Klopt, hebben wij ook gedaan, het was voor onze dochter nog niet fijn om daar te zijn, dus thuisgehouden, wel betaald en na een maand of 3,4 kon ze wel heen! Misschien zonde, maar je behoudt dan wel je plek!
Mexicang, wat een helftig verhaal!!! Ik schrik enorm! Wat heb jij het zwaar! Wil je heel veel sterkte wensen; hoop dat het met jou en je dochtertje snel beter mag gaan.
.... jee.... wat lief! Dank je wel GuusjeB! Weet je, ik heb het altijd gebagatelliseerd, riep altijd 'valt wel mee!', zo ben ik. Achteraf is dat gewoon niet goed, je moet het ergens verwerken, maar niet gedaan, dus komt dat nu. Want nee, het viel niet mee, en soms nog niet. Gevolg is, zoals ik al schreef, dat een 'simpele' verkoudheid ontaarde in een gigantische bijholte-ontsteking en dat dus echt de druppel was. Ik heb vandaag geprobeerd te werken, maar mijn hele lijf schreeuwt dat het even klaar is zo. Dus de bedrijfsarts gebeld en deze heeft gezegd dat ik halve dagen mag proberen (wil ik zelf graag), maar als dit teveel is, dat ik dan echt flink gas terug moet nemen. Voor mijn collegae die weten hoe of wat, komt het niet als verrassing,die stonden nog versteld hoe lang ik doorbuffelde.
Hm mijn bevalling lijkt op de jouwe. Alleen ik heb 65 uur op 2 centimeter gezeten, en om de 2 minuten weeën. Ben uiteindelijk wel gewoon na 72 uur bevallen. Maar wat je zegt over balloncatheter was hier precies zo die pijn die ik daarbij had voel ik nu nog als ik daaraan denk was waarschijnlijk nog pijnlijker dan de bevalling zelf. Wat betreft je collega's lekker laten lullen jij hebt het nodig dus dan meld je je ziek. Xxxxx
Fijn om jullie reacties te lezen! @babyhope: 72 uur? pfff dat is heftig! Kreeg jij ook wee-opwekkers? @mexicang: dank je voor je lieve woorden. Wat heb jij het ook heftig gehad zeg met al die zorgen. En wat ben je een bikkel dat je gewoon bent gaan werken! Ik voel me soms echt een hele pief, maar zodra ik dan een uur ga wandelen buiten kom ik bekaf en super duizelig thuis....mn lichaam voelt nog niet goed. En mentaal ook nog niet, concentratie van likmevestje...Heb vandaag een stappenteller gekocht, omdat ik toch wel veel wil blijven bewegen, ivm mn gewicht. En nu het beter weer wordt ga ik er veel uit met Lucas. @debby: ik heb ook afgesproken hem in het begin niet zo lang te brengen, bijv. van 10 tot 14 uur. Dan kan hij rustig wennen en ik ook want ik denk dat het wel moeilijk is als ik nog thuis zit om hem dan daar achter te laten. Van de andere kant kan ik dan misschien ook wel een beetje uitrusten... Lucas wordt overigens a.s. dinsdag (op mijn verjaardag!) geopereerd aan zijn liesbreuk in het Radboud in Nijmegen. Dit is hopelijk voorlopig het laatste ziekenhuis bezoekje. Dan pas weer in april hoop ik (gewoon voor controle).
