De laatste dingen die je noemt, dat kruipen door het hele bed en dat vroege lopen, KUNNEN (hoeft niet perse) signalen van kiss-syndroom zijn. In combi met dat krijsen, vind ik het dus wel zielig. Maar ook gewoon verschrikkelijk dat ouders zo slecht op de hoogte zijn van de ontwikkeling van een kind, dat ze denken dat een kind van een paar weken oud al om aandacht kan huilen... Logisch dat een kind op een gegeven moment stopt met huilen: het heeft toch geen zin. Daar zijn zat onderzoeken naar gedaan, die dat aantonen. Maarja: je kunt er geen donder mee. Zij zullen door onderzoeksresultaten vast ook niet overtuigd worden van het feit dat ze hun kind echt nog niet hadden kunnen verwennen...
Hier bij de oudste in het kraambed nog toen de kraamhulp er was heeft ze ook een tijd liggen huilen. Ze mochten wel ff huilen van de kraamhulp, ze had net haar hielprikje gehad. Maar goed het was een oude kraamhulp en het was nog geen tijd voor haar om te eten. Als nieuwe moeder liet ik het over me heen komen maar achteraf wel spijt van. Daarna heeft ze bij mij in ieder geval nooit meer zo lang liggen huilen. Jongste heb ik ook wel eens op de arm gehad met eten, dan sneed vaders voor mij alles in stukjes kon ik toch eten/ Jongste is eerste maanden ook huilbaby geweest door extreme krampjes, ben er zelfs mee in de nacht auto gaan rijden omdat ze dan rustig werd. NU heeft ze het wel nodig om in slaap te huilen maar dan hou ik wel in de gaten hoe lang en hoe hard, maar 10 min tot 15 min heeft ze vaker wel nodig.
Arm babietje Onze jongste dochter is nu 3 maanden en heb ik nog nooit laten huilen, de oudste ook niet (nog steeds niet). Vind het sneu en mijn moederhart is daar niet tegen bestand Ze jammert wel standaard 2 minuutjes (beetje uhm, hoe omschrijf je het, klagen zeg maar.. Niet huilen, niet miepen, maar ergens er tussenin) Tot ze haar duimpje heeft gevonden (je mag niet helpen, wil ze zelf doen, zucht) valt dan zo in slaap.. Op de arm laten miepen werkt niet, dan gaat ze pas echt huilen.. Tja.. Maar zodra ze gaat huilen gaat ze uit bedje, even knuffelen en opnieuw proberen als ze weer rustig is. Tja, ik sta idd regelmatig een uur op haar kamertje voordat ze slaapt, maar dan kan ze nooit het gevoel krijgen dat mama er niet voor d'r is. Enige dat ze soms even 5 minuten moet wachten als ze huilt is als Lenn net op dat moment uit de douche komt. Kan m moeilijk zeiknat in de badkamer laten staan.
ik had een vriendin en die liet haar zoontje van 5 weken oud snachts gewoon huilen (want dat heeft ze toen gehoort weer van iemand anders) want zo kon hij wennen dat hij geen nachtvoeding meer kreeg 3 weken heeft ze dat gedaan en oplaats huilde hij ook niet meer snachts en sliep gewoon door tot 6 a 7 uur smorgens toen ik dat hoorde vond ik het echt zielig hoor ik heb nu 2 lieve dochters en die liet ik echt niet snachts huilen hoor gewoon oppakken en hup voeding geven oplaats doen ze het uit de eigen wel doorslapen maar niet op deze manier zeg ik heb er toen ook wat van gezegt dat het niet goed is om hem zo klein nog een voeding over te slaan snachts maar daar breek gelijk flinke ruzie om dat ze de vriendschap van 10 jaar verbreekte
ehm wat wilden ze er aan doen? baby terug stoppen waar ie vandaan kwam? tja je weet neem ik aan dat als je aan kinderen begint dat je luxeleventje toch wel effe ophoudt als het kind er eenmaal is. een kind kun je zo jong nog niet "verwennen", pas na zoveel maanden gaan ze het oorzaak en gevolg een beetje leren begrijpen. ik denk eerder zelfs dat het opzettelijk lang laten huilen eerder mogelijke bindings/verlatings problemen kunnen opleveren.
Tuurlijk mag je het zeggen! Ik snap heel goed dat dat heerlijk is! Ik heb gelukkig een goede slaapster in huis maar ga daar niet speciaal voor aanbellen en er iedere keer over beginnen bij anderen. Dat bedoelde ik
ach gut,ik vind het wel zielig,die kleintjes hebben vooral in het begin veel liefde en geborgenheid nodig. Als mijn kleine meid huilde van de krampjes ging het bij mij al door merg en been en zat ik een potje te huilen,wilde haar zo graag helpen van de krampjes af te komen. Het kindje was een maand en kan helemaal niet verwend worden,waar halen ze dat vandaan? Kindje is net op deze grote boze wereld en heeft haar ouders nodig,de liefde,rust en reinheid, als mijn meisje een kick geeft sta ik al bij haar,ik vind het zo onnodig om die kleintjes te laten huilen,dan ben ik maar een zacht eitje hoor,maar mijn kind zorg ik voor dat ze de 3 rren krijgt en de liefde die ze nodig heeft om groot te worden. Als wij eten komt ze ook,ik pak haar dan en neem haar bij me en eet dan als papa klaar is en haar overneemt,eerder eet ik niet. Je bent moeder/vader om voor je kind te zorgen,zorgen dat het zich goed,gelukkig,gezond en veilig voelt. Anders hadden ze die kleine niet moeten krijgen.
