Stitch, zo dat is heftig!!! Wil je heel veel sterkte wensen met je herstel. Begrijp ik het goed dat je weg wilt bij je werk? Heppie, ik geloof dat ik het verhaal begrijp, maar vind het kort door de bocht van de arbo. Denk dat het namelijk iets meer is dan even je energie op pijl brengen... Ik hoop dat je zo snel kan herstellen. Wat betreft het werken; ik zou fulltime gaan reïntegreren. Dan kun je het dit jaar afsluiten. Het zijn ook idd nog maar een paar fulltime weken. Heel veel succes! Ik hoop dat het je in zo'n korte tijd gaat lukken. Zelf heb ik tegen mijn directeur gezegd dat ik er met het nieuwe schooljaar weer helemaal hoop te zijn. Als het eerder is dan is dit heel fijn, maar ik denk niet dat ik dat ga redden. Ze hebben voor de rest van het schooljaar vaste vervanging geregeld. Ik ga dus niet meer voor mijn groep, maar zal elders klassen opvangen etc. als ik daar aan toe ben. Ik krijg heel veel ruimte en begrip. Als ik jouw verhaal lees, voelt het alsof je een kuurtje moet doen en je dan hersteld bent... Knuffel!
Stitch, jee zeg,wat een verhaal! En o wat kan ik kwaad worden als er wordt gezegd dat het allemaal tussen je oren zit!! je zou bijna je broek naar beneden trekken en zeggen: "kijk dan *@#!" Heppie, heb je een recept meegekregen waarbij je de energie kunt ophalen? Echt meid, dat doe je niet zomaar. Het is makkelijk gezegd, maar het is niet zomaar terug. Je zal dan een goede dag hebben, met vervolgens een paar dagen drama. Ik zit er nu zelf middenin, 2 jaar na de geboorte van mijn dochter. 1,5 jaar na het beginnen met werken. Ik werk overigens ook in het onderwijs, speciaal onderwijs. Ik werk nu alleen halve dagen, iets wat de arbo al veel vond, maar mocht omdat ik het zelf wilde proberen. Ik merk dat ik die 2 halve dagen 's middags helemaal kapot ben, ik slaap dan zo 2 uur achter elkaar. Heb dat overduidelijk nodig. Daarom, energie heb je niet zomaar terug, zeker niet als je diep bent gegaan. Ik had vorige week een gesprek met de leidinggevende en omdat wij dus te maken krijgen met de klappen van de bezuinigingen, draaide ze er niet omheen en gaf te kennen dat het voor mij beter zou zijn om gebruik te maken van de regelingen die de school heeft getroffen vanwege de bezuinigingen. Kortom: als ik langer in de ziektewet zou blijven, word ik ontslagen. Eigenlijk is het te zot, want dat mogen ze niet zo doen, omdat er een bepaalde ontslagprocedure gevolgd moet worden, maar daar hebben wij ook weinig zicht op. Maar, ik was haar eigenlijk te snel af, want ik merkte dat ze verbaasd was, omdat ik totaal niet boos reageerde. Mijn man en ik hebben hier veel gesprekken gehad en besloten dat het inderdaad beter is dat ik ga stoppen. Ik heb 2 jaar het broodnodige achter de rug en nog soms, binnenkort weer onderzoeken voor haar heupje, we blijven aan de gang met de koemelkallergie omdat dit nog steeds niet onder controle is en we krijgen ook nog een allergietest in het ziekenhuis, dus bloedprikken... Zodra er iets is als een 'simpel' buikgriepje, of een verkoudheid, dan kan ik soms in alle staten zijn. Weer van alles regelen om wel naar mijn werk te kunnen, soms al een paar dagen van tevoren. Het geeft teveel stress, wat mijn herstel ook niet ten goede komt. Ik heb onlangs al 3 weken thuisgezeten, en ik merkte dat dit mij zo goed deed, wat mijn man ook merkte. Dus gekozen voor stoppen met werken, ook al doet het pijn, maar uiteindelijk zal het echt beter zijn voor ons alledrie!
Guusje, vergeet helemaal op jou te reageren... Goed dat je duidelijk bent geweest naar de directeur, daar hebben jullie beiden wat aan! Dan heb je nog een lange periode om goed te kunnen herstellen en dan na de zomervakantie weer werken als dat lukt!
Mexican, wat jullie besloten hebben, heeft hier ook even gespeeld. Maar om te stoppen, nee, zover ben ik nog niet. Wij krijgen maandag hopelijk een goede MRI uitslag en dan hoop ik echt alleen nog maar rust te krijgen wat hem betreft. Jij zit nog middenin alle zorgen. Je komt dat simpelweg niet aan herstellen toe. Een oerdrang zorgt ervoor dat je jezelf iedere keer weer wegcijferd voor je kindje. Ik heb respect voor jullie besluit. Vind het heel moedig!
Guusje, dank je wel voor je lieve woorden! Het valt niet mee hoor, ik ben behoorlijk bang dat ik dan 'alleen maar thuiszit', maar merk ook wel dat het nu al rust geeft. Ik moet nu echt aan mijzelf denken, waardoor ik automatisch ook aan mijn meisje en man denk. Klopt wel he? Je hebt als moeder een oerdrang waardoor je jezelf volledig wegcijfert voor je kind. Al denk ik dat sommigen zichzelf daarin verliezen, zoals ik. Ik wist wel dat het niet ging, dat er een knop om moest, maar hoe? Nog wel hoor. Ik moet echt gaan sporten, 2x in de week een half uurtje bij de sportschool 3 minuten hiervandaan. Ik moet echt meer voor mijzelf gaan doen, maar dat ga ik zeker doen als ik ben gestopt en mijn dochter evengoed haar vaste dagen naar het kdv gaat. Niet meer van 8-17.30, maar van 9-16.30, dat alleen al geeft meer rust. Als ze ziek is, ben ik gewoon thuis en hoef ik niets te regelen enz enz. Kortom, voor mij stoppen heeft op dit moment vele voordelen!
Mexican, het is gewoon heel fijn dat je dit nu kan doen. Ik hoop voor je dat je de rust vindt die je hoopt te vinden. Nogmaals een heel moedig besluit!