heppie Ik ben op 30 juni met 42weken om half 8 s'morgens binnen gekomen voor inleiding. Toen had ik al weeën lag om 5 uur al te klokken in bed. 8 uur eerste gel ingebracht, 14 uur nog een keer nog steeds een vinger topje Ontsluiting. En om de 2 minuten weeën. De volgende dag vrijdag's verder toen hebben ze de balloncatheter geprobeerd slijmprop eruit moeten trekken (zat nog muurvast) was net alsof hij mé zonder verdoving open sneed. Weer gel ingebracht, om 14 uur weer. Toen smeekte ik al om een ruggenprik. Inmiddels nog steeds om de 2 min weeën. S'avonds heb ik een pethadineprik met slaapmiddel gekregen,want de volgende dag zou hoe dan ook de bevalling zijn. Als er om 14 uur nog geen vordering was zouden ze een ks doen. Zaterdag 2juli om 8 uur 3cm 9 uur vliezen gebroken door vk. 10 uur weeën opwekkers aan. 11 uur ruggenprik(na 5x prikken zat hij eindelijk goed. Ik mocht niet op mijn zij liggen anders had je kans dat de verdoving alleen die kant op zou gaan. Na 4 uur begon de ontsluiting op te schieten maar jolisa werd rustiger dus moest ik op mijn rechterzij gaan liggen. Waardoor heel mijn rechter been verlamd werd. Om 21.30 9cm dus ruggenprik uit weeën opwekkers op volle kracht. 22.32 beginnen met persen en om 23.30 was jolisa er eindelijk. Dus ook gewoon alles gevoeld en zo. Ik was op maar had zoveel adrenaline door die dagen en bevalling. De volgende dag naar huis. Zegt de vk wil je een rolstoel haha ik ben lopend naar buiten gegaan, tot ik thuis was toen was ik op. Heel ons huis zat vol. En ik had net een bevalling van 72 uur gehad pf. Kraamweek was totaal niet leuk maar toch zijn we nu bezig voor een 2de ik vond het ondanks alles een geweldige ervaring. En dat na een zwangerschap van 42.2 weken
@babyhope: Mijn hemel wat een bevalling zeg...en dat je de volgende dag gewoon naar huis mocht?? Moesten ze je niet extra in de gaten houden na zo'n bevalling? En dan kom je thuis en dan zit je huis vol...daar zou ik echt niet aan moeten denken. Hier na 4 dagen naar huis met Lucas en mijn ouders, broer en man waren er. En na 30 min de kraamhulp...dat was voor mij meer dan genoeg. De eerste week ook alleen onze ouders hier gehad. (ja in het ziekenhuis een paar nichtjes en vriendinnen maar meer niet!)
Nee ik mocht de volgende dag meteen gaan. Alles was verder ook soepel gegaan zeg maar. Het vorderde alleen niet zo snel. Om half 12 zondags was ik thuis 10 minuten later kraamhulp. En toen kwamen mijn ouders. Mijn broer vrouw en kindje. Schoonbroer Zus kindje en nog een kind waar ze op moesten passen. De buurvrouw enzo. Maar ben tussendoor wel met jolisa en vriend naar boven gegaan blijkbaar heb ik nog geslapen tussendoor haha. Ik mis wel heel veel stukken hoor. Soms droom ik er over en dan word ik wakker en denk ik oh ja
Heppiedepeppie... dat herken ik wel, dat als je even wat hebt gedaan, dat je helemaal af bent, duizelig en niet okee. En die concentratie.... erg is dat he? Meid, dat komt echt omdat je af bent, en je hebt zoveel meegemaakt, dat je je op een of andere manier afsluit, ter bescherming. Mijn concentratie is ook gezakt tot op de bodem, onthou nauwelijks iets en soms hoor ik dingen ook niet, zit ik heel ergens anders. Ik ga eens in de zoveel tijd naar een masseuse, welke ook veel heeft meegemaakt en zij omschreef het als dat zij zich op een gegeven moment echt dom voelde, ze kon niets onthouden, kon niet eens meer denken. Dat heb ik ook, nadenken...?? Weet amper wat ik wil eten 's avonds... Die bevallingen.... jee zeg, wat een verhalen!! Ik heb juist het tegenovergestelde. Ik ben bevallen in 1,5u! Ik werd om 8.15 ingeleid dmv gel, om 13.50u nog steeds 0,0cm ontsluiting dus nog eens gel. Ik had gezegd "prima, maar nog één keer, als het dan nog niets doet, is het klaar voor vandaag!". Dus om 14.10 kreeg ik nog een x gel. 14.20 braken mijn vliezen en wat er toen gebeurde... ik moest gelijk poepen , maar dat kon niet volgens vk en verpleegkundige. Ik had het gevoel alsof mijn heupen uit elkaar werden getrokken, had heupweeën(bekken) en wist niet waar ik het zoeken moest. Omdat dit zoveel pijn deed, kon ik niet liggen, dus staand getoucheerd. Waar ze tot de schokkende ontdekking kwamen dat ik al op 9cm zat. Kan je het je voorstellen? 