Ik wil gewoon even mijn frustraties kwijt. In december bleken wij ongepland zwanger. Dat werd helaas een miskraam in januari. Ik bleek toch wel een kinderwens te hebben en vriendlief eigenlijk ook. De afspraak gemaakt het een jaar te proberen aangezien ik dit jaar 37 wordt en de oudste dit jaar al 10. Nu heb ik vandaag mijn ovulatie en dat deelde ik vriendlief gisteren mee. Krijg ik de reactie dat hij het niet op commando wil gaan doen. Ik geïrriteerd want het is niet zo dat we nog tig jaar voor de boeg hebben. Nu zwijgen we elkaar dus al sinds gisteren een beetje dood en heb ik eigenlijk al zoiets van als je er niet zo serieus voor wil gaan als ik…dan misschien toch maar beter van niet? Of klink ik nu heel dramatisch?
Dat is frustrerend op die manier. Je bent er klaar voor en wil elke kans aangrijpen, of je wil het niet. Het is hier wel vaker gepasseerd dat mannen wel een bepaalde druk kunnen ervaren om het op commando te doen bij een positieve test. Dus vaak zwijgen vrouwen over hun positieve test. Maar dan weet je natuurlijk wel zeker dat je man het wil. Dus ik zou hem eens vragen hoe hij dit ziet en hoe hij verwacht dat je zwanger wordt. Wil hij liever dat je het niet zegt? Wil hij het dan toch niet zo graag?
Ik snap je man ergens wel. Er vanuit gaande dat hij wel echt de wens heeft, zou ik hem op zo'n moment vooral het bed in sleuren en niets zeggen over dat het nu wel even moet gebeuren
Mijn man vond het ook niet zo fijn om het ‘op commando’ te doen. Hij vind het niet erg dat ik m’n cyclus track, ovu testjes doe etc, maar hij weet het liever niet. Dus ik zeg het niet en dan verleid ik hem op de gepaste moment dus misschien kunnen jullie ook zoiets afspreken?
Het is echt het stukje druk hoor waar hij niet tegen kan blijkbaar. De wens is er wel echt. Plus dat het doordeweeks bij ons zo druk is met werk, studie, kinderen en sporten dat de romantiek vooral in het weekend plaatsvind. Daarom dacht ik laat ik het nu maar zeggen. Gelukkig vallen de komende periodes mijn vruchtbare dagen in het weekend. Dan hoef ik ook niets te zeggen omdat het dan toch wel gebeurd. Maar baal wel stiekem even van de gemiste maand. Bedankt voor jullie reacties!
Hier had mijn man het zelfde, toen ik het de eerste ronde vertelde kon hij het niet op commando.. werd vet boos dacht precies wat jij nu verwoord. Was het ook even stil tussen ons. Gevraagd hoe hij het wel wil, en hij vertelde dat hij het prima vind dat ik die testen doe maar het niet wi weten. Moet wel leuk blijven zei die. Dat heb ik nu 2 rondes zo gedaan. En paar dagen na positieve test vertelde ik hem dat hij geweest is.. en dan zei die ja dat kon ik wel merken mannen!!!!
Ja herkenbaar hoor! Maar ik snap ook wel dat een man geen stijve krijgt van 'je moet nu, ik ben vruchtbaar' Mijn ovulatietest levert een 'o we moeten weer, diepe zucht' op. Maar goed....is ook totaal niet romantisch Was hier ook een hele stevige ruzie. Maar nu waarschuw ik hem vooraf: dan is hij ingesteld erop dat over bv 3 dagen hij aan de bak moet. Dat werkt beter. En ik verleid hem meer, maar ik geef wel aan als hij erg tegenstribbelt: dit is het moment. Maar ik wapper geen ovulatietesten meer in zn gezicht zeg maar haha
Ik snap het wel, totaal niet sexy ook. Had er zelf al moeite mee het op commando te moeten en dan hoef ik niet eens klaar te komen om zwanger te raken gewoon die dingen doen, niks zeggen en er een leuke avond van maken.