Fietwordtmama@ Succes bij de gyn , mis is een maatschappelijk werkster iets voor je psych hoeft dan niet . Maatschappelijk werkster heeft mij erg geholpen toen mijn zusje haar eerste kreeg .trok het niet maar bleek dat we het erg goed deden samen mijn zusje en ik. Zij luisterde naar mij als ik me rot voelde door het niet lukte . Ik vroeg af en toe hoe het met haar ging . Nu ze een tweede heeft wil ze ook nog steeds rekening met me houden .Maar dat hoeft niet en willen we ook niet . Waar voor het verandert er toch niet door , Als ik er even door heen zit is het fijn als ze wil luister . maar verder nee hoeft geen rekening gehouden worden met ons. Zij kan het niet helpen dat het haar gelukt is en ons niet. Stenen doet ze wel heeft ze genoeg gedaan , hoeft niet mijn hele leven , ow dit kan niet want... Mijn gevoel zegt als zij of wie ook dat zou doen ik het nooit af kan sluiten , dat moet wel anders word het niks.
hoi Marnat, dankje. Dat is ook wel een beetje hoe ik er met mijn schoonzusje in sta. Zij hebben begrip voor onze situatie. Maar ze hoeven zich neit heel de tijd in te houden. Wel houd ik minder contact dan ik normaal zou doen. En dat snappen ze ook best. We wonen best van van elkaar, dus we liepen toch al nooit de deur bij elkaar plat. Ik heb echt het gevoel dat ik hulp nodig heb om met mijn situatie om te gaan. met maatschappelijk werk heb ik niet echt goede ervaringen gehad toen ik met een burn out zat jaren geleden. Wel een goede psychotherapeut gehad daarna. We gaan dinsdag aan de gyn vragen of zij kan doorverwijzen en of ze een goede weet.
@Marnat: zie in je onderschrift staan dat het einde verhaal is, kan jullie kinderwens niet meer in vervulling gaan?@Fietwordtmama: hopelijk vind je iemand die je kan helpen hiermee om te gaan!@all: mijn beste vriendin heeft morgen haar eerste echo, maar ze weet nog steeds niet of ze het kindje wel wil houden... Ze wilde eigenlijk nog helemaal geen kinderen, maar door een fout van de huisarts is nu dus toch zwanger. Vind het heel moeilijk, maar wil er wel voor haar zijn en haar steunen, ze is en blijft mn beste vriendin!
Sussane@ Idd zo als je al zelf zegt , onze wens kan niet meer in vervulling gaan. Wij leven al heel lang zonder kids . maar weten nog maar een jaar ongeveer dat het echt niet wil. Als je meer wil weten kijk je maar in mijn statistieken.
Sorry dat ik binnenval meiden. Susannelilian, ik weet natuurlijk niet hoe de situatie is met je vriendin. Maar ik hoop verschrikkelijk erg dat je haar kan ompraten om de kleine te houden. Een kind is een geschenk en nooit een foutje. Ze zal zich vreselijk schuldig gaan voelen (haar hele leven) als ze de kleine weg haalt. Stel je voor dat er iets mis gaat tijdens het aborteren....dan kan ze misschien later nooig kinderen krijgen. En het mooiste is...eigenlijk is niemand 100 procent klaar voor een kleine. Maar als het er is moeten we er 100 procent voor gaan. Een kind weghalen is in mijn ogen erg egoistisch. Als men sex hebt dan heb je altijd kans om zwanger te raken....ook met voorbehoedsmiddelen. Hopelijk zal je vriendin de goede keuze maken! Ik hoop het echt! Voor alle andere meiden: hopelijk zal in al jullie levens een wonder gebeuren. De wonderen zijn de wereld nog niet uit....en ze komen in verschillende verpakkingen en in verschillende situaties!
@Marnat: wat vreselijk zeg! Als je erover wilt praten dan mag je me altijd een pb'tje sturen, heel veel sterkte voor jou en je man!@Christen: dat kan je nooit zeggen en zij is de enige die deze moeilijke beslssing kan nemen. Als je de pil slikt dan ga je er niet vanuit dat je zwanger kan raken en als je er echt nog aan toe bent of wilt zijn dan is het juist echoistisch om het kindje te houden, dan kan je het niet bieden wat het nodig heeft. Ik denk dat ze het kindje uiteindelijk wel gaat houden, maar wat ze ook doet: ik sta achterhaar!
Susannelilian@ Dankje wel meis lief van je , maar we zijn sterk en redden ons prima. De tranen zijn weg alleen de pijn is er , die gaat nooit weg. We genieten van vele andere dingen dat gaat erg goed en genieten volop , ook van elkaar. Hoop dat je vriendin de kleine houd . ze moet idd zelf bepalen kan niemand voor haar doen.
Fietwordtmama@ Als jouw gevoel zegt dat je hulp nodig hebt moet je dat zeker doen. Mijn gevoel zij dat ook en heeft me goed gedaan , al deed ik het volgens de maatschappelijk werk al erg goed . Mag haar zelf nu nog bellen als we het niet trokken als we alleen bleven, is niet nodig geweest. Fijn dat ze begrip voor jouw hebben er er dan ook wel met je over praten mocht dat nodig zijn. Mijn zusje woont ook niet naast de deur we bellen wel . Kerst avond zien we mekaar weer en verheug me er op de kleine weer vast te houden. En de andere dreumes heerlijk met mijn speel goed zien spelen bij mijn ouders . Mijn pop van 40 jaar oud is erg hot , zo leuk om te zien.