14.20 breken de vliezen, 14.25 toucheren en 9 cm! Terwijl ik om 14.00 0,0cm ontsluiting had! Uiteindelijk dacht de vk dat ze het verkeerd gevoeld had, dus heeft het 'teruggezet' naar 6cm. 9cm was onmogelijk zeiden ze. En heb ik nog iets korter dan 1,5uur staan jodelen, schreeuwen en gillen dat ik moest schijten (excusez, maar zo was het gewoon). Toen ik na een half uur eindelijk naar de verloskamer werd gereden, hebben we daar nog zo'n half uur , 3 kwartier doorgebracht, tot mijn man zag dat de hartslag naar 55 ging en heeft op de noodknop gedrukt. Toen had ik ineens 7 man om mij heen, moest ik onmiddellijk op dat bed liggen, wat ineens wonderbaarlijk goed ging,benen in de beugels, om mij heen kijkend van 'wat gebeurd hier??'. Moest ik bij de volgende wee meepersen. Goh... Maareh... Wee?? Die heb ik niet meer hoor! Die verdwenen als sneeuw voor de zon, ik had al bijna 1,5u persweeen staan ophouden, dus ja, die waren er wel klaar mee! Moest ik dus op eigen kracht persen, wat overigens goed ging. 4 min later was de kleine meid er al. Maar wat ik heel erg vind, dat door die snelheid en dus niet goed een plek kunnen geven wat er gebeurd, ik niet of nauwelijks kan herinneren dat mijn dochter op mijn buik is gelegd. Ik ben dat hele stuk zo goed als kwijt.Evenals het eerste uur daarna. Ik lag daar maar. Ik heb lange tijd echt gehad dat ik er over wilde praten, maar ook dat werd weggeschoven, moest blij zijn dat het zo snel ging. En ja, als ik jullie verhalen lees, dan ben ik dat echt, serieus. Maar snelle bevallingen hebben ook hun keerzijdes, helaas ervaar ik dat ook. Vooral in de periode dat ik constant bezig was met de medische zorg rondom mijn dochter, heb ik het daar moeilijk mee gehad en dat de schuld gegeven. Want ja, mijn dochter is ook als een komeet de wereld op geschoten. Dat is voor zo'n uk ook niet niks, die maken de bevalling ook mee, nietwaar?
@mexicang: hier zijn we ook naar een osteopaat geweest en die zei ook dat Lucas wel degelijk last heeft gehad van mijn bevalling. Ik heb zelf ook altijd zoiets als kindjes met een inleiding en uiteindelijk KS geboren worden dat ze zichzelf niet hebben kunnen aankondigen...ineens zien ze licht en worden ze door twee grote handen uit die veilige buik getrokken.... Als ze uit zichzelf komen, is het natuurlijk ook ineens eng in die wereld maar volgens mij anders dan bij een KS...
Mexican, ik heb ook 4 maanden geleefd met de gedachten dat het goed ging en dat anderen het veel zwaarder hadden. Ik weet ook nog exact het moment dat mijn gevoel werd uitgeschakeld en ik in de overlevingsmodes ging. Dat was toen ze mij alleen de rampzalige MRI uitslag gaven, terwijl wij net dachten dat het mee viel... Nu krijgen we meer vertrouwen in zijn lijfje en komen de emoties los. Ik kan janken om niks. Mijn schoonzusje is haar dochtertje met 24 weken zwangerschap verloren en ik heb denk ik meer tranen om dit verlies gelaten dan zij. Wel 'grappig' om te lezen dat jij ook een snelle bevalling had ookal werd je ingeleid. Ik werd met een hormoonveter ingeleid. De hele dag gebeurde er praktisch niets. Om 20.00 uur werd mijn man naar huis gestuurd. Want ik had harde buiken en dan kon hij lekker thuis slapen. Ze zouden wel bellen... Ik heb ruim een uur weeën gehad zonder het te beseffen (heb toen ik in het ziekenhuis lag ook een galaanval gehad en dat was vreselijk; dit vond ik minder erg, want de pijn ging steeds weer weg en de verpleegster zei dat het harde buiken waren). Om 22.00 uur heb ik alles ondergekotst, werd ik door de gang heen gesleurd naar de verloskamer en ik ook riep dat ik moest poepen. Om 22.25 9 cm ontsluiting; ik mocht al iets meepersen en mijn man moest nog uit zijn bed worden gebeld! Toen ik echt mocht persen heb ik dit geweigerd omdat mijn man er nog niet was. Die hebben ze weer gebeld en toen pas gemeld dat ik op de verloskamer lag. Om 22.40 stormde hij binnen en om 22.50 was ons zoontje er. De verbazing is te zien op de foto's. We waren beiden overbluft... Ik heb me 3 maanden een hele stoere meid gevonden dat ik praktisch alle weeën alleen had doorstaan, maar nu voelt het heel leeg. Ook mijn man heeft het er moeilijk mee dat hij de 'weeën periode' heeft gemist. Je bereidt je zo toch voor op de komst van de kleine. En ik vind het ook jammer dat ik ons zoontje niet heb kunnen begeleiden naar deze wereld. Morgen heeft hij zijn MRI (onder narcose). Ik hoop zo dat we goed nieuws krijgen en dat we deze hele *** periode kunnen gaan afsluiten!
