

Ik zit hier echt heel erg mee, mijn vriend zegt dat ik gewoon moet aangeven dat ik voor mijn baby kies en dat ik daarom wil stoppen met werken. Maar ik durf dit niet zo goed.

Heeft iemand tips of advies voor me hoe ik dit moet aanpakken?

 

Ik heb geen ervaring met niet-meedenkende collega's ofzo, maar wel met te lang doorwerken, zodat ik op de één op andere dag bijna niets meer kon door overbelasting.

Denk eraan dat je lichaam ook keihard aan het werk is! Er groeit een kindje in je. Dus is het heel logisch dat je op een gegeven moment wat gas terug wilt nemen toch?
Het veradelijke is wanneer je je verder goed voelt, het altijd moeilijker is om te minderen met werken, dat weet ik.
Maar het zou toch zonde zijn dat je op een gegeven moment door je werk gezondheidsklachten krijgt en je helemaal niet meer kunt werken.

De uiteindelijke stap naar je baas zetten is altijd moeilijk, dat snap ik.
Maar denk aan je kindje! en jezelf natuurlijk....
Zeg gewoon eerlijk hoe je erover denkt, niemand kan je daarin ongelijk geven.
Succes!

 

Mamamuts: Ik ben het helemaal met je eens. Ik denk dan ook dat ik echt de stap moet zetten om te gaan werken. Het werk waar ik bij wil stoppen doe ik 2 dagen in de week en mijn andere baan van 3 dagen in de week wil ik gewoon voortzetten.

Het lijkt me echt heerlijk om gewoon 3 dagen in de week te werken en de rest van de dagen lekker thuis bij te komen. Deze zwangerschap is heel anders dan mijn eerste. Ik ben hier veel meer moe en lichamelijk meer klachten, dus mijn lichaam geeft me ook wel tekenen. Ik moet alleen hiernaar luisteren.

 

Ik zelf werk dus 15 uur in de week, waarbij ik de ma, di, woe en do 2 uur en een kwartier werk op een school in de schoonmaak.

Ik heb inmiddels contact opgenomen met de rayonmanager van het werk die dat pand begeleid. Nu is het ook zo dat we met 3 zwangeren daar zijn, ikke, nog iemand van bijna 20 weken en eentje van bijna 13 zoiets.

Ik heb dus aangegeven dat ik van de VK minder moet stofzuigen dan wat ik nu doe, en zeker niet iedere dag. Ik krijg er enorme last van me rug van en daarbij ook pijn in me buik, met daarbij af en toe ook een harde gespannen buik.

Nu heeft hij overlegd met de voorwerkster van het pand. Nu moet ik iedere dag (dus die 4 dagen) de zwarte mat stofzuigen, dit gebeurd niet met een gewone stofzuiger maar met speciale. een rechtopstaande. Dus zegt ze dan hoef je niet te bukken kan je recht op blijven staan. Maar dat ding is wel enorm zwaar, waar zelfs een ander die niet zwanger is ook last van krijgt. Als het een beetje meezit, doe ik er een half uur of iets langer over.

Ik snap het niet, ik geef aan mag Niet iedere dag en als ik stofzuig een half uur hooguit 45 min.

Ook moet ik er op mijn fietsje naar toe en ook dat gaat steeds moeizamer. Ook daarbij krijg ik soms een steek in mijn buik of word hij gespannen.

Vrijdags heb ik 3 andere pandjes waar het stofzuigen minimaal is, dus dat lukt nog.

Vind het moeilijk te beslissen wat ik nu moet doen, ik ben nog niet zo ver en moet nog zeker 8 weken werken tot mijn verlof.

 

Doron, leg es ajb wat meer uit, wat bedoel je met bont en blauw precies? En was je baby zo onrustig daardoor?

Ik heb de laatste tijd ook heel veel harde buiken en soms continu een uur lang. Gelukkig is vandaag mijn laatste werkdag. Kan me herinneren dat ik vorige zwangerschap ook vaak harde buiken had. Vind het lastig want aan de ene kant wil ik graag opruimen (nestdrang) en gewoon mijn oude tempo aanhouden. Maar het is natuurlijk niet goed.

 

goed topic van je! zwanger zijn is best zwaar!
er wordt zoveel van je verwacht in deze maatschappij.
werken, kinderen alles moet maar.