@lara: dat ligt een beetje aan de tijd. Als ik er echt een tijd uit ben en ik wil daarna weer graag werken, dan neem ik het misschien wel niet meer op en ga ik gewoon weer aan het werk (misschien dan eerst voor halve dagen of zo). Maar misschien ook nog wel. Dat overleg ik gewoon met de directie van school. Het kan nl ook zijn dat zij zeggen dat ik het beter wel kan opnemen zodat ik bijv. tot de zomervakantie aangepast werk kan doen (dan zal ik niet de eerste zijn die dat doet...)
Net mijn baas gesproken, hij was nu heel aardig en begripvol!! Gelukkig! Hij zei ook dat ik normaal nooit ziek ben en dat hij ook wel weet dat ik me niet zomaar ziek meld. Hij komt van de week even op kraamvisite en dan bespreken we even het een en ander. Geeft me wel een beetje meer lucht dat hij nu zo reageerde (dat was van de week wel anders, maar misschien heeft hij het ook even laten bezinken!).
Oh meis, wat herken ik veel in je verhaal! Ik zit al een half jaar in de ziektewet. Eerst ging het lichamelijk niet met me en nu geestelijk niet... Sta ook voor de klas. Ben het werk op advies van arbo gaan oppakken, maar zit nu weer thuis. Denk goed om jezelf, niemand heeft er iets aan als je straks alsnog volledig uitvalt. Hier is de ziektewet voor. Oh en iedereen heeft een andere bevalling en kraamtijd. Niemand is gelijk. Laat je niet gek maken. Je komt er wel. Fijn dat je baas zo reageerde!
dankje voor je reactie! Gisteren zijn we naar mijn ouders gegaan met de auto. Mijn man heeft geen rijbewijs en dus heb ik gereden. Ik moest ongeveer een uurtje op de snelweg, maar ik moet zeggen dat ik er echt moeite mee had, wat concentratie betreft. Ik schrok daar best wel van. Verder wordt er zoals je hierboven gelezen hebt, verschillend op gereageerd dat is ook verder prima. Half maart moet ik weer naar de verpleegkundige van de arbo, ben benieuwd!
Concentratie verlies is heel herkenbaar! Was kapot toen ik de eerste keer met de auto naar de arbo moest (20 minuutjes rijden), waar hij erg van schrok. Verder ben ik emotioneel een wrak. Heb 6 maanden gestreden voor mijn kind en mijn hoofd boven water gehouden, maar nu kan ik niet meer. Ben gewoon zoveel moeier dan normaal als het bijna zomervakantie is. Ik ga weer aan het werk, maar heb geen idee wanneer ik weer echt hersteld zou zijn. Merk ook dat collega's minder belangstellend worden...
Lastig is dat he! Ik heb veel collega's die echt betrokken zijn,die zie ik buiten school ook veel. Ben ook erg benieuwd hoe de arbo verpleegkundige zal reageren, ik heb haar alleen telefonisch nog maar gesproken. Dat van die concentratie wist ik niet, maar ik vond het laatste stukje best wel eng, zeker omdat Lucas ook in de auto zat! Die vermoeidheid herken ik zo...toen Lucas in het ziekenhuis lag, mocht ik van de verpleging niet eerder dan 11 uur komen (dat mocht natuurlijk wel maar ze adviseerde me dus om naar bed te gaan en bij te slapen, maar dat lukte natuurlijk helemaal niet). Ik slaap heel licht, bij iedere kik die hij geeft zit ik bij wijze van, recht op in mijn bed, en dat heb ik gewoon overgehouden aan de eerste weken waarin hij zoveel huilde en zo overstuur was.... Morgen ga ik wel de dokter bellen om bloed te laten prikken, dat moet ook van de arbo. Heb jij nog controle van het UWV gehad? En mag ik vragen hoe het komt dat jij in de ziektewet zit? Heb je ook problemen gehad met je kindje?
Ik weet precies hoe het is als mensen zo naar reageren, is bij mij ook zo op het werk. Ik zit nu 5 weken in de ziektewet omdat ik een hele nare bevalling heb gehad en nog steeds erg veel pijn heb met lopen en staan en nog steeds erg slap ben. In het begin was iedereen zo meelevend op het werk totdat ze hoorde dat ik nog niet kon komen werken. (heb lichamelijk zwaar werk, veel lopen en tillen). Mensen die zoiets niet hebben meegemaakt snappen niet dat je je ook geestelijk heel rot kan voelen en dat het allemaal best lastig te verwerken is. Zorg goed voor jezelf en geniet van je kindje want deze tijd krijg je niet meer terug. Ik ben zo lang met mezelf bezig geweest, ziekenhuis in, ziekenhuis uit, onderzoekje hier en daar, dat ik helemaal mijn kindje vergat. Sterkte!