Guusje, fijn om te lezen dat er toch meer mensen zijn die moeite hebben met hun snelle bevalling. Continue werd er tegen mij gezegd dat ik er blij mee moest zijn en het werd gewoon van tafel geveegd. OOK door kraamhulp en verloskundige. Maar goed, die 2 veegden alles van tafel waar ik over wilde praten, dus zij zijn zeker debet aan mijn ellende! Hoe is de MRI gegaan? Heb je meteen de uitslag gekregen of moet je daar op wachten? Hopelijk heb je goed nieuws en kun je inderdaad een periode afsluiten en een nieuw hoofdstuk openen!
Hey meiden Morgen heb ik weer gesprek bij de arbo, ben zo benieuwd of ze achter me staan! Ik laat het jullie weten!
O heppie....spannend!! Ik ga voor je duimen!! Goed duidelijk en rustig je verhaal vertellen, dan kom je er wel! Ik hoop dat je net zo'n goede treft als ik, die volledig begrip toont voor mijn situatie en zelfs halve dagen eigenlijk teveel vond. Maar goedkeurde omdat ik zelf graag wilde. Merk alleen wel dat het best veel is, mijn lijf schreeuwt om rust! Toch, het is ook wel even lekker om even bezig te zijn, ik ga slapen als ik thuiskom. Succes meid, laat je het weten morgen?
Normaal gesproken kun je je niet ziek melden als je ouderschapsverlof hebt. Als je al dit verlof gepland had snap ik de reactie van je collega eigenlijk wel. Snap ook dat jij dat niet leuk vindt.
Jeetje, wat een verhalen hier. Ik hoop dat het gesprek met de arbo je is meegevallen. Kom je hier nog even vertellen hoe het was?
Even drukke dagen gehad (3 halve dagen werken, slapen in de middag en dan nog het huishouden), dus geen tijd om hier langs te gaan. Sorry! De MRI ging goed. Op het laatste moment mocht ik toch niet bij het onder narcose gaan (heb zelf een drain in mijn hoofd en ze wisten niet of het materiaal het magnetisch veld kon beïnvloeden). Mijn man ging dus mee en ik denk dat ik daar geluk mee heb gehad, want hij ging niet fijn slapen zeg maar (mijn man kwam er ontdaan van terug). Volgende week maandag de uitslag! Heppie hoe ging het gesprek?
Heel erg herkenbaar.... helaas! Mijn werkgever geloofde niet in mijn klachten (incontinent voor ontlasting na een bevalling van 32 uur met een (sub)totaalruptuur) Hij dacht dat het tussen mijn oren zat...Ik ging twijfelen aan mezelf, en werd depressief. Ondertussen werkte ik wel 12 uur ipv 24 uur. Het ziekenhuis hier stuurde me na een MRI door naar het Erasmus MC. Wachtlijsten voor alle onderzoeken, en een wachtlijst van een half jaar voor een operatie... Ik werkte nog steeds 12 uur per week. Elke keer weer, een discussie dat ik me aanstelde; het zat tussen mijn oren. Toen ik het verhaal van een bekende van hem vertelde, dat zij ook 16 maanden bezig was geweest om te herstellen van iets soort gelijks kreeg ik ook weer te horen dat het bij mij veel minder erg was. Inmiddels ben ik bijna 2 jaar verder, onder behandeling in Antwerpen, en sinds een week weer 24 uur per week aan het werk. Ik moet een spier uit mijn bovenbeen "missen" dit is mijn nieuwe kringspier, heb voor de rest van mijn leven een neurostimulator nodig en zal nooit meer diarree of winden op kunnen houden... maar verder zat het allemaal tussen mijn oren.... Ik tel af tot de dag dat ik kan afzwaaien.... Meis, heel veel sterkte! Succes met je herstel en met de operatie van je zoontje. Geloof in jezelf en denk aan jezelf!!!