Of het nou 17 uur of 18 uur is, Stijn meld zich altijd als we onze eerste hap nemen We zetten 'm er dan bij in z'n wippertje. Zeggen wel eens voor de grap dat er gelukkig een uitknop op de babyfoon zit maar dat mensen dat serieus menen
tsja iedereen heeft z'n eigen manier van opvoeden ik persoonlijk heb m'n dochter nooit laten huilen ja als het een zeurhuiltje was maar zeker als ze het op het krijsen zet is er geen haar op me hoofd dat ik haar laat krijsen ik kan dat gewoon niet
oh wat zielig. denny huilde ook altijd precies als wij wilden gaan eten, maar dan kregen we echt geen hap door onze keel. we hebben toen vaak heel ongezellig om beurten gegeten, zodat de kleine erbij kon zijn. wij konden dat allebei niet hoor
Oja ik vind het ook zo moeilijk... Laten huilen of niet?! Ik luister goed naar het huiltje... al is het een beetje mekkeren laat ik hem liggen, als het harder wordt dan ga ik ff naar hem toe om te troosten ( aaien over hoeefd, speentje) en dan weer naar beneden. Gaat die dan weer dan doe ik hetzelfde en als het dan weer gebeurt haal ik hem er uit en ga wiegend met hem lopen... en als die slaapt weer het bedje in. Van de week had hij steeds geen zin om overdag in bed te gaan liggen. Iedere keer als ik hem er in lag dan begon die te huilen. Dus toen is hij veel beneden geweest. Dan sliep hij in onze armen, kinderwagen of soms zelf zijn wippie. haha Maar ja ik zat toen idd ook gelijk met de vraag: verwen ik hem nu niet?!?!?!
Iedereen heeft een andere manier van opvoeden en zolang je die tegenover jezelf kunt verantwoorden en je je kind genoeg aandacht en liefde geeft, geloof ik dat het goed is. Jij hebt gezien dat ze het kindje laten huilen, maar je hebt niks gezegd over hoe ze met het kindje omgaan als ze wakker is. Het zou niet mijn manier zijn, maar dingen die ik doe zullen sommige anderen soms vast ook onbegrijpelijk vinden. Daarnaast staat het latenhuilenverhaal voor mij helemaal los van het vroeg lopen verhaal. Logisch toch dat je daar trots op bent. Elke ouder is trots als zijn of haar kind gaat lopen, of dit nu met 7 of met 18 maanden is.
Tja dat is inderdaad een hele andere opvoedstijl dan wij hanteren. Ons mannetje heeft nooit hoeven huilen, maar ook in onze omgeving denken mensen anders over onze opvoeding, ieder zijn ding, ik zou het gewoon niet over mijn hart kunnen krijgen mijn kindje zo te laten huilen
Superzielig. Ik vind het echt een achterhaald concept, dat "verwennen". Kleine pasgeboren babies zijn gemaakt om vastgehouden en geknuffeld en gekoesterd te worden, die laat je niet huilen. Zeker niet omdat het jou even niet uit komt. (eten bv) Ik heb een collega die haar pasgeboren baby gewoon in een andere kamer zette en de hele nacht liet krijsen onder het mom, ja ik moet toch slapen?! Mijn mond viel echt open, ze vertelde er ook nog lacherig bij dat de verloskundige er nogal kwaad over was geworden, want zoveel huilen kost een pasgeborene veels te veel energie... Dus, mijn zoontje huilde ook veel de eerste 6 weken, dus ik heb hem 24 uur per dag bij me gehouden. Nu is hij bijna 10 maanden en alsie nou loopt te drenzen heb ik wel eens zoiets, ja mannetje, je wacht maar effe hoor. Maar ik vind het echt een groot verschil, een bijna dreumes en zo'n klein mupke.
Ik vind laten krijsen (dat is echt iets anders dan laten huilen) onverantwoord. Je kunt niet van alles zeggen "oh dat is gewoon de stijl van opvoeden" en de ouders daarin vrij laten. Overigens vind ik ook de voorlichting over huilen ook erg slecht... Je moet als ouder echt zelf aan de bel trekken en onderzoek doen naar mogelijke oorzaken en oplossingen.
Ben ik met je eens, ons mannetje was ook een huilbaby en bleek kma en reflux te hebben, maar dit moest ik uiteindelijk zelf aandragen!! Wat een onrust, verdriet en stress dat bij ons alledrie heeft veroorzaakt al dat huilen...