Bedankt voor je lieve reactie! Allereerst jij ook sterkte, zo te lezen is het voor jou ook niet makkelijk. Ben dit weekend voor het eerst naar mijn ouders gereden met de auto, dit was eigenlijk niet te doen merkte ik, mijn concentratie was echt slecht en ik kreeg na 45 minuten ontzettende hoofdpijn. Ben daar best van geschrokken want ik dacht, ik rij daar wel even heen (is 110 km van ons af). Maar dat viel dus echt tegen. En aangezien mijn man geen rijbewijs heeft, zijn we bij ieder tankstation maar even gestopt!! Wij moeten a.s. vrijdag met Lucas weer naar de kinderarts, dan ga ik ook even vragen waarom we nog geen oproep van de chirurg hebben gehad voor zijn liesbreuk....
Het UWV hijgt in mijn nek. Moet binnenkort naar de arts van het UWV. Geen idee wat ik daar moet gaan doen, ben immers ook al bij de arbo arts, maar het schijnt dat ze moeten kijken of ik in aanmerking kom voor de ziektewet. Even kort mijn situatie: - met 33 weken werd er een te hoge bloeddruk bij mij geconstateerd en een groeiachterstand bij de kleine waardoor ik direct moet stoppen met werken. Met 38 weken is ons zoontje gehaald. Was een super snelle bevalling (mijn man was net op tijd om de geboorte van zijn zoontje mee te maken). - de eerste drie maanden gingen redelijk. Had wel onwijs veel last van de hechtingen en ons zoontje spuugde veel, maar dat is niet echt iets bijzonders. - met 3 maanden de medische molen in. Uit een MRI kwam dat zijn hersentjes te klein zijn aangelegd en hij te veel hersenvocht op meerdere plaatsen heeft. Op dat moment ben ik gaan overleven. Er volgende stofwisselingsziekte onderzoeken en wij probeerden ons niet te verliezen in de angst en zorgen om de kleine. - met 7 maanden is hij met loeiende sirenes naar het ziekenhuis vervoerd, omdat ze dachten dat hij hersenvliesontsteking had. Dit was gelukkig niet zo, maar de onderzoeken lopen nog om te kijken of zijn urinewegen, lever en nieren misschien schade hebben oplopen door de ontsteking die daar ergens moet hebben gezeten. - Met 6 maanden ben ik gestopt met de borstvoeding waardoor ik weer wat meer energie kreeg. In december dacht ik er weer bijna te zijn, maar toen kwam de mentale klap. - Op dit moment toch weer een dip. Vandaag hebben we het dochtertje van de zus van mijn man begraven. Ze is met 24 weken zwangerschap geboren. Een groeiachterstand die ze niet meer kon inhalen. Onze kleine had ook een groeiachterstand, alleen pas op latere leeftijd. Dit zet je of je wil of niet toch weer aan het denken. En dan komt alles weer terug. We roeien met de riemen die we hebben. Ik weet dat ik er ooit weer bovenop kom, maar ik vind het soms zo moeilijk om te accepteren dat ik nog lang niet de oude ben. Zie dat het toch nog een lang verhaal is geworden...
Tjee wat een heftig verhaal ook zeg! Kan me voorstellen dat je het echt even een plek moet geven! Ben vandaag naar het CB gegaan voor de eeerste prikjes van Lucas. Daar vroegen ze ook hoe het nu met mij gaat en ik vertelde dat ik de ziektewet in gegaan ben door alle gebeurtenissen. Ze gaven me gelijk en waren heel ondersteunend, dat was erg fijn! Ik mag ze altijd bellen en eventueel kunnen zij hulp inschakelen voor mij hier thuis (ik heb weinig familie in de buurt. Maar het was fijn om te horen dat ze me begrepen. Van de Arbo hoorde ik dat ik dus ook gecontroleerd kan worden door het UWV. Zij kunnen twijfelen aan de reden van thuisblijven en kunnen me net zoals bij jou, oproepen. Ik heb vooralsnog niets gehoord...
