Dag, Ik ben 24,5 week zwanger en heb zojuist een doorverwijzing gevraagd naar de arboarts. Ik werk in de gehandicaptenzorg, 28 uur pw. Ik heb bekkenklachten (waarvoor fysio), soms sta ik halverwege de dienst liever niet meer op (maar zitten blijven kan niet) en als ik loop doet het pijn en heb ik snachts ook nog pijn. Ik heb er ook dagen bij dat ik niet zoveel klachten heb (meestal als ik fysiek niet zoveel heb gedaan zoals rolstoelers uit bed halen). Verder heb ik op mijn werk ook te maken met agressie waarbij fysiek ingrijpen soms nodig is, afgelopen weken zijn 2 collega’s gebeten en wordt er regelmatig geslagen door een client (niet perse richting de buik, maar het kan wel). Ik voel me niet altijd meer veilig en kan de veiligheid van andere clienten ook niet volledig waarborgen. Is dit voldoende om bijvoorbeeld minder te gaan werken? Of een extra man op de groep? Één of andere manier voel ik me een aansteller (omdat 2 andere zwangere collega’s het eerder wél hebben volgehouden).. Verder heb ik bij veel drukte ook wat klachten zoals pijn aan baarmoederrand, harde buiken, klachten aan de blaas. Maar zijn niet altijd aanwezig.. Iemand advies, ervaring, mening?
Je noemt meerdere dingen die m.i. genoeg zijn om iets te gaan veranderen aan de situatie. 1. Je noemt dat je jezelf niet veilig voelt, maar misschien nog wel belangrijker dat je ook de veiligheid van andere bewoners niet volledig kunt garanderen. Dit vind ik een heel belangrijk punt!! 2. Slaan en bijten zijn grote risicofactoren voor jouw zwangerschap! Dus ja, ik zou zeggen dat er wel iets moet veranderen om jouw klachten te verminderen en de kwaliteit van je werk te kunnen garanderen. Geef goed je punten en grenzen aan!
Dit zijn inderdaad duidelijke punten om of vervangend werk te kunnen vragen/krijgen en dat je inderdaad gedeeltelijk/geheel in de ziektewet kunt gaan. Ziektewetmelding ga je overigens ook krijgen wanneer je volledig vervangende werkzaamheden krijgt... je bent nl. niet meer "geschikt" voor je eigen werk, ondanks dat je misschien voor de volledige uren andere werkzaamheden zou krijgn.
Ik werk ook in de gehandicaptenzorg en heb me bij mijn eerste zwangerschap direct (zodra ik wist dat ik zwanger was) laten overplaatsen naar een andere groep. Op mijn groep van toen kwam veel agressie voor en was mijn veiligheid niet gewaarborgd. Ik ben met beide zwangerschappen rond de 16 weken in de ziektewet gegaan. Zo kon ik rustig aan doen en werd er goed vervang gezocht voor mij. Ik 'werkte' dan als 3e man op de groep en zo konden we de cliënten dan ook wat extra bieden. Als het mij fysiek even niet lukte kon ik me ook terug trekken zonder dat dat ten koste ging van cliënten of collega's. Als ik jou zo lees dan zou ik lekker de ziektewet ingaan. Daar heeft iedereen profijt van. Wat maakt het uit dat andere collega's het langer gered hebben? Bij mij heeft nog nooit iemand tot zijn verlof doorgewerkt
Kan jou het rotten dat andere het vol houden. Ik zou naar je gevoel luisteren. Als je bijvoorbeeld van bepaalde taken kunnen vrijstellen zou je dat al heel erg helpen toch? Of want kortere diensten? Zo kun je wel blijven werken maar voel je je er ook veilig en prettig bij. Ze kunnen je ook zo laten lopen, maar dan zit je straks helemaal thuis. Dus praten erover en een oplossing zoeken lijkt me voor beide partijen beter.