Hoi Vanmorgen bij de gyn geweest. Was een erg emotioneel gesprek. Mijn man wil pas begin volgens jaar een traject (IUI) ingaan. Mij kan het niet snel genoeg gaan. Maar goed. Er is altijd nog de hoop dat het spontaan lukt. Ik heb van de gyn een doorverwijzing gekregen naar een psycholoog. Ze hebben in het ziekenhuis een die gespecialiseert is in begeleiding bij kinderwens. Het kan echter wel een paar weken duren voor ik het eerste gesprek heb. Wat erg voor je Marnat, dat je definitief afscheid hebt moeten nemen van je wens. Die pijn zal idd wel blijven. Maar je kan ook een periode afsluiten en je richten op andere dingen. Dat geeft hopelijk wel rust.
Fietwordtmama@ Hoe graag jij ook het liefs morgen met iui begint, moet je ook je mannetje begrijpen en hoe moeilijk jij het vind achter hem staan. Zorg er wel voor dat jullie nu geen moetjes er van maken om te klussen , wat meis die komen wel als jullie starten . Dat is erg zwaar geloof me , dus ga nu gewoon genieten van elkaar doe het wanneer je behoefte hebt en probeer het verder los te laten . Maak het leuk en geniet van de momenten. Fijn dat je hulp krijgt ik hoop voor je dat je gauw een oproep krijgt en meis laat je gaan he als je gesprekken krijgt. Schaam je niet ze zijn wel wat gewent. Wij richten ons al op andere dingen lees mijn topic maar staat in de statistieken! Rust geeft het zeker wel , af en toe hebben we slik momenten mis met kerst weer , voor al als de oudste van mijn zusje onder de boom zit . Als de tweede icsi wel had door gezet hadden we nu twee kids gehad, enige zwangerschap in 14 jaar. pff slik als ik er aan denk . Knuffie voor jouw meis komt goed ik hou je in de gaten . Als je iets wil weten hoe en wat met behadelingen vraag gerust .
Hoi Marnat, Dankje voor je lieve reactie. Ik kan heel goed begrijpen dat er nog regelmatig traantjes vloeien. Ik ga zo je topic lezen. Ik geloof zeker dat het zwaar zal zijn. Dat is ook de reden dat we lang gewacht hebben met een erste afspraak. Maar nu we eenmaal besloten hebben dat we gaan starten... Moetjes... hmmm De afgelopen 7 jaar hebben we het vaker verplicht gedaan dan zomaar. Maar eigenlijk is het ook wel goed voor ons om te moeten. Want als we dan toch eenmaal bezig zijn is het toch heel fijn. En als we niet af en toe moeten, dan kunnen er zomaar een paar maanden voorbijgaan waarin we elke avond met een knuffel en een kus als een blok in slaap vallen. Wel weiger ik om het over 'klussen' te hebben. Klussen gaan we wel doen als het eenmaal raak is. Want dan moet er een babykamer geklust worden.
Fietwordtmama@ Graag gedaan meis . Dan begrijp je me heel goed als je al zeven jaar moetjes kent . Speciaal voor jouw dan gemeenschap met je mannetje leuk houden . idd stiekum blijven het moetjes [ hier ook wel hoor] spookt soms zelfs door mijn hooft voor we wat doen, probeer het dan wel weg te drukken lukt wel eens. Blijft het spoken geniet ik binder zo voelt het dan. Meis laat je niet gek maken doe zo als je zelf wil en je er het beste bij voelt. Ik en je dicht bij zijne omgeving kunnen dat niet . tips geven maar meer niet . Blijf wel andere leuke dingen doen blijf niet te lang hangen in je grootste wens. Niet goed voor jouw en ook niet je relatie .
Hoi, feestdagen zonder kleerscheuren doorgekomen. Ik ben erachter gekomen dat ik toch vooral warmte en blijdschap voel voor mijn broertje en schoonzus. En dat is prettig. Wat ik wel pijnlijk vond is dat er voor verdrietige verhalen zo weinig ruimte en aandacht is. Maar ook dat kan ik wel begrijpen. Kerst met de familie is toch vooral een feestje en niet het moment om je problemen in de groep te gooien. We hebben er dus maar een feestje van gemaakt. 3e kerstdag had ik het wel echt moeilijk. Op de terugweg van mijn ouders naar huis zijn we nog langs het nieuwe huis van broer en schoonzus gegaan. (ze gaan deze week verhuizen) En natuurlijk wil je dan niet met lege handen aankomen. Dus langs de prenatal voor een kadobon en een kleinigheidje. Daar kwamen de traantjes wel heel dicht aan de oppervlakte. Intussen zitten we weer in de hoopfase (tussen de eisprong en NOD in) maar ik verwacht er eerlijk gezegd niet veel van. Voel in elk geval niets. Zien julie ook tegen oud en nieuw op? Vorig jaar waren we nog vol hoop. We zouden dit jaar ons laten onderzoeken en daarna zouden we eindelijk zwanger worden. En van al onze dromen is dus niets terechtgekomen. We hebben er dan ook heel bewust voor gekozen om met ons drietjes thuis te blijven.