Het CB houdt de thuissituatie idd goed in de gaten. Ik mag altijd langskomen en kreeg laatst ook een extra afspraak. Ik vind dit heel fijn. Naast dat je weet hoeveel je kind gegroeid is, voel ik me daar ook echt een mens die er toe doet. Ze zijn bezorgd en dat vind ik eigenlijk best een fijn gevoel. Het UWV begon te zeuren toen ik van het langzaam oppakken van mijn werk weer enorm terug viel. Kreeg gelijk een reïntegratiemedewerker van het UWV op mijn dak. Kon er ook nog wel bij... Ik zou van de arboarts een psycholoog toegewezen krijgen, maar heb nog altijd niets gehoord... Volgende week maar eens over bellen. Volgende maand zit ik al een jaar thuis. Het is maar goed dat ik dit niet van te voren wist...
Heel herkenbaar. Ik zit ondertussen al ruim een jaar in de ziektewet na mijn bevalling.. Nu wel 50% beter maar het kost tijjd.. Hoe groot de druk ook is van mensen in je omgeving kies vor jezeld meis sterkte
Ik zit sinds maandag nu dus officieel in de ziektewet. Dinsdag kreeg ik al telefoon van het UWV. Wat een hork van een kerel aan de telefoon! Totaal geen begrip voor de situatie en alles wat ik opnoemde, refereerde hij weer aan Lucas. Eigenlijk wilde hij zeggen dat alles wat ik nu 'heb', komt door Lucas. Nou daar was ik het echt niet mee eens! Maar wat ik ook zei, hij luisterde gewoon niet. Volgens mij is hij het echt niet eens met de beslissing. Op 16 mrt moet ik terug naar de arbo arts. Mijn baas is intussen zo meegaand, die zegt dat ik me niet druk moet maken, belt me regelmatig en zegt dat ik de tijd moet nemen. Ik krijg de indruk dat hij zoiets heeft van blijf maar thuis tot de zomervakantie. Want als ik 16 maart beter gemeld zou worden en ik zou mijn ouderschapsverlof opnemen, dan zou ik 4 weken voor het einde van het schooljaar terugkomen. Nou dat is helemaal niet handig. Niet voor de kinderen, niet voor mijn vervanger, maar ook niet voor mij. Maar ja, het UWV hijgt dus nu in mijn nek....want hij gaat me direct na de 16e terugbellen. Mijn lichamelijke en geestelijke klachten leken deze man niet te boeien. Mijn concentratieverlies, mijn vele hoofdpijn/duizelig zijn en oververmoeidheid komen niet door Lucas, maar door een opeenstapeling van gebeurtenissen. Maar ja, dat is voor het UWV niet meetbaar.....een gebroken been wel....
Het UWV gaat jou niet beter melden hoor, dat is iets tussen jou, je werkgever en de arbodienst. Het gaat er om dat het UWV moet bepalen of je nog zwangerschapsgerelateer ziek bent... ivm de vergoeding aan je werkgever. Ben je zwangerschaps gerelateerd ziek (bijv PND, HELLP), dan betaalt het UWV je ziektevergoeding. Is het niet zwangerschapsgerelateerd (bij wijze van spreken griep, gebroken been) dan moet je werkegver zelf betalen. Dus wat dat betreft rustig aan "uitzieken" en weer goed in je velletje gaan zitten. En lak hebben aan die meneer van het UWV.
Wat Hopmarjanneke zegt klopt idd. Ik ben vorige week bij het UWV geweest, enkel, zodat de arts daar kon beoordelen of mijn klachten nog zwangerschapsgerelateerd zijn (het was een erg aardige en meelevende, maar wel realistische man). Dit is niet meer zo. Dus ik zit nu ook in de ziektewet. Voor mij moet dit verder niet uitmaken, maar de werkgever moet nu zorgen dat er geld uit een ander potje komt. Ik ben inmiddels weer arbeidstherapeutisch aan het werk en het doet me goed. Ik geef nu kinderen RT. Er was al een collega die voorstelde dat ik les ging geven aan de helft van de combinatiegroep, maar daar heb ik vriendelijk voor bedankt. Ik ga het nu rustig en goed opbouwen. Wil niet nog een keer zo'n terugval. Maar het ziet er allemaal positief uit. Loop nu bij een psycholoog en met een beetje geluk kunnen we het medisch gebeuren rondom ons zoontje voor een groot deel afsluiten. Alleen het helmpje nog dan (maar daarvoor kletsen we in een ander topic) Ga jij weleens langs bij je werk? Bijvoorbeeld voor een kopje koffie? Het is leuk, breekt je dag en je houdt contact met je collega's. Succes!