Nou ik ben vrijdag geweest...het is een ingewikkeld verhaal maar ik zal hieronder proberen te omschrijven hoe en wat! De arbo verpleegkundige begrijpt mijn verhaal prima. Mijn energie huishouding is in de war, nog niet op peil. Dat begreep ze. Ze wil nu dat ik de komende weken thuis de dagen een beetje beter ga verdelen met inspanning/ ontspanning. Tv kijken of computeren is ook inspanning voor haar. Verder wil ze dat ik na Pasen ga re-integreren op basis van 3 of 5 dagen (daar kom ik zo nog wel even op). Na de Mei-vakantie moet ik 2 weken mijn volledige werkzaamheden gaan proberen op te pakken en vanaf 14 mei ben ik wat haar betreft weer helemaal 'beter'. Nu het geval van 3 of 5 dagen re-integreren. Ik werk nu nog op papier fulltime. Ik zou ouderschapsverlof krijgen op basis van mijn fulltime aanstelling. In het onderwijs krijg je dat voor een deel betaald, nl 55%. Dus 55% van mijn fulltime salaris voor de periode van 7 weken. Dat zouden we net aankunnen financieel voor de weken. Ik zou dan op mijn eerste werkdag officieel 2 dagen ontslag nemen en vanaf dan dus mijn parttime salaris krijgen. Maar...nu moet ik dus gaan integreren. Dat betekent dat ik op mijn werkdagen dagelijks een paar uurtjes moet komen werken en andere taken moet gaan doen (administratief, met een klein groepje kinderen, enz). Doe ik dat op basis van mijn huidige werkfactor, betekent dat dat ik 5 dagen per week moet gaan werken. Dit is eigenlijk niet mogelijk vanwege het feit dat ik maar voor 3 dagen kinderopvang heb voor Lucas. En daarbij wil ik met een kindje niet meer fulltime werken! Maar doe ik dat op basis van mijn parttime werkfactor die ik na mijn verlof weer ga werken, dan hoef ik dus idd maar 3 dagen te komen integreren, maar....krijg ik dus maar ouderschapsverlof over mijn parttime uren. Betekent dat ik én minder verlof krijg én daar veel minder geld voor krijg. En als ik dus minder verdien komen wij hier echt helemaal niet rond. Bovendien als ik fulltime zou integreren, zou ik de zomervakantie ook nog fulltime betaald krijgen, dat zou mooi meegenomen zijn (maar voor mij niet het belangrijkste hoor!). Nu gaat het erom dat ik dus tot het moment van verlof opnemen, fulltime moet gaan werken. Een lieve collega van me zei dat me het advies wilde geven toch fulltime te gaan integreren, omdat dit maar een paar weken is, en daarbij hebben we met hemelvaart en koninginnedag enz. alweer vrij. Dus uiteindelijk zou ik iets van 3 weken fulltime moeten werken alvorens ik mijn verlof weer kan laten ingaan. Zij bood ook al aan op de dinsdagen dan wel op Lucas te willen passen. maar ik weet helemaal niet of ik dat wel trek om nu vanuit niets ineens weer 5 dagen te moeten gaan werken. Zeker niet omdat Lucas nog iedere nacht een voeding nodig heeft. Nou heb ik wel een schappelijke baas, ik ga donderdag met hem om de tafel om te kijken hoe en wat. Want voor mijn baas is het natuurlijk ook helemaal niet fijn als ik 2-3 weken terug kom en weer voor de klas moet om vervolgens weer verlof te nemen. Een aantal andere collega's vroegen zich af waarom ik het verlof niet bewaar tot het volgende schooljaar, maar dat wil ik niet. Ik wil dit gewoon voor de zomer helemaal afsluiten voor mezelf zodat ik na de zomer gewoon weer met een nieuw contract een frisse start kan maken met een nieuwe klas.... Nou een heel verhaal, snappen jullie het een beetje??