@guusje: ja ik ga wel eens langs, heb ook veel contact met collega's. Een aantal zie ik buiten werktijd om ook. Verder staat het KDV waar mijn zoontje straks heen gaat op hetzelfde terrein als de school waar ik werk. En Lucas gaat vanaf 11 april drie dagen per week daarheen. Ik heb geprobeerd om dat ook uit te stellen totdat ik weer aan het werk ga, maar dan was ik mijn dagen op het KDV kwijt, er is nl een enorme wachtlijst....dus gaat hij gewoon vanaf half april. Dat vind ik wel moeilijk maar dan heb ik misschien echt tijd om even tot rust te komen. Ik ben benieuwd, denk dat ik ook wel een keer naar het UWV moet komen, want dan zal bij mij ook wel gekeken worden of ik zwangerschapsgerelateerd ziek ben...en als zij vinden van niet, begrijp ik dus dat mijn baas het moet betalen?? Nou dat vechten zij dan maar lekker uit!
Heel goed dat je het hun laatuitzoeken. Daar moet jij niet tussen gaan zitten. Balen van de opvang, maar denk ook wel dat het lekker is voor jezelf. Je hebt dan even mamatijd. Althans zo ervaar ik het.
allebei beterschap. uwv is inderdaad puur om zwangerschapsgerelateerd te bepalen. maar mocht je ooit "gewoon" ziek zijn, ook al ben je bij arbo geweest is het redelijk normaal om als de verwachting meer dan 6 weken is ook gezien te worden door uwv arts, zeker als de verz. van je werk via uwv loopt. Dus daar niet te snel van in paniek raken .. neem de tijd om alles te verwerken en met iemand praten is sowieso geen verkeerd idee.
Eigenlijk herken ik heel veel van jou verhaal. Een bevalling die ik nog steeds niet kan plaatsen, veel te snel en dus heel veel gemist door alle stress erom heen. Toen al vrij snel kreeg onze dochter plekjes in haar gezicht, ging veel huilen en ook wij hoorden dat het erbij hoorde. Bleek KMA te zijn, verborgen reflux en eczeem. Pas na 8 maanden zaten wij op de juiste voeding via de kinderarts, Pepti bleek ook nog te veel eiwit in te zitten. Veel maag-en darmklachten en ook haar huidje kreeg veel te verduren. Ook bleek ons meisje heupdysplasie te hebben, dus een spreidbroekje, en ze was aan 1 stuk door verkouden, bleek uiteindelijk te komen door haar neusamandel en ze had ook chronische dubbele middenoorontstekingen. Uiteindelijk is eerst neusamandel verwijderd, later kreeg ze buisjes. Ik had na mijn verlof volledig ouderschapsverlof genomen, dat was echt een uitkomst, maar na 6 maanden thuis moest ik wel weer werken terwijl ik nog constant bezig was met medische zorg en weinig slapen. Slaap komt niet meer voor in mijn woordenboek, dus inmiddels ben ik echt oververmoeid en een 'simpele' verkoudheid duurt bij mij nu inmiddels 4 weken. Ik vind echt dat je er goed aan doet dat je hebt geluisterd naar je lijf en dat je nu echt niet kan werken. Je hebt tijd nodig om alles een plek te geven en een manier te vinden om in een rustiger vaarwater te komen. Ik heb dat niet gedaan en krijg nu de klappen. Na 1.5 jaar werken en regelmatig op mijn werkdagen van alles moeten regelen omdat mijn dochter weer ziek is (want dat is ze nog altijd veel), dus veel stress en de daarbij behorende onbegrip, is de koek nu op. Achteraf is een mens altijd wijs, maar achteraf denk ik "had ik maar niet zoveel plichtsbesef!". Ik ben duidelijk mijn grens over gegaan en dat is helemaal niet aan te raden hoor Inmiddels ben ik 3 weken ziek thuis geweest omdat ik echt niet meer kon en op dag 1 van mijn ziekmelding moest ik al bellen met de arbo-arts. Belachelijk, dat vond hij gelukkig ook. Dus, luister goed naar jezelf, dat is echt het beste wat je kunt doen! Voor jezelf en voor je kind!
even een andere gedachte. Als je gewoon betaalt maar hem niet brengt ben je je plekje niet kwijt hoor...